سازمان ملل متحد ـ اسرائیل، روابط
محتویات
مقدمه:
رژیم صهیونیستی مشروعیت حقوقی خود رابراساس قطعنامه سازمان ملل کسب کرده اما با این وصف طی بیش از شش دهه این سازمان بین المللی را به شدت مورد انتقاد قرار داده، با این ادعا که مواضع ضداسرائیلی آن بسیار شدید بوده است. البته وجود آمریکا و حق وتوی آن در شورای امنیت مصونیت های زیادی را برای رژیم صهیونیستی ایجاد کرده و در عمل سازمان ملل هیچ اقدام منفی علیه اسرائیل انجام نداده است. از سال 2007 با تصویب قطعنامه ای درباره هولوکاست در مجمع عمومی، روابط رژیم صهیونیستی و سازمان ملل بهتر شده است.
الف ـ صدور قطعنامه:
سازمان ملل متحد از اجرای بیش از 807 قطعنامه که پیرامون حل مسئله فلسطین صادر کرده بود، عاجز و ناتوان مانده است.
عدم کارآیی و اجرای قطعنامه های یادشده ناشی از کارشکنی اسرائیل و حامی این رژیم آمریکاست.
تا سال 2003 مجمع عمومی سازمان ملل 600 قطعنامه صادر کرده که 492 از این قطعنامه ها را به تصویب رسانده و در این میان آمریکا تنها 51 قطعنامه را تصویب کرد و با 305 قطعنامه به طور آشکارا مخالفت کرده و از تصویب 75 قطعنامه نیز امتناع ورزید و در تصویب یک قطعنامه نیز حضور داشته است.
ایالات متحده آمریکا در مخالفت با قطعنامه های بین المللی لیستی را ارائه کرده و تنها برخی از آنها که حافظ منافع آمریکا و رژیم صهیونیستی بود را تأیید کرد.
آمریکا از حق "وتو" برای عدم اجرای قطعنامه های بین المللی و حمایت از رژیم صهیونیستی بهره جسته و بیشترین استفاده از آن رابرای عدم اجرای قطعنامه ها در سرزمین فلسطین و علیه این رژیم کرده است.
شورای امنیت سازمان ملل تا سال 2003 میلادی 74 قطعنامه در خصوص مسئله فلسطین صادر کرده که آمریکا تنها از 19 عدد آنها موافقت کرده است.
شورای اجرایی یونسکو در این خصوص 26 قطعنامه صادر کرده است و کمیساریای سازمان ملل در امور پناهندگان طعنامه و کمیته فرعی مبارزه و منع از تبعیض نژادی و حمایت از اقلیتها نیز 10 قطعنامه صادر کرده اند.
در گزارشی از مرکز مطبوعاتی بین المللی آمده است: قرار شد در تمامی اسناد سازمان ملل اصطلاح مستعمرات صهیونیست جایگزین شهرک نشینان صهیونیستی شود که با مخالفت هشت کشور و رأی ممتنع نه کشور روبه رو شد.
از زمان ارائه چنین اصطلاحی، رژیم اسرائیل ساخت شهرکهای صهیونیست نشین را با سرعت چشمگیری ادامه داد و با مصادره و اشغال 27 هزار و 640 دونم (هر دونم هزار متر مربع است) در عرض سه ماه ساخت 128 شهرک صهیونیست نشین را در کرانه باختری آغاز کرد.
در مورد دیگر قطعنامه ها می توان قطعنامه های سازمان ملل در خصوص دفاع از حقوق بشر را یادآور شد.
این سازمان 20 قطعنامه در خصوص نقض حقوق بشر در فلسطین اشغالی علیه سیاستهای رژیم صهیونیستی صادر کرده است و در همه آنها این رژیم را محکوم کرده است که در سرزمین فلسطین حقوق بشر را زیر پا گذاشته و اقدام به سرکوب و اعمال خشونت علیه شهروندان فلسطینی می کند، اما آمریکا مانند دیگر موارد نسبت به این قطعنامه ها مخالفت کرده است.
در این قطعنامه ها همچنین بر حق ملت فلسطین برای تعیین سرنوشت و اینکه حق فلسطینیان قابل تصرف نبوده و آنان خود باید در تعیین سرنوشت شان دخیل بوده و دولتی مستقل برپا کرده و تمامی فلسطینیان باید بر سر املاک و داراییهای خود در سرزمین فلسطین باز گردند، تأکید شده است.
قطعنامه های یادشده پیرامون دفاع از حقوق بشر و شهروندان در قراردادهای ژنو به ویژه قرارداد چهارجانبه ژنو تصریح شده اما رژیم صهیونیستی با نقض و اهانت به تمامی رژیم صهیونیستی با نقض و اهانت به تمامی اسناد و قراردادهای بین المللی، اقدام به کشتار وحشیانه سه هزار شهروند فلسطینی در مدت سه سال انتفاضه فلسطینیان کرد!
در شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل 20 قطعنامه صادر شده است، اما در برنامه رشد و توسعه این سازمان هیچ قطعنامه ای به منظور بهبود وضع فلسطینیان صادر نشده و هیچ تصمیمی برای ملزم کردن رژیم صهیونیستی برای پایان دادن به اشغالگری اتخاذ نشده است.
سازمان ملل متحد در سراسر تاریخ کار خود و در تمامی قطعنامه های خود در مورد کودکان تنها یک بار با صدور قطعنامه ای به یونیسف اختیار داد تا با بررسی اوضاع کودکان فلسطینی برای رفع نیازهای مالی آنان اقدام کند.
این قطعنامه ضعیف و ناقص هرگز نتوانست کودکان فلسطینی را تحت پوشش امنیتی قرار دهد و نتیجه آن شهادت 904 کودک بی گناه فلسطینی در طول سه سال انتفاضه فلسطینیان بوده است.
کنفرانس سازمان ملل متحد در خصوص تجارت و توسعه در سال 1987 میلادی با صدور قطعنامه ای به رژیم صهیونیستی هشدار داد تا به ساخت اسکله تجاری در نوارغزه پایان دهد و درمقابل بیشتر کشورهای جهان از آسان شدن وصول و توزیع کالاهای فلسطینی به بازارهای خود استقبال کردند.
در این کنفرانس رژیم صهیونیستی و آمریکا تنها کشوری بودند که نسبت به صدور قطعنامه یادشده اعتراض کردند!
به دنبال صدور این قطعنامه رژیم صهیونیستی اقدام به ساخت دیوار و موانعی در سواحل غزه کرده و تمامی راهها، گذرگاههای دریایی و خشکی را مسدود و رابطه آبی و زمینی فلسطینیان با جهان خارج را قطع کرده بود!
این رژیم همچنین باند و برج مراقبت فرودگاه بین المللی غزه و تمامی تأسیسات زیربنایی آن را تخریب کرده بود!
رژیم صهیونیستی بدین ترتیب نشان داد که نه تنها به قطعنامه های سازمان ملل توجهی نمی کند بلکه این گونه قطعنامه ها در حمایت از فلسطینیان با عکس العمل شدید این رژیم مواجه خواهد شد و نتیجه معکوس برای ملت فلسطین دارد.
در پی درخواست کمیته مرکزی زنان وابسته به سازمان ملل متحد در پاسخ به اعتراضها و خواسته های بین المللی در خصوص حمایت از پناهندگان و آوارگان زن فلسطینی، سازمان ملل با صدور قطعنامه ای از آژانس کمک رسانی سازمان ملل به پناهندگان در خاورمیانه خواست تا زنان آواره فلسطینی را تحت حمایت خود قرار دهد. سازمان ملل همچنین خواستار کمک و توسعه زراعی در سرزمین فلسطین و گسترش همکاری با ملت فلسطین در زمینه های اقتصادی و کشاورزی شد.
در این قطعنامه نیز رژیم صهیونیستی و آمریکا تنها کشورهایی بودند که نسبت به صدور و اجرای این قطعنامه اعتراض کردند!
به دنبال گسترش اشغال، مصادره، تخریبزمینهای زراعی و خانه های فلسطینیان و آلودگی و تخریب محیط زیست به ویژه اشغال و مصادره منابع آبی آنان توسط رژیم صهیونیستی، سازمان ملل متحد سه قطعنامه برای پایان دادن به این نوع اقدامات غیرانسانی علیه رژیم اشغالگر قدس صادر کرده و برای بررسی و اجرای این قطعنامه ها خواستار اعزام هیأتی به سرزمین فلسطین شد، اما رژیم صهیونیستی از ورود هیأت بین المللی محیط زیست به خاک فلسطین جلوگیری کرد و عملاً قطعنامه ها و اقدامات سازمان ملل متحد را مردود خواند.
واقعیت این است که سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه های متعدد (بیش از 20 قطعنامه) علیه اسرائیل، فقط توانسته است بخش کوچکی از وظیفه خود را نسبت به مردم فلسطین و دفاع از حقوق آنان به انجام برساند و همواره تحت فشار آمریکا و صهیونیست ها بوده است.
ب ـ مواضع مسئولان و سازمانها و کشورهای عضو سازمان ملل نسبت به اسرائیل:
1 ـ مقامات سازمان ملل:
مقامات سازمان ملل می دانند که تخریب اسرائیل شامل انکار حق موجودیت یا حق تعیین سرنوشت مردم یهود، می تواند آنتی سمیتیسم را نهادینه کند. همچنانکه کوفی عنان در سال 1999 گفت: "انتقاد از اسرائیل بحث دیگری است اما اگر به صورت حملات فیزیکی و لفظی به یهودیان و نمادها و مذهب آنان باشد یا به چنین نتیجه ای بیانجامد، هیچ کس حق انتقاد از اسرائیل در جهت تحقق اهداف آنتی سمیتیستی را ندارد." عنان همچنین در سال 2004، قطعنامه مجمع عمومی سال 1975 که به موجب آن، صهیونیسم مساوی نژادپرستی دانسته شده بود را یک تصمیم نامیمون خواند.
دو دو داین کارشناس نژادپرستی سازمان ملل نیز معتقد است که اشکال معینی از آنتی صهیونیسم، نشانه هایی از آنتی سمیتیسم را در خود دارند و انتقاد شدید از اسرائیل با آنتی سمیتیسم همسان است.
2 ـ سازمانهای وابسته به صهیونیسم:
سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE)در اعلامیه برلین در سال 2004 دربارة آنتی سمیتیسم به رابطه بین انتقاد از اسرائیل و آنتی سمیتیسم اشاره دارد. مرکز اروپایی نظارت بر نژادپرستی و بیگانه ستیزی در موارد زیر انتقاد از اسرائیل را به مثابه آنتی سمیتیسم دانسته است:
ـ انکار حق تعیین سرنوشت یهودیان از طریق زیر سؤل بردن حق موجودیت اسرائیل.
ـ اعمال استاندارد دوگانه نسبت به اسرائیل و سایر دموکراسی ها.
ـ استفاده از نمادها و تصاویر حاوی آنتی سمیتیسم برای به تصویر کشیدن اسرائیل مانند کشته شدن مسیح به دست یهودیان.
ـ مقایسه اسرائیل با نازی ها.
ـ مسئول دانستن تمام یهودیان در قبال سیاستهای اسرائیل.
با گسترش آنتی سمیتیسم در سطح جهان و تلاش برای تحریم اسرائیل، مسئله آنتی سمیتیسم هم مورد بازنگری قرار گرفت. والتر لاکویر تاریخ نگار آمریکایی در کتاب خود تحت عنوان "چهره متغیر آنتی سمیتیسم" اشاره می کند که در گذشته کسانی که به یهودیان تعرض می کردند از آنتی سمیتیست خوانده شدن خود هیچ ابایی نداشتند. هیتلر به راحتی دست به هولوکاست زد و استالین در دهه 1950 به تعقیب و آزار و اذیت یهودیان پرداخت و آن را آنتی صهیونیسم نامید، ضمن آنکه شوروی یکی از حامیان مساوی دانستن صهیونیسم و نژادپرستی بود.
لاکویر معتقد است که در جهان مدرن آنتی سمیتیسم کاهش نیافته بلکه با اشکال جدیدی جایگزین شده و جای خود را به انتقاد مشروع از اسرائیل داده است و اولین گام آن با انتقاد از سیاستهای اسرائیل شروع شد.
در مجموع می توان گفت که تخریب اسرائیل، مقایسه آن با نازی ها و مقایسه اردوگاههای فلسطینی با اردوگاههای مرگ نازی و انکار موجودیت اسرائیل، مساوی آنتی سمیتیسم است.
3 ـ کشورهای عضو سازمان ملل:
از اواخر دهه 1960 به بعد قسمت اعظم کشورهای عضو سازمان ملل به وسیله قطعنامه های مجمع عمومی اقدام به تخریب وجهه اسرائیل کردند. اغلب این اقدامات به ابتکار کشورهای عربی و با حمایت اتحاد جماهیر شوروی و کشورهای جهان سوم صورت می گرفت.
در سال 1973 و به دنبال افزایش قیمت نفت، این اقدامات شکل جدی تری به خود گرفت. در سال 1975 در کنفرانس "سال بین المللی زن "در مکزیک و سپس سازمان اتحادیه آفریقا قطعنامه های ضداسرائیلی صادر کردند و بالاخره مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامه "صهیونیسم به مثابه نژادپرستی" را به تصویب رساند و متعاقب آن، اقدامات ضد اسرائیلی زیادی در سراسر جهان مشاهده شد. در سال 1968 "کمیته ویژه دفاع از حقوق مردم فلسطین و سایر اعراب سرزمینهای اشغالی "ایجاد شد و در سال 1975 مجمع عمومی سازمان ملل، "کمیته پیگیری اعمال حقوق لاینفک مردم فلسطین "را با 16 عضو و بودجه یک میلیون دلاری بنیان نهاد. چندی بعد نیز شورای حقوق بشر بارها به اقدامات ضد اسرائیلی مبادرت ورزید.
اظهارات نمایندگان کشورهای عضو سازمانملل علیه اسرائیل خشم صهیونیستها را برانگیخته است.
ـ محمد ابو کواش ناظر فلسطینی در 12 دسامبر 2006 گفت: هولوکاست ادامه دارد و آن هولوکاست اسرائیل علیه فلسطینیان است.
ـ فروزنده به نمایندگی از طرف هیئت نمایندگی ایران نیز اظهار داشت: هولوکاست اسرائیل علیه فلسطینیان به مدت 60 سال است که ادامه دارد.
ـ نمایندگی سوریه نیز در 23 ژوئن 2003 چنین گفت: شهروندان کشته می شود و قتل عام صورت می گیرد و حتی کسی که از مریخ آمده باشد می داند که اسرائیل اشغالگر است.
علاوه بر اینها علیرضا معیری سفیر ایران در سازمان ملل با ارسال نامه ای به شورای حقوق بشر، هولوکاست را صرفا یک ادعای تاریخی خواند.
4 ـ سازمانهای وابسته به سازمان ملل:
اقدامات سازمان ملل در مورد اسرائیل از 2004 تا 2007 متعدد بوده است. سازمان بهداشت جهانی در سال 2005 اسرائیل را به عنوان متجاوز به حقوق بهداشتی فلسطینیان معرفی کرد. در این بخش به عملکرد مجمع عمومی و شورای حقوق بشر به ویژه طی سالهای 2006 و 2007 اشاره می شود.
1) مجمع عمومی:
هر سال و همزمان با نشست مجمع عمومی سازمان ملل، اسرائیل بوسیله قطعنامه هایی محکوم می شود. در طول سال 2005ـ2004 تعداد 18 قطعنامه و سال 2006ـ2005 نیز 18 قطعنامه دیگر علیه اسرائیل صادر شد.
در سال 2007ـ2006 نیز چندین قطعنامه صادر شد و پس از جنگ اسرائیل ـ حزب الله، با احتساب چهار قطعنامه دیگر علیه اسرائیل مجموع قطعنامه ها به 22 قطعنامه در سال رسید. در قطعنامه سال 2006 در مورد جنگ اسرائیل و حزب الله، فقط از محکومشدن اسرائیل سخن به میان آمد.
2) شورای حقوق بشر:
کمیسیون حقوق بشر، نهاد سلف شورای حقوق بشر، در سال 2004 تعداد چهار قطعنامه و در سال 2005 نیز پنج قطعنامه علیه اسرائیل را با 50درصد آرا صادر کرد. شورای حقوق بشر در مارس 2006 جایگزین کمیسیون شد و این شورا نیز مانند سلف خود در برگیرنده کشورهای ناقض حقوق بشر مانند کوبا، روسیه و عربستان بوده، مانند سلف خود روی اسرائیل تأکید کرده و از ژانویه 2006 تا ژوئن 2007 تمام قطعنامه های صادر شده توسط آن (شامل 9 قطعنامه) در محکومیت و انتقاد از اسرائیل بوده است.
3) گردهمایی ها و کنفرانس:
سازمان ملل متحد علاوه بر قطعنامه هایی که در مورد اسرائیل صادر کرده معمولاً نیز گردهمایی و کنفرانس هایی به مناسبت های مختلف برگزار می کند. ازجمله گردهمایی ها و کنفرانس هایی که تاکنون برگزار کرده و با رژیم صهیونیستی ارتباط داشته برگزاری گردهمایی 21 ژوئن 2004 سازمان ملل با موضوع آنتی سمیتیسم در نیویورک و نیز کنفرانس ضد نژادپرستی در دوربان آفریقای جنوبی (نک: رودبان، کنفرانس) و تصمیم مجمع عمومی سازمان ملل در مورد آموزش و گرامیداشت هولوکاست در سال 2005 (نک: سازمان ملل و هولوکاست) و نیز کنفرانس "دوربان 2" در ژنو سوئیس در سال 2009 می باشد.
گردهمایی 21 ژوئن 2004 سازمان ملل در نیویورک با موضوع آنتی سمیتیسم و درخواست کوفی عنان دبیرکل سازمان ملل از ارگانهای گوناگون سازمان ملل برای مبارزه با آنتی سمیتیسم، به عنوان ابزاری در دست نهادهای صهیونیستی قرار گرفت تا اعمال و رفتار سازمان ملل در این زمینه را زیر ذره بین بگذارند و دستاویز انتقاد از عملکرد سازمان ملل قرار دهند.
در گزارش 64 صفحه ای دیدبان حقوق بشر سازمان ملل نیز به وضوح دیدگاههای سازمانهای صهیونیستی و به ویژه کمیته یهودیان آمریکا مشاهده می شود و بیشتر گزارشی در نقد عملکرد سازمان ملل بوده و به محملی برای انتقاد از ایران، سوریه، حزب الله، حماس، تعدادی از کشورهای عربی و سازمان کنفرانس اسلامی تبدیل شده است. آنچه در این گزارش قابل توجه است، میل به تغییر ادبیات آنتی سمیتیستی و گسترش دامنه و مصادیق آن است. انتقاد از اسرائیل اگرچه مدتهاست از نظر سازمانهای صهیونیستی به عنوان یک اقدام آنتی سمیتیستی در نظر گرفته شده است اما در این گزارش به موضوع محوری تبدیل شده و مسئله آنتی سمیتیسم را صرفاً به ضدیت با سیاستهای نژادپرستانه اسرائیل از طرف سازمان ملل، شورای حقوق بشر، سازمان کنفرانس اسلامی و سایر کشورهای عضو سازمان ملل تعبیر کرده است.
همچنین این گزارش نوک پیکان انتقاد خود را به سوی ایران و رئیس جمهور این کشور نشانه رفته و بارها به اظهارات مقامات جمهوری اسلامی ایران اشاره دارد.
3) یونسکو:
سازمان علمی ـ فرهنگی ملل متحد (یونسکو) در سال 2007 قطعنامه ای درباره ارتقای آموزشی هولوکاست منتشر کرد. در سی و چهارمین نشست عمومی یونسکو که از 16 اکتبر تا 22 نوامبر 2007 برگزار شد، قطعنامه پیشنهادی اسرائیل، آمریکا، روسیه، اتریش و کانادا تصویب شد. در این قطعنامه که پیش تر وزارت امور خارجه اسرائیل طرح آن را تهیه کرده بود، از دبیرکل یونسکو خواسته شده تا مانند بان کی مون دبیرکل سازمان ملل برای گسترش آگاهی نسبت به هولوکاست و مبارزه با انواع انکار آن راهی بیابد.
یونسکو با اجماع اعضای حاضر در نشستمذکور تصمیم گرفت که طی سالهای 2008-2003 تسهیلات لازم برای آموزش هولوکاست را فراهم کند. (هاآرتس، 18/8/1386)
یونسکو پس از قطعنامه مذکور، برای نخستین بار مراسم سالگرد روز جهانی بزرگداشت هولوکاست را در مقر خود (پاریس) برگزار کرد. علاوه بر آن، این سازمان نمایشگاهی در مقر سازمان ملل در نیویورک درباره هولوکاست برگزار و یک کنفرانس با همکاری بنیاد یادواشم با شرکت جوانان 60 کشور جهان در بیت المقدس برگزار کرد.
از اواسط سال 2007 که بودجه سالانه سازمان ملل بررسی شد درباره برگزاری یک کنفرانس در زمینه نژادپرستی و تبعیض نژادی بحث هایی به میان آمد، سازمانهای صهیونیستی تلاش خود را در جهت جلوگیری از برگزاری این کنفرانس آغاز کردند. در بودجه سال 2008 و 2009 سازمان ملل 6/7 میلیون دلار برای برگزاری کنفرانس مذکور در نظر گرفته شد. این بودجه علی رغم مخالفت آمریکا و اسرائیل به تصویب رسید. (جروزالم پست 30/5/1386) این کنفرانس در اوایل سال 2009 در ژنو سوئیس برگزار شد.
این کنفرانس توسط سازمانهای صهیونیستی، "کنفرانس دوربان 2" نام گرفته است. نشست مقدماتی آن به رهبری لیبی و با شرکت نمایندگان کشورهای آرژانتین، ارمنستان، برزیل، کامرون، شیلی، کرواسی، کوبا، استونی، یونان، هند، اندونزی، ایران، پاکستان، نروژ، روسیه، سنگال، آفریقای جنوبی و ترکیه برگزار شد.
دولت کانادا رسماً اعلام کرد که کنفرانس مذکور را تحریم خواهد کرد. رژیم صهیونیستی نیز چنین موضعی را گرفت رئیس جمهور فرانسه نیز اظهار داشت که کشورش این کنفرانس را تحریم می کند. برخی مقامات آمریکا نیز گفتند این کنفرانس را تحریمخواهند کرد. فرانسه دلیل تحریم و حتی نامیدن این کنفرانس با نام دوربان 2 این است که در سال 2001 در دوربان آفریقای جنوبی کنفرانسی برگزار شد که در آن سازمانهای غیردولتی جهان، صهیونیسم را معادل نژادپرستی اعلام کردند. هیئت های نمایندگی آمریکا در اسرائیل نشست رسمی کنفرانس دوربان ـ که بعد از نشست سازمانهای غیردولتی برگزار شد ـ را تحریم کردند. سازمانهای صهیونیستی تدارک حملات گسترده ای علیه کنفرانس 2 را آغاز کرده اند که یکی از آنها برگزاری بیت المقدس بود.
ج) پیامدهای قطعنامه های سازمان ملل علیه اسرائیل:
برخی معتقدند افزایش تعداد قطعنامه های سازمان ملل علیه اسرائیل پیامدی به دنبال نداشته است و حتی برخی از آمریکاییان حامی اسرائیل آنها را فاقد اعتبار و مسخره خوانده اند. اما این قطعنامه ها بی اثر نبوده اند در مجموع، این قطعنامه ها چنین می رساند که اسرائیل فاقد مشروعیت بین المللی است.
روزنامه سوری تشرین (Tishrin)در این باره می نویسد: کنفرانس سازمانهای غیردولتی وابسته به سازمان ملل در پارلمان اروپا، اسرائیل را تحریم کرده و آن را با رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی همسان دانست و اکنون وقت آن رسیده تا در برابر این دومین رژیم نژادپرست یعنی اسرائیل ایستادگی کنیم.
همچنین ایران یک نامه رسمی به سازمان ملل را منتشر کرد که در آن آمده بود، اسناد و مدارک موجود در سازمان ملل حاکی از اشغالگری رژیم صهیونیستی است. آیت الله رفسنجانی در سخنرانی خود در روز قدس در 20 اکتبر 2006 گفت: امروزه فلسطین مانند سکویی برای مبارزه اسلام با کفر بوده و به صحنه جهاد مسلمانان تبدیل شده است. اسرائیلدرصدد نابودی مسجدالاقصی است و سازمان ملل قطعنامه های زیادی علیه آن صادر کرده اما اسرائیل به آنها بی اعتنا است. قطعنامه های سازمان ملل را بایستی به صورت یک دایره المعارف در آورد تا آیندگان بدانند که یک دولت چگونه با زیر پا گذاشتن آنها، یک ملت دیگر را به بردگی خود در آورده و سرزمین آنان را اشغال کرده است.
گروههایی مانند حماس و جهاد اسلامی، نیز اسرائیل را به عدول از آنها متهم می کنند. روزنامه "وفا" پس از تصویب قطعنامه مجمع عمومی در سال 2003 در حمایت از یاسر عرفات نوشت: تصویب این قطعنامه توسط اکثریت 133 عضو سازمان ملل نشان می دهد که سرزمین مقدس متعلق به فلسطینیان است نه اسرائیل غاصب.
در سال 2003 خبرگزاری سانا در دمشق چنین نوشت: قطعنامه های سازمان ملل نشان دهنده جدا بودن اسرائیل از سیستم و مشروعیت بین المللی است و یک سال بعد از آن روزنامه های سوریه قطعنامه سازمان ملل در مورد بلندیهای جولان را دلیلی بر انزوای سیاسی اسرائیل دانستند.
نشریات و رسانه های مصری نیز بارها به قطعنامه های سازمان ملل استناد کرده و اسرائیل را یک دولت غاصب، تروریست و اشغالگر معرفی کرده اند.
قطعنامه های سازمان ملل علیه اسرائیل علاوه بر این پیامدهای مستقیم، پیامدهای جانبی نیز به ویژه در غرب داشته اند به طوری که مردم فکر می کنند که اسرائیل بزرگترین تهدید برای صلح جهانی است.
صهیونیستها معتقدند که قطعنامه های ضداسرائیلی سازمان ملل به افزایش اقدامات آنتی سمیتیستی انجامیده است، چنانکه دو دو داین در گزارش سال 2007 خود آورده است، رویدادهای آنتی سمیتیستی بیشتر ناشی از جریانات سیاسی استتا مذهبی و نژادی و ارتباط مستقیمی با رابطة اسرائیل با یهودیت و رفتار آن در قبال فلسطینیان دارد.
مرکز نظارت اروپایی نژادپرستی و بیگانه ستیزی معتقد است که اکثر اتفاقات آنتی سمیتیستی ریشه سیاسی داشته و به علت حمایت از فلسطینیان صورت می گیرد.
صهیونیستها و مقامات اسرائیلی معتقدند که قطعنامه های مکرر سازمان ملل در جهت تخریب وجهه اسرائیل و محکوم کردن دولت یهودی، جای نگرانی دارد و بدتر از همه اینکه صددرصد قطعنامه های شورای حقوق بشر این سازمان، علیه اسرائیل بوده است. آنها در گزارشهای خود از عملکرد سازمان ملل درباره اسرائیل بر این باورند که قطعنامه های سازمان ملل در مورد اسرائیل به دستاویزی برای گروههای تندرو در خاورمیانه تبدیل شده تا بیشتر و بیشتر بر اسرائیل بتازند. آنها همچنین اظهار داشته اند:
ـ ما از دبیر کل سازمان ملل می خواهیم تا رهبری سازمان ملل در زمینه مبارزه با آنتی سمیتیسم را برعهده بگیرد، کنفرانسهای دیگری پیرو کنفرانس سال 2004 برگزار کند، استراتژیهای جدیدی را در زمینه مبارزه با آنتی سمیتیسم مطرح کرده، از اصول منشور ملل متحد حفاظت کند و مبارزه جدیدی را علیه منکران هولوکاست به ویژه محمود احمدی نژاد به راه اندازد و...
ـ ما از کمیساریای عالی حقوق بشر می خواهیم که به وضوح از مبارزه با آنتی سمیتیسم حرف بزند، به روشنی منکران هولوکاست به ویژه رئیس جمهور ایران را محکوم کند، قدرت خود را در دوربان دوم در سال2009 نشان دهد تا اتفاقات دوربان اول در سال 2001 تکرار نشود و روش دبیر کل را در پیش گیرد و از تخریب وجهه اسرائیل خودداری کند و...
ـ ما از دو دو داین می خواهیم که ایران را ازطریق شورای حقوق بشر تحت فشار بگذارد و در تمام گزارش های خود به آنتی سمیتیسم نیز اشاره کند.
ـ ما از اسما جهانگیر می خواهیم تا دربارة آنتی سمیتیسم در تمام جهان تحقیق کند و به آنتی سمیتیسم در کنار اسلام هراسی اشاره کند و گزارشهایی را نیز از اعمال تعصب نسبت به یهودیان و مسیحیان در کشورهای اسلامی مانند مصر و عربستان تهیه کند.
ـ ما از دولتهای عضو سازمان ملل می خواهیم که تلاشهای کوفی عنان در راه مبارزه با آنتی سمیتیسم را ادامه دهند، از اصول منشور ملل متحد حفاظت کرده و از آن در راستای مقابله با آنتی سمیتیسم استفاده کنند، رفتار هر دو طرف اسرائیلی و فلسطینی را بسنجند، از تصویب قطعنامه های یکجانبه خودداری کنند و در نهایت به فلسطینیان کمک کنند تا به بهسازی سیستم بهداشتی، آموزشی و امکانات رفاهی خود در کرانه باختری و نوارغزه بپردازند.
مآخذ:
- بولتن رویداد و گزارش، مؤسسه تحقیقات و پژوهش های سیاسی ـ علمی ندا، سال دهم شماره 46، 19/12/1386؛ شماره مسلسل 380 و شماره 365، 24/8/1386.
- مجله نداءالقدس، دفتر جهاد اسلامی در تهران، سال پنجم، شماره 75، 1/11/1382.
- www.eurojewcong.org/ejc/php?id=1166.
- www.unwatch.org/atf/cf%7B6DEB65DA- BE5B-4CAE-8056-8BFOBEDF4D17%7D/unw %2 oreport %20 on%20 un%20 8%20anti- Semitism.pdf.
- www.forward.com/articles/0785.
- www.unwatch.org/atf/cf%7B6 DEB65DA- BE5B-4CAE-8056-8BF0BEDF4D1 7%7D/
- unw%20report%20 on%20 un%20$$%20 anti- Semitism.pdf.
