پاز، اوفیر پینس

اوفیر پینس ـ پاز از جمله مقامات برجسته وشناخته شده حزب کارگر است که در چارچوب حزب متبوع خویش، فعالیتهای رسمی سیاسی خود را از دهه 80 آغاز کرد و طی بیش از دو دهه فعالیت در عرصه های مختلف حزبی، سیاسی و اجتماعی توانست به پستهای بالایی در جامعه اسرائیل (اعم از وزارت کشور، دبیرکلی حزب کارگر و وزارت علوم و فن آوری) دست یافته و از جایگاه و موقعیت مهمی در نظام سیاسی اسرائیل برخوردار شود.

گفتنی است که وی در دوره طولانی حضورش در عرصه سیاسی رژیم صهیونیستی در چهره فردی که مذاکره را بر مبارزه ترجیح داده، ظاهر شده است. با این حال او هیچ گاه فردی صلح طلب نبوده است.

الف ـ پیشینه خانوادگی و علمی:

اوفیر پینس ـ پاز (Ophir Pines-paz) در جولای سال 1961 در یک خانواده صهیونیست در شهرک "ریشون لزیون" (Rishon Lezion) از شهرکهای صهیونیست نشین اسرائیل ـ متولد شد. او پس از اتمام تحصیلات مقدماتی و متوسطه در زادگاهش به تحصیل در رشته روابط بین الملل در دانشگاه "عبری قدس" پرداخت و موفق به اخذ مدرک لیسانس در این رشته از دانشگاه مذکور شد. تحصیل در رشته سیاست عمومی (Public Policy) در دانشگاه تل آویو و دریافت مدرک فوق لیسانس از دانشگاه مذکور، بخش دیگری از سوابق علمی "پاز" به شمار می آید. وی همچنین به زبان انگلیسی تسلط کامل دارد.

ب ـ سوابق و فعالیتهای اجرایی:

1 ـ سابقه نظامی:

سابقه نظامی پینس ـ پاز، تنها به زمان خدمتنظام وظیفه وی در ارتش اسرائیل به عنوان گروهبان دوم (Staff sergeant) در نیروی زمینی اسرائیل محدود می شود.

2 ـ سوابق حزبی ـ پارلمانی:

اوفیر پینس ـ پاز فعالیتهای سیاسی خود را در اواخر دهه 1980 با ورود به حزب کارگر ـ یکی از دو حزب بزرگ رژیم صهیونیستی ـ آغاز کرد. وی در جریان انتخابات کنست چهاردهم در سال 1996، از سوی حزب کارگر برای اولین بار به پارلمان رژیم صهیونیستی (کنست) راه یافت و در کمیسیونهای بودجه، جذب و مهاجرت و همچنین کمیسیون فرعی مالیاتها به فعالیت پرداخت. وی علاوه بر عضویت در کمیسیونهای مذکور، ریاست کمیسیون "کارگران خارجی" را نیز در این دوره از کنست (چهاردهم) برعهده داشت.

پینس ـ پاز از سال 1996 تاکنون (2006ـ1996) در تمامی دوره های کنست (از کنست چهاردهم تا کنست هفدهم) حضور داشته است، ضمن این که حضور وی در دوره های مختلف پارلمانی، با عضویت و در برخی موارد، ریاست کمیسیونها و لابیهای مختلف کنست، همراه بوده است.

او در سال 1999 (انتخابات کنست پانزدهم) بار دیگر از سوی ائتلاف حزبی و چپگرای "اسرائیل واحد" (One Israel) که ترکیبی از سه حزب (کارگر، میماد و گشر) بود، مجددا وارد کنست شده و به عضویت کمیسیونهای متعددی انتخاب شد که عبارتند از:

ـ کمیسیون امور پارلمانی.

ـ کمیسیون دفاع و امور خارجه.

ـ کمیسیون قانون اساسی، حقوق و دادگستری.

ـ کمیسیون علوم و تکنولوژی.

ـ کمیسیون رسیدگی به امور کارگران خارجی.

ـ کمیسیون جذب، مهاجرت و دیاسپورا.

ـ کمیسیون کار و امور اجتماعی.

ـ کمیسیون مشترک برای بودجه دفاعی.

ریاست کمیسیون قانون اساسی، حقوق و دادگستری و همچنین ریاست لابی، رسیدگی به امور اورشلیم (بیت المقدس) و لابی باستان شناسی (Archeological obby) از جمله فعالیتهای مهم پارلمانی پاز در دوره کنست پانزدهم (2003ـ1999) محسوب می شوند. در همین دوره از کنست، وی در مقام "رئیس فراکسیون پارلمانی حزب اسرائیل واحد" نیز به انجام وظیفه پرداخت.

پاز در انتخابات سراسری ژانویه 2003 نیز به عنوان یکی از نمایندگان ائتلاف چپگرای "کارگر ـ میماد"، شرکت کرد. وی در این دوره از کنست، برخلاف دوره های پیشین، تنها در سه کمیسیون "قانون اساسی، حقوق و دادگستری"، "نظارت دولتی" و همچنین "کمیسیون علوم و تکنولوژی" عضویت داشت.

در هفدهمین دوره از انتخابات کنست که در تاریخ 28 مارس سال جاری (2006) در اسرائیل برگزار شد، اوفیر پینس توانست برای چهارمین دوره متوالی از سوی حزب متبوع خویش (کارگر) به پارلمان راه یابد.

3 ـ سوابق دولتی:

سوابق دولتی اوفیر پینس ـ پاز به کابینه سی ام در کنست شانزدهم و کابینه سی و یکم رژیم صهیونیستی کابینه در کنست هفدهم محدود شدهاست.

بدین ترتیب که پاز در ژانویه 2005 (کنست شانزدهم) از سوی آریل شارون نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی به سمت وزیر کشور منصوب شد و در نوامبر همان سال 2005)، در پی پیروزی شگفت انگیز عمیر پرتس (Amir Pertz)در انتخابات درون حزبی کارگر و خروج این حزب از ائتلاف کابینه (شارون) وی (پاز) پس از 11 ماه تصدی ریاست این وزارتخانه، از سمت خود استعفا داد.

وی مجددا در کابینه ائتلافی اولمرت به وزارت رسید و در کابینه سی ویکم به عنوان وزیر علوم و فن آوری مشغول فعالیت بود که در مخالفت با ورود اویگدور لیبرمن (Avigdor Liberman) رهبر حزب راستگرای اسرائیل بیتنیو به کابینه اولمرت، در تاریخ 30/10/2006 از سمت خود استعفا داد.

ماتان ویلنای (Matan Vilnai) عضو پارلمانی حزب کارگر و معاون وزیر مستعفی علوم و فن آوری و همچنین ایهود باراک (Ehud Barak)نخست وزیر اسبق رژیم صهیونیستی دو گزینه احتمالی برای جانشینی پاز به شمار می روند.

3 ـ سوابق اجتماعی:

در زمینه فعالیتهای اجتماعی اوفیر پینس ـ پاز می توان به حضور او در حزب کارگر به عنوان "دبیرکل" و همچنین ریاست وی بر "سازمان توانبخشی زندانیان" اشاره کرد. وی همچنین مدتی را نیز در سمت معاون مدیرکل "دپارتمان جذب و مهاجرت" آژانس یهود به ایفای نقش پرداخته است.

پینس ـ پاز در سال 1997 به عنوان "مدیر شایسته و نمونه" برگزیده و موفق به دریافت جایزه"آمیتای" (Amitai) از سوی کنست شد.

ج ـ دیدگاهها و مواضع:

1 ـ مذاکره با فلسطینیان:

پینس ـ پاز یکی از هواداران جدی و سرسخت مذاکره با فلسطینیان بوده و در این زمینه معتقد است که اسرائیل باید به منظور از سرگیری روند سازش، با طرف فلسطینی به مذاکره و گفتگو بپردازد. وی برچیدن شهرکهای یهودی نشین غیرقانونی را گام بزرگی در راستای از سرگیری این روند (صلح) دانسته و بر این باور است که با انجام این نوع اقدامات از سوی اسرائیل، روند تازه ای از فعالیتهای مربوط به صلح و سازش، شکل می گیرد.

حضور مستمر پاز در تظاهرات متعددی که در مقاطع زمانی مختلف در هواداری و حمایت از صلح با فلسطینیان در اسرائیل برگزار شده است، گواهی بر حمایت وی از روند سازش است.

2 ـ طرح تخلیه شهرکهای نوارغزه:

پینس پاز از موافقان طرح تخلیه در جناح چپ بوده و با عبارت "جداسازی" که دربرگیرنده نگرش مثبت به تخلیه شهرکهاست، از این طرح یاد می کند (نقطه مقابل عبارت جداسازی، کلمه عقب نشینی است که از بار منفی برخوردار است).

پاز که در زمان اجرای طرح تخلیه شهرکهای نوارغزه و چهار شهرک واقع در کرانه باختری، به عنوان وزیر کشور در دولت شارون، مشغول فعالیت بود، ضمن مخالفت، با هر گونه تظاهراتی علیه این طرح، آن را عملی غیرقانونی دانسته و از آن به عنوان "شورش" علیه دولت یاد می کرد.

وی در مصاحبه ای که با حضور تعدادی ازشخصیتهای سیاسی و نظامی رژیم صهیونیستی در زمینه طرح تخلیه، در یکی از شبکه های تلویزیونی اسرائیل برگزار شد، در زمینه این طرح اظهار داشت: اگرچه دولت اسرائیل طی دهه های گذشته، خونهای بسیاری در منطقه نوارغزه داده و همچنین دهها میلیارد دلار در این منطقه هزینه کرده است، ولی بهتر آن است که از این منطقه خارج شود.

پاز در این مصاحبه همچنین، از ساخت شهرکهای یهودی نشین و سکونت هزاران یهودی در این منطقه (نوارغزه) به عنوان یک "اشتباه بزرگ تاریخی" از سوی دولتهای مختلف اسرائیل از جمله دولتهایی که رهبران حزب کارگر در رأس آنها قرار داشتند، یاد می کند.

3 ـ تشکیلات خودگردان فلسطین:

پینس ـ پاز، ابومازن رهبر تشکیلات خودگردان فلسطین را به دلیل اظهارات صریح و علنی وی در مورد مخالفت با پدیده "تروریسم" و اعمال تروریستی، شریک خوبی برای صلح و مذاکره با اسرائیل می داند. وی همچنین پایبندی تشکیلات خودگردان به تعهد خویش مبنی بر کنار نهادن و پایان بخشیدن به پدیده تروریسم را گام مثبتی در جهت تحقق صلح بین دو ملت (عرب و یهود) می داند.

4 ـ موضوعات مورد مناقشه:

دیدگاه و نقطه نظرات پاز، در مورد موضوعات مورد اختلاف طرفین اسرائیلی و فلسطینی از جمله قدس، آوارگان، مرزهای 1967 و... که به عنوان مهمترین موانع فراروی صلح و همچنین خطوط قرمز رژیم صهیونیستی (در مذاکرات سازش) محسوب می شوند، بالطبع برگرفته از خط مشی و اصول حزبیکارگر است که وی از دهه 1980 تاکنون در آن عضو بوده و فعالیت مستمر داشته و همچنین به عنوان یکی از اعضای برجسته و شناخته شده آن به شمار می آید. بدین ترتیب، وی همچون دیگر شخصیتهای چپگرای اسرائیلی، بیت المقدس را به صورت متحد و یکپارچه، پایتخت ابدی اسرائیل دانسته و مخالف اجرای قطعنامه 194 سازمان ملل متحد (مبنی بر حق بازگشت آوارگان فلسطین به موطن خود) و همچنین عقب نشینی اسرائیل به مرزهای قبل از ژوئن 1967 است و هر گونه امتیازی به طرف فلسطینی (در هر یک از زمینه های فوق الذکر) را عدول از خطوط قرمز اسرائیل می داند.

5 ـ عملیات استشهادی:

پاز ضمن مخالفت با عملیات استشهادی فلسطینیان، از این نوع عملیات به عنوان عملیات تروریستی یاد می کند و معتقد است که فلسطینیان با این گونه اقدامات به خود و منافعشان لطمه وارد کرده و تلاشهای اسرائیل برای بازگشت به روند مذاکرات سازش را به تعویق می اندازد.

6 ـ سوریه:

پاز خواستار از سرگیری روند مذاکرات صلح میان تل آویو و دمشق بوده و ضمن حمایت حمایت از این روند، معتقد است که دولت سوریه طی ماههای اخیر با مشکلات و فشارهای مختلفی در سطوح داخلی و بین المللی مواجه بوده است. وی مواردی چون، اعتراض لبنانیها به حضور ارتش سوریه در خاک این کشور، انتظار غرب نسبت به ایجاد تغییرات بنیادین در این کشور (سوریه) و نگاه آمریکا به سوریه به عنوان اصلی ترین مانع بر سر راهتحقق منافعش در منطقه و همچنین تشدید بحران اقتصادی به دلیل بازگشت هزاران نیروی کار سوری از لبنان را محورهای اصلی این فشارها می داند و بر این باور است که در چنین وضعیت نامناسبی، بهترین راه رهایی دولت سوریه از این تنگناها، نزدیکی به اسرائیل و گفتگو با آن است.

پاز در این باره، همچنین معتقد است که بشار اسد، اشتباه صدام را تکرار نمی کند و به دنبال شعله ور کردن آتش جنگ با آمریکا نیست. بلکه برای رهایی از این وضعیت نابسامان در جستجوی یک راه حل معقول است. پاز این شرایط را بهترین فرصت فراروی اسرائیل می داند که باب گفتگو و مذاکره با دولت سوریه را برای رهایی این دولت از معضلات سیاسی، اقتصادی و امنیتی باز کند.

7 ـ جنگ 33 روزه اسرائیل علیه حزب الله لبنان:

اوفیر پینس ـ پاز از جمله مقامات سیاسی بلندپایه رژیم صهیونیستی بود که پس از شروع تهاجم نظامی ارتش این رژیم (در تاریخ 12 ژوئیه 2006) علیه حزب الله لبنان، با انجام حملات هوایی موافق بود، اما پس از گذشت قریب سه هفته از آغاز این جنگ، وی صراحتا ادامه تهاجم رژیم صهیونیستی از طریق زمینی را غیرضروری و خلاف توافقات اولیه عنوان کرد. پینس ـ پاز در این راستا معتقد بود که اسرائیل باید به موازات انجام عملیات نظامی علیه حزب الله لبنان، راه حل دیپلماتیک را نیز مدنظر قرار داده و واکنش مداراجویانه جامعه بین المللی به تداوم عملیات نظامی در لبنان، نباید اسرائیل را از انجام مذاکره با جنبش حزب ا... لبنان، بی نیاز کند.

8 ـ ایران:

تنها موردی که در زمینه اظهارنظر پینس ـ پاز در مورد ایران به چشم می خورد، مطلبی در روزنامه اسرائیلی جروزالیم پست است که وی در واکنش به خبر کذب منتشر شده در روزنامه انگلیسی زبان National Post چاپکانادا (مبنی بر تصویب قانون جدیدی در ایران که به موجب آن دولت ایران مکلف بود تا با انجام تمهیدات لازم، از اقلیتهای مذهبی حاضر در ایران اعم از مسیحیان، زرتشتیها و یهودیان بخواهد تا با الصاق نوارهای رنگی روی لباس خود، در اماکن عمومی حاضر شوند)، اظهار داشته بود که تصویب چنین قوانینی در ایران، زنگ خطری است که ما (اسرائیل) را ملزم به بسیج تمام دنیا علیه سیاستهای نژادپرستانه ایران می کند.

مآخذ:

1. بولتن رویداد و گزارش اسرائیل، 28/8/1385، شماره 319 و 16/4/1385، شماره 308.
2. www. Knesset.gov.il/mk/eng/mk-print-eng.asp.
3. www. mfa.gov.il/mfa/Government/personalities/Fromt A-Z ophir+Pines- Paz.
4. www.jewishvirtua llibrary.org/jsource/biography/pines.htm.