هند ـ اسرائیل، روابط

مقدمه:

پیشینه روابط هند و رژیم صهیونیستی، به سال 1950 میلادی برمی گردد، در آن سال جواهر لعل نهرو نخست وزیر فقید هندوستان، رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخت. و از آن زمان تا به امروز همکاری بین آنها رشد فزاینده ای یافت و این همکاریدر تمامی حوزه های سیاسی، امنیتی، نظامی و هسته ای گسترده شد. تا سال 1992 مواضع هند در مناقشات خاورمیانه به هیچ وجه به نفع رژیم صهیونیستی نبوده و همواره در قبال این موضوع، سکوت اختیار می نمود، چراکه خط مشی هند تحت تأثیر روابط بسیار نزدیک جمال عبدالناصر رهبر مصر با نهرو در چهارچوب جنبش عدم تعهد، تقویت و تحکیم شده بود.

رژیم صهیونیستی از سال 1967 به بعد از طریق برقراری ارتباط با بعضی از گروههای سیاسی در هند نظیر حزب جانانگ و سراشتیزا و تعدادی از نمایندگان پارلمان هند، توانست عرضه حضور خود را در آن کشور پررنگ تر نماید.

سرآغاز همکاری نوین بین دو کشور، دیدار شیمون پرز در سال 1993 از هند بود که به حمایت رسمی اسرائیل از مواضع هند در قبال مسئله کشمیر انجامید.

هند و رژیم صهیونیستی در حوزه های گوناگون با یکدیگر، همکاری و ارتباط نزدیکی دارند. در حوزه اقتصاد میزان مبادلات بازرگانی میان آن دو از 202 میلیون دلار در سال 1999 و به گفته منابع رژیم صهیونیستی به بیش از دو میلیارد دلار در سال 2000 رسیده است و تعداد پروژه های مشترک اقتصادی آنها به 15 پروژه می رسد که در زمینه های الکترونیک، صنایع سنگین، اشیاء قیمتی و جواهرات و مواد شیمیایی منعقد گردیده است.

در حوزه دفاعی که پایه اساسی ارتباط هند و اسرائیل می باشد از دهه هشتاد میلادی رشد فزاینده ای مشاهده می گردد. روابط نظامی میان هند و رژیم صهیونیستی، بعد از فروپاشی شوروی با هدف جایگزین شدن اسرائیل به عنوان تأمین کننده اصلی سلاحهای اروپایی و آمریکایی مورد نیاز به شدت تقویت شد.

وزارت دفاع هند توافقنامه های زیادی برای مسلح نمودن خویش به انواع تولیدات و خدمات در زمینه دفاعی، با رژیم صهیونیستی منعقد ساخت. همکاری آنها هنگامی برملا شد که نیروهای سریلانکا، چهار کشتی هندی را با هجده تن از نوعیماده شیمیایی که در تولید گاز اعصاب به کار می رود، کشف کردند و این موضوع اثرات بدی بر روابط هند با کشورهای عربی و اسلامی برجای گذاشت. این محموله از بمبئی هند به سوی رژیم صهیونیستی در حرکت بود و این بدان معنا بود که تولید سلاحهای کشتارجمعی، یکی از موارد همکاری میان هند و رژیم صهیونیستی می باشد.

الف ـ نگرش و اهداف اسرائیل در روابط با هند:

مبنای روابط رژیم صهیونیستی با هند را باید در دیدگاه بن گوریون به چگونگی برقراری روابط با کشورهای پیرامون فلسطین یافت. وی معتقد بود برای حفظ دولت یهودی و تضعیف همسایگان عرب، تل آویو می بایستی همسایگان خود را دور زده و با کشورهایی که در آن سوی همسایگان هستند، روابط برقرار کند. به همین دلیل این رژیم توجه خاصی به گسترش روابط با ایران (قبل از انقلاب جهت ضربه زدن به عراق و سایر کشورهای عرب)، ترکیه (جهت ضربه زدن به سوریه) سودان (اعمال فشار به مصر) و... داشته است.

پس از اینکه رژیم صهیونیستی به نوعی از جانب تهدید برخی از همسایگان خود، فراغت حاصل کرد. نگرش برقراری رابطه با کشورهای پیرامونی را بر اساس شرایط جدید، تفسیر نمود. و از این رو از سال 1992 روابط خود را با هند گسترش داده است.

بحث انقلاب در امور نظامی Revolution in military Affairs (RAM) و پیدایش موشکهای دوربرد توسط برخی از کشورهای منطقه، باعث شده که دولت یهودی، منطقه پیرامونی خود را بر اساس برد تسلیحات جدید گسترش دهد و از این رو با تهدیدات جدید، با روشهای نوین مقابله کند.

رژیم صهیونیستی اهداف سیاسی بیشتری نسبت به هند در گسترش روابط دارد. این رژیم می کوشد بلوک پان آسیایی "هند، ترکیه و اسرائیل" را تشکیل داده و ائتلاف محور "مسیحی، یهودی و هندو" را با حضور آمریکا علیه اسلام تشکیل دهد. باتوجه به تفکر مشترکی که در میان برخی از مقامات هندی و صهیونیستی وجود داشته است و اسلام به عنوان دشمن مشترک و منبع تروریسم علیه هند، آمریکا و اسرائیل معرفی شده، زمینه تشکیل این بلوک فراهم تر شده است.

سفر شارون در دومین سالگرد حادثه 11 سپتامبر نیز مرتبط با قضیه مذکور است.

یکی از اهداف نظامی رژیم صهیونیستی، استفاده از موقعیت اقیانوس هند برای فعالیت ناوگان دریایی خود است. این رژیم قصد دارد علاوه بر مدیترانه از اقیانوس هند، نیز استفاده نماید.

یکی دیگر از اهداف رژیم صهیونیستی با توجه به جایگاه هند در سازمانهای بین المللی نظیر جنبش عدم تعهد و سازمان ملل این است که هند در این سازمانها علیه رژیم صهیونیستی موضع گیری نکند.

مهمترین اهداف اسرائیل از همکاری با هند را می توان در موارد ذیل خلاصه کرد:

1 ـ موقعیت ژئوپلتیکی هند در آسیا، به رژیم صهیونیستی در استراتژی ثابت این رژیم که همانا هم پیمانی با کشورهای غیراسلامی و غیر عربی منطقه می باشد، کمک شایانی می کند. از این رو رژیم صهیونیستی به هند به عنوان یک هم پیمان استراتژیک می نگرد.

2 ـ رابطه با هند، برای اسرائیل به منزله دروازه ورود به کشورهای آسیایی، به ویژه آن دسته از کشورهایی است که با عضویت اسرائیل به عنوان عضوی از گروه بندیهای منطقه ای در سازمان ملل متحد مخالفت می کنند. این مسئله رژیم صهیونیستی را مجبور ساخته است تا به طور موقت درصدد عضویت در گروه کشورهای اروپای غربی درآید.

3 ـ نفوذ فرهنگی در جامعه فرهنگی و دانشگاهی هند، به طور مثال: دپارتمان عبری در دانشگاه جواهرلعل نهرو از پیشرفته ترین دپارتمانهای زبانهای خارجی در دانشگاههای هند می باشد.

4 ـ ضربه زدن به روابط تاریخی کشورهای عربی با هند و ایجاد شکاف در بین جامعه مسلمانان هند که تکیه گاه اصلی کشورهای اسلامی و عربی در هند به شمار می روند.

ب ـ نگرش و اهداف هند در روابط با اسرائیل:

جنبش صهیونیسم در اوایل دهه سی قرن بیستم میلادی تلاشهای متعددی را برای ارتباط با مهاتما گاندی رهبر فقید هند انجام داده و طی آن تلاش نمودند تا تأیید وی را از جنبش صهیونیسم بگیرند، اما تمامی این تلاشها دلیل اعتراض گاندی نسبت به اصل جنبش صهیونیسم که با هدف جایگزین ساختن گروهی مهاجر یهودی به جای یک ملت آسیایی ناکام ماند.

گاندی موضع خود را در این باره چنین تبیین کرد: "همدردی و احساسم با یهودیان احساسات مرا نسبت به نیازهای عدالت کور نمی سازد. فلسطین از آن اعراب همان گونه که بریتانیا برای انگلیسی ها و فرانسه برای فرانسویان است، تحمیل یهودیان بر اعراب کاری اشتباه و عملی غیرانسانی است، به طور حتم اعطای فلسطینی چه جزئی و چه کلی به یهودیان و تحمیل آن به عزت اعراب جنایتی علیه بشریت است."

در کنار آن گاندی و شاگردش نهرو مواضع خود را از ایجاد رژیم صهیونیستی با دیدگاه هایی ملی توجیه نموده و اعلام می کردند که صهیونیستها با کمک و پشتیبانی نیروهای بیگانه و مخالف وطن پرستان آسیایی به منطقه آمده اند، گاندی در این زمینه گفته بود: "یهودیان با تحمیل خود در فلسطین که با کمک آمریکا و انگلیس صورت گرفت و هم اکنون که به وسیله تروریسم و خشونت علنی انجام می پذیرد، اشتباه بزرگی را مرتکب شده اند."

او در ادامه پرسید: "چرا یهودیان با تکیه بر پول هایی آمریکایی راه خود را با استفاده از زور در سرزمینی باز می کنند که مرکز به آنها خوش آمد نمی گوید."

نهرو نیز از همان سیاستهایی که گاندی پایه گذاران آن بود پیروی نمود و صراحتا اعلام نمود، هند معتقد است "فلسطین کشوری عربی بوده و نمی توان بدون موافقت اعراب تصمیمی برای آن گرفت."

این نگرش و مواضع به تدریج جای خود را به روابط با اسرائیل داد. به گونه ای که در 27 سپتامبر 1950 هند دفتر تجاری خود را در اسرائیل به کنسولگری ارتقاء داد و در سال 1952 برای ایجاد روابط دیپلماتیک اعلام تمایل کرد. هرچند که با بروز حوادث سیاسی جنگ سوئز و نزدیکی هند به مصر این تلاشها به کندی گرایید و برای مدتی کاملاً سرد شد و حتی تا زمان نخست وزیری "ایندیرا گاندی" نیز تغییر چندانی نیافت، اما شرایط به وجود آمده برای هند پس از شروع دوره جنگ سرد میان آمریکا و شوروی باعث شد تا این دیدگاه به سمت برقراری روابط اقتصادی و سیاسی با اسرائیل متمایل شود.

هند در طول دوره جنگ سرد یکی از خریداران عمده تسلیحات نظامی از اتحاد جماهیر شوروی بود به گونه ای که 80 درصد نیازمندی های نظامی خود را از این طریق تأمین می کرد، با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و ضعف اقتصادی روسیه، هند برای مقابله با تهدیدات چین و برتری بر پاکستان به فکر جایگزینی برای تأمین نیازمندیهای نظامی خود افتاد.

هندی ها اگرچه خرید تسلیحات از روسیه را ادامه می دادند اما نسبت به کیفیت این تسلیحات انتقادات جدی داشته و تلاش زیادی برای تهیه تجهیزات نظامی پیشرفته انجام داده اند. طبیعی بود با توجه به رقابت میان آمریکا و چین، هندی ها به سمت آمریکا بروند ولی این کشور تقویت نظامی هند را یک خطر برای آینده خود تلقی می کرد. دهلی نو با توجه به سطح تکنولوژی نظامی رژیم صهیونیستی و روابطی که از نظر تکنولوژی میان تل آویو و واشنگتن وجود داشت، به سوی این رژیم روی آورد.

رژیم صهیونیستی نیز که از هرگونه فرصتی برای تعمیق روابط با جهان خارج استفاده می کند، فرصت را غنیمت شمرده و همکاری های گسترده نظامی را با هند آغاز کرد. پس از آنکه هند به دلیل انجام آزمایش هسته ای در سال 1998 توسط آمریکا مورد تحریم واقع شد، نیاز بیشتری به رژیم صهیونیستی پیدا کرد. از این رو بود که همکاری های نظامی تقویت و مقامات نظامی دو طرف به پایتخت های یکدیگر سفرهایی انجام دادند.

هند به ویژه پس از حادثه 11 سپتامبر 2001 و 13 دسامبر 2001 (حمله به پارلمان هند) خود را به نوعی قربانی تروریسم معرفی کرد. در این رابطه مقامات آمریکا، هند و رژیم صهیونیستی اظهار نظرهای مشترکی مبنی بر اینکه این محور واشنگتن ـ دهلی نو ـ تل آویو، هدف اصلی بنیادگرایان مسلمان تروریست قرار گرفته، ارائه کردند و این مسأله توسط هندی ها و اسرائیلی ها بیشتر صورت می گرفت و هدف آنها این بود که دشمنان خود را در اردوگاه تروریسم قرار داده تا آمریکا به آنها حمله کند. هند، تلاش زیادی کرد که پاکستان در این اردوگاه قرار گیرد.

هند در برقراری رابطه با رژیم صهیونیستی موارد زیر را در چهارچوب منافع ملی خود تعقیب می کند.

1 ـ مبنای روابط جدید هند با رژیم صهیونیستی، خطر مشترک مسلمانان می باشد که تحت تأثیر ضرورت مقابله با اصول گرایی اسلامی و خطر تروریسم روابط فوق تقویت شده است. غایت اصلی هند در این حوزه سرکوب جدایی طلبان مسلمان کشمیر می باشد.

2 ـ روابط رژیم صهیونیستی، مقدمه گسترش روابط با اروپا و آمریکا برای نامزدی و اشغال یک کرسی دایم در شورای امنیت، (در صورت افزایش تعداد اعضای این شورا) می باشد.

3 ـ استفاده از تجربیات سرویس جاسوسی رژیم صهیونیستی (موساد) برای مقابله با آنچه که نفوذ تروریستها به داخل مرزهای هند نامیده می شود، از دیگر اهداف این همکاریهاست.

4 ـ دستیابی به سلاحهای پیشرفته برای حفظ و پیشبرد توازن دفاعی در مقابل پاکستان.

در این راستا رژیم صهیونیستی از سال 1983 هجمه سیاسی و تبلیغاتی وسیعی علیه برنامه های اتمی پاکستان برای بالا بردن توان دفاعی هند، آغاز نمود، رژیم صهیونیستی اعلام کرد که پاکستان در پی دستیابی به نوعی بمب اتمی اسلامی است که امنیت این رژیم را تهدید می کند.

ج ـ همکاری های هند و رژیم صهیونیستی:

همکاری تل آویو و دهلی نو، در سه جنبه مهم نظامی، سیاسی و اقتصادی انجام می شود که بعد نظامی ـ امنیتی آن مهمتر است.

1 ـ همکاری های سیاسی:

روابط سیاسی دهلی نو و تل آویو از روز 29 ژانویه سال 1992 در دوره نخست وزیری ناراسیمها رائو (Narasimha Rao)به طور کامل برقرار شد. البته این روابط پیش تر نیز به صورت محرمانه و در چارچوب همکاریهای امنیتی وجود داشته و دو طرف را بر آن داشت تا این روابط در تمامی سطوح برقرار شود. روابط مذکور چنان پیشرفت که تحلیلگران استراتژیست را بر آن داشت تا آن را شراکت رویه گسترش توصیف کنند. شراکتی که دارای دورنمای قابل توجهی نه تنها برای دو طرف هندی و صهیونیستی بلکه برای قطبهای اصلی منطقه مانند روسیه، چین و ترکیه نیز داشته و نشانگر نقش و وظایف جدید منطقه ای برای رژیم صهیونیستی و هند است.

ابعاد این وظایف و نقشهای جدیدی از تحرکات و هم پیمانی های استراتژیک جدیدی که تشکیل دهنده ساختار فعالیت صهیونیستها در مرحله بعد از جنگ دوم خلیج فارس و آغاز روند سازش است.

لازم به ذکر است که جواهر لعل نهرو، نخست وزیر اسبق هند در سال 1950، رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخت اما در طول چهار دهه یعنی تا سال 1992 هند در بحران اعراب و اسرائیل تقریباً بی طرف ماند. بخشی از این بی طرفی مربوط به روابط شخصی نهرو با جمال عبدالناصر می شود.

همچنین وابستگی نظامی هند به شوروی در طول دوره جنگ سرد که از سوی دهلی نو برای ایجاد موازنه با همسایگانش (چین و پاکستان) تعقیب می شد، باعث گردید، این کشور در اردوگاه مقابلرژیم صهیونیستی قرار گیرد. اما با به قدرت رسیدن حزب بهاراتیا جاناتا در سال 1977 فعالیتهای صهیونیستی نیز افزایش یافت و پس از آنکه "موراجی دیسای" نخست وزیر وقت اعلام نمود که از ایجاد روابط دیپلماتیک با اسرائیل حمایت می کند، به نقطه اوج خود رسید.

در این راستا "موشه دایان" وزیر خارجه وقت رژیم صهیونیستی با هدف گسترش روابط دیپلماتیک به طور محرمانه به هند سفر نمود، اما با این وجود فعالیتهای دیپلماتیک صهیونیستها چندان موفقیت آمیز نبود.

اما با به قدرت رسیدن راجیو گاندی در سال 1984 روابط صهیونیستی ـ هندی تحولی دوباره یافت. به نحوی که طی سفر گاندی به مقر دایمی سازمان ملل متحد در نیویورک که در سال 1988 صورت پذیرفت، رئیس کنفرانس سازمانهای صهیونیستی با وی دیدار و از گاندی قول گرفت تا سطح نمایندگی دیپلماتیک رژیم صهیونیستی در هندوستان ارتقا یابد.

ابراهام تامیر مدیر کل وزارت خارجه رژیم صهیونیستی درباره تعهد گاندی به ارتقای سطح روابط با اسرائیل گفت: این امر تحول مهمی را در سیاستهای هندوستان در قبال اسرائیل نشان می دهد.

سوای آن پیشرفت محسوسی نیز در روند دیدارهای متقابل بین دو طرف که تعبیری از ارتقای سطح روابط بود، صورت پذیرفت. در این راستا مشاور نخست وزیر هند برای شرکت در یک سمپوزیوم بین المللی انرژی به فلسطین اشغالی سفر نمود، او در این سفر علاقه کشور متبوعش را به همکاری در زمینه انرژی با رژیم صهیونیستی اعلام کرد. همچنین هیئتهایی از حزب بهاراتیا جاناتا نیز به فلسطین اشغالی سفر نموده و این حزب خواستار ایجاد روابطی کامل و علنی با رژیم صهیونیستی شد.

در واقع می توان این مرحله را تحولی بارز و نشانه ای مهم در روند روابط فیمابین توصیف نمود، به نحوی که ارتباطات مستقیم و غیرمستقیم جزئی از سیاستهای واقع گرایانه خارجی هند را تشکیل داد.

فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در اوایل دهه1990 پایان یافتن جنگ سرد و تبدیل شدن چین به تهدید منطقه ای با توجه به گسترش توان و تأثیرگذاری در منطقه در کنار ادامه فعالیتهای هسته ای پاکستان به همراه اهداف استراتژیک آمریکا در ناکارا ساختن قدرتهای بزرگ منطقه ای تغییرات بزرگ و ریشه ای بودند که سیاست خارجی هند را بر آن داشت تا توجه بیشتری را برای گام نهادن در این راه از خود نشان دهد.

علاوه بر آن تحولات داخلی نیز چندان در این مسئله بی تأثیر نبود، گسترش اندیشه های هندو شتاب بیشتری یافته و اهداف خود را برای ایفای نقشی منطقه ای توسعه داده بود، به توصیف "پیر ژالیه" هند شکل و چهره یک امپریالیستی ثانوی را به خود گرفته بود.

پس از ترور راجیو گاندی و به قدرت رسیدن نارسیما راو در هند تغییر قابل ملاحظه و قابل تأملی در روند مذاکرات فیمابین صورت پذیرفت، مجله "ژون افریک" به نقل از منابع نزدیک به سازمان جاسوسی آمریکا نوشت: اسرائیل به هند پیشنهاد نموده فن آوریهای نظامی را که کشورهای غربی حاضر به انتقال آن نیستند، در اختیار دهلی نو قرار دهد.

همچنین ارتباطات تنگاتنگی بین مسئولین بلندپایه دو طرف طی عملیات گروگانگیری چند اسرائیلی توسط مخالفان کشمیر که در ژوئن 1991 به وقوع پیوست، صورت پذیرفت. در این راستا "موشه بگییر" معاون آسیا و آفریقای وزارت خارجه رژیم صهیونیستی عازم هند شد و با مسئولان این کشور به گفتگو نشست.

می توان گفت که اوایل دهه نود هند به طور جدی به مسئله گسترش روابط دیپلماتیک خود با رژیم صهیونیستی اندیشید، تا مرحله جدیدی در این روابط آغاز شود.

پس از آن هند به عنوان یک قدرت بزرگ منطقه ای و عضو مهم سازمان غیرمتعهدها در مجامع بین المللی جانب رژیم صهیونیستی را نگه داشته به گونه ای که در مخالفت با برابری صهیونیسم و نژادپرستی در کنفرانس دوربان در آفریقای جنوبیاعلام کرد، این موضوع در سالهای 1975 و 1991 در مجمع عمومی سازمان ملل متحد مطرح شده و لذا نباید در کنفرانس دوربان مجدداً طرح شود.

2 ـ همکاری های نظامی:

هندی ها در سال 1964 پس از درگیری با چین، تمایل خود را برای مشاوره با متخصصان رژیم صهیونیستی در زمینه نظامی اعلام و در آن زمان رئیس کل ستاد ارتش رژیم صهیونیستی برای تبادل نظر با مقامات هندی وارد دهلی نو شد. اما به دلیل موانعی که پیشتر ذکر شد، روابط نظامی دهلی نو و تل آویو گسترش نیافت.

هندی ها یکبار دیگر در سال 1979 تمایل خود را برای همکاری نظامی با رژیم صهیونیستی ابراز و در آن مقطع خواستار استفاده از توانایی رژیم صهیونیستی برای حمله پیشگیرانه علیه تأسیسات هسته ای پاکستان "کاهوتا" (Kahuta)شدند، البته صهیونیست ها نیز در همین دوره طرحی را به دولت جیمی کارتر برای تخریب تأسیسات مذکور پیشنهاد دادند اما این طرح مورد موافقت قرار نگرفت.

در تحقیقی که دکتر "بی. آر. کوماسوامی" یکی از محققین دانشگاه پژوهشهای صلح هری ترومن برای دانشگاه عبری قدس انجام داد، چهره واقعی از زمینه های همکاری و مشارکتهای استراتژیک دو طرف را نشان می دهد. این پژوهش به خصوص به همکاریهای فیمابین در زمینه صنایع هوایی و بهسازی جنگنده های سبک و جنگنده های متعلق به ارتش هند پرداخته است.

لازم به ذکر است که هند هم اکنون به طور مثال بیش از 300 هواپیما از نوع میگ 21 در اختیار دارد که از آن میان قرار است در سال 2003 میلادی 125 فروند از آن با هواپیماهای سبک تعویض شوند، علاوه بر آن هند نیازمند بهسازی هواپیماهای میگ 27 و میگ 29 خود دارد و در این زمینه چشم به کمک رژیم صهیونیستی دارد. از سوی دیگر صهیونیستها نیز طرح هواپیمای "لاوی" را خود به دلیل بار مالی بسیار زیاد آن کنار گذارده اند که این همکاری می تواند برای هر دو طرف مفید باشد.

در این راستا رژیم صهیونیستی تجارب مفیدی به طور اخص در زمینه های دستگاههای الکترونیکی هواپیماها، بدنه هواپیما و تعبیه سلاح در بدنه هواپیما در اختیار دارند، در کنار آن مالکیت معنوی بخش عمده ای از این دانش فنی پیشرفت هواپیما لاوی در اختیار آنهاست و آنها به راحتی می توانند آن را به هند صادر نموده یا با آنها تقسیم کنند.

علاوه بر آن طرحهای زیربنایی مختلفی در هند وجود دارند که چندان با طرحهای صهیونیستی در همان زمینه ها اختلاف ندارد. هواپیماهای سبکی که هند در حال بهسازی آن است، شباهت بسیاری با هواپیماهای (لوی) رژیم صهیونیستی دارد، موشک "بریتفی" نیز شبیه موشک "اریحا ـ 1" و "أغنی" نیز شبیه موشک "اریحا ـ 2" است، همچنین سیستمهای هشدار سریع، سیستم موشکهای ضد موشکهای بالستیک، و فن آوری موشکهای دریایی را هم باید به آن افزود.

شاید مهمترین زمینه همکاری استراتژیک این روابط که تاکنون از آن پرده برداشته شده است را همکاریهای هسته ای ذکر نمود. روزنامه صهیونیستی "هاآرتس" در این زمینه در اوایل سپتامبر سال 1998 فاش ساخت که همکاریهای هسته ای با توجه به دیگر زمینه های روابط دوجانبه در مرکز این روابط قرار دارد.

هاآرتس در این زمینه نوشت: "اسرائیل و هند هر گونه همکاری هسته ای فیمابین را رد می کنند، ولی به راحتی می توان وجه اشتراک سیاستهای هسته ای در این دو کشور را تعیین و تبیین نموده.

این روزنامه صهیونیستی به نقل از مسئولین هندی ادعا نمود: یکی از مهمترین عوامل تصمیم تل آویو در برقراری روابط دیپلماتیک با هند نظارت بر مذاکرات جلوگیری از انتشار سلاحهای اتمی در خاورمیانه به دلیل تأثیرگذاری احتمالی آن بر توازن اتمی موجود در جنوب شرقی آسیاست.

این همکاری همچنین به زمینه رایانه و خدمات پردازش داده نیز گسترش یافت. در این رابطه اتحادیه شرکتهای نرم افزاری و خدمات رایانه ای هند "ناسکوم" اعلام کرد: رژیم صهیونیستی و هند توافقنامه همکاری در زمینه برنامه های تکنولوژی وخدمات اطلاعاتی امضاء نموده اند و قرار است دو طرف شورای همکاری متشکل از نمایندگان دولتی و مؤسسات صنعتی و دانشگاهی تشکیل دهند. در این توافقنامه پیشنهاد شده بود که هیئتهایی از شرکتهای دو طرف با هدف همکاری در زمینه های تحقیقاتی و بهسازی، همچنین تقدیم کمک به طرحهای مشترک و پیمانهای استراتژیک خدمات بازار به دو کشور سفر کنند.

همکاری نظامی هند و رژیم صهیونیستی در سطوح گوناگون انجام می شود. این همکاری از آموزش نیروی انسانی تا ارائه سیستم ضدموشک و تجهیزات راداری را شامل می شود.

اگرچه ارقام خریدهای نظامی هند از اسرائیل توسط هر دو کشور، جزء ارقام طبقه بندی شده و دور از دسترس عموم می باشد، اما اطلاعات در مورد پروژه های مشخصی چون خرید سیستم موشک دفاعی ضد ناو "باراک" به مبلغ 270 میلیون دلار، پروژه به روز کردن تانکهای 72 ـ T و 82 ـ T ارتش هند و بالاخره پروژه ساخت مشترک بالگردهای تهاجمی، موجود می باشند.

هند طیف گسترده ای از سلاحهای سبک، تانک و مهمات خود را از رژیم صهیونیستی تأمین می کند. دو طرف در زمینه تجهیزات نظامی مشترک نظیر هلی کوپتر پیشرفته (ALH)همکاری می کنند.

مهمترین قرار داد نظامی میان هند و رژیم صهیونیستی، فروش سیستم ضددفاع موشکی آرو 2 به دهلی نو و نیز فروش سیستم هشدار هوایی (فالکون) است. فروش سیستم ضدموشک آرو که ناقض رژیم کنترل تکنولوژی موشکی (MTCR)و توافقات بین المللی صورت گرفته میان کشورهای پیشرفته مبنی بر جلوگیری از توسعه سیستم موشکی است، با موافقت آمریکا انجام شده است.

مهمترین بعد نظامی روابط هند و رژیم صهیونیستی فروش فالکون به هند است. سیستم هشدار هوایی فالکون که قادر است یک شعاع 600 کیلومتری را تحت پوشش قرار دهد، شبیه سیستم آواکس آمریکاست. آمریکا با فروش سه فالکون رژیم صهیونیستی به هند موافقت کرده است. سیستم فالکون قادر به رهگیری موشکهای کروز وهواپیماهایی که در سطح پایین پرواز می کنند، می باشد و بسیار سریع تر از رادارهای زمینی است. این سیستم بر روی هواپیماهای روسی "شحن" ساخت روسیه سوار می شود.

رژیم صهیونیستی همچنین سیستم رادار ردیاب موشکی کاج سبز را نیز در اختیار هند قرار داد. این رژیم سیستم مذکور را خود ساخته و بنابراین بدون کسب مجوز از آمریکا می تواند آن را منتقل کند.

در ماه مارس 2002، کمیته دائمی پارلمان هند در گزارشی اعلام کرد که واردات 80 درصد نیازهای نظامی از مسکو، هند را بسیار آسیب پذیر ساخته است و منابع عرضه تجهیزات نظامی باید متنوع شود. حجم روابط نظامی هند و رژیم صهیونیستی با افزایش سالانه 250 میلیون دلار به 3/1 میلیارد دلار در سال 2002 رسیده و هند برنامه ریزی کرده است که تا سال 2008 جایگاه روسیه و اسرائیل را در تأمین نیازمندی های نظامی خود، عوض کرد.

3 ـ همکاریهای امنیتی:

در سال 2003 اسرائیل موافقت کرد که در زمینه زیردریایی هسته ای به هند کمک کند.

به گزارش آروتزشوا (20/9/1382 ـ 11/12/2003) روزنامه "هندو ریپورت" نوشت: در خلال دیدار هیأت بلندپایه نظامی هند از اسرائیل این دولت تمایل خود را برای کمک به هند در زمینه تولید زیردریایی هسته ای ابراز داشته است.

هنگامی که یک تیم نظامی عالی رتبه از "سازمان تحقیقات و توسعه دفاعی هند" (DRDO) ، به ریاست "وی. کی، آتر"، مشاور علمی وزیر دفاع هند در اواخر ماه سپتامبر 2003 از اسرائیل دیدن کردند، مقامات رژیم صهیونیستی تمایل خود را برای همکاری در زمینه مذکور اعلام کردند. به نوشته آروتزشوا، مقامات رسمی دو طرف این خبر را تأیید نکرده اند.

در ماه سپتامبر 2003 که آریل شارون نخست وزیر رژیم صهیونیستی از هند دیدار نمود همکاریهای نظامی و استراتژیک بخشی از مذاکرات بود. روزنامه "هندوریپورت" خبر داده که تفاهم همکاری در زمینه زیردریایی هسته ای در جریان اینسفر حاصل شده است.

همکاری با رژیم صهیونیستی در این پروژه به معنی پایان همکاری استراتژیک روسیه و هند در تولید زیردریایی هسته ای است.

موضوع همکاریهای امنیتی هند و اسرائیل یکی از عوامل مهم مورد توجه مشترک است، زیرا از یک سو هند احتیاج مبرمی به گسترش توان نظامی، امنیتی و فن آوری خود داشته و از سوی دیگر رژیم صهیونیستی نیز خواهان کاهش هزینه های بسیار بالای فن آوریهای موشکی و سلاحهای استراتژیک خود می باشد و برای حفظ برتری نوعی خود در منطقه خاورمیانه نیازمند صدور سلاحهای پیشرفته است. به همین خاطر هند را یکی از مرغوب ترین و بهترین مشتریان خود یافت.

اما چه عواملی باعث گردید تا دو طرف چنان در گسترش روابط فیمابین پیش بروند که آن را علی رغم دوری مسافت و نبود دشمنی مشترک، به مشارکت و هم پیمانی استراتژیک مبدل سازند. زیرا در ظاهر نه هند اسرائیل را در دشمنی با ایران همراهی می کند و نه اسرائیل چنین کاری را با هند در دشمنی اش با چین انجام می دهد. پس چه دشمن مشترکی برای دو طرف وجود دارد؟

همه می دانند که هند دارای اقلیتی مسلمان است که جمعیت آن از یکصد و شصت میلیون نفر فراتر می باشد. این اقلیت همچنان در برابر آمیخته شدن با هندوها مقاومت می کند. در کنار آن تنشهای موجود بین هند و پاکستان در رابطه با ایالات کشمیر از مسائل مهمی است که هند را وامی دارد تا روابط خود را با رژیم صهیونیستی به این سطح از مشارکت و هم پیمانی برساند. اما آنچه که به این هم پیمانی اهمیتی استراتژیک می بخشد همانا محیط مشترک و دالانهای حیاتی آنها در جهان ثروتمند و در عین حال تکه تکه شده اسلام است. و بدین شکل دو طرف جلوگیری از گسترش اسلام و جنبشهای اسلامی که مهمترین مانع در برابر تحقق اهداف پنهان و آشکار آنان در این محیط و دشمن مشترکشان به شمار می رود را بهترین زمینه جهت نزدیکی و هم پیمانی می بینند.

جاسیت سینگ رئیس مرکز پژوهشهایاستراتژیک هند معتقد است: "روابط بین دو کشور به شکل وسیعی گسترش می یابد، ولی توصیف روابط اسرائیل و هند به عنوان همکاریهای امنیتی صرف، توصیف غلط و اشتباهی می باشد". به گفته سینگ مسائل اساسی که مورد توجه هند و رژیم صهیونیستی عبارت است عبارتند از: "ایجاد اعتدال در اسلام بنیادگرا، ریشه کنی تروریسم بین المللی و گسترش روند دموکراسی که با همکاریهای فیمابین با توجه به منافع هر طرف می تواند موجب افزایش این همکاری در آینده شود".

رئیس مرکز پژوهشهای استراتژیک هند در ادامه ضمن تحریک رژیم صهیونیستی علیه پاکستان آن را یک خطر حقیقی علیه دو کشور توصیف نموده می افزاید: "باید اسرائیل از خود بپرسد چرا پاکستان اقدام به خرید موشکهایی با برد 3500 کیلومتر کرده است. در حالی که هیچ نیازی به آن در رویارویی با هند ندارد. اگر بررسی کنیم خواهیم دید که اسرائیل در برد این موشکها قرار دارد."

دو کشور همچنین در زمینه مبارزه با آنچه که خود تروریسم اسلامی نامیده اند، همکاریهای وسیعی را آغاز کرده اند. طبق گزارش روزنامه تایمز هند، کریشنا ادوانی، وزیر مسکن هند و یکی از طرفداران روابط نزدیک با اسرائیل، مدتهاست که برای توسعه روابط بین دو کشور به تلاشهای وسیعی دست زده است. او در سال 1999 در تل آویو اظهار داشت: "آنچه که مرا به اسرائیل آورده است، موضوعاتی مانند تروریسم میان مرزی، نفوذیهای غیرقانونی و مدیریت مرزی می باشد."

طبق گزارش مؤسسه یهودی JINSA قرار است اسرائیل چهار لشکر تقریبا سه هزار نفری از سربازان هندی را تحت عنوان نیروهای ضربتی ضد شورش، آموزش نظامی دهد. طبق گزارش روزنامه اسرائیلی جروزالم پست در فوریه 2003، بخشی از وظایف نیروهای فوق الذکر، جلوگیری از نفوذ تروریستهای پاکستانی به هند از طریق منطقه کشمیر می باشد.

بلافاصله پس از حملات 11 سپتامبر به نیویورک و پنتاگون، تیتر صفحه اول نشریه وال استریت ژورنال به مقاله ای اختصاص داده شد که عنوان آن چنین بود: "اسرائیل، هند و ترکیه؛ تنهامتحدین واشنگتن در مبارزه ای سخت و طولانی علیه تروریسم".

4 ـ همکاریهای اقتصادی:

اگرچه هند بیشتر به عنوان کشوری که در حوزه اقتصاد، صادرکننده نیروی انسانی است اما این کشور در عرصه IT(تکنولوژی ارتباطات) علوم کامپیوتر پیشرفت بسیار زیادی داشته و از صادرکنندگان عمده در این زمینه محسوب و بخش زیادی از این محصولات به سرزمین های اشغالی فلسطین صادر می شوند. سال 2002 یک هیأت از هند به تل آویو رفت و 22 موافقتنامه مهم را در زمینه تکنولوژی ارتباطات و علوم کامپیوتر امضاء کرد و به این صورت هند از ژاپن و چین در رابطه با صدور تجهیزات کامپیوتری به سرزمینهای اشغالی فلسطین، پیشی گرفت.

به علاوه هند کالاهای دیگر نظیر، الماس، سنگهای قیمتی، جواهر و زیورآلات، فرآورده های دارویی و شیمیایی و پارچه نیز به سرزمینهای اشغالی صادر می کند در مقابل در زمینه کشاورزی از تکنولوژی پیشرفته رژیم صهیونیستی استفاده می کند.

میزان روابط تجاری هند و رژیم صهیونیستی از 200 میلیون دلار در سال 1992 به 933 میلیون دلار در سال 1999، یک میلیارد دلار در سال 2000 و 3/1 میلیارد دلار در سال 2002 رسیده است. حجم مبادلات تجاری دو کشور در شش ماهه نخست سال 2002، 750 میلیون دلار بوده است.

هر ساله تعداد زیادی از توریست های رژیم صهیونیستی نیز (حدود 30 هزار نفر) از هند دیدن می کنند که این مسأله بر میزان تبادلات دو کشور می افزاید.

از سال 2004 روابط تجاری هند با اسرائیل افزایش یافت. به گزارش آرتزشوا در تاریخ (26/10/1382ـ16/1/2004) طی نشست سالیانه کمیته مشترک اقتصادی اسرائیل ـ هند، اسرائیل پنج توافق را در زمینه های مختلف با هند به امضاء رساند. ایهوداولمرت ـ وزیر صنعت و تجارت ـ با آرون جایتلی ـ همتای هندی خود ـ در اورشلیم دیدار کرد.

قرارداد فوق که در تاریخ 16 ژانویه (26 دی)منعقد شد شامل موضوعات ذیل می باشد: کنترل عملیاتهای دریایی، استاندارد تجهیزات پزشکی و مخابراتی، مدیریت گمرکی، انتقال الکترونیکی اطلاعات، کنترل مواد مخدر. علاوه بر موارد فوق، مقرر شد یک صندوق مربوط به تحقیقات صنعتی و توسعه ایجاد شده و هر یک از طرفین، یک کمک اولیه به مبلغ یک میلیون دلار به آن واریز نمایند.

میزان کل مبادلات تجاری میان اسرائیل و هند از ژانویه تا سپتامبر 2003، یک میلیارد و چهارصدوسی میلیون دلار بود.

د ـ نقش سازمانهای صهیونیستی آمریکا در برقراری و روابط هند و اسرائیل:

سازمانهای صهیونیستی آمریکا نقش مهمی در گسترش روابط هند و اسرائیل داشته اند. هندی ها نیز که به خوبی به نفوذ و جایگاه این سازمانها پی برده اند، از همکاری با آنها استقبال کرده اند. راجیو گاندی نخست وریز هند در دهه 1980 از جمله نخستین رهبران هند بود که برای ارتقای موقعیت اقتصادی هند به ویژه در زمینه تکنولوژی اطلاعات با سازمانهای صهیونیستی آمریکا ارتباط برقرار کرد. وی معتقد بود که دوستی با آمریکا بدون نزدیکی با این سازمانها امکانپذیر نیست. علاوه بر این، باید با اسرائیل نیز دوست بود. گاندی معتقد بود که راه واشنگتن از تل آویو می گذرد.

کمیته یهودیان آمریکا از جمله سازمانهای صهیونیستی آمریکا است که تلاش گسترده ای را برای گسترش روابط هند با آمریکا و اسرائیل انجام داده است. این کمیته سال 2006 با ارسال نامه ای برای مجلس نمایندگان آمریکا، قویاً از معاهده هسته ای هند و آمریکا حمایت کرد. در این نامه آمده بود: هند و آمریکا پس از حدود نیم قرن سوء تفاهم، اکنون در مسیر افزایش همکاری ها از جمله در مقابله با تروریسم و امنیت منطقه ای و نیز در حوزه های سیاسی، نظامی و اقتصادی قرار گرفته اند و معاهده هسته ای جدید برای هر دو طرف دارای منافع استراتژیک است.

کنگره یهودیان آمریکا نیز از جمله حامیان تصویب این معاهده هسته ای بود و این حمایتسازمانهای صهیونیستی، با توجه به عدم عضویت هند در پیمان منع گسترش هسته ای، بسیار قابل تأمل است.

سازمانهای صهیونیستی آمریکا برای تقویت نفوذ خود و طبیعتاً گسترش روابط دهلی نو با تل آویو پس از زلزله کشمیر، وقوع سونامی و بمب گذاری در بمبئی ضمن ابراز همدردی، کمک هایی برای حادثه دیدگان ارسال کردند.

دو سازمان مهم صهیونیستی "کمک رسانی جهانی یهود" (World Jewish Aid) و "مؤسسه جهانی امدادرسانی یهود"(World Jewish Relify) پس از زلزله کشمیر، بیشترین تلاش را برای کمک به زلزله زدگان هندی و پاکستانی انجام دادند.

برخی سازمانهای صهیونیستی نیز در زمینه های تحصیلی و آموزشی به یهودیان هند کمک میکنند. برای نمونه ORT(سازمان بین المللی منابع تحصیلی و آموزش تکنولوژی یک شعبه مهم در بمبئی برای کمک به دانش آموزان یهودی تأسیس کرده است.

همچنین سازمانهای صهیونیستی آمریکایی پس از وقوع برخی انفجارها و عملیات تروریستی در هند، در حمایت از دولت هند موضع گیری کرده اند. در این رابطه آبراهام کوپر و آلفرد بالتیمور از مقامات سایمون ویزنتال، پس از انفجاری در بمبئی در سال 2003 نوشتند: دموکراسی در هند توسط فرد دوراندیشی ایجاد شد که هدفش تحقق صلح و مبارزه با خشونت بود. شوک ناشی از این حملات و خشونت ها نسبت به دموکراسی هایی چون هند، اسرائیل و آمریکا، عقاید مهاتما گاندی را تهدید می کند.

البته مقامات هندی نیز پس از حادثه 11 سپتامبر و به ویژه پس از حمله به پارلمان هند در دسامبر 2001 از این شرایط استفاده کرده اند.

براجش میشرا (Brajesh Mishra)مشاور امنیت ملی هند هنگام سخنرانی در کمیته یهودیان آمریکا در می 2003 در واشنگتن گفت: اسرائیل، هند و آمریکا، از سوی بنیادگرایی اسلامی تهدید می شوند و این دولت های دمکرات باید علیه تروریست ها، ائتلاف تشکیل دهند. وی گفت: تروریسم اسلامی از ورای مرزهای هند و اسرائیل، آنها را تهدید می کند و هر دو نگرانی های یکدیگر را بهتر درک می کنند. از آن مقطعبه بعد سطح همکاری های دو کشور در زمینه مبارزه با تروریسم افزایش یافت و هند خواستار استفاده از تجربیات اسرائیل در زمینه مبارزه با فلسطینیان شد و بحث آزادسازی کشمیر و فلسطین را مانند هم تعبیر کرد.

علاوه بر این برخی سازمانهای صهیونیستی موزه های سیار هولوکاست را در هند ایجاد کرده اند.

با تلاش همین سازمانها، در یک اقدام بیسابقه، هیئتی از مسلمانان هند به اسرائیل سفر کرد.

این سفر به حمایت Project Interchange یکی از مؤسسات کمیته یهودیان آمریکا با همکاری شورای امور یهودیان اسرائیل استرالیا انجام شد.

جمیل احمد الیاسی (Hazrat Maulana Jameel Ahmad Ilyasi)رهبر "انجمن امامان مساجد سراسر هند" و رهبر 500 هزار امام جماعت در سراسر هند اظهار داشت: ما حامل پیام صلح و تفاهم از سوی مسلمانان هندیم که معتقدیم طبق سنت هندی ها، مسائل از طریق مذاکره و گفت وگوی دوستانه حل می شوند.

وی افزود: بازدید ما از اسرائیل در ارتباط با گسترش گفت و گو بین یهودیت و اسلام در شبه قاره هند که بیش از 40 درصد مسلمانان جهان در آنجا زندگی می کنند، بی نظیر خواهد بود.

مقامات هند، با شیمون پرز رئیس جمهور، زیپی لیونی وزیر امور خارجه و رهبران مسلمانان و یهودیان اسرائیل ملاقات کردند. آنها در یک گفت وگوی بین مذهبی با هیئتی از حاخام های اعظم اسرائیل شرکت و بیانیه ای مشترک را با دو حاخام اعظم امضاء کردند.

حاخام دیوید روزن مدیر بین المللی امور بین مذهبی AJCاظهار داشت: این دیدار تأثیر استراتژیک جهانی داشته و امیدوارم به طور گسترده تر بر مسلمانان سراسر جهان اثرگذار باشد، اعضای هیئت مذکور تأثیری مستقیم بر تقریباً 200 میلیون مسلمان سراسر هند دارند. وی افزود: پیش از این با رهبر اصلی هندوهای هند نیز گفت وگوی بین مذهبی داشته ایم و ارتباط با رهبران مسلمانان هند نیز در گسترش این ارتباط کم اهمیت نخواهد بود. سفر این مقامات مذهبی هند و اسرائیل پس از آن انجامشد که حاخام روزن به همراه یونا متزگر (Yona Metzger)حاخام اعظم اسرائیلی و هئیتی از حاخام های اعظم سراسر جهان به هند مسافرت کردند. ملاقات آنها با رهبران مسلمان، منجر به صدور بیانیه ای مشترک در انتقاد از گروههای افراطگرا و پاکستان شد.

در بیانیه مشترک مذکور آمده است: در حالی که روابط بین مسلمانان و یهودیان به علت مسائل سیاسی وخیم تر شده است، وظیفه رهبران مذهبی دو طرف است که از مذاکرات بین مذهبی و نفوذ خود برای جلوگیری از خونریزی مردم بیگناه استفاده کنند. لازم است، رهبران مذهبی کشتار را محکوم کنند و از افراطگرایی و سوءاستفاده از مذهب برای اقدامات خشونت آمیز امتناع ورزند. خودکشی در اسلام حرام است، بنابراین حملات انتحاری در این مذهب مجاز نیست.

یکی از دلایل سفر هیئت مسلمانان هند به اسرائیل، پیشگیری از مخالفت مسلمانان هند با گسترش روابط اسرائیل و هند (هندوها و یهودیان) بوده است.

مقامات اسرائیلی تمایل دارند با گسترش روابط خود با مسلمانان به اصطلاح میانه رو، علیه کسانی که افراطگرا خوانده می شوند، موضع گیری کنند اما سازمانهای صهیونیستی نظیر کمیته یهودیان آمریکا تلاش می کنند حساسیت کشورهایی مثل پاکستان برانگیخته نشود.

نقش سازمانهای صهیونیستی آمریکا در گسترش روابط هند و رژیم صهیونیستی را می توان در موارد ذیل بیان نمود:

1 ـ زمینه سازی برای گسترش روابط:

سازمانهای یهودی برای فراهم کردن زمینه گسترش روابط هند و رژیم صهیونیستی ادعا می کنند که میان این دو نقاط اشتراک فراوان و تاریخی وجود دارد. آنها ادعا می کنند که هندوها و یهودیان دارای تمدنی باسابقه و پنج هزار ساله هستند؛ هر دو دارای شهرهای مقدس مذهبی (بنارس، لهاسا و... در هند و بیت المقدس در سرزمین های اشغالی) می باشند؛ هر دو قبل از تشکیل، تحت قیمومیت انگلیس بوده وپس از جنگ جهانی دوم مستقل شده اند؛ تشکیل هر دو مصادف با جنگ با همسایگان (هند با چین و پاکستان چهار بار جنگیده است و رژیم صهیونیستی با مصر، اردن، سوریه، لبنان وارد جنگ شد) بوده؛ رهبران هر دو ترور شده اند (مهاتما گاندی سال 1948 و اسحاق رابین 1995) و...

به علاوه یهودیان با نوعی شبیه سازی پاکستان و فلسطین را بخشهایی از هند و اسرائیل معرفی می کنند که در آن مسلمانان بنیادگرا اکثریت داشته و عامل تروریسم هستند.

از طرف دیگر یهودیان، قبیله "بنی مناشه ها" را در هند، یهودی معرفی کرده و به این طریق جای پایی برای نفوذ در هند و سطح گسترش روابط خود با آن پیدا کرده اند. صهیونیست ها مدعی هستند که مناشه ها از تبار یکی از دوازده اسباط بنی اسرائیل (فرزندان انجیلی مناشه) هستند که در سال 720 ق.م. پس از پراکنده شدن یهودیان ناپدید شده اند.

به ادعای آنان، مناشه ها اعمالی بسیار شبیه یهودیان انجام می دهند. انتقال این افراد به سرزمین های اشغالی از اهداف صهیونیست ها بود، به گونه ای که دهه 1970 تاکنون یک گروه 4 تا 5 هزار نفری از بنی مناشه ها از شهرهای "مانیپور" و "میزورام" به سرزمین های اشغالی مهاجرت کرده اند. پارلمان رژیم صهیونیستی اخیرا برای اسکان صدها تن از بنی مناشه ها با حضور نمایندگانی از وزارت مسکن و مهاجرت، آژانس یهود، و مجمع صهیونیست تشکیل جلسه داد.

2 ـ همکاری سازمانهای یهودی و هندی در آمریکا:

سازمانهای یهودی آمریکا برای گسترش روابط هند و رژیم صهیونیستی از چندین شیوه استفاده می کنند. این سازمانها برای رسیدن به اهداف خود با سازمانهای هندی های مقیم آمریکا که جمعیتی حدود دو میلیون نفر را تشکیل می دهند، روابط عمیقی دارند.

کنگره یهودیان آمریکا با کمیته امور سیاسی هندی های آمریکا Indian American Political Action Committee. (INPAAC)همکارینزدیکی دارد. این کمیته سازمان جدیدی است که توسط هندیان مقیم نیوجرسی تشکیل شده است. کنگره یهودیان به دنبال ایجاد رابطه میان اینپاک و کنگره آمریکاست.

ایپک و کمیته یهودیان آمریکا نیز تجربیات خود را به گروههای هندی برای اعمال فشار در آمریکا برای رسیدن به اهداف خود منتقل می کنند. کمیته یهودیان آمریکا جولای 2002، برای مرکز آگاهی سیاسی هندی های آمریکا Indian American Center for Political Awareness.در واشنگتن، در زمینه فعال بودن در صحنه سیاسی، سمیناری برگزار نمود. این کمیته همچنین در صدد است تا سمینار مشابهی را در 29 اکتبر در نیویورک برگزار کند. برنامه ریزی شده است که حدود 100 فعال آمریکایی هندی الاصل در این سمینار حضور یابند.

سازمانهای یهودی زمینه سفر برخی از هندی های مقیم آمریکا به سرزمین های اشغالی را نیز فراهم می کنند. در ژوئن سال 2002، چند هندی مقیم آمریکا به عنوان میهمانان کمیته یهودیان آمریکا به سرزمین های اشغالی سفر کردند و با بسیاری از نمایندگان و مقامات ارشد رژیم صهیونیستی دیدار کردند.

دیوید هریس مدیر اجرایی کمیته یهودیان آمریکا نیز در کنفرانس دو سالانه فدراسیون ملی هندی های آمریکا در مورد تروریسم جهانی و روابط هند و اسرائیل و آمریکا سخنرانی کرد.

یکی دیگر از اقدامات سازمانهای یهودی آمریکا، فراهم کردن زمینه سفر مقامات هندی به آمریکا می باشد. کمیته یهودیان آمریکا در ژوئن گذشته میزبان "لعل کریشنا ادوانی" معاون نخست وزیر هند بود. جیسون ایساکسول، رئیس امور بین المللی کمیته یهودیان آمریکا در ضیافت شامی که به افتخار ادوانی برگزار شد، گفت: روابط میان هند و اسرائیل، رابطه و اتحادی طبیعی است.

وی افزود: این روابط در زمینه تجارت و منافع و علایق مشترک میان دو کشور است که تکمیل کننده روابط روبه رشد میان هندی ها و یهودیان آمریکاست. ایساکسون از سال 1995 تاکنون هفت بار به هند سفر کرده است و سازمان متبوع وی طرحی را برایراه اندازی یک دفتر ارتباطی در هند در سال جاری در دست اجرا دارد.

لالیت مانسینگ (Lalit Mansingh) سفیر هند در آمریکا در ضیافت ناهار ایپک که در آوریل 2003 برگزار شد، حضور یافت.

براجش میشر (Bragesh mishra) مشاور امنیت ملی هند و یکی از بانیان گسترش روابط با رژیم صهیونیستی طی سخنرانی خود در نشست سالیانه کمیته یهودیان آمریکا در هشتم ماه می 2002 رابطه تاریخی میان هند و یهودیان را ستود و گفت که هند یکی از معدود کشورهایی است که در تاریخ آن، موردی از آنتی سمیتیسم دیده نمی شود. وی هنگام سخنرانی خود در این نشست از سفر شارون نخست وزیر اسرائیل به دهلی نو خبر داد.

3 ـ محافظه کاران نو و هند:

مؤسسه "هند ـ آمریکا برای خط مشی استراتژیک" یکی از محافل فکری است که برای گسترش روابط آمریکا و رژیم صهیونیستی با هند تلاش می کند. فرانک گافنی یکی از اعضای با نفوذ محافظه کاران نو و مایکل لدین از بنیانگذاران "مؤسسه یهود برای مطالعات امور ملی (جینسا)" عضو مؤسسه هند ـ آمریکا هستند و هر دو برای ارتقای روابط دهلی نو ـ تل آویو و به ویژه در جنبه امور دفاعی و نظامی اصرار دارند. گافنی ولدین معتقدند که پاکستان یک شریک قابل اعتماد برای آمریکا در جنگ علیه تروریسم نیست.

مؤسسه یهود برای مطالعات امور ملی تاکنون تحقیقات گسترده ای درباره روابط هند و رژیم صهیونیستی انجام داده است. تحقیقات این مؤسسه به صورت کاربردی در اختیار مقامات دولت آمریکا و رژیم صهیونیستی برای گسترش روابط با هند قرار می گیرد.

4 ـ تبلیغ دشمن مشترک هند و اسرائیل:

سازمانهای یهودی آمریکا تلاش می کنند که تروریسم به ویژه از طرف مسلمانان را دشمن مشترک هند و رژیم صهیونیستی معرفی کنند. در این زمینه آبراهام کوپر، رئیس سایمون ویزنتال پس از انفجار در"بمبئی" نیز در نامه ای به شخص آتل بیهاری واجبایی، نخست وزیر هند نوشت:

"من این نامه را از طرف 400 هزار خانواده عضو مرکز سایمون ویزنتال که بزرگ ترین سازمان غیردولتی یهودی در زمینه حقوق بشر است به نشانه همبستگی با مردم هند و به خانواده کسانی که در این حادثه کشته و زخمی شده اند، می نویسم، آمریکایی ها به خوبی با خشونت تروریست ها و تاکتیکهای آنان آشنا هستند، همچنانکه برادران ما در اسرائیل آن را می شناسند.

همچنانکه مردم آمریکا و اسرائیل علیه حملات بی امان تروریسم نبرد می کنند، ما چالشهایی که هند در زمینه مبارزه با تروریسم پیش رو دارد، را درک می کنیم. جناب نخست وزیر، حوادث اخیر در بمبئی و اورشلیم سختی مبارزه با تروریسم را نشان می دهد. ما در مرکز سایمون ویزنتال آماده همکاری با مردم هند برای ساختن جهان بهتر برای فرزندانمان هستیم.

تام لانتوس، عضو کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا که خود را یکی از بازماندگان هولوکاست معرفی کرده است، نیز در این رابطه می گوید: هندی ها و یهودیان متعهدند تا برای اجرای قانون و دموکراسی به دیگران احترام بگذارند و ما به دلیل مبارزه مشترکمان با تروریسم اسلامی در کنار یکدیگر قرار گرفته ایم.

5 ـ نتایج فعالیت سازمانهای یهودی آمریکا:

موافقت آمریکا مبنی بر فروش چهار فروند فالکون مجهز به رادار هشداردهنده رژیم صهیونیستی به هند را می توان نتیجه تلاش سازمانهای یهودی و هندی آمریکا دانست. چون آمریکا با فروش این تکنولوژی نظامی رژیم صهیونیستی به چین در سال 2000 مخالفت کرد، به خوبی می توان نقش سازمانهای یهودی را در مورد کسب رضایت آمریکا برای فروش این تسلیحات به هند دریافت.

سانجی پوری که رهبری کمیته اقدامات سیاسی آمریکا به هند را در رابطه با کمیته یهودیان آمریکا و ایپک بر عهده دارد، در این زمینه می گوید: اگرچه گروههای یهودی منافع مستقیمی در کشمیر ندارند،اما وعده داده اند تا در مورد مسائل مربوط به هند، حمایت کنند.

یکی دیگر از نتایج فعالیت سازمانهای یهودی آمریکا، اصلاحیه ای است که در مجلس نمایندگان آمریکا به تصویب رسیده است. این اصلاحیه از دولت آمریکا می خواهد تا در مورد اقدامات پاکستان در زمینه برچیدن اردوگاههای تروریستی در منطقه کشمیر تحت کنترل پاکستان، جلوگیری از ورود شبه نظامیان به هند و جلوگیری از گسترش تسلیحات کشتارجمعی، به کنگره گزارش دهد.

همچنین همکاری نزدیک سازمانهای یهودی و هندی های مقیم آمریکا باعث شکست سنیتیامک کینی عضو مجلس نمایندگان و دموکرات (از ایالت جورجیا) برای انتخاب در سمت نمایندگی در انتخابات گذشته پارلمانی شد. به اعتقاد سازمانهای مذکور، مک کینی خصومت زیادی با هند و اسرائیل داشته و نسبت به پاکستان تعصب خاصی داشته است.

مآخذ:

1. مارک هلر: تداوم و تغییر در سیاست امنیتی اسرائیل، ترجمه حیدرعلی بلوچی، تهران: مؤسسه مطالعات سیاسی فرهنگی اندیشه ناب، 1380.
2. عسکری، محمود: "همسویی استراتژی هند و اسرائیل"، نشریه پژوهش یار، تهران، پاییز 1379.

ـ صادق، محمود: "همکاری نظامی هند و اسرائیل"، ترجمه م. ادیب، هفته نامه ترجمان سیاسی، 1379، شماره 3.

ـ مجله نداءالقدس، "روابط رژیم صهیونیستی و هند"، سال سوم، شماره 50، 15/2/1378؛ شماره 57، 1/2/1380.

1. بولتن رویداد گزارش، مؤسسه تحقیقات و پژوهشهای سیاسی ـ علمی ندا، 25/7/1386، شماره مسلسل 361، سال دهم، شماره 27؛ شماره 155 (29/8/1381).
2. بولتن رویداد و گزارش صهیونیسم، مؤسسه تحقیقات و پژوهشهای سیاسی ـ عملی ندا، شماره 129 مورخه 16/5/1385؛ شماره 120 (10/3/1385)؛ 117، (20/2/1385)؛

17/6/1382، شماره 20 و 30/4/1382؛ 18/6/1383، شماره 194؛ 26/9/1382، شماره 208.

1. بولتن رویداد و گزارش اسرائیل، (روند صلح و روابط خارجی)، مؤسسه تحقیقات و پژوهش های سیاسی ـ علمی ندا، شماره 1/214 (11/11/1382).
2. روزنامه جام جم، "در جستجوی یک متحد استراتژیک"، 26/4/1382.
3. www.meadeav/nic/speeches/bm.nsa.ad.htm
4. www.jinsa org(2003/3/9)(2003/3/28).
5. P.R.Kumaraswamy.Beyond the veil: Israel-Pakistan Relation,jaffee Center for strsteyic studies,TelAviv university march 2000.P.25.
6. www.At times.com(2003/7/9) (2003/5/27).
7. www.jpost.com(2003/4/2) (2003/9/6).
8. www.Pakistan.com(2003/2/3).
9. www.Haaretz.com(2003/9/6) (2003/9/8).
10. www.Hindustan times.Com. (2003/7/19).
11. www.Forward.com.(2002/10/11).
12. www.Reuter.com(2003/7/9).
13. www.Taipitimes. (2003/9/31).
14. www.Wiesenthal.com(2003/8/27).