کنگره جهانی یهود

کنگره جهانی یهود (World Jewish Congress) ، فدراسیونی یهودی بین المللی و در بردارنده نماینده های گروه ها، سازمان ها و هیأت های یهودی بیش از 30 کشور جهان است و برای دفاع از حقوق مدنی و دینی اعضای گروه های یهودی و حمایت از منافع و توسعه حیات فرهنگی و اجتماعیآنان فعالیت می کند.

اعضای کنگره شامل بیش از یکصد جامعه سازمان یافته از مناطق مختلف شامل آمریکای شمالی، آمریکای لاتین، اروپا، اسرائیل و آسیا می باشند.

این سازمان همچنین در پی یکپارچه سازی تلاش های سازمان های وابسته به خود در زمینه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است و می کوشد که نقش نمایندگی سازمان های وابسته به خود را در برابر هیأت های دولتی و بین المللی در مسائل مهم مربوط به گروه های یهودی جهان ایفا کند.

این بدان معناست که زمینه فعالیت های کنگره جهانی یهود هیچ رابطه ای با وطن گزینی (اسکان) صهیونیستی ندارد.

در اساسنامه کنگره جهانی یهود، این کنگره به عنوان سازمانی دیپلماتیک و سیاسی شناخته شده که وظیفه آن فعالیت در محافل دولتی جهان با نام ملت یهود و هدف آن تلاش در جهت تضمین حق برابری یهودیان و حفظ ویژگی های فرهنگی و دینی آنان در تمام مکان هاست.

دفتر مرکزی این سازمان در نیویورک واقع شده است. کنگره دفاتر دیگری نیز دارد که از جمله می توان به دفتر اسرائیل (بیت المقدس)، دفتر اروپا (پاریس)، دفتر آمریکا لاتین (بوینس آیرس) و دفتر ارتباط با سازمان ملل (ژنو) اشاره کرد.

هدف اصلی کنگره جهانی یهود هماهنگ کردن اعضاء و حمایت از حقوق یهودیان است. اجلاس عمومی کنگره هر پنج سال یک بار تشکیل می شود. این اجلاس عالی ترین مرجع کنگره می باشد.

الف ـ تاریخچه پیدایش:

تاریخچه پیدایش کنگره جهانی یهود به تلاش جوامع یهودی در زمینه های مذهبی، قانونی، سیاسی و به ویژه ایدئولوژیک در کشورهای اروپا و آمریکا بعد از جنگ جهانی اول بازمی گردد. کنگره جهانی یهود با تصمیم و اراده سازمان جهانی صهیونیسم ایجاد شد؛زیرا رهبران این سازمان (ماکس نوردو، ناحوم سوکولوف، لویس براندیز، ناحوم گلدمن، استفان وایز و دیگران) معتقد بودند که تأسیس یک سازمان جهانی موازی با [[صهیونیسم جهانی، سازمان|سازمان صهیونیسم جهانی]] که در بردارنده تمام یهودیان صهیونیست و غیر صهیونیست باشد کاری مفید است.

این ایده ابتدا در "کمیسیون هیأت های یهودی" در کنفرانس صلح که نمایندگان سازمانها و گروههای مختلف یهودی در آن حضور داشتند، به منظور ایجاد هماهنگی میان این سازمان ها و گروه ها (در حاشیه کنفرانس صلح ورسای در سال 1919) مطرح شد.

در آن سال هسته اولیه کنگره جهانی یهود توسط یکی از رهبران یهودی جهان به نام لئو موتزکین تشکیل شد. او کارهای مقدماتی را برای تأسیس کنگره انجام داد.

در آن هنگام، کمیسیون هیأتهای یهودی در کنفرانس صلح مذکور نه تنها خواستار تضمین حقوق دینی و مدنی گروه های یهودی در معاهدات صلح شد، بلکه خواستار حقوق ملی آنان و نیز به رسمیت شناختن آرمان های "ملت یهود" و خواسته های "تاریخی" آنان در مورد فلسطین گشت. سپس مقرر شد که پس از پایان کنفرانس، این کمیسیون به کار خود ادامه دهد.

با اوج گیری نازیسم در آلمان، این کمیسیون در تشکیل تعدادی کنگره مقدماتی با کنگره یهودیان جهان در آمریکا همکاری نمود. پس از سه کنفرانس مقدماتی، اولین اجلاس بزرگ کنگره جهانی یهود در ژنو در سال 1936 با حضور 280 نماینده یهودی از 32 کشور جهان گشایش یافت. کنگره جهانی یهود به مثابه یک سازمان جهانی دائمی جایگزین برای "کمیسیون هیأت ها" بود.

کنگره جهانی یهود، "استفان وایز" را به ریاست کمیته اجرایی و ناحوم گلدمن را به ریاست کمیته اداری خویش برگزید. سازمان جهانی صهیونیسم به محض تأسیس کنگره جهانی یهود آن را به رسمیت شناخت و تمام صهیونیست ها را به پیوستن به آنفراخواند.

همزمان با قدرت گرفتن نازیها، دستور کار کنگره از تمرکز بر حفظ حقوق سیاسی یهودیان و مسائل اجتماعی و فرهنگی آنان به تلاش برای حفظ جان یهودیان تغییر یافت.

این کنگره با دعوت یهودیان به تحریم اقتصادی آلمان نازی، فعالیت خود را آغاز کرد، اما به دلیل همکاری مهاجران صهیونیست در فلسطین و نیز برخی رهبران صهیونیسم با حکومت نازی آلمان، این فراخوان با شکست مواجه شد. پس از شعله ور شدن آتش جنگ جهانی دوم مقر این کنگره به نیویورک منتقل و مرکزی موازی نیز در لندن تأسیس شد.

ادعا می شود کنگره اقدامات زیادی برای نجات یهودیان انجام داده است و پس از آن، کنگره نقش کلیدی در تعیین مفاد قراردادهای متارکه جنگ، محاکمه سران نازی و نیز زمینه سازی برای گرفتن خسارت قربانیان یهودیان در طول دوره جنگ دوم ایفا کرد. کنگره جهانی یهودیان در فردای پایان جنگ جهانی دوم برای دریافت غرامت از آلمان دست به کار شد نقش میانجی را میان اسرائیل و آلمان برای امضای پیمان مربوط به خسارت ها و غرامت های جنگ بازی کرد. این پیمان در لوگزامبورگ با شرکت ناحوم گلدمن به عنوان نماینده اسرائیل به امضا رسید (1952) و به موجب آن اسرائیل غرامتی برابر با 90 میلیارد مارک آلمان دریافت نمود.

کنگره از سوی دیگر زمینه ساز برقراری رابطه کشورهای مختلف با اسرائیل شد. به گونه ای که تلاشهای این تشکل در سال 1952 برای امضای توافقنامه میان کئراد ادنائر صدراعظم دولت آلمان غربی با اسرائیل به ثمر رسید.

کنگره جهانی یهود در دادگاه های جنایات جنگی نازیسم نیز مشارکت می نمود. این کنگره در این دادگاه ها اسناد مهمی را ارائه کرد و در تبلور اصول و معیارهایی که دادگاه های نورمبورگ بدان استناد جستند نقش داشت.

کنگره جهانی یهود همچنین به مسألهیهودستیزی و اوضاع گروه های یهودی در دو جهان عرب و اسلام و در اتحاد شوروی و شرق اروپا توجه ویژه داشت. "ادگار برونفمن"، رئیس کنگره در سال 1979 در خصوص مسأله مهاجرت یهودیان شوروی و امکان از سرگیری روابط دیپلماتیک میان اسرائیل و شوروی، نقش میانجی را میان این دو کشور ایفا کرد.

بی تردید ریاست برونفمن ـ که رئیس شرکت سیگرام، بزرگترین شرکت مشروبات الکلی در جهان و مالک تعدادی شرکت دیگر در سراسر جهان و از جمله شرکت های نفتی بود - به تلاش های دیپلماتیک کنگره جهانی یهود در عرصه بین المللی و به ویژه در سطح اتحاد شوروی و کشورهای اروپای شرقی وزن خاصی می بخشید. کشورهای اروپای شرقی در دوران برونفمن که مقارن با رئیس جمهوری گورباچف بود در تلاش برای گشودن عرصه های همکاری تجاری و اقتصادی با جهان سرمایه داری غرب بودند.

کنگره جهانی یهود به توسعه روابط خود با نهادهای دینی غیریهودی به ویژه گفتگو میان مسیحیت و یهودیت اهتمام می ورزید. این گفتگو اساسا در فتح باب گفتگو با واتیکان تجلی یافته است. کنگره در تأسیس کمیته بین المللی یهود به منظور گفتگو میان ادیان شرکت نمود.

کنگره روابط مستحکمی با دولت اسرائیل و [[صهیونیسم جهانی، سازمان|سازمان صهیونیسم جهانی]] داشت. اما به دلیل غیرصهیونیستی و بین المللی بودن می توانست از طریق ارتباط با کشورهایی که اسرائیل نمی توانست با آنها ارتباط برقرار کند (شوروی پیش از فروپاشی) یا ارتباط با گروه های یهودی ساکن در این کشورها، کمک ها و مساعدات بسیاری را روانه اسرائیل کند. این رابطه قوی در ریاست ناحوم گلدمن بر [[صهیونیسم جهانی، سازمان|سازمان صهیونیسم جهانی]] و نیز کنگره جهانی یهود در اواخر دهه پنجاه تجسم یافته است.

ب ـ اهداف و برنامه ها:

در منشور کنگره جهانی یهودیان به اهداف وبرنامه های زیر اشاره شده است:

1 ـ کنگره جهانی یهود یک اجتماع اختیاری و داوطلبانه از نمایندگان جوامع، اجتماعات و سازمانهای یهودی در سراسر جهان است که در جهت به تحقق رساندن آمال و آرزوهای یهودیان و حفظ میراث اجتماعی، فرهنگی، مذهبی و معنوی آنان کوشش می کند.

2 ـ کنگره در جهت تقویت رابطه میان یهودیان جهان با اسرائیل (به مثابه دولت اصلی یهودیان) و گسترش علائق و همبستگی میان جوامع یهودی در هر نقطه ای از جهان فعالیت می کند.

3 ـ حفاظت از حقوق، وضعیت و منافع یهودیان و جوامع یهودی و دفاع از آنها در مقابل تجاوز و منکرین حقوق یهودیان، کمک به توسعه سطح زندگی اجتماعی، فرهنگی و مذهبی یهودیان در سراسر جهان و ایجاد هماهنگی میان یهودیان و سازماندهی جوامع یهودی به منظور رفع مشکلات اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی آنها از دیگر وظایف کنگره است.

4 ـ فعالیت کردن به نمایندگی از جوامع و سازمانهای عضو کنگره در نهادهای دولتی، بین دولتی و سایر جوامع ذیربط در خصوص موضوعاتی که به طور کامل به یهودیان مربوط می شود نیز زمینه دیگر فعالیت کنگره می باشد.

ج ـ تشکیلات:

مهمترین اجزاء و تشکیلات اداری کنگره جامعه یهودیان عبارت است از: مجمع عمومی و هیأت مدیره. مجمع عمومی بالاترین قدرت در کنگره جهانی یهود به شمار می رود و با شرکت نمایندگان گروهها و سازمانهای عضو و هر پنج سال یکبار برگزار می شود. در این مجمع فعالیتهای کنگره در طی پنج سال گذشته مورد بررسی و ارزیابی قرار می گیرد و راهکارهایی برای حل مشکلات موجود ارائه می گردد. کمیته اجرایی و هیأت مدیره امور کنگره را اداره می کنند. کمیته اجرایی کنگره دارای چهار بخشاست که نخستین آن مختص آمریکای شمالی، بخش دوم ویژه اروپا، بخش سوم ویژه آمریکای جنوبی و بخش چهارم ویژه اسرائیل است.

هیأت مدیره متشکل از 12 عضو می باشد که همه توسط نمایندگان سازمانهای عضو انتخاب می شوند. اعضای هیأت مدیره نیز به نوبه خود فردی را از میان خود به عنوان رئیس کنگره انتخاب می کنند.

این کنگره در سال 1940، آکادمی امور یهود را ایجاد کرد (مرکز آن هم اکنون در لندن قرار دارد). کنگره جهانی یهود در کمیسیون اقتصادی اجتماعی سازمان ملل، یونسکو، پارلمان اروپایی و سازمان کشورهای آمریکایی، دارای رأی مشورتی است و در دفتر بین المللی کار، نماینده دارد.

د ـ فعالیت:

یکی از فعالیت هایی که کنگره به طور ویژه به آن اهتمام می ورزید پیگرد جنایتکاران جنگی نازی بود که با هدف زنده نگه داشتن موضوع کشتار یهودیان به دست نازی ها در اذهان جوانان یهودی و غیر یهودی صورت می گرفت (براساس گفته های اسرائیل سینگر دبیرکل کنگره جهانی یهود در سال 1986). کنگره جهانی یهود دارای هزاران سند و شاهد ویژه از دوران نازیسم بود.

فعال ترین دوره کنگره را می توان از آغاز ریاست ادگار برونفمن دانست. در این دوره که از اوایل دهه 1980 آغاز شد و تاکنون (سال 2004) ادامه دارد، کنگره در صحنه بین الملل بسیار فعال شد. برونفمن همراه با پدرش مالکیت یک شرکت تولید و توزیع مشروبات الکلی به نام "بسیگرام" را در آمریکای شمالی برعهده دارد. وی همچنین اوراق سهام متعلق به رسانه های گروهی نظیر "یونیورسال استودیو" و "ام سی ار" را نیز در اختیار دارد. وی دارای ارتباط نزدیک با محافل صهیونیستی و مقامات رژیم صهیونیستی می باشد.

در عین حال همه مواضع وی با رژیم صهیونیستی هماهنگ نبوده است. برای نمونه وی دریکی از سخنرانیهای خود خواهان برچیده شدن شهرکهای یهودی نشین در غزه شده است و از طرح تشکیل دولت فلسطین حمایت کرده است.

برونفمن با تکیه بر قدرت مالی خویش در دوران چندین ساله ریاست خود بر کنگره جهانی یهود، تلاشهای بسیاری را در جهت تأمین منافع یهودیان و رژیم صهیونیستی انجام داده است. با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سالنهای پایانی دهه 1980 کنگره جهانی یهود با توجه به تعداد بسیار زیاد یهودیان در این کشور فعالیت گسترده ای را آغاز کرد. هدف اصلی کنگره در این زمینه مهاجرت گسترده یهودیان به اسرائیل با توسل به ابزارهای مختلف بود.

در این دوره کنگره جهانی یهود نقش مهمی برای حفاظت از حقوق جوامع یهودی در اروپای شرقی و جمهوریهای تازه استقلال یافته ایفا کرد و با دولتهای جدید برای برقراری روابط با اسرائیل وارد صحنه شد. همچنین کنگره طی این سالها فعالیت گسترده ای برای مقابله با منکرین هولوکاست و نیز مخالفان سلطه یهود انجام داد. کنگره در مقابل ادای احترام هلموت کهل صدراعظم آلمان در سال 1985 به یک افسر اس اس در گورستان به انتقاد برخاست.

این کنگره حمله تبلیغاتی شدیدی را علیه "کورت والدهایم" دبیرکل پیشین سازمان ملل در سال 1986، با ادعای همکاری او با نازیسم و ارتکاب جنایات جنگی در جنگ جهانی دوم سازمان داد.

همچنین در مطبوعات جهان به افشای سوابق کورت والدهایم دبیرکل وقت سازمان ملل در زمان نازیها پرداخت.

این کنگره در سال 1993 برای استرداد اموال یهودیان اروپا سازمانی را با نام "سازمان استرداد اموال یهودیان "تأسیس کرد که وظیفه آن مذاکره با دولتها برای استرداد اموال یهودیان بود. حتی کشورهایی که از صحنه جنگ دوم دور بودند نیز در حوزه فعالیت این سازمان قرار گرفتند. در این سالها دعوای حقوقی کنگره و سوئیس درباره حسابهایبانکی یهودیان به یکی از مسائل حقوقی جنجال برانگیز تبدیل شد که در نهایت دولت سوئیس تحت فشارهای مختلف یهودیان در سال 1997 اعلان کرد یک صندوق بشردوستانه برای نجات یافتگان هولوکاست تأسیس می کند.

همچنین کنگره به اتریش و هلند در سال 2000 هشدار داد که ظرف مدت یک ماه، خسارت بازماندگان هولوکاست را بپردازند. بخش عمده دیگر فعالیتهای کنگره در دوران ریاست برونفمن به مهاجرت یهودیان شما آفریقا به اسرائیل اختصاص داشت. کنگره همچنین در برقراری روابط میان کشورهای جهان سوم و واتیکان با اسرائیل نقش مهمی ایفا می کرد. این سازمان همچنین در ارتباط با سازمان ملل نقش رهبری سازمانهای غیردولتی یهودی را بازی کرده است.

ه ـ تغییر و تحولات:

در سال 2003 برونفمن، رئیس کنگره اعلام کرد با توجه به تغییر شرایط حاکم بر عرصه بین الملل می بایست تغییراتی در ساختار این سازمان داده شود. او گفت "اکنون ما در قرن 21 به سر می بریم و اوضاع و شرایط حاکم بر این قرن تفاوتهای بسیاری با قرن 20 دارد و لذا سازمان ما نیز باید همزمان با تغییر این شرایط، خود را تغییر دهد."

وی ادامه داد: "می بایست ادارات جدیدی در درون کنگره ایجاد کرد و برخی از مهره ها را در آن جابجا نمود." از جمله مهمترین اقداماتی که برونفمن در این راستا انجام داده است ایجاد کمیته ای به نام "کمیته تحولات" می باشد که وظیفه آن تهیه طرحها و برنامه های جدید برای تغییر ساختار کنگره می باشد. ریاست این کمیته نیز برعهده استفن هربت معاون وی در امور خارجی گذاشته شده است. برونفمن همچنین یکی از دوستان خود به نام دکتر اسرائیل سینگر را به عنوان مسئول امور سیاسی کنگره برگزیده و اختیارات بخش امور سیاسی را افزایش داد.

به دنبال انجام این اقدامات، اخباری مربوط بهوجود فساد مالی در میان مقامات عالی رتبه کنگره منتشر شد. این اخبار توسط ایسی لیبلر معاون ارشد رئیس کنگره منتشر شده است. وی در ماه آگوست 2004 با انتشار یادداشتی 12 صفحه ای به افشای فساد مالی مقامات عالی رتبه کنگره پرداخت. اتهاماتی که وی مطرح کرد عبارت بود از اینکه برونفمن 2/1 میلیون دلار از حساب کنگره را به حسابی در یکی از بانکهای سوئیس که به نام خود ثبت شده انتقال داده است.

همچنین لیبلر در یادداشت خود آورده که در سال 2003 حدود 5/1 میلیون دلار از سوی آژانس یهود به کنگره اختصاص داده شده است تا جهت هزینه های جاری کنگره مصرف شود، اما برونفمن با مشارکت سینگر، معاون خود در امور سیاسی، این مبلغ را به حساب مشترکی که متعلق به آنها می باشد انتقال داده اند.

این اتهامات با واکنش شدید برونفمن و سینگر مواجه شد. سینگر به دنبال اظهارات لیبلر بلافاصله یادداشتی را تهیه و آن را به اعضای هیأت مدیره تقدیم کرد. در این یادداشت ضمن ارائه توضیحاتی در مورد اتهامات وارده و انکار آنها، لیبلر به تلاش جهت خدشه دار کردن موقعیت وی و برونفمن متهم شده است و از مقدمه چینی وی برای در دست گرفتن ریاست کنگره سخن گفته شده است.

برونفمن نیز با توجه به اینکه بیش از دو دهه است بر کنگره ریاست دارد و خود بزرگترین حامی مالی کنگره می باشد اتهامات لیبلر را بی اساس خواند و لیبلر را به دلیل خدشه دار کردن موقعیت کنگره در انظار یهودیان از مقام خود عزل کرد.

سازمانهای یهودی از جمله آژانس یهود نیز در این میان به حمایت از برونفمن پرداخته و اظهارات عضو جوان کنگره یعنی لیبلر را بی اساس خوانده اند. آژانس یهود در این خصوص نوشت: "طرح چنین اتهاماتی علیه رؤسای کنگره می تواند از توان این سازمان به عنوان یکی از نمایندگان سیاسی یهودیان در چانه زنیهای سیاسی شود. آژانس یهود همچنین ادامهداد در طرح اتهام فساد مالی علیه رهبران کنگره حتی اگر کاملاً بی پایه و اساس باشد باز هم از تمایل نهادهای خیریه برای کمک به آن می کاهد و بدین ترتیب بودجه کنگره و توانایی آن در تعقیب منافع یهودیان کاهش پیدا می کند.

"یورام دنیستین، رئیس دانشگاه تل آویو نیز ضمن رد اتهامات لیبلر گفته است: "اتهامات مذکور نه تنها وجهه برونفمن را خدشه دار می کند، بلکه کنگره و در واقع همه یهودیان جهان نیز از آن متضرر می شوند."

و ـ رابطه با اسرائیل:

با وجود این، این رابطه و همکاری محکم به معنای عدم اختلاف و تنش میان کنگره جهانی یهود از یک سو، و اسرائیل و جنبش صهیونیسم از سوی دیگر نبود. این اختلافات بیانگر بحران کنونی صهیونیسم و تنش میان گروه های یهودی جهان با اسرائیل، در مورد چگونگی رابطه میان دو طرف و مسأله مرکزیت اسرائیل در حیات دیاسپورا (پراکندگی) است. گذشته از این، انتقاد از اسرائیل و سیاست های آن که بسیاری اوقات به صورت منفی بر زندگی گروه های یهودی خارج از اسرائیل انعکاس می یابد روبه فزونی است.

از سوی دیگر، اسرائیل و سازمان جهانی صهیونیسم نیز در جریان برگزاری مراسم پنجاهمین سال تأسیس کنگره جهانی یهود، از این کنگره انتقاد کردند. آنها این کنگره را به دلیل نادیده گرفتن مسائل مربوط به مهاجرت اسرائیل و مشکلات خروج از اسرائیل و سهل انگاری در تشویق جوانان یهودی جهان غرب به آمدن به اسرائیل به منظور تحصیل یا سیاحت، انتقاد می کردند. رهبران کنگره جهانی یهود بر این باور بودند که وظیفه اصلی آنان تنها محافظت از هویت یهودیان پراکنده در جهان و ممانعت از اختلاط آنها با غیر یهودیان است و پس از آن است که باید یهودیان را به مهاجرت به اسرائیل فراخواند.

برونفمن رئیس کنگره جهانی یهود حتی مقوله"مرکزیت اسرائیل در حیات دیاسپورا" را رد می کرد و می گفت: "ایدئولوژی سنتی صهیونیسم، امکان وجود یهودی ایمن از خطر و مورد توجه در تبعیدگاه را از میان می برد. صهیونیسم زندگی در غیراسرائیل را زندگی در تبعید به شمار می آورد.

این نظریه ای شگفت در اذهان بیشتر یهودیان حاضر در جوامع متمدن و دموکراتیک است". برونفمن همچنین از میزان ارتباط میان گروه های یهودی جهان با میهن اصلی خود و منافع آن می گوید: "اسرائیل نباید توقع داشته باشد یهودیان پراکنده در جهان خود به خود تمام مواضع و رویکردهای این دولت را تأیید کنند و نباید گمان کند که احتمال مهاجرت یهودیان از کشورهای مرفه به اسرائیل وجود دارد. اسرائیل نباید در این رؤیا باشد که یهودیان جهان توجه به اسرائیل را در رأس وظایف خود قرار دهند و بیش از آنچه به امور اقتصادی، سیاسی و اخلاقی کشورهای محل اقامت خود اهتمام می ورزند به اسرائیل توجه کنند. یهودیان پراکنده در جهان از انتقاد از اسرائیل دست بر نخواهند داشت و دل های آنان خالی از احساس گناه نخواهد شد؛ زیرا آنان هنوز در تبعید هستند".

ز ـ مواضع:

مهمترین مواضع کنگره در ارتباط با حماس و جمهوری اسلامی ایران است که عبارتست از:

1 ـ جنبش حماس:

کنگره جهانی یهود همانند دیگر سازمانهای صهیونیستی در برابر پیروزی حماس در انتخابات موضع گیری کرد و بر مواضع افراطی خود هنگام تشکیل دولت توسط حماس ثابت قدم بود. همچنان بر تحریم بین المللی حماس اصرار می ورزید و از تشکیل دولت وحدت ملی استقبال نکرد. همچنین با انحلال دولت وحدت ملی نیز بار دیگر حملات تبلیغاتی خود علیه حماس را آغاز کرد. این گروه، همراه دیگر سازمانهای صهیونیستی اعلام کردند کهتحلیل آن هنگام پیروزی حماس در انتخابات صحیح بوده و نباید با این جنبش مماشات می شد.

رونالد لودر رئیس جدید کنگره جهانی یهود در اظهارات کوتاهی درباره تحولات فلسطین گفت: در دوره ای که مسئله آنتی سمیتیسم رو به افزایش بوده، اسرائیل توسط حزب الله و حماس محاصره شده و کنترل نوارغزه در دست حماس است که از سوی ایران حمایت می شود، متحد بودن یهودیان امری ضروری است.

2 ـ جمهوری اسلامی ایران:

کنگره جهانی یهود در ویژه نامه خود(Iran Update)درباره ایران، موضوع تحریم این کشور را به شیوه های مختلف پیگیری می کند. برای مثال در ویژه نامه مورخ 17 می 2007 در مقاله ای تحت عنوان "تهدید نفت (The Oil threat)" می نویسد:

بازار جهانی نفت و دسترسی به آبراههای بین المللی عبور این منبع مهم انرژی، با برنامه های هسته ای ایران به خطر افتاده است. این فرضیه وجود دارد که ایران از این منبع و آبراه در صورتی که مورد تحریم بیشتر یا حمله نظامی قرار بگیرد، استفاده کند. در حقیقت ایران می تواند از این طریق از جامعه جهانی انتقام بگیرد. تجزیه و تحلیل تولید نفت ایران نشان می دهد که این کشور از سال 1996 تا 2006 فقط دو درصد افزایش تولید داشته است و نفت صادراتی خود را از 6/3 به 8/3 میلیون بشکه در روز رسانده است. ایران با میانگین تولید روزانه 7/3 میلیون بشکه در یک دهه گذشته 13 درصد صادرات اوپک را به خود اختصاص داده است. ایران در دهه 1970 روزانه 9/5 میلیون بشکه نفت صادر می کرد که در آن مقطع 19درصد سهم صادراتی اوپک را به خود اختصاص می داد.

به علاوه ایران با مشکلاتی از نظر فنی و به ویژه تزریق گاز به چاههای نفت خود برای افزایش تولید، مواجه شده و میزان بازیافت نفت در ایران بین 24 تا 27 درصد است که با میانگین 35 درصد جهانی،فاصله زیادی دارد. در مقاله مذکور نتیجه گیری شده که ایران برای افزایش تولید و صادرات نفت خود به سرمایه گذاری زیادی نیازمند است و برای حفظ سهمیه خود در اوپک حداقل به 100 میلیارد دلار سرمایه گذاری نیازمند است اما تحریم های بین المللی امکان سرمایه گذاری در بخش نفت گاز ایران را بسیار محدود کرده است. کشورهای اروپایی و نیز شرکتهای بزرگی نظیر توتال، شل و ایندکس تصمیم خود برای همکاری با ایران را به تأخیر انداخته اند و در مقابل، کشورهایی چون هندوچین که به شدت به انرژی نیاز دارند، با ایران قراردادهایی را امضا کرده اند.

کنگره جهانی یهود در ویژه نامه مورخ 29 مارس 2007 نیز در مقاله ای تحت عنوان "ایران و جامعه بین المللی"، می نویسد: صدور قطعنامه 1747 شورای امنیت گام مهم دیگری است که توسط جامعه بین المللی برای توقف فعالیتهای هسته ای ایران برداشته شد. گسترش تحریم ها علیه رژیم ایران، اگر چه بسیار کمتر از چیزی است که آمریکا و اروپا انتظار داشتند، دومین اقدام جامعه بین المللی طی 3 ماه گذشته علیه ایران به علت نقض تعهدات بین المللی خود به ویژه به آژانس بین المللی انرژی اتمی است. کنگره جهانی یهود ضمن دفاع قاطع از تحریم ایران، قطعنامه 1747 را برای توقف فعالیتهای هسته ای ایران ناکافی دانسته و خواستار افزایش دامنه تحریم ها شده است.

مآخذ:

1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهش های تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد ششم، چاپ اول، پاییز 1382.
2. بولتن رویداد و گزارش صهیونیسم، (اروپا)، شماره 2 ـ 54، 18/7/1383.
3. www.wjc.org.il/Homepage/wjc:www.Forward.com/wjc.
4. www.Jta.org(2004/9/22) (2004/9/14).
5. www.Forward.com (2004/9/24).
6. www.totallyjwish.com (2004/9/20).
7. www.wiesenthal.com/atf/cf-2 ADE-428A.
8. world Jewish congress-Iran Update- 17 may 2007.
9. world Jewish congress-Iran Update- 29 march 2007.