خبرگزاریها

خبرگزاریها ازجمله وسایل ارتباط جمعی جهان هستند که نسبت به دیگر مراکز و شبکه های اطلاع رسانی، نقش بسیار مهم و اساسی دارا می باشند. وظیفه اصلی خبرگزاریها جمع آوری اخبار و اطلاعات در سریع ترین وقت ممکن و انعکاس آنبه مخاطبان و مشترکان خود در میان جوامع بشری است. اگر بخواهیم اهمیت این نقش و وظیفه و تأثیری را که این خبرگزاریها می تواند در تغذیه مطبوعات و سپس افکار عمومی جهان داشته باشد همواره توصیف کنیم باید بگوییم که رابطه میان مطبوعات و خبرگزاریها مانند رابطه اسلحه و مهمات است. یعنی اگر تفنگ بدون مهمّات کارایی داشته باشد مطبوعات نیز بدون اخبار خبرگزاریها می تواند کارایی و در افکار عمومی جهان تأثیر داشته باشند. در حالی که چنین نیست و همان طور که سازنده مهمات بر کسی که اسلحه در دست دارد چیره است، خبرگزاریها نیز بر مطبوعات سیطره دارند.

در حقیقت خبرگزاریها خبر را به دست می آورند و آن را پرورش و به آن جهت می دهند و سپس آن را تحویل مطبوعات و رسانه های گروهی رادیو و تلویزیون می دهند، رادیو و تلویزیون و مطبوعات، این اخبار را پخش می کنند و به نقاط گوناگون می رسانند. به عبارت دیگر خبر اسلحه ای است تبلیغاتی که خبرگزاریها آن را تهیه و ذخیره می کنند و مطبوعات سربازانی هستند که این سلاحها را به سوی خوانندگان خود شلیک می کنند. در پروتکل صهیونیستها این عبارت آمده است:

هیچ خبری به جامعه نمی رسد مگر این که ما اجازه داده باشیم. بنابراین، باید خبرگزاریهایی را که خبرهای سراسر جهان را تأمین می کنند در دست بگیریم. بدین ترتیب هیچ خبری مخابره نمی شود مگر آنچه ما انتخاب کرده باشیم.

این وظیفه و جایگاه مهم خبرگزاریها و تأثیر آنها در افکار عمومی جهان باعث شده تا سلطه گران صهیونیستی درصدد حاکمیت و سلطه بر این آژانسهای خبررسانی جهان باشند و بتوانند افکار و اندیشه مردم جهان را همان طور که می خواهند بسازند و در جهت اهداف خود سوق دهند. لذا آنچه که امروزه از خبرگزاریهای جهان به ویژه چند خبرگزاریعمده بین المللی مشاهده می شود این است که این بنگاههای خبررسانی نتوانسته اند وظیفه اصلی خود را که اطلاع رسانی شفاف به مردم جهان است به نحو مطلوب و احسن انجام دهند. زیرا این خبرگزاریها بنابر مصالح و مطامع رؤسا و حاکمان خویش از میان انبوه اخبار، گزارش، اطلاعات و رویدادهای جهانی، فقط آنهایی را که متناسب با سلیقه ها و اهداف و نگرش آنها باشد به جهان مخابره می کنند.

در نتیجه بیشتر رسانه های گروهی و وسایل ارتباط جمعی جهان از مطبوعات و رادیو و شبکه های تلویزیونی گرفته تا حتی بسیاری از خبرگزاریهای محلی و منطقه ای که به طور مستقیم و غیرمستقیم به این آژانسهای خبری جهان وابسته هستند مجبورند فقط اخباری را به مردم کشور خود منعکس کنند که از فیلتر خبرگزاریها گذشته باشد. افزون بر آن یک سری از رسانه های گروهی جهان نیز به طور مستقیم زیر نظر مستقیم این خبرگزاریها اداره می شوند و بخشی از آنها را تشکیل می دهند.

براساس آمار مستند، از هر چهار خبری که در سطح بین المللی توسط رسانه های گروهی و وسایل ارتباط جمعی، نقل و گزارش و ارائه می شود، سه مورد آن به وسیله خبرگزاریهای فوق مخابره می شوند. یعنی سه چهارم کل اخبار و گزارشهای دریافتی آنها از خبرگزاریهای معروف بین المللی می باشد و این سرشت و سرنوشت شومی است که امروزه بر مجموعه وسیعی از وسایل ارتباط جمعی و رسانه های گروهی جهان حاکم می باشد.

این وضعیت باعث شده تا صهیونیسم جهانی پس از گذشت مدت زمانی کوتاه چنان بر کنترل اخبار و گزارشهای خبری جهان چیره شود که کمتر بتوانیم روزنامه و یا مجله ای و خبرگزاری محلی را بیابیم که صهیونیستها بر نحوه تنظیم و پخش خبرهای آن بی تأثیر باشند و یا از درون آن را هدایت نکنند. عمده ترین این خبرگزاریها عبارتند از:

رویتر در انگلستان، فرانس پرس در فرانسه، آسوشیتدپرس و یونایتدپرس در آمریکا و تاس در روسیه (اتحاد جماهیر شوروی سابق).

خبرگزاری رویتر

وقتی نامی از خبرگزاریها برده می شود، نخست نام خبرگزاری رویتر به ذهن متبادر می شود. اگر هم به جدول نام خبرگزاریهای جهان نگاه کنیم، نام خبرگزاری رویتر را در صدر جدول می بینیم. این خبرگزاری در سطح بین المللی از شهرت بالایی برخوردار است و توانسته سایه خود را بر مطبوعات و سایر رسانه های جمعی خبری و تبلیغی بگستراند. بنیانگذار و مؤسس این خبرگزاری ژولیوس پاول رویتر متولد 12 ژوئیه 1816 میلادی در شهر کاسل آلمان شخصی یهودی بوده است. (نک: رویتر)

مقر این خبرگزاری هم اکنون در انگلستان است و تحت سلطه و قیمومیت صهیونیستها اداره می شود و از طرف سرمایه داران یهودی به ویژه صهیونیستهای انگلیسی حمایت مالی شده و در راستای خواسته های آنها فعالیت می کند. و 147 کشور جهان را تحت پوشش خبری خود دارد.

خبرگزاری آسوشیتدپرس

یکی دیگر از خبرگزاریهای جهانی که صهیونیستها بر آن تسلط دارند خبرگزاری آسوشیتدپرس است. این خبرگزاری به سال 1848 در ایالات متحده آمریکا توسط پنج روزنامه تأسیس شد و خیلی سریع گسترش یافت تا جایی که در سال 1900 میلادی به شرکت خبررسانی عظیمی تبدیل شد و اکثر روزنامه ها و مجلات آمریکایی که قسمت اعظم آنها تحت سیطره صهیونیسم بودند در این شرکت عضو شدند. این خبرگزاری که مرکز آن در نیویورک است دارای گسترده ترین فعالیت در سطح بین المللی بوده و سرمایه گذاران آن کارتلهایصهیونیست آمریکا می باشند.

این خبرگزاری به طور متوسط روزانه حدود یازده میلیون کلمه خبر به سراسر جهان مخابره می کند به طوری که "بیش از ده هزار (000/10) روزنامه در 109 کشور جهان را با اخبار خود تغذیه می کنند" و "کلیه روزنامه های منتشره در آمریکای لاتین به وسیله این خبرگزاری تغذیه می شوند." سه چهارم اخبار این خبرگزاری از کشورهای مختلف دنیا تأمین می شود. مشترکین و وسایل ارتباط جمعی وابسته به این خبرگزاری که در نقاط مختلف جهان پراکنده هستند عبارتند از:

ـ روزنامه های مشترک، 1239

ـ تلویزیونهای مشترک، 485

ـ رادیوهای مشترک، 5762

ـ تعداد دفاتر در خارج، 77

ـ تعداد دفاتر در آمریکا، 123

خبرگزاری آسوشیتدپرس که اخبار خود را به روزنامه ها می فروشد، تحت کنترل یک یهودی به نام مایکل سیلورمن است. سیلور من در بخش اخبار مربوط به آمریکا (اخبار ملی) از سال 1992 به عنوان رئیس مشغول فعالیت بود. وی از سال 2000 به عنوان مدیر کل خبرگزاری منصوب شد. ولی جاناتان ولمن یهودی را به عنوان سردبیر خبرگزاری برگزیده است.

خبرگزاری یونایتدپرس

در سال 1907 ادوارد اسکریپس و رای ویلسن هوارد یک خبرگزاری تأسیس کردند که اسکریپس هوارد یونایتدپرس لقب گرفت. این خبرگزاری جای یک بنگاه خبرپراکنی ضعیف را که در سال 1897 تأسیس شده بود گرفت.

در سال 1909 م. نیز ویلیام راندولف هرست یک خبرگزاری تأسیس کرد که به اینترنشنال نیوزسرویس(International S.N.I. NewsService) مشهور شد. این دو خبرگزاری نیز در سال 1958 با یکدیگر متحد شدند و تحت عنوان یونایتدپرس اینترنشنال کار جدید خود را آغاز کردند. مقر این خبرگزاری در نیویورک بوده و همانند خبرگزاری آسوشیتدپرس دارای فعالیت گسترده تری در سطح بین المللی می باشد و کارتلهای صهیونیست آمریکایی از آن حمایت مالی می کنند. "یونایتدپرس 650 مشترک در بیش از 100 کشور جهان دارد" و کلیه روزنامه های منتشره در آمریکای لاتین از این خبرگزاری تغذیه خبری می کنند. سه چهارم اخبار آن نیز به کشورهای مختلف دنیا اختصاص دارد. مشترکین و وسایل ارتباط جمعی وابسته به این خبرگزاری عبارتند از:

ـ روزنامه های مشترک، 1036

ـ رادیوهای مشترک، 3237

ـ تلویزیونهای مشترک، 445

ـ روزنامه های مشترک در آمریکا، 633

ـ کشورهای مشترک، 100

خبرگزاری فرانس پرس

یکی از یهودیان فرانسه از خانواده هاواس در سال 1835 آژانس هاواس (Agence Havas)را در این کشور بنیان نهاد. پس از آن در سال 1851 هاشیت یهودی خبرگزاری هاشیت را تأسیس کرد. این خبرگزاری بعدها خبرگزاری دولت فرانسه فرانس پرس شد. تا پیش از جنگ جهانی دوم، شارل لوئیس هاواس یهودی این خبرگزاری را اداره می کرد. این خبرگزاری همانند دیگر خبرگزاریهای عمده بین المللی، نقشی که در سطح جهانی ایفا کرده در راستای اهداف صهیونیسم جهانی است. حدود "152 کشور جهان تحت پوشش خبری این خبرگزاری می باشند."

این خبرگزاری همچنین "برای بسیاری از تلویزیونهای جهانی برنامه تهیه کرده و در اختیار آنانقرار می دهد. این برنامه ها متعلق به سندیکای مطبوعات فرانسه است.این سندیکاها ازطرف کارتلهای بزرگ فرانسه اداره شده و ماهیت وجودی صاحبان و حامیان آنها چون دیگر خبرگزاریهای فوق الذکر می باشد."

خبرگزاریهای فوق الذکر نه تنها بیشتر کشورهای جهان را تحت پوشش خبری، تحلیلی خود قرار می دهد، بلکه رسانه های جمعی بسیاری ازجمله رادیو و برنامه های تلویزیونی در ممالک مختلف را از طریق دفاتر و دیگر آژانسهای خبری وابسته به خود تغذیه کرده و همواره تلاش کرده اند با سلطه بر افکار و فرهنگ ملتها، اندیشه های عمومی مردم جهان را در جهت اهداف صهیونیسم جهانی سوق دهند.

این خبرگزاریها هیچ گاه حقایق مربوط به رویدادها و حرکتهای انسانی و قیامهای مردمی علیه مستکبران را به جهان منعکس نکرده بلکه برعکس سعی می کنند تا با تحریف و وارونه جلوه دادن حقایق و یا کتمان آنها، اخبار و گزارشها و تحلیلهای دروغینی را به خورد ملتها دهند.

مآخذ:

1. تقی پور، محمدتقی: توطئه جهانی، پژوهشی پیرامون صهیونیسم جهانی، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، تهران، بهمن 1367.
2. ابوغنیمه، زیاد: یهود در فرهنگ تبلیغات و رسانه های غرب، ترجمه عبدالفتاح احمدی، مؤسسه فرهنگی پژوهشی ضیاء اندیشه، تهران 1380.
3. مجله پیام انقلاب، شماره53، 15/12/1360.
4. روزنامه جمهوری اسلامی، شماره 871، 12/3/1361.
5. روزنامه کیهان، شماره 11635، 16/11/1361 و شماره 18367، 5/8/1384.
6. روزنامه ابرار، 15/12/1364.