موصیری، خانواده

از دانشنامه صهیونیسم و اسرائیل


خانواده موصیری (The Mosseri Family) خانواده ای سفارادی و ایتالیایی تبار بود که در نیمه دوم سده هجدهم در مصر مستقر شد. این خانواده تابعیت ایتالیایی خود را حفظ کرد. یوسف نسیم موصیری از راه تجارت به ثروتی هنگفت رسید. پس از مرگ وی در سال 1876 چهار پسرش مؤسسه یوسف نسیم موصیری و پسران را تأسیس کردند. پسر بزرگش نسیم (بک) موصیری (1897ـ1848) با دختر یعقوب قطاوی ازدواج نمود و نایب رئیس طایفه اسرائیلیان قاهره شد. این ریاست در خانواده موصیری، موروثی گشت.

حرکت واقعی خانواده موصیری از سال 1904 آغاز شد؛ هنگامی که ایل موصیری (1940ـ1879) پسر نسیم بک با کمک سه برادرش یعنی یوسف(1934ـ1869)، ژاک (1934ـ1884) و موریس، بانک موصیری را تأسیس کردند. ایلی موصیری در دنیای پول و تجارت مصر، جایگاه بلندی یافت. او در انگلستان، اقتصاد خوانده بود و با دختر فلکس سوارس ازدواج کرده بود.

روابط نزدیکی با اسماعیل صدقی داشت و دفاتر گوناگونی در فرانسه و پیوندهایی با خانواده های سرمایه دار یهودی اروپا ـ همچون روچیلد، لازار و سلیگمان ـ برقرار کرده بود. وی همچنین نماینده حافظ منافع ایتالیا در مصر بود.

ژوزف موصیری از دیگر افراد خانواده بود که شرکت سینمایی ژوزی فیلم را تأسیس کرد (1915) که با برپایی و اداره سالنهای سینما و استودیوهای تولید فیلم به یکی از بزرگترین شرکتهای سینمایی مصر تبدیل شد. اما ویکتور موصیری (1928ـ1873) از مهندسان برجسته کشاورزی بود و سهم زیادی در پیشرفت کشت پنبه و صنعت شکر داشت.

دو تن از اعضای خانواده موصیری فعالیتهای صهیونیستی داشتند. ژاک موصیری که در انگلستان درس خوانده بود و در کنگره یازدهم صهیونیسم (1913) حضور داشت، سازمان صهیونیستی مصر را پایه ریزی کرد (1917). آلبر موصیری (1933ـ1867) در فرانسه پزشکی خواند. در آنجا با هرتزل و نودور آشنا شد و نشریه ای صهیونیستی با نام قدیما منتشر کرد.

در جنگ جهانی اول به عنوان پزشک در ارتش انگلستان خدمت کرد. پس از جنگ، طبابت را رها کرد (1919) و انتشار هفته نامه اسرائیل را در قاهره آغاز نمود. این نشریه در آغاز به زبان عبری و سپس به زبان عربی و فرانسوی منتشر گشت. پس از مرگ وی همسرش تا سال 1939 انتشار هفته نامه را ادامه داد و در این سال بود که به فلسطین مهاجرت نمود. پسرشان مکابی موصیری (1948ـ1914) به عنوان افسر در پالماخ خدمت کرد و به سال 1948 در یک عملیات نظامی کشته شد.

مأخذ:

  1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود،


::#یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهشهای تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد سوم، زمستان 1382.