بار ـ آن، رونی

"رونی بار ـ آن (Roni Bar-on) وزیر کشور کابینه سی ویکم به ریاست ایهود اولمرت نخست وزیر رژیم صهیونیستی، پیش از این از چهره های سرشناس و برجسته حزب راستگرا و افراطی لیکود و سپس یکی از اعضای حزب کادیما به شمار می رود که فعالیتهای سیاسی او در چارچوب حزب متبوع وی قابل تبیین و بررسی است.

الف ـ پیشینه شخصی و علمی:

"رونی بار ـ آن" در ژوئن سال 1948 (یک ماه پس از تأسیس دولت اسرائیل) در شهر تل آویو متولد شد و دوره آموزش ابتدایی و متوسطه خود را نیز در آن شهر سپری کرد.

وی پس از ورود به دانشگاه به تحصیل در رشته حقوق در دانشگاه عبری بیت المقدس پرداختو پس از اخذ مدرک لیسانس در چارچوب آموزش آکادمیک برای افسران، به ارتش اسرائیل ملحق شد.

"بار ـ آن" همزمان با آغاز فعالیتهای حزبی خویش به حرفه وکالت اشتغال داشت و به زبانهای عبری و انگلیسی تسلط دارد.

ب ـ سوابق نظامی ـ اجرایی:

1 ـ سابقه نظامی:

"بار ـ آن" فعالیتهای نظامی خود را در اواخر دهه 1960 با ورود به دانشکده افسری نیروی زمینی ارتش اسرائیل آغاز کرد. وی با بیش از دو دهه فعالیت در (IDF) (نیروی دفاعی اسرائیل) با درجه سرهنگ دومی، از خدمت در ارتش استعفا کرد و وارد عرصه فعالیتهای سیاسی شد.

"بار ـ آن" در طول دوران خدمت خود در ارتش اسرائیل، به عنوان "قاضی" در دادگاه استیناف (دادخواست) نظامی در کرانه باختری و نوارغزه (مناطق اشغالی 1967) نیز فعالیت کرده است.

2 ـ سوابق حزبی ـ سیاسی:

رونی بار ـ آن پس از ترک ارتش، وارد عرصه فعالیتهای سیاسی شد" و به حزب راستگرای لیکود پیوست.

وی در جریان مبارزات انتخاباتی کنست پانزدهم در سال 1999، علی رغم عضویت در ترکیب حزبی لیکود، از راهیابی به ترکیب نمایندگان این حزب طی دوره مذکور بازماند. ولی در سال 2003 (کنست شانزدهم) موفق شد از سوی حزب متبوع خویش (لیکود) برای اولین بار به عضویت کنست درآمده و در کمیسیونهای قانون اساسی، حقوق و دادگستری، دفاع و امور خارجه و همچنین کمیسیوننظارت دولتی به فعالیت بپردازد. تصدی مقام ریاست کمیسیون امور پارلمانی در کنست شانزدهم (2006 ـ 2003) را نیز می توان به عنوان بخش دیگری از سوابق پارلمانی "بار ـ آن" به شمار آورد.

حیات سیاسی "بار ـ آن" در این دوره از کنست (شانزدهم)، به دلیل هواداری و حمایت شدید وی از سیاستهای شارون و طرح او مبنی بر تخلیه شهرکهای نوارغزه با فراز و نشیبهای بسیاری روبه رو شد. به طوری که همین امر موجب شد تا پیشنهاد شارون نخست وزیر سابق رژیم صهیونیستی مبنی بر انتصاب "بار ـ آن" به سمت وزیر "جذب و مهاجرت"، با مخالفت اکثریت نمایندگان کنست (که بخشی از آنها را نمایندگان شورشی لیکود تشکیل می دادند)، مواجه شود.

در همین راستا، جناح موسوم به "شورشیان لیکود" در کنست (مخالفان طرح جداسازی) ضمن اعتراض به انتصاب صورت گرفته از سوی شارون در کابینه اعلام کردند که شخص نخست وزیر (شارون)، "بار ـ آن" را به دلیل مخالفتش با برگزاری رفراندوم در مورد طرح جداسازی، بدین سمت منصوب کرده است. در همین رابطه بنیامین نتانیاهو وزیر پیشین دارایی رژیم صهیونیستی نیز با صدور بیانیه ای ضمن مخالفت با وزیر پیشنهادی شارون، این اقدام را خرید آرا، از سوی شارون و نشان دهنده ادامه فساد سیاسی در اسرائیل دانست. وی همچنین شارون را به پرداخت رشوه به "بار ـ آن" متهم و دلیل این انتصاب را حمایت "بار ـ آن" از طرح جداسازی عنوان کرد.

در پی انشقاق شارون از حزب لیکود (در تاریخ 20/11/2005)، "رونی ـ بار ـ آن" به همراه 12 تن دیگر از هواداران وی (شارون) از جمله ایهود اولمرت (Ehud Olmert) ، آبراهام هیرچسون(Abraham Hirchson) ، مئیر شطریت (Meir Sheetrit) ، زیف بوییم (Zeev Boim) ، جدعون عزرا (Gideon Ezra)و شمار دیگری از رهبران سرشناس لیکود (که جناح درون حزبی هوادار شارون را تشکیل می دادند) از ترکیب این حزب (لیکود) انشعاب کرده و به همراه شخص شارون، حزب جدیدی تحت عنوان "کادیما" را تشکیل دادند. که از این رویداد می توان به عنوان یکی از مهمترین وقایع حیات سیاسی "بار ـ آن" در طی کنست شانزدهم یاد کرد.

در پی این واقعه، بسیاری از تحلیلگران سیاسی رژیم صهیونیستی، طمع ورزی و تلاش هواداران شارون از جمله شخص بار ـ آن برای دستیابی به پستهای وزارتی را مهمترین انگیزه آنها برای پیوستن به حزب کادیما و طرفداری از برنامه های غیرجناحی شارون اعلام کردند.

اما حضور شارون در مقام ریاست حزب کادیما، دیری نپایید و با شدت گرفتن بیماری وی، ایهود اولمرت به عنوان جانشین نخست وزیر منصوب شد و در اولین اقدام خود پس از به دستگیری سمت مذکور، به عزل و نصبهای وزارتی پرداخته و در این راستا همزمان دو پست وزارتی را به "رونی بارـ آن" واگذار کرد و به ترتیب، بارـ آن از تاریخ 18 ژانویه تا ماه می 2006 (زمان برگزاری انتخابات کنست هفدهم) در رأس وزارتخانه های: "امور زیربنایی ملی" و "علوم و تکنولوژی" به ایفای نقش پرداخت.

در انتخابات هفدهمین دوره کنست نیز که در مارس 2006 در اسرائیل برگزار شد، "بارـ آن" توانست برای دومین بار به عنوان نماینده کنست انتخاب شود. البته با این تفاوت که او در این دوره از انتخابات، نه از سوی حزب لیکود، بلکه به نمایندگیاز سوی حزب کادیما به پارلمان رژیم صهیونیستی راه یافت.

در همین چارچوب رونی بارـ آن به عنوان وزیر کشور در دولت ایهود اولمرت (کابینه سی ویکم) مشغول فعالیت شد.

3 ـ سوابق اجتماعی:

آغاز فعالیتهای اجتماعی رونی بارـ آن در سطح کلان به سال 1995 برمی گردد که وی به عنوان رئیس کمیته مرکزی "اسرائیل بار" (Israel Bar) انتخاب و به مدت هشت سال (2003 ـ 1995) در این پست به انجام وظیفه پرداخت.

وی همزمان با ریاست کمیته مذکور، به انجام فعالیتهای اجتماعی ذیل مشغول بوده است:

ـ ریاست شورای سازماندهی ورزش.

ـ عضو کمیسیون مشورتی شرکتهای چندملیتی در اسرائیل.

ـ رئیس صندوق بازنشستگی "ماگن زهاو" (Magen Zahav) .

ـ عضو هیأت مدیره بانک "میشکان" (Mishkan) .

ـ عضو شورای دادگاههای اداری (Administrative).

ـ رئیس بخش اداری "انجمن فوتبالا اسرائیل" (Israel Football Association) .

ـ معاون رئیس تئاتر اورشلیم (Jerusalem Theater) .

ج ـ دیدگاهها و مواضع:

اندیشه ها و نقطه نظرات رونی بار ـ آن وزیر کشور رژیم صهیونیستی پیرامون مسائل و موضوعات مختلف به ویژه مسائل مورد اختلاف طرفین اسرائیلی و فلسطینی، با توجه به خاستگاه حزبی او و همچنیننزدیکی وی با شخص ایهود اولمرت نخست وزیر این رژیم ـ که نقش عمده ای در انتصاب وی بدین سمت داشت ـ بالطبع تابع گرایشهای راستگرایانه است که در ذیل به طور مختصر مورد بررسی قرار می گیرد:

1 ـ مذاکرات روند سازش:

بار ـ آن تنها شرط منطقی دولت اسرائیل برای انجام مذاکرات سازش با طرف فلسطینی را حذف تروریسم از سوی تشکیلات خودگردان فلسطین می داند. وی بر این اعتقاد است که اسرائیل همواره حاضر به انجام مذاکره برای دستیابی به صلح با فلسطینیان است، اما به شرط تحقق تعهدات و پایبندی طرف فلسطینی به آنچه در توافقات پیشین به ویژه تعهداتی که در طرح صلح "نقشه راه" آمده است. "بار ـ آن" همچنین کلید همزیستی مسالمت آمیز میان دو ملت (عرب و یهود) را دستیابی به صلح و آرامش بین دو طرف اسرائیلی و فلسطینی می داند.

"بار ـ آن" که وجود یاسر عرفات رهبر پیشین تشکیلات خودگردان فلسطین را مانع اصلی در عدم توفیق مذاکرات سازش و گفتگو میان اسرائیل و تشکیلات می دانست، پس از مرگ عرفات، ضمن حمایت از محمود عباس (ابومازن)، از وی به عنوان فردی که توانایی شکستن بن بست موجود و به سرانجام رساندن مذاکرات سازش را دارد، یاد می کند.

2 ـ مناقشات سازش:

دیدگاه رونی بار ـ آن درباره موضوعات مناقشه برانگیزی چون قدس، آوارگان، مرزهای 1967 و دولت مستقل فلسطینی که به عنوان مهمترین موانع فراروی صلح و همچنین خطوط قرمز رژیمصهیونیستی (در مذاکرات سازش) محسوب می شوند، همانند دیگر راستگرایان است. به این ترتیب که وی بیت المقدس را به صورت یکپارچه و متحد، پایتخت ابدی اسرائیل دانسته و مخالف قطعنامه 194 سازمان ملل متحد (مبنی بر حق بازگشت آوارگان فلسطینی به موطن اصلی خود) و همچنین عقب نشینی اسرائیل به مرزهای قبل از ژوئن 1967 است و هر گونه امتیازی به طرف فلسطینی (در هر یک از زمینه های فوق الذکر) را عدول از خطوط قرمز اسرائیل و زیانی جبران ناپذیر برای امنیت اسرائیل می داند.

3 ـ دیوارحائل:

بار ـ آن معتقد به کارآمدی دیوارحائل در ممانعت از ایراد خسارات جانی و مالی به اسرائیل بوده و بارها در اظهارات خود در این زمینه به لزوم تسریع در روند ساخت این دیوار به ویژه در منطقه قدس اشاره کرده است و این امر را موجب تأمین امنیت بیشتر برای شهروندان یهودی و کاهش حملات استشهادی فلسطین علیه اسرائیل می داند.

4 ـ عملیات استشهادی:

بار ـ آن همچون دیگر شخصیتهای سیاسی و نظامی رژیم صهیونیستی (اعم از چپ، راست و مذهبی) از عملیات شهادت طلبانه فلسطینیان تحت عنوان "عملیات تروریستی" یاد می کند که مانع دستیابی فلسطینیان به صلح با اسرائیل می شود.

5 ـ حقوق اقلیت ها در اسرائیل:

بار ـ آن ظاهرا خواستار ایجاد مساوات و برابری میان یهودیان و اقلیتهای قومی موجود دراسرائیل ـ به ویژه اقلیت عرب 48 ـ و همچنین کاهش سطح شکافهای اجتماعی و اقتصادی موجود میان یهودیان و گروههای اقلیت در جامعه اسرائیل بوده و معتقد است که بدون اعطای حقوق کامل به اقلیتها در جامعه اسرائیل، جایی برای قانون اساسی و دموکراسی در این جامعه وجود ندارد.

6 ـ طرح عقب نشینی از نوارغزه:

رونی بار ـ آن در زمره وزرایی به شمار می رود که از زمان تصویب تا زمان اجرای طرح تخلیه شهرکهای نوارغزه از شارون حمایت و وی را در این مسیر همراهی کرد.

ضمن این که بار ـ آن با این کار، بخشی از مخالفتهای درون حزبی با طرح شارون را متوجه خویش کرد که نمود آشکار این امر را می توان در مخالفت اکثریت نمایندگان لیکود در کنست با پیشنهاد شارون مبنی بر انتصاب وی به عنوان وزیر جذب و مهاجرت مشاهده کرد.

7 ـ جنبش حماس:

در پی پیروزی جنبش حماس در انتخابات شورای قانونگذاری فلسطین (در 25 ژانویه 2006)، بار ـ آن، ضمن ابراز نگرانی شدید خود از روی کار آمدن حماس در فلسطین، اعلام کرد که هیچ دلیلی برای مذاکره با حماس به عنوان جنبش که نامش در فهرست اسامی سازمانهای تروریستی اتحادیه اروپا وارد شده است، وجود ندارد.

وی در این زمینه اعلام کرد که اگر زمانی نیز دولت اسرائیل تصمیم بگیرد تا با سران جنبش حماس وارد مذاکره شود، این امر منوط به پذیرش شروط سه گانه ذیل از سوی حماس خواهد بود:

ـ به رسمیت شناختن اسرائیل از سوی این جنبش.

ـ لغو میثاق این سازمان مبنی بر لزوم نابودی اسرائیل.

ـ خلع سلاح اعضای این جنبش و پایان دادن به عملیات علیه اسرائیل، در پی بحران در نوارغزه که به دنبال دستگیری "گیلاد شالیت" (Gilad Shalit) سرباز صهیونیست توسط اعضای جنبش حماس آغاز شد. رونی بار ـ آن وزیر کشور رژیم صهیونیستی در واکنش شدید به این اقدام اعلام کرد که ارتش اسرائیل پاسخ شدیدی به این اقدام داده و دفاتر و مراکز حماس را در نوارغزه محاصره خواهد کرد تا سران این جنبش (حماس) بفهمند که "دولت اسرائیل به این جنبش اجازه نخواهد داد تا به جنایات و آدم کشیهای خود ادامه بدهد."

8 ـ جمهوری اسلامی ایران:

وزیر کشور رژیم صهیونیستی، دولت جمهوری اسلام ایران را اصلی ترین و بزرگترین دشمن اسرائیل در منطقه، پس از سقوط رژیم بعث عراق (به رهبری صدام حسین) می داند. "بار ـ آن" در این زمینه، ضمن هشدار نسبت به برنامه هسته ای ایران، خواستار افزایش فشارهای بین المللی ـ به ویژه از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا ـ بر دولت ایران به منظور توقف برنامه های هسته ای این کشور (ایران) است.

مآخذ:

1. بولتن رویداد و گزارش اسرائیل، 21/5/1385، شماره 310.
2. www.Knesset.gov.il/mk/eng/mk-print-eng.htm enpage=Blankpage$$eng.htm.
3. www.mfa.gov.il/MFA/Goverment/presonalities/From+A-Z/Ronnie+Bar-on...