تئاتر
تئاتر همانند سینما و تلویزیون یکی از کانالهای ارتباط با مردم است که در میان طبقات مختلف آحاد جامعه، طرفداران فراوانی دارد. این هنر از دوران تمدنهای کهن به ویژه دوران یونان و روم باستان وجود داشته است و از قرون وسطی به این طرف، انگلیسیها طلایه دار آن به شمار می آیند. اما از هنگام شروع پدیده صهیون گرایی، صهیونیسم جهانی در راستای اجرای دسیسه های شیطانی خود افزون بر تسلط بر مطبوعات، رادیو، تلویزیون و سینما چنگال اختاپوسی خود را نیز بر روی تئاتر جهانی انداخت و سکان هدایت آنها را به ویژه در آمریکا و انگلیس و اروپا به دست گرفت.
الف ـ آمریکا:
در آمریکا نخستین سالنهای تئاتر آمریکا در سال 1750 در شهرهای فیلادلفیا و بوستون تأسیس شد. پس از پایان جنگهای داخلی ـ که در فاصله سالهای 65ـ1861 جریان داشت ـ فعالیتهای تئاتری در شهر نیویورک شکل خاصی به خود گرفت و دیری نپایید که بزرگترین و مهم ترین سالنهای تئاتر آمریکا در این شهر تأسیس شد. از همان زمان، یهودیان بر مشهورترین تئاترهای برادِوی که شهرت جهانی کسب کرده بود سیطره یافتند. تا پیش از جنگ جهانی دوم، مشهورترین نمایش نویس آمریکا، جرج کافمن یهودی بود. اما بعد از جنگ، این شهرت را آرتور بیلر کسب کرد. ساموئل بکت نویسنده ایرلندی نیز که در سال 1969 جایزه گرفت، یک یهودی است.
ب ـ انگلستان:
در انگلستان نیز صهیونیسم بر قدیمی ترین و کهن ترین تماشاخانه ها که عبارت از تئاتر سلطنتی است تسلط یافت. ازجمله تماشاخانه هایی که صهیونیستها بر آنها تسلط یافتند شرکت تئاترهای انگلیس است که در تملک لرد لوگرید است. وی شرکتهای تجاری تولید برنامه های تلویزیونی انگلیس را نیز در انحصار خود دارد. تئاترهای دیگری نیز در لندن دارد که عبارتند از: تئاتر بیرمانزاناتان، تئاتر لین، تئاتر لندن، تئاتر ویکتور پالاس، تئاتر آپولو، تئاتر دی لریک، تئاتر دی کلوپ، تئاتر ملکه، تئاتر لندن کولسیوم و تئاتر هیپوورم.
سیطره بر هنر و صنعت تئاتر انگلیس هدفی بود که صهیونیسم آن را دنبال می کرد. این امر وقتی شدت یافت که مردم انگلیس به نمایشنامه مشهور شکسپیر تاجر ونیزی علاقه فراوانی نشان دادند و نگرانی و تنفر آنها نسبت به یهودیان برانگیخته شد. این مسأله تأثیر نامطلوبی بر اذهان عمومی این کشور برجای گذارده بود. به همین دلیل صهیونیسم از پای ننشست و سعی کرد سالنهای تئاتر انگلیس را به زیر سلطه خود درآورد. صهیونیستها چنان در هدف خویش کامیاب شدند که پس از چندی در سراسر خاک انگلیس تماشاخانه ای نبود که بپذیرد نمایشنامه تاجر ونیزی در آن به روی صحنه رود!
صهیونیسم نه تنها بر تئاترهای انگلستان تسلط یافت، بلکه با نمایش هر نمایشنامه ای که بوی عداوت و دشمنی با صهیونیسم از آن به مشام می رسید، جلوگیری کرد. بدین ترتیب نمایشنامه هایانگلیسی را زیر سلطه خویش آورد تا بتواند از یک سو رذیلانه به اشاعه تبلیغاتی به نفع خود بپردازد و از سوی دیگر تبلیغات بر ضد مسلمانان را گسترش دهد. به عنوان نمونه می توان از نمایشنامه تن لرزه یاد کرد. این نمایشنامه که در آن خباثت صهیونیستها پیداست در سال 1981 روی صحنه بزرگترین تئاتر لندن به نمایش درآمد.
"نمایش تن لرزه سرگذشت یک بازرگان مسلمان عرب به نام محمدالعربی است که پولهای فراوانی برای خرید بهترین مشروبها خرج می کند و هدایای گرانبهایی برای یک دختر انگلیسی می خرد تا او را راضی کند که به خواهشهای جنسی او تن دهد. اما تا پایان نمایش محمدالعربی تمام پولهایش را خرج می کند و به خواسته هایش هم نمی رسد."
شایان توجه است که انتخاب نام محمد به دلیل مشخص ساختن دین اسلام و نژاد عربی وی صورت گرفته است. در این نمایش، نقش محمدالعربی را یک صهیونیست بازیگر انگلیسی به نام آنتونی شیز بازی می کرد.
صهیونیستها نه تنها به مسلمانان بلکه به شخصیت حضرت مسیح "ع" نیز اهانت می کنند. برای نمونه، یکی از تئاترهای یهودی لندن، نمایشنامه ای را به نام مسیح سوپراستار به روی صحنه برد.
طبیعی است که صهیونیسم در حالی که بر صنعت تئاتر سیطره و سلطه دارد از فرصت استفاده کرده و این صنعت را در جهت تحقق دسیسه های شیطانی و نقشه هایی که در پروتکلهای خود به آنها اشاره کرده، مسخّر خویش گرداند. ازجمله این نقشه ها رواج ابتذال و بی بند و باری در میان جواناناست. آنان به نشر فساد در بین جوانانی که در آغاز جوانی بودند، پرداختند، تا از این راه بتوانند به آسانی عنان آنها را در اختیار گیرند. در حقیقت آنان (صهیونیستها) برای اولین بار، برهنگی را در تئاتر رواج دادند و ازجمله سرکردگان تجارت سکس و فحشاء در صنعت سینما و تئاتر و نمایش به شمار می روند.
نمایشنامه هیر مؤید این ادعای ماست. این نمایشنامه که کاملاً مبتذل و ضداخلاقی بود بر صحنه تئاترهای لندن ظاهر شد. در این نمایشنامه هنرپیشگان مرد و زن، لخت و عریان در مقابل دیدگان مردم ظاهر می شدند و به غرایض حیوانی تن می دادند و اعمالی زشت و کثیف را بر روی صحنه اجرا می کردند. چیزی نگذشت که این نوع نمایش به پایتختهای کشورهای دیگر، نظیر پاریس و نیویورک و هامبورگ و استکهلم نیز راه یافت.
ج ـ اروپا:
تقریبا سلطه پنهانی و آشکار صهیونیسم، صنعت تئاتر بیشتر کشورهای اروپایی را دربر گرفته است. به گونه ای که در این کشورها عمده ترین سالنهای تئاتر در اختیار و تملک یهودیان است. به عنوان نمونه می توان از کشور لهستان نام برد. یهودیان این کشور بزرگترین و مشهورترین سالن تئاتر پایتخت را در اختیار دارند و نام آن را "تئاتر یهودی" گذاشته اند. در این سالن، نمایشنامه به زبان ییدیش ـ که یکی از گویشهای قدیمی یهودیان است ـ اجرا می گردد و ترجمه لهستانی آن در اختیار تماشاگران گذاشته می شود.
در پایتخت اتریش نیز سالن تئاتر و اوپرای وینرا که شهرت جهانی دارد، لورین مازل یهودی اداره می کند. این شخص با یک زن یهودی که تابعیت اسرائیلی دارد ازدواج کرده است.
