رینال، کلمانت وی
کلمانت وی رینال در 24 (Clement Weillدر Raynal) نوامبر 1959 در منطقه بولوگن بیلانکورت (Boulogne-Billancourt) ایالت هوتس دو سن (Howts-de-seine) فرانسه متولد شد. وی ابتدا در رشته حقوق و سپس روزنامه نگاری در یکی از بزرگترین مراکز علمی فرانسه تحصیل کرد و مدت 15 سال گزارشگر امور قضایی در شبکه فرانس 3 بود، تا آنکه در ژوئیه 2000 به همراه میشل گورفینکل (Michelـ و Gurfinkiel) سردبیر امور خارجی مجله "ارزشهای کنونی" ـ (Valeuvs actuelles) ژوان اسولی شبکه (Jeanne Assouly)گزارشگر فرانس 2 ـ انجمن روزنامه نگاران یهودی مطبوعات فرانسه را تأسیس کرد. هدف این انجمن مبارزه با نژادپرستی، آنتی سمیتیسم، بیگانه ستیزی و اشاعه اخبار نادرست است.
رینال همچنین گزارشگر رادیو جامعه یهودیان و (RCJ) از جمله محققان انجمن نمایندگی مؤسسات یهودی فرانسه (کریف) است. رینال با ماتین پرز، روزنامه نگار و متخصص بیماریهای زنان ازدواج کرد و با نام مستعار وی شروع به نوشتن مقالاتی در مجله "وقایع روز یهودیان" (Actualite Juive) کرد.
خواهر وی اود ویل رینال (Aude weill Raynal) متولد 1957، معاون رئیس انجمن وکلای بدون مرز (Avocats sans frontiers) ، و انجمن حقوقدانان یهودی طرفدار حقوق بشر (Les joristes juifs pourles droit del home)است و برادر دوقلوی وی، گیلوم وی رینال (Guillame weill Raynal) نی وکیل دادگستری و نویسنده کتاب "تنفر خیالی" (one hoine imaginaure) است. وی رینال مدعی است که باقی اعضای خانواده اش در جنگ جهانی دوم به اردوگاه قتل عام دارانسی (Darancy) نازیها تبعید شدند.
محتویات
الف ـ مواضع و دیدگاهها:
از جمله موضوعاتی که به شدت ذهن رینال را به خود مشغول و او در تمامی مقالاتش به آنها اشاره کرده، موضوع "آنتی سمیتیسم و سیاستهای ضد اسرائیلی" فرانسه است.
1 ـ اسرائیل و فلسطین:
رینال طی تحقیقی به سفارش انجمن کریف، اعلام کرد: خبرگزاری فلسطین (وفا) اخبار درستی مخابره نمی کند. آنچه در وهله نخست در اخبار مورد توجه قرار می گیرد، عکس العمل دولت اسرائیل و نتایج حاصله از آن است، اما دلیل عکس العمل قید نمی شود یا در مرحله دوم قرار می گیرد. در حقیقت از نظر رینال، سلسله مراتب اخبار واصله این گونه است: چه اتفاقی، کی، کجا، چگونه و شاید "چرا".
رینال معتقد است که وفا، سیاستی ضد اسرائیلی را در پیش گرفته و از اصطلاح "افراط گرا" برای یهودیان، اسرائیلیان و شهرک نشینان استفاده می کند و این در حالی است که به جای لفظ "حملات تروریستی" برای فلسطینیان از لفظ "حملات انتحاری" استفاده می کند.
به گفته وی، از سوی دیگر از نظر وفا تظاهرات ضد اسرائیلی مهمتر از حملات "تروریستی" فلسطینیان است و در صورتی که هر فلسطینی کشته شود، در اخبار سن وی قید می شود، در حالی که سن هیچ اسرائیلی حتی اگر نوجوان باشد، اعلام نمی شود.
2 ـ فرانسه و فلسطین:
رینال طی گزارشهای خود با رجوع به فعالیت انجمنها و رسانه های فرانسه همواره تلاش کرده است، اثبات کند که فرانسه کشوری طرفدار اعراب و مخالف یهودیان است. در زیر به نمونه ای از این گزارشها اشاره می شود:
1) سیاستهای جانبدارانه خبرگزاری فرانسه از فلسطینی:
رینال طی تحقیقی تلاش کرد اثبات کند که این خبرگزاری به عنوان سومین آژانس خبری جهان به ویژه از 28 سپتامبر 2000 یعنی با شروع انتفاضه دوم سعی کرد ترحم جهانیان را به سوی فلسطینیانجلب کند و تمامی خشونتها را به اسرائیل نسبت دهد.
2) اسرائیل ستیزی جنبش MRAP :
کلمانت وی رینال در این تحقیق به این موضوع می پردازد که با شروع انتفاضه دوم جنبش MRAP اهداف خود را فراموش کرد و به جای مبارزه با نژادپرستی، حملات و انتقادهای خود از اسرائیل را چندین برابر کرد.
رینال به بررسی اطلاعیه های این جنبش طی سالهای 2004ـ2001 پرداخته که خلاصه این تحقیق به شرح زیر است:
در سالهای 2004ـ2001 جنبش MRAPبیش از 400 اطلاعیه منتشر کرده و در تمامی آنها اسرائیل همواره متهم شده است MRAPتلاش کرده حملات تروریستی اسلام گرایان و فلسطینیان را بی اهمیت جلوه داده و اسرائیل را عامل وحشت منطقه معرفی کند. MRAPهمچنین طی این چهار سال حملات آنتی سمیتیک را نادیده گرفته است.
رینال در این تحقیق که در سایت انجمن کریف منتشر شد، اعلام کرد که "مبارزه با نژادپرستی" پس از آغاز انتفاضه دوم، به ابزاری در دست MRAPتبدیل شده است. MRAP با استفاده از این ابزار حملات آنتی سمیتیستی در فرانسه را کوچک نشان می دهد و با حمله به اندیشمندان فرانسوی از تروریسم فلسطینی دفاع می کند.
رینال همچنین مدعی است که انجمن MRAP طی دو ساله اخیر شریک دیودونه شده است و نه تنها عذرخواهی وی پس از اجرای آخرین نمایش درحالی که یک حاخام را با سلام نازی نشان می داد را پذیرفته، بلکه حتی کوچکترین عکس العملی برای محکوم کردن این طنزنویس آنتی سمیتیست انجام نداده و دیودونه نیز به دنبال یک سری مسائل و شکایت MRAPاز فنکیئلکروت فیلسوف یهودی فرانسوی، حامی این انجمن شده است.
3) سیاستهای ضد اسرائیلی دولتمردان فرانسه:
رینال در یکی از مقالاتش با عنوان "افکار درونی فرانسه" که در 17 می 2002 در فیگارو منتشر شد، نوشت: آیا در اسرائیل تبلیغات ضد فرانسوی آغاز شده است؟ رئیس جمهور فرانسه این گونه فکر کرده و این تبلیغات را محکوم می کند. ژاک شیراک در مکالمه ای تلفنی با آریل شارون، این تبلیغات را غیرقابل قبول دانست و اذعان کرد "این کار عواقب بدی دارد."
این تبلیغات شامل چیست؟ آیا مقامات رسمی اسرائیل حرف نابجایی زدند یا مطبوعات آن علیه پاریس چیزی نوشتند؟ آیا رفتار صمیمانه با دیپلماسی فرانسوی از بین رفته یا فرانسویان تبعه اسرائیل، مورد تهدید واقع شده اند؟ آیا کسی در خیابانهای اورشلیم [ بیت المقدس ]فریاد برآورد "مرگ بر فرانسه"؟ خیر، موضوعی که از نظر شیراک غیرقابل تحمل است، این است که بسیاری از وزرای اسرائیل نگران حوادثی شده اند که جامعه یهودیان فرانسه را تهدید می کنند. کنیسه ها به آتش کشیده شدند، رستورانها مخفیانه مورد حمله قرار گرفته و یهودیان صدمه دیدند، کاریکاتورهای ضد یهودی در روزنامه های چپگرا دیده می شود و با شروع انتفاضه 400 مورد حمله شدید آنتی سمیتیستی انجام شده است.
فرانسه به عنوان اولین کشور غربی که بیشترین آمار حملات ضد یهودی را داشت، شناخته شد، اما معاون وزیر امورخارجه اسرائیل هرگز نگفت "فرانسه آنتی سمیتیست ترین کشور است". در صورتی که فرانسویان این گونه تعبیر کردند. میشل ملکیور (Michael Melchior)گفت: "فرانسه کشوری بوده که از شروع انتفاضه دوم بیشترین حوادث ضد یهودی در آن رخ داده است.
از اولین روز انتفاضه، کاخ الیزه و وزارت امور خارجه فرانسه، تبلیغات طرفداری از فلسطین خود را آغاز کرده و مسئولیت اعمال خشونت را به گردن شارون انداختند. سیاستمداران فرانسه وانمود کردند که نشنیدند که مقامات عربی به ملت خود گفتند "طرح صلح ایهود باراک را رد و انتفاضه را آغاز کردیم." آیا فرانسه فراموش کرده که سفیرش در لندن طی یک سخنرانی عمومی، اسرائیل را "کشور کوچک بی ارزش" خواند؟
فرانسه چگونه می تواند رأی خود در سازمان ملل به نفع کشورهای افراط گرای عرب و محکوم کردن اسرائیل به دلیل خونریزیهای "اردوگاه جنین" را توجیه کند؟ آیا وزیر امورخارجه فرانسه نگفت که این کشور دلیل قانع کننده ای برای محکوم کردن اسرائیل نداشت؟ آیا این وزیر در مورد حملات آنتی سمیتیک نگفت: "تعجب نمی کنم از اینکه جوانان نسل مهاجر فرانسوی با فلسطینیان همدردی کنند؟"
آیا این موضوع قابل قبول است که فرانسه هزینه های مالی تلویزیون فلسطین را تأمین کند؟ آن هم تلویزیونی که برنامه هایش مدام تبلیغ می کند؛ "آنکه خواهان بهشت است باید خود را در حمله انتحاری میان یهودیان منفجر کند."
از جمله دیگر مواردی که حساسیت رینال را نسبت به آنچه سیاستهای ضد اسرائیلی فرانسه می نامد، برافروخته است، موضوع کنفرانس مطبوعاتی سفیر ایران و پس از آن نماینده حزب الله در مرکز پذیرش مطبوعات خارجی (CAPE) در 11اکتبر 2006 در پاریس و پاسخ ندادن این دو نفر به روزنامه نگار اسرائیلی بود.
سکوت وزیر امورخارجه فرانسه در مقابل این عمل نمایندگان ایران و حزب ا... باعث شد، رینال آنها را به ضد اسرائیلی بودن و در پیش گرفتن سیاستهایی در دفاع از خاورمیانه و فلسطین محکوم کند.
4) اسلام گرایان و سیاستهای ضد اسرائیلی:
از نظر رینال مقامات فرانسوی در مقابل اسرائیل ستیزی بسیاری از اشخاص مانند دیودونه، بسیاری از گروهها و به ویژه اسلام گرایان سکوت اختیار کرده اند و حتی در بسیاری موارد، از آنان حمایت می کنند.
وی به عنوان مثال از کمیته خبررسانی و کمک به فلسطینیان (CBSP) در فرانسه که طبق تحقیقات سازمانهای اطلاعاتی اسرائیل با حماس رابطه دارد و به آن کمک مالی می رساند، نام برده و می گوید: گرچه اسرائیلیان معتقدند که این انجمن از حماس و از خانواده هایی که سرپرستان آنها در حملات انتحاری کشته شده اند، حمایت می کند، ولی دادگستری شهر پاریس به دنبال یک تحقیق اعلام کرد که این انجمن هیچ گونه کمک مالی به تروریستها نمی کند.
انجمن نیز این اتهامات را رد کرد و این در حالی است که طبق مدارک، انجمن فوق بخش عظیمی از درآمد خود را صرف کمک به سه هزار یتیم فلسطینی کرده است. از نظر رینال و اسرائیلیان، این گونه کمکهای مادی یعنی حمایت غیرمستقیم از تروریسم و حماس. از سوی دیگر، رینال برای اثبات ادعای خود متذکر می شود که این انجمن اقدام به پخش نوارهایی کرده که حماس و حملات انتحاری را ستایش کرده و مردم را دعوت به "سوزاندن یهودیان" می کنند.
رینال همچنین، دیودونه را همدست اسلام گرایان می داند و معتقد است که برنامه های او تنها شامل حمله به یهودیان و صهیونیستها نمی شود، بلکه او آمریکاییها، فرانسویان، سفیدپوستان و مسیحیان را نژادپرست، مایه ننگ، حیوان و مضحک تلقی می کند، در حالی که مدارس لائیک را زیر سؤال می برد، از دخترانی که برای حفظ حجاب تلاش می کند، دفاع می کند و طرفداران و حامیان وی نیز جمع زیادی از سیاهان و اعراب فرانسه اند.
5) اسرائیل ستیزی و رسانه های فرانسه:
موضوعی که از نظر رینال غیرقابل فهم است، اعمال سیاستهای طرفدار فلسطین در رسانه ها و نادیده گرفتن حملات آنتی سمیتیک در خاک فرانسه است.
وی به شدت به رسانه های گوناگون از جمله روزنامه لیبراسیون به دلیل کشیدن کاریکاتور شارون، شبکه های تلویزیون و رادیویی آرته (Arte) و فرانس اینتر و انتشاراتی همچون فلاماریون (Flamarion) حمله ور شده است که در 7 و 8 اکتبر 2005 شبکه آرته (Arte)فیلمی با عنوان "دروازه خورشید" محصول مشترک فرانسه و مصر را براساس رمان الیاس خوری (Elias Khoury) به نمایش گذاشت که در بسیاری از سکانسهای این فیلم، وحشیگری اسرائیلیان با نازیها مقایسه شده است. مهمترین موضوعی که رینال را به خشم آورده کمک مالی وزرای فرهنگ و امورخارجه فرانسه برای ساخت این فیلم است.
شبکه رادیویی فرانس اینتر نیز نوامبر 2003 سخنان طریق رمضان را پخش کرد. رمضان طی سخنان خود به یهودیان فرانسه حمله ور شد و هولوکاست را ابزاری در دست صهیونیستها برای مشروعیت بخشیدن به سیاستهای شارون خواند.
کتابی نیز با عنوان "تجسم فلسطین" (Yave le Palestine) در سال 2002 توسط انتشارات فلاماریون در فرانسه منتشر شد که به ادعای رینال، درتمام صفحات آن تلاش شده است چهره یهودیان شیطانی جلوه داده شده و جهاد و حملات انتحاری مورد ستایش قرار گیرند و مشروع دانسته شوند. این کتاب در تمامی کتابفروشیهای فرانسه از محلات کوچک گرفته تا شهرهای بزرگ موجود است.
3 ـ آنتی سمیتیسم:
رینال معتقد است که چپگرایان، گروههای طرفدار فلسطین و اعراب شکل جدیدی از آنتی سمیتیسم را خلق کرده اند. به ادعای وی، پیش از این آنتی سمیتیسم در فرانسه پدیده ای متعلق به راستگرایان بود که ریشه در نفرت واتیکان و مسیحیان از یهودیان به عنوان قاتلان مسیح داشت، پس از آن نیز ماجرای دریفوس پیش آمد و سپس طی جنگ جهانی دوم، 76 هزار یهودی فرانسوی به اردوگاههای مرگ تبعید شدند، اما آنتی سمیتیسم نوین از چپگرایان نشأت گرفته و الگوی آن سیاستهای سوسیالیستی است. آنتی سمیتیستهای جدید بیشتر رویکردی ضد اسرائیلی دارند.
رینال در مقالات خود به ویژه مقالاتی که به دنبال رسیدگی به پرونده دیودونه نوشته، از سیستم قضایی فرانسه شکایت می کند و می نویسد: قضات فرانسه در مواجهه عملی با آنتی سمیتیسم ترجیح می دهند، صورت مسئله را پاک کند و مسائل را نادیده بگیرند. آنها سخنان آنتی سمیتیستی را از این بعد مورد توجه قرار می دهند که انتقاد از مناقشه خاورمیانه است و آزادی بیان نیز در فرانسه آزاد است.
ب ـ آثار:
کلمانت وی رینال یکی از بانیان انجمن روزنامه نگاران طرفدار اسرائیل و از جمله فعالان جامعه یهودیان فرانسه در زمینه مبارزه با سخنان دیودونه ـ طنزنویس فرانسوی متهم شده به آنتی سمیتیسم ـ است. وی همواره در جلسات رسیدگی به پرونده دیودونه شرکت داشته و عقاید خود را در مورد این طنزنویس و برخورد دادگاه فرانسه با فعالیتهای وی منعکس کرده است. رینال از جمله محققان انجمن کریف است و تحقیقاتی در زمینه اخبار منتشر شده توسط خبرگزاری تشکیلات خودگردان فلسطین در مورد مناقشه اسرائیل و فلسطین اخبار خبرگزاری فرانسه در مورد انتفاضه و عملکرد "جنبش مبارزه با نژادپرستی و دوستی بین مردم" در مبارزه با آنتی سمیتیسم را انجام داده است.
رینال در کنار این تحقیقات، کتابی جنجال برانگیز با عنوان "رؤیای نظامی"(le songe du guerrier) را به چاپ رساند. موضوع این کتابخیالی ـ سیاسی، روی کار آمدن جناح راست در فرانسه و به قتل رسیدن برتراند فابرت وزیر حقوق بشر فرانسه در یکی از خیابانهای کرانه باختری است. وی عامل این جنایت را در میان تروریستهای [ گروههای مبارز] فلسطینی و تروریستهای مخفی اسرائیل جستجو می کند.
رینال که ادعا دارد به خوبی با دنیای سیاست آشناست و رموز قدرت را می شناسد در کتاب خود به این موضوع اشاره می کند که بعضی اشخاص دو چهره دارند. وی با استفاده از همین ترفند، داستانی پرماجرا و جذاب نوشته که تنها در صفحات آخر کتاب موضوع برای خواننده روشن می شود. این کتاب به شکل سناریو نوشته شده است.
از سوی دیگر، رینال با مشارکت گروهی از نویسندگان کتابی با عنوان "شکل جدید آنتی سمیتیسم" (Nouvedux visage de lantisemitisme) را به چاپ رسانده اند که به تحلیل نژادپرستی در قرن 21 می پردازد. وی بخشی از این کتاب را با عنوان "ماجرای تونل مسجد از دیدخبرگزاری فرانسه" نوشته است.
وی همچنین نویسنده یک رمان پلیسی یهودی با عنوان "مقبره راشی" (Tombeau de Rashi) است.
ج ـ فعالیتها:
در کنار فعالیتهایی چون نوشتن مقاله و کتاب و تحقیق، رینال در بسیاری از کنفرانسهای یهودی و طرفدار اسرائیلیها شرکت کرده است که از آن جمله می توان به کنفرانس جامعه یهودیان پرتو (Puteaux) در 15 مارس 2006 اشاره کرد. در این کنفرانس نقش رسانه ها در اشاعه اخبار مربوط به اسرائیل و مسائل جامعه بین الملل و خاورمیانه مورد بررسی قرار گرفت. وی همچنین در پی به قتل رسیدن ایلان حالیمی جوان یهودی فرانسوی در کنفرانسی با عنوان "قتل ایلان حالیمی" (15 ژوئن 2006 ـ دانشگاه سوربون جدید پاریس) به عنوان گزارشگر فرانس 3 شرکت کرد).
از جمله دیگر کنفرانسهایی که رینال در آنها حضور داشته، می توان به کنفرانس "عدالت در برابر آنتی سمیتیسم (21 مارس 2005)، میزگردی با عنوان "افزایش آنتی سمیتیسم نوین در فرانسه" (16 می 2006) که با همکاری کمیته فرانسوی انجمن بین المللی حقوقدانان یهودی و انجمن وکلای یهودی فرانسه برگزار شد. همچنین کنفرانسی با موضوع "انتفاضه، جنگ لبنان، آنتی سمیتیسم: درگیری خاورمیانه و انعکاس آن در فرانسه" اشاره کرد. ژوان اسولی و رینال، کنفرانس آخر را به یاد کودکان یتیم اسرائیل برگزار کردند.
مآخذ:
- بولتن رویداد و گزارش صهیونیسم، شماره 143، 20/9/1385.
- www.file-info-france.ogr.
- www.lesogres.org/article.
- www.primo-europe.org/showdocs.php.
- www.a defis.free.fr/mement.
- www.membre.lycons.fr.
- www.primo-europe.org.
- www.judeoscope.ca/breve.php 3%3.
- www.evene.r/celebre/biogr aphie/clement- weill.
- www.cisonline.org/index.php %3.
- www.upjf.org/detail.do? no Article.
