اطلاعات و جاسوسی اسرائیل، دستگاه

این دستگاه حاصل تجربه صهیونیسم جهانیدر زمینه جمع آوری اطلاعات و تحلیل و بهره برداری از آنهاست. رژیم صهیونیستی برخی از مؤسسات جاسوسی سازمان صهیونیسم جهانی و آژانس یهود را به ارث برده و آنها را متحول ساخت و مؤسسات جدیدی بر طبق سیاستها و برنامه ها و طرحهای خود به وجود آورد.

دستگاه جاسوسی اسرائیل تلاشهای اساسی خود را ضد مردم فلسطین و کشورهای عربی متمرکز می کند تا از این طریق به اهداف و برنامه ها و تواناییهای سیاسی، اقتصادی، نظامی و انسانی آنها دست یابد. در همان حال سعی در انجام اقدامات خرابکارانه مختلفی دارد. این دو نقش مهم ـ در راستای آنچه می توان آن را "تلاش برای بهبود استراتژی کشور صهیونیستی" نامید ـ می توانند ضعف جغرافیایی کشور اسرائیل و سطحی بودن نفوذ استراتژی در داخل سرزمینهای عربی را جیران کند.

دستگاه اطلاعات اسرائیل از یک سو مؤسسه اصلی و کنترل کننده به نام اداره امنیت کشور و پنج مؤسسه دیگر تشکیل می شود. اداره امنیت کشور کار هماهنگی بین موارد اختصاصی و وظایف و ادامه فعالیت مؤسسه پنجگانه را انجام می دهد. این اداره شورای عالی امنیت کشور را در برمی گیرد که قائم مقام امنیت کشور ریاست آن را به عهده دارد و اعضای آن نیز رؤسای پنج مؤسسه (تحت پوشش) می باشند.

این قائم مقام با نخست وزیر در ارتباط بوده و در مورد اشراف و نظارت بر پنج مؤسسه تحت نظارت و طرح و برنامه ریزی کلی کارها و فعالیتها در برابر نخست وزیر مسئول می باشد. مؤسسات تحت نظارت عبارتند از:

1) دفتر مرکزی اطلاعات و امنیت: در ارتباط با نخست وزیر بوده و دستگاه اصلی مسئول فعالیتخارجی اطلاعات (جاسوس) است و اقدام به جمع آوری اطلاعات به دست آمده از مزدوران و دستگاههای کمکی و تحلیل و بررسی آنها می کند. این دفتر بر امر جاسوسی و امور جنگ روانی علیه ملت فلسطین و کشورهای عربی نظارت دارد و دارای یک دستگاه اجرایی به نام "موساد" می باشد.

2) شعبه (ضد اطلاعات) نظامی به نام "امان".

3) اداره امنیت داخلی به نام "شاباک" یا "شین بیث".

4) اداره موضوعات ویژه پلیس.

5) اداره تحقیقات و وزارت امور خارجه.

مدارس و دوره های آموزشی ویژه ای برای آموزش تخصصی افراد برای کار در بخشهای مختلف این مؤسسات نیز وجود دارد. دستگاه اطلاعات اسرائیل به صورتی مستحکم با تعدادی از سازمانهای اطلاعات کشورهای دوست اسرائیل مانند آژانس مرکزی اطلاعات جاسوسی آمریکا (C.L.A.) همکاری می کند.

مآخذ:

1. مرکز مطالعات سیاسی استراتژیک الاهرام: العسکریة الصهیونیة، قاهره 1974.
2. المسیری، عبدالوهاب: موسوعة المفاهیم و المصطلحات الصهیونیة، قاهره 1975.
3. کیلانی، هیثم: المذهب العسکری الاسرائیلی، بیروت 1969.