گیلرمن، دان

دان گیلرمن (Dan Gillerman) سیزدهمین نماینده اسرائیل در سازمان ملل، در سال 1944 در دوره قیمومیت انگلیس بر فلسطین و چهار سال قبل از شکل گیری رژیم صهیونیستی در سرزمین فلسطین متولد شد. وی پس از گذراندن دوره های آموزش ابتدایی و متوسطه در اوایل دهه 1960 وارد دانشگاه شد و مدرک لیسانس خود را در رشته علوم سیاس از دانشگاه تل آویو دریافت نمود. وی همچنین در سال 1971 موفق به اخذ مدرک اقتصاد از دانشگاه عبری بیت المقدس گردید.

وی پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی خود ازاوایل دهه 1970 وارد فعالیتهای تجاری و بازرگانی شد و کار خود را با فعالیت در شرکتهای تجاری "تکنولوژی کشاورزی" (Agrotechnologv Ltd) و "نگام" (Nagum Ltd)از بزرگترین شرکتهای تجاری ـ بازرگانی اسرائیل آغاز نمود.

گیلرمن دارای تعدادی کتاب و مقاله علمی در زمینه های مختلف اقتصادی و سیاسی در نشریات معتبر داخلی اسرائیل می باشد که از مهمترین آثار او می توان به دو کتاب ذیل اشاره نمود:

1) "اقتصاد اسرائیل".

2) "اسرائیل جدید؛ صلح و آزادسازی".

دان گیلرمن (Dan Gillerman)از جمله شخصیتهای دیپلماتیک شاخص در صحنه سیاست و اقتصاد رژیم صهیونیستی محسوب می شود که همواره حضوری فعال در بخشهای مختلف داشته است. وی نقش برجسته ای در کمک به رشد و توسعه اقتصادی و ایجاد بازار تجاری آزاد برای رژیم صهیونیستی داشته است. ایجاد شرایط مساعد سیاسی و اقتصادی هدفی بوده که وی همواره به دنبال فراهم کردن آن به منظور افزایش سطح روابط رژیم صهیونیستی با سایر کشورها بوده است. گیلرمن به عنوان سیزدهمین نماینده رژیم صهیونیستی در سازمان ملل همواره منعکس کننده سیاستهای دولتمردان این رژیم در این سازمان بوده است.

الف ـ سوابق اجرایی و مدیریتی:

دان گیلرمن تحصیلات خود را در دانشگاه تل آویو و دانشگاه عبری قدس به انجام رساند. گیلرمن در طول دوران خدمت خود عهده دار پست های متعددی بوده است که از مهمترین آنها می توان به مدیریت چندین شرکت بزرگ اسرائیلی، ریاست اتحادیه اتاقهای بازرگانی اسرائیل، عضویت در هیئت مدیره اولین بانک بین المللی اسرائیل و مدیریت بانک لئومی و بانک اسرائیل، اشاره کرد. ویهمچنین مدتی در شورای ملی رسیدگی به امور اجتماعی و اقتصادی دفتر نخست وزیری (NESC) شورای هماهنگی تشکیلات اقتصادی اسرائیل (CCCIEO)وابسته به دفتر ریاست جمهوری رژیم صهیونیستی و همچنین شورای روابط تجاری انگلیس ـ اسرائیل عضویت داشته است.

آغاز فعالیتهای اجرایی و مدیریتی دان گیلرمن در سطح کلان به اواسط دهه 1980 برمی گردد که وی به عنوان "رئیس فدراسیون اتاق بازرگانی اسرائیل" انتخاب شد.

وی در دورانی که تصدی مقام ریاست فدراسیون را برعهده داشت، توانست روابط بازرگانی خوبی را با کشورهایی که رژیم صهیونیستی با آنها روابط دیپلماتیک ندارد، برقرار کند. این در حالی بود که مقامات سیاسی این رژیم از این روابط در راستای اهداف سیاسی خود بهره بردند.

گیلرمن در آن مقطع همچنین روابط خوبی را با کشورهایی نظیر اندونزی، مالزی، پاکستان، بنگلادش و برخی از کشورهای عربی (که با اسرائیل روابط رسمی ندارند) برقرار کرد.

وی از اواسط دهه 1990 نیز در سمتهایی چون ریاست هیأت مدیره اولین بانک بین المللی، مدیر بانک لئومی و ریاست هیأت مدیره بانک مرکزی اسرائیل خدمت کرده است.

گیلرمن همزمان با تصدی پستهای مذکور، ریاست تعدادی از شرکتهای تجاری خصوصی و دولتی (در اسرائیل) را نیز برعهده داشت.

وی پیش از تصدی پست نمایندگی اسرائیل در سازمان ملل متحد (در سال 2003) مدتی را نیز در "شورای ملی اقتصادی ـ اجتماعی دفتر نخست وزیری" و همچنین "شورای هماهنگی اسرائیل" مشغول فعالیت بود تا اینکه در سال 2000 به ریاست "شورای روابط تجاری اسرائیل ـ بریتانیا" برگزیده شد و همزمان با ریاست در این شورا بهعضویت هیأت اجرایی اتاق بازرگانی بین المللی سازمان تجارت جهانی The International chamber of ICC commerce-The world businessنیز درآمد.

گیلرمن در سال 2001 نیز کاندیدای پیشنهادی پرز ـ وزیر امور خارجه دولت وحدت ملی کابینه شارون ـ برای تصدی پست سفارت اسرائیل در آمریکا بود که در پی عدم موافقت شارون با پیشنهاد مذکور (به دلیل ارتباط نزدیک گیلرمن با پرز و تمایلات چپگرایانه وی) وی از دستیابی به این مقام بازماند.

سرانجام پس از توافق میان آریل شارون نخست وزیر رژیم صهیونیستی و شیمون پرز وزیر امور خارجه وقت این رژیم، دان گیلرمن در ژولای سال 2002 به عنوان سیزدهمین نماینده اسرائیل در سازمان ملل، جایگزین "یهودالانکری" (Yahoda Lancry) در این پست گردید و از اول ژانویه سال 2003 نیز فعالیت خود را در این پست آغاز کرد تا آنکه در 14 ژوئن 2005 به سمت معاونت رئیس مجمع عمومی سازمان ملل برگزیده شد. از زمان تأسیس رژیم صهیونیستی، این برای دومین بار بود که نماینده این رژیم به چنین مقامی می رسید. انتخاب او به این سمت از جانب بلوک کشورهای اروپای غربی، کانادا، استرالیا و نیوزیلند مطرح شد.

انتخاب گیلرمن به سمت مذکور حاصل رایزنیهای سیلوان شالوم وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی و دیدار وی با کوفی عنان دبیرکل سازمان ملل و تلاشهای بسیار وی (شالوم) در این راستا بسیار وی (شالوم) در این راستا و همچنین حمایت آمریکا و کشورهای اروپایی (عضو سازمان)، از دان گیلرمن به عنوان نایب رئیس مجمع عمومی سازمان ملل بود.

در پی دستیابی گیلرمن به این مقام، شالوم طی سخنانی اعلام کرد: "اسرائیل به سیاست خود برایبهبود و ارتقاء جایگاهش در سازمان ملل تا دستیابی به حقوق مساوی با دیگر کشورها ادامه خواهد داد". وی همچنین مدعی شد: "ما آن قدر بر این سیاست اصرار می کنیم تا عضوی از شورای امنیت سازمان ملل شویم و بتوانیم یک کرسی را در این شورا به دست آوریم".

گیلرمن نیز این انتخاب را رویدادی تاریخی برای اسرائیل دانست.

کنگره یهودیان آمریکا (AJC) نیز در پی انتصاب یک یهودی به عنوان نایب رئیس مجمع عمومی (سازمان ملل)، ابراز امیدواری کرد که اسرائیل در آینده بتواند به صدور قطعنامه های ضد اسرائیلی در سازمان ملل پایان دهد.

دان گیلرمن بیست و یکمین نائب رئیس مجمع عمومی سازمان ملل متحد، دومین یهودی اسرائیلی است که طی نیم قرن گذشته توانسته است به چنین پست بالایی در سازمان ملل دست یابد. بسیاری از نمایندگان کشورهای مختلف جهان در سازمان ملل، انتصاب گیلرمن به این سمت را یک "فرصت طلایی" برای اسرائیل دانسته اند.

در میان بیست نائب رئیس مجمع عمومی که در این پست خدمت کرده اند، گیلرمن تنها فردی بوده است که از بخش اقتصادی به این سمت راه یافته است.

ب ـ دیدگاهها و مواضع:

دان گیلرمن که جزء دیپلماتهای باسابقه سازمان ملل محسوب می شود. علی رغم حضور در نهادی که طبق شعارهایش به دنبال ایجاد صلح در جهان است، معتقد است که قصور فلسطینیان موجب عدم دستیابی به صلح شده است. وی از ایران، سوریه و حماس به عنوان محورهای اصلی شرارت در منطقه نام می برد و معتقد است که ایران تهدیدی بسیار بزرگ برای اسرائیل به شمار می رود. وی خواستار تلاشهمه جانبه جامعه بین الملل برای توقف فعالیتهای اتمی ایران است؛ فعالیتهایی که به عقیده وی صرفا اهداف تسلیحاتی را دنبال می کنند. گیلرمن در توصیف خطر بزرگی که ایران ممکن است برای اسرائیل به دنبال داشته باشد، می گوید: "وضعیت در لبنان بین سوری ها و ایرانی ها از یک طرف و دولت این کشور از طرف دیگر بسیار نامطلوب به نظر می رسد. قطعنامه 1701 شورای امنیت که به جنگ دوم لبنان پایان داد، اجرایی نشده است و آنچه بیش از حد نگران کننده به نظر می رسد این است که ایران اکنون در مرزهای شمالی ما (جنوب لبنان) حضور دارد و علاوه بر این تا حدودی در مرزهای جنوبی ما (غزه) نیز موضع گرفته است."

اندیشه ها و نقطه نظرات دان گیلرمن درباره مسائل و موضوعات مختلف به ویژه مسائل مورد اختلاف طرفین اسرائیلی و فلسطینی با توجه به خاستگاه حزبی او و همچنین نزدیکی وی با شیمون پرز ـ که نقش عمده ای را در انتصاب وی بدین سمت داشت ـ بالطبع تابع گرایشات چپگرایانه می باشد.

نظرات و دیدگاههای گیلرمن درباره مسائل مهمی چون: مذاکرات سازش، تشکیلات خودگردان، دیوارحائل، ایران و... قابل توجه است که عبارتند از:

1 ـ مذاکرات سازش:

گیلرمن همانند سایر مقامات رژیم صهیونیستی، اسرائیل را همواره حامی و پشتیبان مذاکرات صلح با فلسطینیان می داند و معتقد است که گسست و مشکلات موجود در این مذاکرات به علت تعلل طرف فلسطینی در عمل به تعهدات خود است. وی بر این باور است که رژیم صهیونیستی خواهان ایجاد یک دولت مستقل فلسطینی در همسایگی خود می باشد که تحت نظارت دولت مذکور، فلسطینیان بتوانند با کنار گذاشتن اقدامات خشونت آمیز درهمسایگی اسرائیل در صلح و امنیت زندگی کنند.

در این رابطه گیلرمن، گفتگو و مذاکره (براساس قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل) را تنها راه حل مناقشه میان طرفین اسرائیلی و فلسطینی دانسته و معتقد است که این منازعه راه حل نظامی ندارد. وی همچنین تعهد سران و رهبران فلسطینی و اسرائیلی به گفتگوهای دوجانبه را تنها راه دستیابی به طرفین به صلحی پایدار می داند.

گیلرمن در این رابطه اظهار می دارد: اسرائیل خود را برای یافتن راه حلی به منظور احقاق حقوق فلسطینیان مسئول می داند، البته حقوقی که شامل خواسته های مشروع ایشان باشد. از همین رو، اسرائیل به دنبال آن است تا با توجه به حقوق متقابل شهروندی (شهروندان اسرائیلی و فلسطینی) و پیگیری مذاکرات سازش، آرامش و امنیت را برای هر دو طرف فراهم کند.

وی در ادامه می افزاید: این احساس مسئولیت از جانب اسرائیل، عاملی بوده تا همواره اسرائیل، پیگیر مذاکرات سازش باشد، اما تداوم اقدامات مخرب علیه مذاکرات سازش از جانب فلسطینیان، همواره عنصر بازدارنده پیشرفت مذاکرات سازش بوده است چرا که رهبران فلسطینی هرگز نتوانسته اند تمایل مشابهی نسبت به مذاکرات صلح از خود نشان دهند. گیلرمن اقداماتی که اسرائیل برای تسهیل دستیابی به صلح در دستور کار خود قرار داده است را به صورت زیر طبقه بندی می کند:

- انتقال مسئولیت های امنیتی اسرائیل به تشکیلات خودگردان در غزه و بیت لحم، و خارج ساختن نیروهای امنیتی خود از مناطق مذکور.

- آزادی صدها زندانی فلسطینی جهت اعتمادسازی میان دو طرف.

- تخلیه تعدادی از شهرک های غیرقانونی در کرانه باختری.

- موافقت با ورود روزانه 40هزار کارگرفلسطینی از کرانه باختری و غزه به اسرائیل به منظور بهبود وضعیت اقتصادی فلسطینیان.

- ایجاد پایانه های تجاری به منظور ورود و خروج روزانه دو هزار کامیون حامل مواد خام و کالاهای مختلف میان غزه و کرانه باختری از یک سو و اسرائیل، مصر و اردن از سوی دیگر.

- موافقت با ورود توریست به بیت لحم و اریحا که از مهمترین منابع درآمدزا برای اقتصاد فلسطینیان به شمار می روند.

- حذف موانع فیزیکی و پست های دیدبانی در کرانه باختری و غزه به منظور تسهیل آمد و شد فلسطینیان.

- توسعه منطقه ماهیگیری فلسطینیان به بیش از 12 مایل در ساحل غزه به منظور تقویت بخش شیلات به عنوان یک بخش کلیدی در اقتصاد فلسطینیان

2 ـ تشکیلات خودگردان:

گیلرمن تشکیلات خودگردان را در عمل به تعهدات خود در زمینه مبارزه با تروریسم، ناتوان می داند و معتقد است که این اهمال از جانب تشکیلات خودگردان باعث شده است که مبارزان فلسطینی از بستر مناسبی که اسرائیل به منظور تسهیل شرایط زندگی فلسطینیان ایجاد کرده است، به عنوان فرصتی برای ضربه زدن به شهروندان اسرائیلی بهره ببرند. وی معتقد است که تشکیلات خودگردان، غزه را به سکوی پرتاب موشک به سمت اسرائیل تبدیل کرده است.

3 ـ مرزهای قبل از ژوئن 1967:

گیلرمن نیز همچون دیگر شخصیتهای سیاسی رژیم صهیونیستی (اعم از چپ، راست و مذهبی) بر موضوع عدم بازگشت اسرائیل به مرزهای قبل از سال 1967 اصرار دارد. زیرا این مسئله پس از یکپارچگیقدس، مهمترین محور مشترک میان جناحهای سه گانه رژیم صهیونیستی و یکی از اصول تغییرناپذیر مذاکرات سازش می باشد.

4 ـ آوارگان فلسطینی:

در مورد قضیه آوارگان فلسطینی، وی با پذیرش حق بازگشت آوارگان به موطن خود (طبق قطعنامه 194 سازمان ملل) مخالف است.

5 ـ بیت المقدس:

گیلرمن بیت المقدس را به صورت متحد و یکپارچه پایتخت ابدی اسرائیل و شهری تفکیک ناپذیر می داند که تحت حاکمیت اسرائیل باقی خواهد ماند. وی هر گونه انعطافی از جانب اسرائیل در این زمینه را عدول از خطوط قرمز (رژیم صهیونیستی) می داند.

6 ـ دولت مستقل فلسطینی:

وی در این زمینه معتقد به تشکیل دو دولت فلسطینی و اسرائیلی در کنار یکدیگر می باشد.

7 ـ تخلیه غزه:

وی در صف حامیان طرح شارون مبنی بر عقب نشینی یکجانبه از نوارغزه و تخلیه شهرکهای این منطقه قرار داشته و در این زمینه معتقد است که اجرای این طرح نه تنها به توافق نهایی صلح با فلسطینیان لطمه می زند و هیچ منافاتی با آن ندارد، بلکه بخشی از این توافقات نیز خواهد بود.

گیلرمن همچنین بر این مسئله تأکید دارد که طرح جداسازی زمینه را برای تثبیت اوضاع در مناسبات میان دو طرف (اسرائیلی ـ فلسطینی) فراهم کرده و این امر به آرامش و ثبات در منطقه (خاورمیانه) کمک خواهد کرد.

8 ـ تغییر شرایط جهان و آینده اسرائیل:

گیلرمن در تحلیل مسائل جهان و به ویژه خاورمیانه بیان می دارد: بی شک جهان در حال تغییر است و به عقیده من این تغییرات در جهت مثبت در حال انجام است. ما شاهد تغییرات مهمی هستیم و دامنه این تحولات در منطقه پرآشوب خاورمیانه نیز قابل احساس است. ما باید از موقعیتهای شاخصی که در منطقه به وجود می آید نهایت بهره را ببریم و با استفاده از آنها در جهت ایجاد آرامش در منطقه قدم برداریم. وی در ادامه می افزاید: من مطمئن هستم که اسرائیل نیز از آینده روشنی در پرتو این تحولات برخوردار خواهد بود، زیرا همانطور که تاریخ هم ثابت کرده است، اسرائیل از زمان تشکیل در سال 1948 همواره با تهدیدات همسایگان خود مواجه بوده اما کشوری که در آن زمان با حضور بازماندگان هولوکاست تشکیل شد همچنان استوار و پا برجاست.

9 ـ اشغالگری اسرائیل:

گیلرمن با رد اتهامات مربوط به اشغالگر بودن رژیم صهیونیستی، با اشاره به زمان تأسیس این رژیم اظهار می دارد:" اسرائیل از زمان تشکیل، همواره در حال دفاع از خود بوده است، امروزه اسرائیل حتی یک اینچ از سرزمین اعراب را اشغال نکرده و در واقع داشته های اسرائیل به مراتب کمتر از آن چیزی است که سازمان ملل در سال 1947 به این کشور واگذار کرد."

10 ـ دیوارحائل:

گیلرمن احداث دیوارحائل را در کمک به ایجاد محیطی عاری از ترور که صلح بتواند در آن مورد مذاکره قرار گیرد، بسیار مؤثر می داند، چرا که به عقیده وی، پس از احداث این دیوار اعضای گروههای مبارزفلسطینی دیگر به آسانی نمی توانند به فعالیتهای مخرب خود ادامه دهند.

وی مخالفت فلسطینیان با احداث دیوارحائل را تنها در راستای تداوم اقدامات ضداسرائیلی آنها قابل توجیه می داند و در این رابطه اظهار می دارد: "فلسطینیانی که با احداث دیوارحائل مخالفند به وضوح می خواهند به کشتن اسرائیلی ها ادامه دهند، اما در مقابل، سازندگان دیوار تنها قصد ادامه زندگی با آرامش و امنیت را دارند." گیلرمن بهترین گزینه ممکن برای مقابله با عملیات شهادت طلبانه فلسطینیان را تکمیل دیوارحائل و تخلیه کامل شهرکهای یهودی نشین نزدیک دیوار می داند.

گیلرمن رأی دیوان دادگستری بین المللی لاهه مبنی بر توقف ساخت این دیوار از سوی رژیم صهیونیستی را بسیار تکان دهنده و هولناک توصیف کرد و اظهار داشت که تنها هدف فلسطینیان از مخالفت با برپایی "دیوار امنیتی" آن است که آنها بتوانند آزادانه به کشتار شهروندان اسرائیلی دست بزنند. وی همچنین اقدام رژیم صهیونیستی در ساخت دیوارحائل را یک اقدام امنیتی برای مبارزه با تروریسم و خشونت می داند.

11 ـ تهدیدات حزب الله:

گیلرمن بر این باور است که حزب الله همواره قابلیتهای نظامی و زرادخانه عظیم تسلیحات خود را حفظ خواهد کرد و همچنان تهدیدی برای آرامش لبنان و تمامی منطقه به شمار می رود. وی جنبش مقاومت حزب الله را به استفاده تعمدی از شهروندان لبنانی به عنوان سپر انسانی متهم می کند و معتقد است تا زمانی که حزب الله وجود خارجی داشته باشد، همواره انسانهای بی شماری قربانی اهداف تروریستی این گروه خواهند شد.

12 ـ حماس:

گیلرمن حماس را در کنار ایران و سوریه جزء محورهای شرارت در منطقه توصیف می کند و بر اینباور است که این جنبش با ادامه مبارزه علیه اسرائیل مانع به نتیجه رسیدن مذاکرات صلح و ایجاد آرامش در اسرائیل می شود. گیلرمن، حماس و حامیانش (ایران و سوریه) را به ابری تاریک که منطقه را احاطه کرده است تشبیه می کند و این گروه را عامل اجرای دستورات ایران و سوریه در منطقه می داند.

13 ـ سوریه:

گیلرمن سوریه را "میزبانی بسیار شایسته برای بیش از ده سازمان تروریستی در دمشق" می داند و معتقد است که این کشور حمایتهای فراوانی از حماس و حزب الله و گروههای شیعه ضداسرائیلی در لبنان به عمل می آورد. وی همچنین روابط بسیار نزدیک این کشور با ایران را برای منطقه بسیار خطرناک می داند.

14 ـ ایران:

گیلرمن ایران را کشوری افراطی، مذهبی و دارای رژیمی غیرمنطقی توصیف می کند و معتقد است که رهبران ایران دنباله رو نازیها شده و به دنبال برپایی هولوکاستی دیگر برای یهودیان هستند. وی ایران را از عوامل اصلی ایجاد تنش در منطقه می داند و برنامه اتمی این کشور را بزرگترین نگرانی رژیم صهیونیستی عنوان می کند. وی بر این باور است که اسرائیل باید همچنان به اعمال فشار بر جامعه بین الملل جهت توقف پروسه خطرناکی که ایران آن را آغاز کرده است، ادامه دهد.

وی همچنین ایران را به آموزش، تجهیز و تأمین مالی نیروهای حماس و پرداخت رشوه به رهبران این جنبش جهت تعلل در آزادسازی گیلاد شالیت سرباز به اسارت گرفته شده ارتش اسرائیل متهم می کند. گیلرمن معتقد است که خطر اصلی، مسئله درگیری میان اسرائیل و فلسطینیان نیست بلکه ایران را خطر واقعی برای اسرائیل و سایر کشورهای جهان می داند.

وی در مصاحبه ای که با خبرگزاری فاکس نیوز انجام داد، اظهار داشت: "اگر ایران به دنبال حمله موشکی به اسرائیل باشد، تنها یک جنگ میان دو کشور اتفاق نخواهد افتاد بلکه در آن روز، ایران و متحدانش (سوریه و حزب الله) بهای سنگینی برای اشتباه خود خواهند پرداخت.

گیلرمن با اشاره به نگرانی شورای امنیت از تداوم فعالیتهای هسته ای ایران ابراز امیدواری می کند که این نگرانی ها موجب انجام اقدامات مؤثر جهت مقابله با فعالیتهای هسته ای ایران شود. گیلرمن هدف نهایی ایران از پافشاری در فعالیتهای هسته ای خود را دستیابی به تسلیحات اتمی و برهم زدن آرامش در جهان می داند.

گیلرمن ضمن تروریست خواندن دولت جمهوری اسلامی ایران، برنامه هسته ای ایران را بزرگترین خطر برای اسرائیل و تمامی کشورهای منطقه دانسته و خواستار فشار جدی جامعه جهانی به ویژه ایالات متحده آمریکا علیه ایران، برای توقف برنامه های هسته ای این کشور می باشد.

مآخذ:

1. بولتن رویداد و گزارش اسرائیل، شماره 253، 11/4/1384.
2. بولتن رویداد و گزارش، مؤسسه تحقیقات و پژوهش های سیاسی علمی ندا، دوره جدید، شماره 8 ، 1387/4/25.
3. www.feduja.org/evites/Iaunch-05/gille rman-bio.html.
4. www.jewishvirtuallibrary.org/source/biography/Gillerman.html.

www.mfa.gov.il/MFA/Templates/Hasava.asp? NRORI GINALURl=2FNR %2.

1. www.israelnationalnews.com/news/Flash.aspx/563591.
2. www.wnbc.com/news/4257786/detail.html http://web.israelinsider.com/views/3119.htm.
3. www.iol.co.za/index.php? clich-id=722$$art-id=qw.