کمپ دیوید دوم، مذاکرات ـ 2000

ایالات متحده آمریکا پس از شکست دور جدید مذاکرات صلح اسرائیل و تشکیلات خودگردان تمام سعی و تلاش خود را بر آن داشت تا با برپایی اجلاس سران آمریکا، اسرائیل و تشکیلات خودگردان به مذاکرات صلح تحرک تازه ای بخشد. پس از شکست آخرین دور مذاکرات اسرائیل وفلسطین که در واشنگتن انجام شد، بیل کلینتون رئیس جمهور آمریکا با اعزام مادلین آلبرایت وزیر امور خارجه و دنیس راس هماهنگ کننده روند صلح قصد داشت که زمینه های اجلاس سران را در آمریکا فراهم نماید.

پس از بازگشت مادلین آلبرایت و دنیس راس به آمریکا، مطبوعات جهان اسرائیل و یاسر عرفات رئیس تشکیلات خودگردان به منظور از سرگیری مذاکرات صلح و پایان دادن به اختلافات روز سه شنبه (21 تیرماه 1378/11 ژوئیه 2000) در کمپ دیوید آغاز می گردد. (رادیو اسرائیل 16/4/1379 ـ 6 ژوئیه 2000)

پیش از شروع اجلاس سران در کمپ دیوید، مذاکره کنندگان ارشد رژیم صهیونیستی و تشکیلات خودگردان روز یکشنبه (19 تیرماه 1378/9 ژوئیه 2000) با یکدیگر دیدار کردند. در این نشست احمد قریع رئیس پارلمان تشکیلات خودگردان فلسطین و شلومو بن عامی وزیر امنیت داخلی اسرائیل بدون تعیین دستور کار با یکدیگر ملاقات کردند و بر سر موضوعهای اساسی که مورد اختلاف دو طرف است، از جمله وضعیت نهایی بیت المقدس، حق بازگشت آوارگان و آینده شهرکهای یهودی نشین در کرانه باختری و نوارغزه، به تبادل نظر پرداختند. (خبرگزاری فرانسه، 20/4/1379 ـ 10 ژوئیه 2000)

علاوه بر آن هیئت دیگری نیز به سرپرستی صائب عریقات وزیر امور داخلی حکومت خودگردان و عودید عیران سفیر اسرائیل در اردون با یکدیگر دیدار، و درباره مراحل انتقالی از جمله مرحله سوم عقب نشینی گفتگو نمودند. (جروزالم پست، 21/4/1379 ـ ژوئیه 20009)

آستانه اجلاس در دیداری که بین مادلین آلبرایت، شلومن بن عامی و احمد قریع انجام گرفت مقرر گردید مذاکرات کمپ دیوید در چارچوب دو هیئت انجام شود. هیئت عالی رتبه با شرکت یاسر عرفات و ایهود باراک که در زمینه های بسیار مهم مانند سرنوشت شهرکهای یهودی نشین در مناطقفلسطینی، آینده قدس، سرنوشت آوارگان فلسطینی و هیئت دوم به سرپرستی عودید عیران و صائب عریقات به مسائلی همچون منابع آبی، حفظ محیط زیست و موضوعهای اقتصادی بپردازند. (رادیو اسرائیل، 17/4/1379 ـ 7 ژوئیه 2000)

اسرائیل در تمام دو روز مذاکرات مقدماتی که جهت فراهم آوردن فضای مناسب برای نشست سه جانبه به منظور دستیابی به یک راه حل و توافق برگزار گردید به فلسطینیها فشار وارد می کرد و سعی داشت بر دو قطعنامه 242 و 338 سازمان ملل متحد سرپوش گذارد و آن را به مرحله اجرا نگذارد.

سرانجام اجلاس سران با شرکت بیل کلینتون رئیس جمهور آمریکا، ایهود باراک نخست وزیر اسرائیل و یاسر عرفات رئیس تشکیلات خودگردان روز سه شنبه (21 تیرماه 1379/11 ژوئیه 2000) در کمپ دیوید ـ ویلای تابستانی رئیس جمهور آمریکا ـ واقع در مریلند، در سه سطح آغاز گردید اولین سطح آن به ریاست سایر عرفات بود که تمام موضوعات مذاکره در آن مطرح گردید، سطح دوم شامل متخصصین و کارشناسانی است که به طور دائم و منظم با عرفات در ارتباط هستند و سطح سوم نیز متشکل از اعضای کمیته اجرایی وزرا است. (روزنامه عرب تایمز 24/4/1379 ـ ژوئیه 2000)

شخصیتهای فلسطینی شرکت کننده در این اجلاس عبارتند از: محمود عباس (ابومازن)، احمد قریع (ابوالعلا)، یاسر عبدربه، نبیل شعث، صائب عریقات، محمد دحلان، اکرم هینه، حسن عصفور، محمد رشید، خالد سلام و نبیل ابوردینه. (روزنامه القدس 24/4/1379 ـ 13 ژوئیه 2000)

الف ـ مواضع و تدابیر آمریکا در نشست کمپ دیوید:

قبل از برگزاری اجلاس سران در کمپ دیوید آمریکا تأکید کرد که واشنگتن حامی اسرائیل است نه روند صلح، مارتین ایندیک سفیر آمریکا در تل آویو نیز تأکید کرد وقتی موضوع به امنیت و ثبات اسرائیلمربوط می شود، واشنگتن نمی تواند موضع بی طرفانه ای داشته باشد. مارتین ایندیک در سخنرانی خود در مقابل انجمن اقتصاد و بازرگانی رژیم صهیونیستی گفت: "هدف آمریکا از نزدیک شدن به حکومت خودگردان فلسطین از بین بردن سازمانهای مبارز فلسطینی که اسرائیل را مورد حمله قرار می دهند، است و علاقه واشنگتن بر مذاکرات جاری از این اعتقاد سرچشمه می گیرد که این مذاکرات به نفع حکومت اسرائیل است. (روزنامه عرب تایمز 19/4/1379 ـ 9 ژوئیه 2000)

مذاکرات کمپ دیوید روز 11 ژوئیه 2000 پشت درهای بسته آغاز به کار کرد. مقامات آمریکایی تلاش زیادی می کردند تا جزئیات اخبار آن به خارج درز نکند. سخنگوی کاخ سفید تنها سخنگوی رسمی بود که می توانست خبرنگاران را از جریان وقایع مذاکرات باخبر سازد. (رادیو اسرائیل 21/4/1379 ـ 11 ژوئیه 2000)

در طول مذاکرات مقامات آمریکایی تلاش زیادی برای جلوگیری از افشای هر گونه جزئیات مربوط به مذاکرات به کار بردند و کوشیدند که رهبران اسرائیل و تشکیلات خودگردان پیرامون موضوعهای بسیار جدی و از جمله مسئله مرزهای اسرائیل و کشور مستقل فلسطین، سرنوشت شهرکهای یهودی نشین ایجاد شده در مناطق اشغالی، بازگشت آوارگان فلسطینی و سرنوشت سیاسی قدس مذاکره نمایند. (رادیو اسرائیل 22/4/1379 ـ 13 ژوئیه 2000)

در طول مذاکرات کاخ سفید و وزارت امور خارجه برای پیشبرد مذاکرات تدابیری را به اجرا گذاردند و بیانیه هایی را انتشار دادند که به موجب آن در طول کنفرانس، از هر گونه تماس خبرنگاران با اعضای هیئتهای اسرائیل و فلسطینی به شدت جلوگیری شد و اعضای هیئتها متعهد شدند که از هر گونه تماس تلفنی با خارج از کمپ دیوید خودداری کنند و از خواندن روزنامه ها امتناع ورزند تا مبادا خبرهای ناقص قبل از پایان کنفرانس به احتمالموفقیت آن لطمه بزند. (رادیو اسرائیل 18/4/1379 ـ 8 ژوئیه 2000)

هدف از اتخاذ چنین تدابیری از سوی آمریکا و سانسور خبری شدید، آن بود تا هیئتهای مذاکره کننده فلسطینی و اسرائیلی به دور از فشار افکار عمومی هرچه زودتر به توافق برسند و بتوانند قبل از سفر کلینتون به اجلاس سران هشت کشور صنعتی در ژاپن توافقنامه صلح را با حضور بیل کلینتون امضاء کنند که این امر با سفر کلینتون به ژاپن میسر نگردند.

در طول برگزاری اجلاس سران، طرفین مذاکرات سختی را دنبال کردند و از آنجایی که مذاکرات بر سر موضوعات حساس و مهمی بود طرفین هرگز حاضر نشدند که از مواضع خود عقب نشینی کنند. این امر باعث گردید که اختلافات به حدی شدت یابد که طرفین چندین بار تهدید به ترک مذاکرات کنند که با دخالت و میانجیگری کلینتون، مذاکرات از شکست حتمی نجات یافت.

ب ـ تهدید عرفات به ترک مذاکرات:

در طول مذاکرات کمپ دیوید، عرفات دوبار تهدید به ترک مذاکرات کرد.

مورد اول:

قبل از شروع اجلاس سران در کمپ دیوید رئیس تشکیلات خودگردان از نمایندگان گروهها و احزاب سازمان آزادیبخش فلسطین و نیز شخصیتهای مستقل به منظور پیوستن به هیئت فلسطینی در نشست سه جانبه دعوت کرد. (روزنامه الایام 18/4/1379 ـ 8 ژوئیه 2000)

برخی از رهبران فلسطینی که با توافق نامه اسلو که زمینه ساز این اجلاس به شمار می رود، مخالف بودند، دعوت عرفات را پذیرفتند. هدف رئیس تشکیلات خودگردان از دعوت گروههای رهبران فلسطینی به کمپ دیوید آن بود تا حمایت گسترده فلسطینیان از مذاکره با رژیم صهیونیستی را نشان دهد. (واحد مرکزی خبر 23/4/1379)

بر همین اساس سلیمان النجاب، عضو کمیته اجرایی سازمان آزادی بخش فلسطین، تیسیر خالد، از جبهه دموکراتیک فلسطین، سمیر قوشه از جبهه مبارز مردمی برای آزادی فلسطین، نبیل عمرو جمیل الطرایفی از وزرای کابینه عرفات، حسن عبدالرحمن نماینده سازمان آزادی بخش در واشنگتن و حنان عشراوی، سخنگوی دولت خودگردان جهت شرکت در اجلاس کمپ دیوید وارد آمریکا شدند که با مخالفت ایالات متحده روبه رو گردید. مقامات آمریکایی اعلام کردند که امکان برگزاری چنین گردهمایی میان رهبران فلسطینی وجود ندارد. زیرا دلیل عمده برگزاری اجلاس کمپ دیوید دادن فرصت گفتگو به طرفین در فضای به دور از فشارها بوده است.

به همین دلیل، یاسر عرفات تهدید کرد که اجلاس را ترک خواهد کرد. (شبکه یک تلویزیون اسرائیل 22/4/1379 ـ 13 ژوئیه 2000) به دنبال تهدید عرفات مادلین آلبرایت وزیر امور خارجه آمریکا روز جمعه 24/4/1379 (14 ژوئیه) با رهبران سازمان آزادی بخش فلسطین که به منظور پیوستن به اجلاس کمپ دیوید وارد آمریکا شده بودند، در شهر امیسبرگ واقع در 12 کیلومتری شمال کمپ دیوید درباره ضرورت همکاری آنان با این دور از مذاکرات صلح خاورمیانه گفتگو کرد. تیسیر خالد نماینده سازمان دموکراتیک آزادی بخش فلسطین به نشانه اعتراض این دیدار را ترک کرد و گفت: من با آلبرایت ملاقات خواهم کرد، زیرا آمریکا با این کار قصد دارد بار دیگر در امور داخلی فلسطین دخالت کند و آنها سعی دارند مذاکره کنندگان را از هم دور کنند تا طرف فلسطینی را وادار به امتیازدهی کنند. (روزنامه الایام 25/4/1379 ـ 15 ژوئیه 2000)

پس از آنکه هیئت فلسطینی که به عنوان مشاور یاسر عرفات به نشست کمپ دیوید سفر کرده بود نتوانستند با عرفات دیدار و مشورت کنند، آمریکا را ترک کرده و به کرانه باختری بازگشتند. در این راستا سلیمان النجاب، خالد تیسیر، سمیر قوشه و حنانعشراوی روز 18 ژوئیه (28 تیرماه) به حضور خود در آمریکا پایان داده و به منطقه بازگشتند. (روزنامه الحیات الجدیده 28/4/1379 ـ 18 ژوئیه 2000)

مورد دوم:

هنگامی که دنیس راس طرحی را در مورد تمام مسائل مورد اختلاف خصوصا مسئله قدس، پناهندگان و مرزها ارائه داد و از آنجایی که طرح مذکور بیشتر بیانگر مواضع اسرائیل بود، عرفات روز چهارم اجلاس تهدید به ترک کنفرانس کرد و حتی به دستیاران خود دستور داد چمدانهای خویش را ببندند و آماده بازگشت شوند. اما کلینتون توانست خشم عرفات را فرو بنشاند و به هیئت آمریکایی دستور داد پیشنهادهای آمریکا را پس بگیرند. عرفات به این دلیل که طرح مذکور تضمین کننده منافع اسرائیل است، تهدید به ترک مذاکرات کرد. (رادیو اسرائیل 25/4/1379)

پس از ارائه سند کتبی آمریکا توسط دنیس راس به اجلاس سران کمپ دیوید که همه مسائل مربوط به مرزها، بیت المقدس و پناهندگان را دربرمی گرفت و به دنبال تهدید هیئت فلسطینی به خروج از اجلاس به دلیل موضع جانبدارانه آمریکا از اسرائیل مذاکرات تقریبا به حالت بن بست رسید که با مداخله شخص کلینتون و بازپس گیری این سند، مذاکرات از سر گرفته شد. اما باید این نکته را متذکر گردید که ارائه چنین سندی از سوی آمریکا و اسرائیل تکذیب گردید، و اعلام گردید که کلینتون قصد داشت پیشنهادهایی برای برقراری پل ارتباطی بین دو هیئت ارائه دهد، اما هیچ گونه پیشنهاد کتبی برای این کار ارائه نکرده است. (خبرگزاری جمهوری اسلامی 25/4/1379) این در حالی است که اکثر خبرگزاریهای مهم جهان ارائه چنین سندی از سوی آمریکا را درصد اخبار خود قرار دادند.

مهمترین بندهای این پیشنهاد به شرح زیر بود:

- طی این دوره از مذاکرات توافقنامه صلح نهایی امضاء نخواهد شد.

- اسرائیل از 95 درصد از اراضی کرانه باختری عقب نشینی می کند.

- 5 درصد باقی مانده از اراضی کرانه باختری به اسرائیل ضمیمه می شود و در مقابل دیگری به فلسطین داده خواهد شد.

- یک گذرگاه امن کرانه باختری و نوارغزه را از طریق پل به هم مرتبط خواهد کرد.

- یک گذرگاه از بیت لحم تا رام ا... باید ایجاد شود تا فلسطینیان آزادانه از آن رفت و آمد کنند.

- پیوستن شهرکهای یهودی نشین معالیه ادومیم و جبعات زئیف به قدس غربی در مقابل واگذاری روستاهای عرب نشین شمال قدس به فلسطین.

- اعطای خودمختاری و اداری و غیرنظامی گسترده به فلسطینیان در قدس قدیم و شهرکهای مجاور آن.

- دستیابی فلسطینیان به یک خیابان برای رفت و آمد آزادانه به حرم.

- اسرائیلی ها می توانند آزادانه از جاده هایی که به شهرکهای صهیونیست نشین منتهی می شوند استفاده کنند.

- اداره مذهبی اماکن مقدسه توسط فلسطینیان.

- حکومت فلسطین ارتشی را که دارای سلاح سنگین و نیروی هوایی باشد تشکیل نمی دهد.

- اسرائیل آزادانه حق استفاده از آسمان حکومت فلسطین را دارد.

- به اسرائیل اجازه داده می شود از ایستگاههای هشدار سریع خود استفاده کند.

- اسرائیل رنجی که پناهندگان فلسطینی تحمل کرده اند را می پذیرد و دهها هزار پناهنده را در چارچوب گردآوری خانواده ها جذب می کند.

- جذب حدود نیم میلیون پناهنده در حکومت فلسطین به طور تدریجی.

- ایجاد یک تشکیلات بین المللی برای پرداخت غرامت به پناهندگان و اسکان آنها در محل سکونت فعلی و مشارکت اسرائیل در تأمین این هزینه. (روزنامه الایام 1 مرداد 1379 ـ 22 ژوئیه 2000)

ج ـ تهدید باراک به ترک کمپ دیوید:

پافشاری یاسر عرفات برای حاکمیت بر بخش شرقی بیت المقدس، گفتگوهای کمپ دیوید را تا مرحله شکست پیش برد و ایهود باراک تهدید کرد بدون دستیابی به توافق به اسرائیل باز خواهد گشت. اسرائیل به منظور حل مسئله قدس پیشنهاد کرد که محدوده جغرافیایی شهر توسعه یابد و چند شهرک حومه آن تحت کنترل اسرائیل باقی بماند در عوض عرفات بتواند اداره چند محله عرب نشین شهر را به عهده بگیرد، ولی عرفات با این پیشنهاد مخالفت ورزید. (رادیو اسرائیل، 21/4/1379)

اتخاذ چنین موضعی از سوی یاسر عرفات باعث گردید که ایهود باراک تهدید به ترک اجلاس سران کند، تهدید باراک مبنی بر ترک اجلاس و بازگشت یک ترفند سیاسی بود تا هیئت مذاکره کننده فلسطینی را تحت فشار قرار دهد تا بتواند امتیازات بیشتری را در این نشست نصیب خود سازد.

د ـ اختلافات اصلی حکومت خودگردان و اسرائیل به نقل از منابع اسرائیلی؛ مواضع و راه حلهای ارائه شده در اجلاس:

ـ مرزها

موضع اسرائیل:

اسرائیل خواستار ضمیمه شدن سه شهرک یهودی نشین در کرانه باختری که در نزدیکی خط سبز واقع شده اند و حدود 8% از مساحت کرانه باختری را تشکیل می دهد، می باشد. همچنین خواهان آن است که 12% از کرانه باختری خصوصا دره رود اردن برای حدود 10 الی 12 سال تحت کنترل اسرائیل باقی بماند که از این طریق کنترل رود اردن و قدس را نیز در دست خواهد داشت.

موضع فلسطین:

حکومت فلسطین بر ضرورت اجرای کامل قطعنامه شماره 242 مطابق تفسیری که براساس آن اسرائیل باید تا مرزهای چهارم ژوئن 1967 عقب نشینی کند تأکید دارد و در صورتیتشکیلات خودگردان آمادگی واگذاری 3% تا 4% از مساحت کرانه باختری را دارد که در مقابل به همین اندازه در جای دیگر زمین دریافت کند. (روزنامه القدس، 17/4/1379 ـ 7 ژوئیه 2000) در طول مذاکرات کمپ دیوید اسرائیل پیشنهاد کرد که اسرائیل 80% از سرزمینهای کرانه باختری را به فلسطینیها واگذار کند، 8% آن را به خاک خود ضمیمه سازد و 12% بقیه از سوی فلسطینیها به اسرائیل اجاره داده شود. (رادیو اسرائیل، 22/4/1379 ـ 12 ژوئیه 2000)

ـ قدس

موضع اسرائیل:

اسرائیل خواستار حفظ شرایط موجود است، اما در آغاز مذاکرات حاضر شد تا حاکمیت حکومت خودگردان بر بخشهایی از بیت المقدس شرقی که شامل قسمتی از محله های عرب نشین است را به رسمیت بشناسد.

موضع فلسطین:

فلسطین خواهان عدم تقسیم قدس شرقی و به رسمیت شناختن حاکمیت اسرائیل بر قدس غربی است و در مقابل خواستار به رسمیت شناختن حاکمیت فلسطین بر قدس شرقی به عنوان پایتخت این کشور است. (روزنامه القدس، 14 ژوئیه 2000)

طی مدت برگزاری مذاکرات پیدا کردن راه حلی برای مسئله قدس از مهمترین مباحث اجلاس کمپ دیوید بود. در طول مذاکرات هیئت مذاکره کننده اسرائیلی طرح را در مورد حل مسئله قدس مطرح کرد که با مخالفت یاسر عرفات روبه رو گردید. براساس این طرح پیشنهاد شد، اختیارات اداری و شهری برخی محله های عرب نشین در بخش شرقی بیت المقدس به حکومت خودگردان واگذار شود، اما عرفات تأکید بر حاکمیت کامل بر بخش شرقی بیت المقدس به عنوان پایتخت کشور فلسطین داشت. (خبرگزاری جمهوری اسلامی، 2/4/1379)

ـ آوارگان

موضع اسرائیل:

اسرائیل موافق بازگشت فلسطینیانی که از سال 1967 آواره شده اند و در اسرائیل خویشاوند دارند، می باشد و بازگشت هزاران آواره فلسطینی به مناطق حکومت خودگردان که پس از 1948 آواره شده اند را به عنوان یک اقدام انسانی فرض می کند نه به عنوان یک حق. اسرائیل همچنین خواستار تشکیل یک صندوق بین المللی برای اسکان پناهندگان در جایی که در حال حاضر حضور دارند و اعلام عدم مسئولیت اسرائیل در مورد پناهندگان است.

موضع فلسطین:

فلسطین خواستار اجرای قطعنامه 194 و حق بازگشت پناهندگان و پرداخت غرامت به آنها، به عنوان بخشی از راه حل دائمی می باشد و همچنین دادن اختیار به پناهندگان برای انتخاب بازگشت به داخل خط سبز (خط سبز شامل مناطقی است که در مرحله انتقالی در اختیار اسرائیل خواهد ماند تا در سالهای آینده به فلسطینیان واگذار شود) یا دریافت غرامت مالی است. (روزنامه القدس، 14 ژوئیه 2000)

در جریان مذاکرات کمپ دیوید اسرائیل اعلام آمادگی کرد که به آوارگان فلسطینی به طور محدود حق بازگشت عطا کند و در تأمین مالی صندوق بین المللی که برای کمک به فلسطینیها ایجاد خواهد شد به طور گسترده ای شرکت کند. لازم به ذکر است نخست وزیر اسرائیل در صورتی چنین امتیازی به فلسطینیها می دهد که یاسر عرفات با گنجاندن یک بند در توافقنامه کمپ دیوید بپذیرد که به موجب آن نیم قرن مناقشه بین دو طرف پایان خواهد یافت و هیچ گونه درخواست دیگری نخواهد کرد. (واحد مرکزی خبر، 24/4/1379)

مقامات اسرائیلی اعلام کردند که با این گفته فلسطینیها اعتراضی ندارند، ولی این مقامات تأکید کردند که اسرائیل مسئولیت قانونی یا اخلاقی بروز مشکل پناهندگان را نمی پذیرد. (خبرگزاری جمهوریاسلامی، 25/4/1379)

ـ اسرا

موضع اسرائیل:

اسرائیل تمام زندانیانی را که قبل از ماه سپتامبر 1992، دستگیر شده اند را آزاد می کند و این امر براساس معیارهای تعیین شده دولت اسرائیل خواهد بود.

موضع فلسطین:

خواهان آزادی 250 اسیر به عنوان پیش شرط امضای توافقنامه و همچنین تأکید بر ضرورت آزادی تمامی اسراء است. در جریان مذاکرات کمپ دیوید هیئت اسرائیلی اعلام کرد که در صورت پیشرفت مذاکرات کمپ دیوید حدود 150 نفر از اسرای فلسطینی را آزاد خواهد کرد. (روزنامه القدس 24/4/1379 ـ 14 ژوئیه 2000)

هـ افشای جزئیات جدید مذاکرات:

همزمان با آغاز مذاکرات رسمی اسرائیل و تشکیلات خودگردان فلسطین، در تاریخ 12 دسامبر 2007 افشای سند مربوط به جزئیات نشست کمپ دیوید برای نخستین بار از امتیازدهی ها و اعتراضات طرفین اسرائیلی و فلسطینی در جریان مذاکرات سال 1999 تا 2001 پرده برداشت.

براساس این سند، برخلاف آنچه تصور می شد، دو طرف در مورد جنبه هایی از مسائل محوری به ویژه مسئله مرزها، پناهندگان و قدس به پیشرفتهای خوبی دست یافته بودند.

این سند 26 صفحه ای که به امضای "گیلاد شر" رئیس دفتر ایهودباراک نخست وزیر اسرائیل رسیده است، "وضعیت فرایند دیپلماتیک با فلسطینیان: نکاتی برای آگاهی نخست وزیر آینده" نام دارد.

براساس سند مذکور، خلع سلاح تشکیلات خودگردان، جدول زمانی اسرائیل برای خروج از اراضی اشغالی، کنترل حریم هوایی توسط اسرائیل و محفوظ ماندن حق نیروی دفاعی برای حضور اضطراری در دره اردن از موارد مورد اختلاف اسرائیل با طرف فلسطینی بوده است. اسرائیل همچنین آزادیتمام زندانیان فلسطینی را به اعلام رسمی پایان مناقشه از سوی تشکیلات خودگردان مشروط کرده بود.

علاوه بر این، طبق این سند، طرف فلسطینی اگرچه با شناسایی اسرائیل به عنوان دولت یهود مخالفت کرده بود، اما در مورد مرزها تا حد زیادی انعطاف پذیری نشان داده بود. همچنین اسرائیل خواهان مبادله 6 تا 8 درصدی زمین به منظور حفظ شهرکهای خود شده بود اما طرف فلسطینی با تبادل اراضی کرانة باختری تا سقف 2/3 درصد موافقت کرده بود. در مورد اورشلیم نیز توافق شده بود که دو پایتخت به نامهای اورشلیم و قدس با اتخاذ تدابیر حقوقی و امنیتی لازم تشکیل شود اما طرف فلسطینی در مورد معبد (کوهستان) مسجدالاقصی هرگز سازش نکرد. در مورد آوارگان فلسطینی نیز اسرائیل ضمن مخالفت با حق بازگشت آوارگان و قبول مسئولیت دراین باره، با مشارکت در تلاش انساندوستانه و پناه دادن به جمعیت محدودی از آنان بین 20 تا 40 هزار نفر موافقت کرده بود.

مآخذ:

1. بولتن رویداد و گزارش، مؤسسه تحقیقات و پژوهشهای سیاسی علمی ندا، ضمیمه ویژه 48.
2. Haartz 13/12/2007.