گاحال، فراکسیون

بین سالهای 1955 و 1959 در اسرائیل سه حزب از فراکسیونی وجود داشت که به نام "احزاب وسط" یا "احزاب لیبرالی دست راستی" نامیده می شد. این سه احزاب عبارت بودند از:

صهیونیستهای عمومی، حزب پیشرو، و حزب حیروت (نک: حیروت، حزب) در سال 1961 احزاب صهیونیستهای عمومی و حزب پیشرو با هم متحد شده و حزبی واحد به نام "حزب آزادگان" را برپا ساختند. بعد از گذشت زمان کوتاهی این حزب به دو جناح و دسته تقسیم شد، یکی که درواقع قسمت اعظمش از حزب پیشرو بودند، نام "حزب آزادگان مستقل" را بر خود نهاد و دومی که اکثریت آن از حزب صهیونیستهای عمومی بودند، در سال

26/4/1965 با حزب حیروت هم پیمان شد و فراکسیون گاحال یا "توده" را با هم شکل دادند. و اسم گاحال درواقع حروف اول از اسم توده و جناح به زبان عبری است "غوش حیروت لیبرالیسم" یا "جناح حیروت آزاد" می باشد. نتیجه این اتحاد و هم پیمانی این بود که مقرر شد دو حزب براساس یک برنامه و لیست انتخاباتی واحد عمل نمایند.

برای جناح فوق یک خط ایدئولوژی راستی سرمایه داری که براساس آن برنامه هایی که این جناح برای خود و بقای حیات خود طرح کرده است، به وضوح مشخص می باشد و خطی که در هنگام امضاء اساسنامه و خط مشی وجودی خود، اعلام کرده است. این خط براساس موارد زیر می باشد:

1) اهتمام ورزیدن و عمل کردن براساس محکومیت یهودیانی که برای تقرب و نزدیکی به ملت آلمانی انجام می گیرد.

2) درخواست اتخاذ روش و سیاست اقتصادی آزاد و محصور کردن فعالیتهای دولت در موارد و زمینه هایی که هیچ فئودالی توانایی ورود و اعمال نفوذ در آن را نداشته باشد.

3) تلاش و کوشش مستمر جهت برگرداندن پناهندگان فلسطینی به سرزمینهایشان.

4) عمل و فعالیت بر تکامل "سرزمین اسرائیل" در چارچوب حدود تاریخی خودش و مبارزه با تفکر عقب نشینی اسرائیل از مناطق اشغال شده.

5) تقویت و نیرومند کردن نیروهای رزمی و ارتش خود.

6) ایجاد عواملی که باعث تقویت روحیه و شجاعت و جرأت برای یهودیان برای مهاجرت به اسرائیل می شود.

فراکسیون گاحال در سال 1965 انتخابات "کنیست" و مجالس محلی و "هیستادروت" را انجام داده است و به دنبال آن 26 کرسی از 120 کرسی در "کنیست" و 2/15% از آراء در انتخابات "هیستادروت" را از آن خود نمود، همان طوری که در کلیه شوراهای محلی و شهرداریها پیروزیهای بزرگی را از آن خود کرد. جناح گاحال در انتخابات سال 1969 "کنیست" 26 کرسی را به دست آورد و در حکومت هم دارای 7 وزیر شد. در انتخابات ششم "کنیست" یک جناح کوچکی از گاحال منشعب شد و نام "مرکز آزاد" را بر خود نهاد.

جناح گاحال به "حکومت اتحاد ملی" که در آستانه جنگ 1967 تشکیل شده بود، پیوست و دارای دو وزیر شد، یکی مناخیم بگین رهبر حیروت و دیگری یوسف سافیر رهبر حزب آزادگان. لیکن جناح گاحال بر اثر موافقت حکومت "طرح راجرز" دچار مشکل و بحران گردید و نظرها در داخل اینجناح به دو قسم تقسیم شد. نظر اول خواهان عقب نشینی از حکومت توسعه یافته و گسترده بود که از جمله این افراد، مردانی چون ژنرال "آریل شارون" و ژنرال "عیزر وایزمن" بودند، و نظر دوم مخالف عقب نشینی بوده است. این بحران فکری به دنبال پیروزی جریان فکری اول خاتمه پذیرفت و همچنین به دنبال آن جناح گاحال در ماه اوت 1970 از حکومت عقب نشینی کرده و خود را از آن کنار کشید.

جناح گاحال یک روزنامه یا نشریه روزانه ای به نام "هایوم" (امروز) منتشر می ساخت، که جایگزینی دو نشریه "حیروت" که سخنگوی حزب حیروت و "هبوکر" که زبان حال و سخنگوی حزب آزادگان بودند، شد.

در بحبوحه جنگ اکتبر، نمایندگان گاحال و مرکز آزاد و "لیست رسمی" و "جنبش سرزمین کامل اسرائیل" و پیمان یک فراکسیون و حزب جدیدی را امضاء کردند که به نام "لیکود" معروف می باشد. و این حزب و تجمع جدید در انتخابات 1977 اکثریت رأی ها را به دست آورد و برای اولین بار از زمان تشکیل اسرائیل بر احزاب کارگری پیروز شد. و حزب لیکود دولت اسرائیل را به ریاست مناخیم بگین تشکیل داد و به دنبال آن حزب کارگر رقیب و مخالف آن حزب گردید. با وجود این لیکود در انتخابات "هیستادروت" نتوانست اکثریت آراء را به خود اختصاص بدهد.

در انتخابات دهم "کنیست" در ژوئن 1981 تجمع لیکود با اکثریت آراء 48 کرسی را به خود اختصاص داد در حالی که "تجمع معراخ" 47 کرسی را از آن خود کرده بود. از این رو مناخیم بگین در رأس حکومت باقی ماند.

مآخذ:

1. مؤسسة الدراسات الفلسطینیه، الکتاب السنوی للفضیة الفلسطینیة، بیروت.
2. مؤسسة الدراسات الفلسطین: نشرة مؤسسة الدراسات الفلسطینه، بیروت.
3. المسیری عبدالوهاب، موسوعة المفاهیم والمصطلی الصهیونیه، قاهره 1975.