نژادپرستی صهیونیسم، کنگره ها

پس از آنکه سازمان ملل متحد در سال 1975 طی قطعنامه ای صهیونیسم را نوعی نژادپرستی خواند. (نک: نژادپرستی و صهیونیسم) تحقیق و بررسیهایی پیرامون ماهیت نژادپرستی صهیونیسم آغاز گردید، از آن جمله برپایی و گردهمایی در طرابلس و بغداد است.

الف ـ گردهمایی طرابلس:

این گردهمایی بین المللی از 24 تا 28/7/1976 از سوی سندیکای وکلای لیبی در طرابلس برپا گردید.در این گردهمایی حدود 500 نفر از 80 کشور شرکت داشتند از جمله آنها الفرد لیلینال یهودی، ج نویبرگر عضو طائفه " ناطوری کرتا "و مک أشلی از روزنامه نگاران انگلیسی، بودند.

در این گردهمایی 22 پژوهش مطرح گردید که عناوین اصلی و محوری آنها عبارت است از:

صهیونیسم و نژادپرستی، صهیونیسم، صهیونیسم و روابط بین الملل و نقد صهیونیسم.

گردهمایی با سخنان رئیس سندیکای وکلای لیبی آغاز به کار کرد. وی در سخنان خویش گفت که خطر صهیونیسم تنها خاورمیانه را تهدید نمی کند بلکه تهدیدی برای تمام جهان است. نفر بعدی سخنران أنیس قاسم از فلسطین بود. وی درباره نژادپرستی و صلح جهانی صحبت کرد. نزیه قوره از سوی اعراب ساکن در سرزمینهای اشغالی 1948، نصیرعاروری از سوی یهودیان شرقی ساکن در اسرائیل، و ادوارد سعید درباره اصول فکری امپریالیسم و صهیونیسم صحبت کردند. حاتم حسینی به نقد یهود درباره صهیونیسم پرداخت و سامی هداویی و ولتر لهن در باب صهیونیسم و زمینهای فلسطین سخن گفتند. از مصر، عبدالوهاب مسیری به بیان ویژگیهای استعماری مسئله اسکان یهودیان و عبدالملک عوده به بررسی روابط اسرائیل با آفریقای جنوبی و ایران در زمان شاه پرداخت.

چهار پژوهش از ایالات متحده امریکا به گردهمایی رسیده بود که عبارتند از: "صهیونیسم و نژادپرستی: ابعاد و تصوراتی متناقض" از همفری ولتز، "صهیونیسم و یهود "جوزف ریان، "اسرائیل و آفریقا" ریچارد استیفنز و "صهیونیسم سیاسی: نقدی از سوی یهود "غازی سمث.

دیگر پژوهشهای مهم عبارت بودند از: نژادپرستی: اصل اساسی صهیونیسم "از استیفان گورانوف استاد تاریخ در آکادمی علوم بلغارستان، "صندوق ملی یهود: وسیله ای برای تفرقه" از ولتر لهن استاد دانشگاه بیرزیت، "آواره کردن فلسطینیها" ازآ. س. گورست، "صهیونیسم و امپریالیسم" ازگای باجوا، استاد دانشگاه کاتولیک بلژیک و" نقش اسرائیل در خدمت به امپریالیسم" از تورکابا عاطوف استاد دانشگاه آنکارا.

این گردهمایی پس از بحث و جدلهای بسیار بدون رسیدن به یک نقطه نظر مشترک و با صدور یک بیانیه به کار خویش پایان داد. در این بیانیه ضمن اشاره به خطرات نژادپرستی صهیونیسم و نقد و تحلیل عملکردهای آن، مسئله یهود را از مسئله صهیونیسم جدا کرده و به تشکیل دولتی دموکراتیک تحت نظارت سازمان آزادیبخش فلسطین، تنها نماینده قانونی مردم فلسطین، تصریح نموده بود.

از نتایج جنبی این گردهمایی تشکیل سازمان بین المللی مبارزه با نژادپرستی در طرابلس بود که به پیشنهاد برخی از شرکت کنندگان در گردهمایی به تصویب رسید.

ب ـ گردهمایی بغداد:

در چارچوب قطعنامه شماره 3379 مورخ 10/11/1975 سازمان ملل متحد، این گردهمایی بین المللی از 8 تا 12/11/1976 زیر نظر دانشگاه بغداد، پیرامون "صهیونیسم، پدیده ای نژادپرستی" در بغداد برپا گردید. این گردهمایی با سخنرانی نایب رئیس شورای فرماندهی انقلاب عراق و با شرکت نمایندگان 46 دولت آغاز به کار کرد. محور اصلی موضوعاتی که به زبان عربی، انگلیسی فرانسه، آلمانی و روسی، مطرح گردید عبارت بودند از: 1 ـ صهیونیسم و نژادپرستی 2 ـ صهیونیسم در مرحله عمل و اقدام 3 ـ صهیونیسم، استعمار و نژادپرستی 4 ـ اعراب و صهیونیسم.

حدود 25 مقاله به گردهمایی رسیده بود که همگی گویای یک نظر مشترک بودند. درباره موضوع "صهیونیسم و نژادپرستی "وایزصایگ پیرامون قطعنامه 3379 سازمان ملل صحبت کرد و صهیونیسم را نوعی از نژادپرستی خواند. هلینا مودرجستکایا از شوروی، در باب ایدئولوژی صهیونیسم و انطباق آن با نژادپرستی صحبت کرد و گفت علم با هر دو پدیده مخالف است. خالد قشطینی از عراق نیز پیرامون ریشه های تاریخی نژادپرستی صهیونیسم که به قرن نوزدهم برمی گردد، سخن راند. عبدالوهاب مسیری از مصر به تطبیق اندیشه یهود وآنچه که صهیونیسم به نام یهود در نژادپرستی خود معرفی می کند، پرداخت. الن تیلر از امریکا نیز به اولین فعالیتهای آرام جنبش صهیونیسم و افول آن پس از تشکیل دولت اسرائیل اشاره کرد و گفت هدف صهیونیسم توسعه طلبی و حاکم شدن بر اعراب است. دیگر سخنران این موضوع، عابدین جباره از فلسطین بود که در باب راههای قانونی اعمال نژادپرستی صهیونیسم در اسرائیل، صحبت نمود.

درباره موضوع "صهیونیسم در مرحله عمل و اقدام "مایکل آدمز از انگلستان پیرامون رفتار اسرائیل با اعراب سرزمینهای اشغالی صحبت کرد و ایلیا زریق با تکیه بر آمار و ارقام به نتایج طبقاتی و جمعیتی مردم فلسطین از سوی اسرائیل اشاره نمود و شیلارایان به بهره برداریها و دگرگونیهای اقتصادی که توسط اسرائیل در کرانه غربی و غزه در دوران اشغال رخ داد، اشاره کرد.

درباره موضوع" صهیونیسم و استعمار"، عبدالوهاب کیالی از فلسطین به تشریح ریشه های تاریخی همکاری صهیونیسم با امپریالیسم پرداخت و ریجینیا شریف نیز در باب صهیونیسم انگلیسی و رابطه آن با استعمار بریتانیا سخنرانی نمود. و غسان عطیه از عراق جنبه های استعماری و نژداپرستی صهیونیسم را مورد بررسی قرار داد.

بیتر هلیر هم تحقیقی در باب ارتباط نژادپرستی اسرائیل با نژادپرستی در آفریقای جنوبی، ارائه داد، درحالی که ریچارد استیفنز به مقایسه این دو نوع نژادپرستی پرداخت. درباره موضوع " اعراب و صهیونیسم "پژوهشهایی توسط الیاس فرح تحت عنوان "چگونه با صهیونیسم به عنوان جنبشی نژادپرستانه، برخورد کنیم" و نبیل شعث از فلسطین تحت عنوان "حل مسالمت آمیز مسئله فلسطین ومشکل یهود" و اسعد عبدالرحمن از فلسطین تحت عنوان "بازگشت اعراب یهودی: مسئله و حل" و جو استورک تحت عنوان" ابعاد اقتصادی مبارزات اعراب"، مطرح گردید.

این گردهمایی هم با صدور بیانیه ای به کار خویش پایان داد. در بان بیانیه بر اصول نژادپرستانه صهیونیسم و نقشی آن در پایمال کردن حقوق اعراب، پشتیبانی از مبارزات مردم فلسطین و لبنان و معرفی جنبش ملی لبنان به عنوان جزئی از مبارزات آزادیبخش فلسطین و نبردی علیه نژادپرستی صهیونیسم در لبنان تاکید شده بود. این بیانیه همچنین صهیونیسم را به عنوان یک پدیده ضد اسلامی که هدفش تشکیل جامعه ای ضد دینی در فلسطین است و محکوم کرد و از تمام صلح دوستان خواست تا با صهیونیسم و نژادپرستی آن به مبارزه برخیزند و از یهودیان ضد صهیونیسم نیز در این زمینه دست یاری خواست.

مأخذ:

1. المؤسسة العربیة للدراسات و النشر: الصهیونیة و العنصریة، بیروت 1977.