راکاح، حزب

راکاح حروف اختصاری واژه عبری "رشیما کومیونیت حادشاه" یعنی "جناح کمونیستی جدید" یکی از جناحهای حزب کمونیست اسرائیل است که در سال 1965 منشعب گردید. حزب کمونیستی در سال 1922 به دنبال بروز اختلافاتی بین اعضای کنفرانس کارگران صهیونی در لهستان به وجود آمد. و اختلاف در آن روز بر محور پیوستن به جنبش صهیونی و یا جنبش صهیونیسم بین المللی بعد از پیروزی انقلاب سوسیالیستی در اتحاد شوروی دور می زد.

زمانی که جنبش آزادی بخش عرب در منطقه متحول گردید و رابطه بین این جنبش و اتحاد شوروی در اواخر دهه پنجاه و اوایل دهه شصتعمیق تر شد، اعضای عرب حزب کمونیست اسرائیل و به همراه آنان برخی از اعضای یهود پایبند به مکتب مارکسیستی ـ لنیستی دریافتند که تضاد آشکاری بین مبارزه با استعمار و ارتجاع از یک سو و تأیید حکومت صهیونی به شکل نژادپرستانه فعلی آن از سوی دیگر وجود دارد.

این عناصر به درگیری اعراب و اسرائیل در درجه نخست از زاویه یک درگیری طبقاتی فراتر از سطح نژادی و مذهبی که (اسرائیل) بر پایه آن به وجود آمد، نگریستند. و احساس کردند زمینه مشترکی بین ملت عرب و ملت یهود خارج از چهارچوب حکومتی طایفه گرا و نژادپرست که به تساوی حقوق بین "رعایای خود" اعتقادی ندارد، وجود دارد. به همین خاطر اختلافی بین دو جناح در حزب کمونیست اسرائیل ظاهر گردید، جناح نخست ماکی که صهیونیست را برگزید و جناح دوم راکاح که رهبری آن را یک عضو یهودی بنام مایر فلز با همیاری یک عضو عرب به نام توفیق طوبی از شهر عکا برعهده داشت. و اولین شکاف در سال 1965 به وجود آمد.

مایر فلز می گوید مبارزه ملت عرب فلسطینی مبارزه ای است علیه امپریالیسم و متحدان آن و ملت عرب فلسطین ملتی است دوست و برادر و در معرض اعمال ظلم طبقه حاکم (اسرائیل) همدست امپریالیسم جهانی قرار دارد.

حزب راکاح جنگ 1967 و سلطه اسرائیل بر سرزمینهای عرب نشین مجاور را محکوم نمود و خواستار آن شد که قطعنامه شماره 242 شورای امنیت صادره درسال 1967 به لحاظ اینکه راه حل عادلانه ای برای کشمکش اعراب و اسرائیل ارائه نموده است، به اجرا درآید.

حزب راکاح به علت اتخاذ موضع ضد صهیونی از دولتهای ائتلافی کنار زده شد و اعضای آن در کنیست از شرکت در کمیسیونهای مهم اجتناب نمودند. اکثریت هواداران آن را اعراب و یهودیهای پایبند به خط سوسیالیستی مارکس ـ لنین تشکیل می دهند. و در حال حاضر نماینده واحدی در هستدوت دارد. همچنین توفیق طوبی یکی از اعضای کنیست مواضع صریحی علیه سیاست دولت مناخیم بگین و قرارداد صلح مصر ـ اسرائیل که در تاریخ 26/3/1979 منعقد گردید، اتخاذ می نماید. و نفوذ مردمی حزب ـ علی رغم اینکه تعداد اعضای آن در دوره هشتم کنیست (1973) از چهار نفر تجاوز نکرد و در دوره نهم کنیست (1977) از آن تعداد کاسته شد ـ در حال افزایش است.

مأخذ:

1. الموسوعة الفلسطینیة، راکاح، (حزب)، جلد دوم، 1984.