بیت المقدس، اعلامیه شهرداری ـ راجع به کشتار دسته جمعی و جنایتهای صهیونیستها علیه مسلمانان این شهر ـ 1968
در تاریخ 30 ماه می 1968 آقای روحی الخطیب شهردار بیت المقدس درباره جنایتهای جنگی و ضدانسانی و عملیات کشتار دسته جمعی مسلمانان به دست یهودیان در شهر بیت المقدس، اعلامیه ای به شورای امنیت سازمان ملل متحد بشرح زیر تسلیم کرد.
1 ـ مقامات اسرائیلی از طریق بسط و گسترش وحشت در همه زوایای شهر (خارج و داخل) مساجد و کلیساها و تسخیر و تصرف ساختمانهای بزرگ و مهمانخانه ها و منازل و دکانها و گاراژها آنچه به دست می آوردند، غارت می کردند و هرکس کوچکترین عدم رضایتی از خود نشان می داد، با وی ظالمانه رفتار می کردند و به واسطه اقدامات شدید، مردم را از خانه و کاشانه شان بیرون می آوردند و ساعتها آنها را بدون توجه به سن و سال و جنس شان بلاتکلیف نگاه می داشتند و صدها تن را بدون جهت برای مدتی نامحدود به زندان می بردند! خلاصه کلام این که اسرائیلیها امواج وحشت و ترور بکار بردند تا مردموحشت زده اجباراً خانه و لانه خود را ترک کنند!
2 ـ مقامات اسرائیلی یک هفته پس از اشغال شهر، میدان مبارزه تازه ای را ایجاد کردند و این بار مبارزه را علیه سکنه محله "مغاربه" آغاز کردند. این محله متعلق به مسلمانان آفریقایی از جمله مراکشیها و الجزایریها و تونسیها و لیبیاییها بود. در این محله، اسرائیلیها بولدوزر را به کار انداختند و 135 خانه متعلق به مسلمانان و اوقاف اسلامی را که به نام "ابومدین القوط"، مسلمانی با تقوا از اهالی شمال آفریقا و دارای سمت رهبری مذهبی، بود ظرف دو روز با خاک یکسان کردند و مهلت تخلیه برای ساکنان منازل، فقط دو ساعت بود. مردم بینوای سرگردان نابود شدند و بسیاری از آنان توانایی نداشتند که از دارایی خود چیزی همراه ببرند. به تقاضای من و تقاضای شورای شهرداری که به وسیله افسر رابط مطرح ساخته بودیم هیچ گونه اعتنایی نشد!
سکنه آواره شهر در خطوط متصل به همین نواحی در خیابانها و کوچه ها سرگردان شده بودند و بعضی در آخر کار به روستاهای مجاور پناهنده شدند. تعداد مجموع کسانی که در این حمله مورد تعرض قرار گرفتند 650 تن بود. چند روز پس از این حادثه، یک کارخانه پلاستیک سازی متعلق به یک مرد عرب، در نزدیکی ساختمانهای سابق الذکر به کلی سوخت و به وسیله نیروهای اسرائیلی نابود شد!
در نتیجه 200 کارگر که سرپرست 200 خانواده بودند، بیکار شدند و مطابق اطلاعاتی که دارم، هیچ گونه غرامتی به صاحبان کارخانه داده نشد. همچنین مقامات اسرائیلی ساختمانهای زیادی از قبیل هتلهای توریستی را تصرف کردند و هر چه در آنجا بود غارت کردند و بر عده بیکاران عرب افزوده شد.
3 ـ در هفته دوم، مقامات اسرائیلی و هیأتهای مذهبی یهود فرمان حمله مجددی صادر کردند و معرکه سومی علیه سکنه محیط مجاور دیوار غربی مسجد اقصی که عموما آن را "دیوار ندبه" نامیده اند و ملک قانونی مسلمانان است، شروع شد.
این معرکه بعدا گسترش پیدا کرد و محیط وسیع تری که همه اماکن اسلامی را دربرگرفته بود فرا گرفت و به منزلهای قدیمی یهود رسید. هشتاد درصد این ناحیه ملک اعراب است و سکنه آن مرکب از 650 خانواده است که مجموع جمعیت آن بالغ بر سه هزار تن می باشد. از طرف هیأتهای مذهبی اسرائیل و سپس به فرمان مقامات لشکری اسرائیلی به این جمعیت اخطار شد که حداکثر ظرف مدت سه روز این ناحیه را تخلیه کنند. این دسته مردم بینوا مجبور شدند خانه و لانه خود را ترک کنند و طبیعی است که چه تأسف و تأثری بر محیط شهر افزوده شده بود و مردم با چه سختی و تلخ کامی روبه رو شدند! دوباره اعتراض و شکایت از ناحیه شورای شهرداری عرب که هنوز موجودیت داشت به عمل آمد ولی اسرائیلیها، به هیچ وجه اعتنا نکردند! تلخی و سختی مقررات گروه دوم کمتر از گروه اول نبود.
4. در پایان هفته سوم، شدیدترین ضربت بر وضع اعراب مقیم شهر وارد شد این توضیح که روز نهم ژوئن 1967 پارلمان اسرائیلی فرمان نابودی موضع غربی شهر را صادر کرد و بر خلاف حق، قانونی تصویب کرد که به موجب آن شهر بیت المقدس به اسرائیل ملحق شده است!! این فرمان در دنباله تصمیمات مجمع عمومی یهود تحت شماره 2253 و 2254 مورخ 4 و 14 ژوئیه 1967 صادر شده بود. روز 28 ژوئن وزیر امور داخلی اسرائیل با استناد به همان ماده قانون پارلمان فرمانی صادر کرد کهبه موجب آن نقشه دو قسمت از شهر بیت المقدس را بدون توجه به شورای شهرداری عرب و برخلاف اراده اعراب تعیین می کرد. روز بعد یعنی روز 29 ژوئن 1967 نیروهای اسرائیلی نقشه خود را تکمیل کردند و فرمان نظامی صادر کردند که به موجب آن شورای شهرداری عرب منحل گردید و شهردار و سایر اعضای انجمن از کار برکنار شدند.
این حکم به فوریت و به شکل حزن آور به عده ای از افراد مسلمان ابلاغ شد در حالی که در اطاقی بودیم تحت اشغال نیروی اسرائیلی و قرائت حکم، بر عهده معاون حاکم نظامی اسرائیل قرار گرفته بود که به زبان عبری خوانده شد و سپس به وسیله افسر رابط ترجمه عربی آن قرائت شد.
5. مقامات اسرائیلی به موجب فرامین و احکام مخصوص به خود، از بین بردن اماکن مقدس مسلمان و مسیحی را لازم شمرده و مداخله یهود در این اماکن را ضمن ساعتهای عبادت تجویز می کنند. این بی حرمتی شدید، حساسیت مذهبی مسلمانان و مسیحیان را تشدید کرده است. اماکن مقدس مسیحی و مسلمان به صورت یکسان مکرر مورد اهانت و تخریب قرار گرفته و این چنین رفتاری هیچ وقت سابقه نداشته است. نمونه هایی از این گونه اعمال توضیح داده می شود:
(الف) سرقت از یکی از بزرگترین و مقدس ترین کلیساهای جهان یعنی عکسهای مقدسی که مدفن اولی حضرت مسیح درآن بوده است. یک قطعه الماس بی نظیر در مجسمه "عذار" (حضرت مریم) بوده که به سرقت رفته است. روحانیون مقیم این محل مورد تعدی و اهانت قرار گرفته و جهودهای اسرائیلی از ابراز هیچ گونه جسارت و تعرضی نسبت به آنها خودداری نکردند.
این چنین اعمال یا کارهای مشابه آن هیچ وقت در دوران حکومت اردن سابقه نداشته است.
(ب) ربی بزرگ ارتش اسرائیل به نام "بریگادیه گورین" با اسکورت و سایر یهودیانی که همراه وی بودند در تاریخ 15اوت 1967 به محوطه "قبة الصخرة" سواره وارد شده و مطابق مراسم یهود به دعا و عبادت پرداختند. اینها مدت دو ساعت در داخل مسجد عمر مشغول عبادت شدند و بدین طریق نسبت به یکی از مقدس ترین مقامات اسلامی اهانت و جسارت روا داشتند. وزیر امور مذهبی اسرائیلی اعلام کرد که این مسجد ملک یهود است و دیر یا زود یهودیان بر فراز آن معبد خود را خواهند ساخت و ضمناً درصدد تحصیل فرصت مناسبی هستند تا محل "قبة الصخرة" را نیز از بین ببرند و این همان موضع مقدسی است که بعد از مکه برای مسلمانان جهان دومین مقام قدس شناخته می شود.
بناهای متعلق به اوقاف اسلامی متصل به محوطه مسجد را به طوری که قبلاً گفته شد به منظور این که بر فراز آنها معبد یهود ساخته شود از بین برده اند و آنچه جنبه اسلامی و عربی داشته به صورت یهودی و اسرائیلی درآمده است.
(ج) در ماه اوت 1967 ارتش اسرائیلی کلیدهای یکی از دروازه های مسجداقصی را ضبط کرد و این در به روی زوار یهود و به عبارت دیگر به روی اوباش یهود گشوده شد تا محل خرابکاری و هرزگی باشد!! اسرائیلیها درمیان خودشان علامتها و نشانیهایی قائل شدند که هر وقت وارد مسجداقصی شوند، وضع نماز و عبادت مسلمانان را مغشوش سازند! مقامات مذهبی مسلمانان بر این جسارتهای اوباش یهود به مقامات اسرائیلی شکایت کردند ولی کسی جوابی به آنها نداد و کلیدهای این دروازه هنوزدر دست اسرائیلیها است. شهردار بیت المقدس ضمن مصاحبه مطبوعاتی در ماه مه 1967 وقایع زیر را راجع به توقیف و مصادره اموال مسلمانان در اختیار نمایندگان مطبوعات قرار داد و گفت:
در ماه مه 1967 مقامات یهود فرمان دومی صادر و به موجب آن اموال اعراب را توقیف و مصادره کردند. این اموال و املاک بین دیوار جنوب غربی حرم شریف و محله ارامنه و محله باب السلسله و محله شرف واقع شده اند. مساحت این املاک در حدود بیست جریب تخمین می شود و شامل 595 ساختمان است به این شرح:
12 ساختمان متعلق به اوقاف اسلامی
99 ساختمان متعلق به اوقاف مغاربه
488 ساختمان متعلق به اوقاف خانواده های قدیم مسلمان این ساختمانها دارای 1048 آپارتمان و 437 مؤسه بازرگانی می باشد. شش هزار مسلمان، بی خانه شده و بیشتر از هشتصد خانواده از کار و کسب محروم مانده اند.
تصرف و تخریب حرم شریف سیدنا ابراهیم الخلیل:
پس از آن که نیروهای صهیونیستی در ماه ژوئن 1967 "هبرون" را اشغال کردند، حرم شریف سیدنا ابراهیم الخلیل را نیز به زور متصرف شدند، پرچم اسرائیل را بر فراز مسجد برافراشته و به زبان عبری اعلام کردند که این مقام مقدس متعلق به یهود است!
مقامات نظامی اسرائیل جز روزهای جمعه اجازه نمی دادند که مسلمانی وارد مسجد شریف بشود و حرم شریف مبدل به موزه یهودی شده و به روی سیاحان یهود باز شد! از این بدتر آن که زن و مرد یهود در حریم شریف سیدنا ابراهیم الخلیل مرتکباعمال زشت و خلاف اخلاق شدند! مسلمانان هبرون نسبت به اعمال جسارت به حرم و بستن آن به روی مسلمانان و منع عبادت جز در روزهای جمعه اعتراض کردند ولی مقامات نظامی اسرائیلی تجاوزشان را نسبت به این مزار مقدس اسلامی ادامه می دهند!
مأخذ:
- سعیدی، غلامرضا: فریاد فلسطین و حریق مسجدالاقصی، دارالتبلیغ اسلامی، 1350.
