آلون، ایگال

سیاستمدار و نظامی [سرلشکر] اسرائیلی متولد 1918 در کفر تابور (مهاجرنشینی در اَلجلیل پایین) در خانواده ای کشاورز متولد شد. وی در مدرسه کشاورزی "کادوری" تحصیل کرد و از مؤسسین شهرک یهودی نشین (کیبوتس) "گینوسار" در ساحل دریاچه طبریه می باشد. وی در تأسیس سازمان "پالماخ" در سال 1941 مشارکت داشت و در سال 1945 رهبر این سازمان شد.

آلون از شاخص ترین رهبران نظامی اسرائیل در جنگ 1948 به عنوان فرمانده تیپ "یفتاح" به شمار می رود. وی در سن سی سالگی فرمانده جبهه جنوبی شد ولی در پایان سال 1949 از ارتش کناره گیری کرد. این، به دلیل تصمیمی بود که دیوید بن گوریون نخست وزیر اسرائیل نسبت به کنار گذاشتن رهبران حزب "ماپام" از مناصب عالی ارتش اتخاذ کرد.

سپس در دانشگاه کمبریج ادامه تحصیل داد و فعالیتهای سیاسی خود را در حزب "احدوت هاعفوداه" آغاز کرد. در سال 1955 به عنوان نماینده کنست انتخاب گردید و در سال 1960 در دولت "بن گوریون" وزیر کار شد. پس از ادغام حزب ماپای (کارگر) با حزب "اَحدوت ـ هاعفوداه" در سال 1965، وی مشاور ارشد نظامی "لِوی اِشکول" نخست وزیر اسرائیل شد. ولی در سال 1967 در اعتراض به انتصاب "موشه دایان" به وزارت دفاع از مسئولیت خود استعفاء داد. موشه دایان سالها از بارزترین رقیبان آلون به شمار می رفت، و این دو دارای روابط خوبی به یکدیگر نبودند.

آلون در سال 1968 معاون نخست وزیر و وزیر مهاجرت و جذب نیرو شد، و در سال 1969 به وزارت فرهنگ و آموزش منصوب گردید. پس از جنگ اکتبر 1973 ـ که اسرائیلیها به آن جنگ یوم کیپور (روز آمُرزش) می گویند ـ در دولت "اسحاق رابین وزیر امور خارجه شد. وی در سال 1980 زمانی که در اوج رقابت با شیمون پرز برای به دست گیری رهبری حزب کارگر بود، درگذشت.

آلون از جمله یهودیان متولد فلسطین به شمار می رود که معتقدند یهودیانی که از خارج به فلسطین آمده اند فرصتهای سیاسی را از آنها گرفته اند. شاید شاخص ترین اثر سیاسی به جا مانده وی "طرح آلون" است که در سال 1967 مطرح شد. طرح یاد شدهچگونگی مسئله برخورد با مسئله اراضی اشغالی در جنگ [ژوئن] 1967 را که خط مشی اصلی و دیدگاه حزب کارگر را در حل مسئله اعراب و اسرائیل تشکیل داده و به عنوان "تورات حزب" در این امر محسوب می شود، مورد بررسی قرار می دهد.

مأخذ:

1. شریدة، محمّد: رهبران اسرائیل، بیژن اسدی و مسعود رحیمی، انتشارات کویر، 1378.