گریز یهودیان از صهیونیسم

"گریز و امتناع" (Evasion) روشی است که یهودیان در برابر صهیونیسم در پیش گرفته اند. این روش عبارت از اظهار و اعلام وفاداری به صهیونیسم، پرداخت اعانات و تنظیم متن سخنرانی ها برای ایجاد فشار به نفع اسرائیل. اما این موضع گیری ظاهری با رفتار سیاسی یا فرهنگی واقعی آنها رابطه چندانی ندارد. آحاد هاعام این رویکرد را چنین توصیف می کند: "موضع گیری ذهنی یهودیان درباره پراکندگی، - است و موضع گیری عینی و واقعی ایشان، مثبت". علت این پدیده آن است که صهیونیسم پس از اعلامیه بالفور چنان یهودیان را در قبضه خود گرفت که گویی یک جنبش مردمی توفنده است، در حالی که تا آن زمان یک حرکت اقلیتی بود. از این رو، بسیاری از افراد چنان تلقی کردند که همه یهودیان صهیونیست اند و حرکت های ضد صهیونیستی در میان جمعیت های یهودی ضعیف و وامانده شد.

اما واقعیت غیر از این است و یهودیان به یک مقاومت پنهان در برابر صهیونیسم دست زده اند. این مقاومت حالت گریز به خود گرفته است که به شکل های گوناگون بروز می کند:

1. انتقاد از رژیم صهیونیستی و متهم کردن آن به عدم تعهد نسبت به نظام ارزشی مورد قبول یهودی منتقد (ارتدوکسی، سکولاریستی، سوسیالیستی و...)

2. مخالفت با مفهوم صهیونیستی محوریت اسرائیل در زندگی دیاسپورا و طرح مفهوم محوریت دیاسپورا به جای آن.

3. مخالفت با مهاجرت به اسرائیل (که مهم ترین نوع گریز است).

بن گوریون معتقد بود که باید صهیونیست هایواقعی و وطن گزین را که به قصد تأسیس وطن ملی به فلسطین مهاجرت و در آن اقامت می کنند، از صهیونیست های دروغین وطنی که فقط تظاهر به وفاداری می کنند جدا کرد. وی پیشنهاد کرد وطنی ها را "دوستان صهیون" بنامند تا اصطلاح "صهیونیست" مفهوم خود را حفظ کند.

مأخذ:

1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهش های تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد ششم، چاپ اول، پاییز 1382.