جاولر، جرج (1869ـ1796)

جرج جاولر (George Gawler)صهیونیست غیریهودی با پوشش مسیحی و سکولار و فرمانده نظامی بریتانیایی است که مسئولیت انتشار افکار مربوط به استقرار یهودیان در فلسطین را به گردن گرفت. "جاولر" در نبرد واترلو شرکت کرد و بعدها نیز حاکم مستعمره استرالیای جنوبی شد (1841-1838).

در ذهن جاولر، گفتمان دینی با گفتمان سیاسی و نظامی درآمیخته بود. او معتقد بود که فلسطین ملک خدای اسرائیل و یهودیان نیز ملت قومی آن هستند. همچنین بر این باور بود که لطف و عنایت الهی سوریه و مصر را در میان انگلستان و بیشتر قلمرو امپراتوری استعماری انگلستان و مراکز تجاری آن دولت در هند و چین قرار داده است، یا به دیگر سخن وضعیت ژئوپولیتیک متمایز مصر و سوریه که به امپراتوری انگلستان امکان می دهد که از این منطقه در جهت منافع خود استفاده کند، بخشی از تدبیر الهی و خواست اوست؛ گویا امپراتوری انگلستان ادامه و امتداد تاریخ مقدس توراتی است. همین وضعیت بر ملت برگزیده نیز منطبق است؛ زیرا این ملت برگزیده به ماده وطن گزین (مهاجرتی) یا پاسدار ملی یهودی تبدیل می شود "و آن گاه ایستاده بر کوه های اسرائیل از مهاجرنشین های زراعی نظامی سرسبز و آباد در برابر تجاوز متجاوزان حمایت می کند".

جاولر معتقد بود که اسکان یهودیان (فرزندان حقیقی سرزمین") در فلسطین، بهترین راه برای حل مشکل بی ثباتی در شرق اسلامی است که انگلستان، پس از جنگ های ناپلئونی، شدیداً به آن توجه داشت؛ همچنین جاولر بر این باور بود که اسکان یهودیان درعین حال بهترین راه برای حل مشکل یهودیان در اروپاست. جاولر در دو کتاب مختصر خود ارتباط میان مهاجرنشین های یهودی و منافع بریتانیا را شرح و توضیح داده است؛ این دو کتاب مختصر جاولر یکی آرام سازی سوریه و شرق: ملاحظات و پیشنهادهایی در باب تسریع در برپایی آبادی های یهودی نشین در سوریه به عنوان راه حل کارآمد و عقلانی برای نابسامانی های ترکیه آسیایی (1845) و دیگری آزادسازی یهودیان، ضرورتی برای حفظ ماهیت پروتستانی امپراتوری (1847) نام دارند.

جاولر به سبب تجربیاتش در استرالیا، معتقد بود که اسکان یهودیان در فلسطین (که به نظر او سرزمین بدون ملت بود) در ظرف چند سال امکان پذیر است. او در سال 1849 همراه با سر موسی مونتفیوری به فلسطین سفر کرد و توانست طرح خود را جا بیندازد و چند مهاجرنشین زراعی در نزدیکی یافا بنا کند. بیشتر یهودیان انگلستان با افکار وطن گزین جاولر مخالف بودند.

جاولر نمونه ای کلاسیک از صهیونیسم غیریهودی محسوب می شود که با آغاز عصر استعمار، به ویژه در پایان قرن هجدهم و آغاز قرن نوزدهم در اروپا رواج یافت. بدیهی است که او از طریق پدید آوردن یک منطقه دفاعی با استفاده از مهاجران یهودی وفادار به امپراتوری انگلستان برای رویارویی با دشمنان امپراتوری می خواست از منافع انگلستان در هند و مستعمرات جدید دفاع کند.

مأخذ:

1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهش های تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد ششم،

چاپ اول، پاییز 1382.