یهودیت حاخامی (تلمودی)

یهودیت حاخامی یا یهودیت تلمودی (Rabbinical (Talmudic) Judaism) با یهودیت ربانی یا یهودیت کلاسیک یا یهودیت معیاری، همان یهودیتی است که از قرن نهم میلادی تا پایان قرن هجدهم میلادی در میان بیشتر گروههای یهودی جهان رواج داشته است. یهودیان قرائی این اصطلاحرا به کار گرفته اند تا بدین وسیله تأکید کنند که نظام دینی مخالفانشان هرگز مطلق نیست و حاصل کوشش فقها یا حاخامهایی است که "تورات" (شریعت مکتوب) را تفسیر نموده، شریعت شفاهی (تورات شفاهی یا "تلمود") را وضع کردند و آن را اصل و پایه ای قرار دادند که دیدگاههایی دینی ایشان مستند به آن است و مایه تمایز و جدایی ایشان از یهودیت توراتی است؛ یهودیتی که تنها بر تورات (شریعت مکتوب) تکیه دارد و آن را فرو فرستاده شده از جانب خدا می داند. البته پس از به هامش رانده شدن یهودیان قرائی، دو اصطلاح "یهودیت حاخامی" و "یهودیت" نیز مترادف گشتند.

یهودیت رسمی حاکم در کشور اسرائیل همان یهودیت حاخامی تلمودی است. که باعث پیدایش مشکلات زیادی برای اعضای گروههای دینی یا دیگر گروههای نژادی یهودی شده است؛ برای مثال یهودیان فالاشا، سامریها و بنی اسرائیل (از هند)، نه تنها به تلمود اعتقادی ندارند بلکه اصولاً آن را نمی شناسند. تقریبا همین وضع در مورد یهودیان اصلاح طلب و محافظه کار نیز صدق می کند؛ اگرچه محافظه کاران مدعی اند که یهودیت آنان چیزی جز تحول و تکامل یهودیت حاخامی نیست. در مقابل، شورای حاخامی اسرائیل ـ که نماینده یهودیت حاخامی است ـ آنان را به عنوان یهودی نمی شناسد.

مأخذ:

1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهشهای تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد پنجم، چاپ اول، پاییز 1382.