پروتکل روابط اقتصادی میان رژیم صهیونیستی و سازمان آزادی بخش فلسطین، متن

هیأتهای اقتصادی فلسطینی و اسرائیلی در چهارچوب طرح خود مختاری غزه ـ اریحا، توافقنامه اقتصادی مربوط به قرارداد خودمختاری را در پاریس امضا کردند. این پروتکل تاریخی 60 صفحه ای که احمد قُرَیع (ابوعلاء) رئیس دایره اقتصادی ساف و ابراهام شوحات، وزیر دارایی اسرائیل، در حضور وزیر امور خارجه فرانسه امضا کردند به شرح زیر است:

1 ـ سیاست واردات:

اسرائیل و دولت فلسطین از سیاست مشابهی در امور واردات و گمرک پیروی می کنند، ولی دولت فلسطین، پس از توافق دو طرف، می تواند کالاهایی را با تعرفه های گمرکی غیر از آنچه در اسرائیل اجرا می شود، وارد کند. همچنین دولت فلسطین می تواندفرآورده هایی را به صورت محدود و مورد توافق دو طرف از کشورهای عربی وارد کند.

2 ـ سیاست پولی:

سیاست پولی دولت فلسطین، نظارت بر بانکهای عامل در منطقه خود مختار و مشخص کردن سپرده ها و کنترل ذخایر ارزی و اشراف بر عملیات بانکی با ارزهای خارجی است. هر دو طرف به بحث درباره امکان صدور جانشینهای مختلف برای پول فلسطین ادامه می دهند. تا آن زمان، "شکل اسرائیل" در کنار ارزهای دیگر، پول قانونی در اراضی خودمختار شمرده می شود.

3 ـ مالیاتهای مستقیم:

دولت فلسطین سیاست خاص خودش را در زمینه مالیات مستقیم، از جمله مالیات بر افراد و شرکتها و متملکات و شهرداریها، اعمال می کند. هر دو طرف به اخذ مالیات در مناطق تحت حاکمیت خود اقدام می کنند و اسرائیل 75 درصد از مالیات بر دستمزد فلسطینیان شاغل در اسرائیل را به دولت فلسطین تحویل می دهد.

4 ـ مالیاتهای غیرمستقیم:

دولت فلسطین نظامی مالیاتی، شبیه به نظام مالیاتی اسرائیل را، بر ارزش افزوده ها اعمال می کند. میزان مالیاتی که دولت فلسطین بر ارزش افزوده اعمال می کند 15 تا 16 درصد است.

5 ـ کار:

کار در اسرائیل برای فلسطینیانی که می خواهند امکان اشتغال بیشتری داشته باشند ضروری است. این اصل اجازه می دهد که نیروی کار میان دو طرف انتقال یابد. کارگران فلسطینی در اسرائیل از حقوق مندرج در قوانین اسرائیل برخوردارند.

6 ـ کشاورزی:

ورود محصولات کشاورزی مناطق خود مختار فلسطین به اسرائیل آزاد است، به استثنای 5 محصول که تحت قانون نظام تعیین سهمیه به مدت 5 سال قرار می گیرد: گوجه فرنگی، خیار، سیب زمینی، تخم مرغ، طیور.

7 ـ تولیدات صنعتی:

انتقال تولیدات صنعتی از داخل منطقه خودمختار مجاز است.

8 ـ جهانگردی:

دولت فلسطینی اداره جهانگردی را برای نظارت بر مسایل جهانگردی در مناطق خودمختار تأسیس می کند. جهانگردان اجازه دارند آزادانه میان این مناطق و اسرائیل رفت و آمد کنند. به بنگاههای جهانگردی و راهنمایان اجازه داده می شود، به شرط برخورداری از شرایط ضروری این حرفه، در "طرف دیگر" عمل کنند.

9 ـ سوخت:

نرخ مواد سوختی در مناطق خودمختار براساس هزینه خرید و مالیات دولت فلسطین تعیین می شود. نرخ مواد سوختی در مناطق خودمختار نباید کمتر از 15 درصد نرخ آن در اسرائیل باشد.

10 ـ بیمه:

این توافق بر دو نکته مهم تصریح دارد:

الف: انتقال صدور مجوز برای تأسیس شرکتهای بیمه و نظارت بر آنها در مناطق خودمختار به دولت فلسطین.

ب: بیمه خودروها و پرداخت غرامت به قربانیان تصادف جاده ها اجباری است و باید:

ـ دولت فلسطین نظام بیمه خودروها را همانند این نظام در اسرائیل اجرا کند، ولی میزان پرداخت غرامت محدودتر است.

ـ بیمه نامه هایی که دولت فلسطین صادر می کند در اسرائیل نیز اجرا می شود، ولی غرامت به قربانیان تصادف طبق قوانین اسرائیل پرداخت می شود. بیمه نامه های اسرائیلی نیز در اراضی خودمختار اجرا می شود.

مأخذ:

1. روزنامه های لبنانی الدیار و النهار مورخ 29/4/1994.