شورای ملی کلیساهای آمریکا

سازمان مذهبی مسیحی آمریکایی است که در سال 1950 در ایالات متحده تأسیس گردید. این سازمان شامل 30 کلیسای ارتودوکس و پروتستان است، و کلیسای کاتولیک تحت فرمان و قدرت پاپ را شامل نمی شود. شورای ملی کلیساهای آمریکا فعالیتها و وضع گیریهایی دارد که از چهارچوب مذهبی و خدمات مردمی به زمینه های اجتماعی و سیاسی در سطوح داخلی و خارجی تجاوز می کند، و از اوایل دهه هفتاد در صدد ایجاد کمسیونهایی بود که به بررسی واقعی مشکلات موجود جهان، و ارائه پیشنهادات به دولت آمریکا و کشورهای مواجه با اینمشکلات بپردازند.

در ضمن این توجه هیأت اجرایی شورای ملی، کلیساهای آمریکا در آوریل 1979 خواستار ایجاد کمیته ویژه خاورمیانه که به منظور بررسی اوضاع آنجا برای کمک در برقراری صلح و ارائه طرح جدیدی درباره خاورمیانه جدید، گردید.

کمیته مذکور در ژانویه 1979 با دیدار از پنج کشور لبنان و مصر و سوریه و اردن و اسرائیل و کرانه غربی اشغالی مستقیما شروع به کار کرد. و نمایندگان آن با شخصیتهای دینی و حقوقی و مسئولان رسمی و ملی از جمله مسئولان سازمان آزادی بخش فلسطین تشکیل جلسه دادند. پس از گذشت دو هفته این کمیته به تهیه گزارش کامل و مبسوطی از نتایج کار خود پرداخت که از بهار 1980 آن را به هیأت اجرایی شورای ملی کلیساهای آمریکا ارائه داد، چرا که این شورا همان طور که در گزارش آمده، سازمان کلیسایی آمریکایی است که مسئولیت توجه به مردم ایالات متحده و حکومت آن و برانگیختن آنها به نقشی که ایالات متحده آمریکا در کمک به حل جنگها و اختلافات خاورمیانه ایفا می کند را به عهده دارد مهمترین مفاد گزارش چنین است:

1 ـ تأکید بر حق تعیین سرنوشت که یک حق انسانی و اساسی است که در قانون بین المللی به رسمیت شناخته و آزادی توسعه فرهنگی و سیاسی مردم را فراهم می نماید.

2 ـ هر تقاضا و خواسته ای مبنی برحق تعیین سرنوشت از هر گروهی باید با در نظر گرفتن حق دیگران در تعیین سرنوشت خود مورد بررسی قرار گیرد.

3 ـ راه حل قطعی و همیشگی مسأله خاورمیانه جز از طریق به رسمیت شناختن حقوق مردم فلسطیندر تعیین سرنوشت خود امکان پذیر نیست.

4 ـ گوناگونی حوادث و شرایط تاریخی که مردم فلسطین با آنها مواجه است، به ویژه حوادث پنجاه سال گذشته، به تفاوت هویت فلسطینی از هویت دیگر فرقه های عربی علی رغم ارتباط مطمئن و محکم بین آنها اشاره دارد.

5 ـ به طورکلی سطح پیشرفت فرهنگی علمی ملت فلسطین در درجه بالاتری از هر کشور دیگر خاورمیانه قرار دارد.

6 ـ تقاضای حق تعیین سرنوشت فلسطینیان یک واقعیت مؤکد و مثبت از طریق سازمانهای علمی و سیاسی و نظامی می باشد.

7 ـ اگر این کار مطابق مفاد پیمان کمپ دیوید ادامه یابد مرحله ضروری بعدی طرح صلح، اعتراف ایالات متحده به مساعدت و کمک فلسطینیان در اصل تعیین سرنوشت می باشد و ایالات متحده به هنگام به کار بردن بعضی از عبارات همانند "وطن" و حق شرکت در تعیین سرنوشت آنها (یعنی فلسطینیان) گامهایی در این زمینه برداشت.

8 ـ تحریک و تشویق دولت ایالات متحده به پشتیبانی از بیانیه شورای امنیت در مورد حق مردم فلسطین در تعیین سرنوشت خود، و تشویق فلسطینیان به شرکت در مذاکرات صلح و قبول قطعنامه شماره 242 شورای امنیت.

9 ـ سازمان آزادی بخش فلسطین تنها صدای سخنگوی مردم فلسطین است. و حادثه واقعیت این ملت و قوانین و مقرراتی که بدانها عمل می کنند نشان دهنده جانشینی سازمان نمی باشند.

در میان عواملی که شورای ملی کلیساهای آمریکا را به چنین موضع گیریهای عاقلانه ای در برابر مسأله فلسطین وادار کرد، روابط پایدار و دائمی آن باشورای کلیساهای خاورمیانه بود که اعضای آن خود را موظف به معرفی مسأله فلسطین در نواحی مختلف جهان مسیحی غرب می نمایند.

مأخذ:

1. الموسوعة الفلسطینیة: المجلس الوطنی الأمریکی للکنائس، جلد چهارم، 1984.