سابیر، بنحاس (1975ـ1909)
وی از شخصیتهای برجسته صهیونیست بود. در هلند متولد شد و در سال 1929 به فلسطین کوچ کرد و در آنجا نقش مهمی در فراخوانی یهودیان به فلسطین و بیرون راندن اعراب و نیز برپایی اعتصاباتی در این راه ایفا کرد. او در سال 1948 به حزب ماپای پیوست و در "هاگاناه" هم عهده دار مسئولیتی شد. در معاملات اسلحه برای اسرائیل، نیز مشارکت داشت. وی همچنین مدیر کل وزارت دفاع سپس وزیر دارایی رژیم صهیونیستی شد. در سال 1955 به عنوان وزیر تجارت و صنعت و سپس در سالهای 1963 تا 1968 به سمت وزیر دارایی منصوب شد.
به دنبال انتخابش به عنوان دبیرکل حزب کار اسرائیل وزارت را به مدت یک سال کنار گذاشت. پس از "گلدامایر"، او نیز در شمار نامزدهای نخست وزیر بود. علی رغم اینکه وی صهیونیستی بنیادگرا بود، سعی بر آن داشت که میانه رو باشد، تا جایی که در مورد پاکسازی دولت صهیونیسم از طریق حفظ اکثریت قاطع (و تندرو) از یهود، با اشغال سرزمینهای عربی در سال 1967 مخالفت کرد.
به نظر او این کار استقرار و ثبات اسرائیل را به مخاطره می انداخت. ولی با این وجود وی رهبران صهیونیسم را در اجرای سیاست دشمنی و تجاوزگری برای تحقق امنیت اسرائیل همراهی می کرد.
در سال 1974 وی به سمت ریاست نمایندگی یهود و سازمان جهانی صهیونیسم منصوب شد و تا لحظه مرگش یعنی آگوست 1975، در این مقام باقی ماند.
مأخذ:
- موسوعة السیاسة، مؤسسة العربیة للدراسات و النشر، جلد سوم، چاپ اول، 1983.
