چیرگی بر مسجد اقصی، جنبش

تمامی شاخه های این گروه، ادعا می کنند که مسجد اقصی بر بالای حرم کهن ابراهیم قرار دارد. اعضای آن بر این باورند که مسجد اقصی باید ویران گردد تا آنچه که "هیکل سوم" یهود می نامند ساخته شود. آنان در تلاش برای انجام این هدف، آشکارا خواهان تخریب این مسجد اسلامی هستند. همچنین خواهان بیرون راندن تمامی ساکنان عرب، اعم از مسلمان و مسیحی ـ نه تنها از قدس بلکه از به اصطلاح "سرزمین اسرائیل" هستند تا این سرزمین ـ به اعتقاد آنان بدون وجود سایر انسانها، تنها به یهودیان اختصاص یابد.

پیدایش این جنبش تندرو فاشیستی در سال 1968 بود. در آن هنگام رژیم صهیونیستی از نمازگزاری در حرم ابراهیمی جلوگیری کرد. خاخام "موشه لیونگر" که نخستین رهبر این گروه به شمار می آید ـ همراه با جمعی از پیروانش، هتل "پارک" در شهر خلیل را اجاره کردند. وی ادعا کرد که این اقامت تنها برای چند روز و جهت گذراندن عید "مسیح" است. آنگاه وی و پیروانش مدتی در آنجا ماندند پس از آن، با فشار دولت و به منظور ساختن آبادی یهودی نشین "کریات اربع" هتل را تخلیه کردند.

لیفنجر، از تندروترین شاگردان خاخام "تسوی یهودا کوک" است. وی فارغ التحصیل مدرسه دینی "مرکازهراف" است و با دولتمردانی نظیر "ایگال آلون" و "شلومو هلیل" روابطی داشته و پیوند استواری نیز با خاخام "کاهانا" داشته است. هدفهای لیفنجر و اندیشه هایش، پیش رفته نظریه تمامی گروههای فاشیستی و تروریستی منشعب از جنبش چیرگی بر مسجدالاقصی، است.

از مهم ترین هدفهای اعلام شده این گروه یهودی، ساختن شهر خلیل و بازگرداندن حرم ابراهیمی به یهودیان، به واسطه ایجاد اکثریت یهودی در خلیل است. شیوه ای که وی و شاگردانش در پیش گرفته اند، شیوه "دونم به دونم" (دونم به دونم به معنی کیلومتر به کیلومتر، هر دونم فلسطین معادل 900 متر مربع است) تا اشغالگری و یهودی ساختن سرزمینهای عربی را تکمیل کنند.

از دیگر شخصیتهای برجسته این گروه، خاخام "یسرائیل اریئیل" از فارغ التحصیلان مدرسه دینی "مرکاز هراف" بوده که پیوند استواری با خاخام کاهانا داشت. در انتخابات کنست در سال 1981، کاهانا، نام وی را در لیست انتخاباتی "کاخ" به عنوان دومین نفر ذکر نمود. هیچ کس از آرئییل تندروتر نیست. وی رؤاهای گسترش طلبانه ای دارد و مشهور است به این که در تعیین مرزهای "اسرائیل" خواهان حداکثر است. وی اعتقاد دارد که افزون بر مرزهای کنونی، "بخشی از لبنان تا بندر طرابلس و بخش اعظم سرزمین سوریه و بخشی از عراق و تمامی اردن و بخشی از کویت و شبه جزیره سینا" نیز باید در چهار چوب سرزمین اسرائیل قرار گیرد.

از دیگر شخصیتهای برجسته ای که در جهت چیرگی بر مسجد الاقصی توطئه کرده اند، خاخام "کورن" راهنمای این توطئه و مرشد معنوی شماری از جوانان بود که تلاش کردند در شب 10 ـ 11 مارس 1983 همراه با خاخام "آرئیل" وارد حرم شریف گردند.

شکل عمومی جنبش یهودی چیرگی بر مسجدالاقصی، به واسطه شناخت مهم ترین رهبران آن، اندیشه ها و هدفهایشان که اندیشه ها و هدفهای تمامی پیروان این جنبش است ـ شناخته می شود. این گروه شاخه هایی نیز دارد که در چهارچوب کلی آن فعالیت می کنند لیکن دارای یک شبه خودمختاری در مدیریت و فعالیتهای خویش می باشند. مهم ترینشاخه های آن عبارتند از:

1 ـ انجمن "سیوری تسیون"

نک: سیوری تسیون (انجمن)

2 ـ جنبش "بازگرداندن تاج به صورتی که بود."

نک: جنبش بازگرداندن تاج به صورتی که بود

3 ـ طرفداران حرم شریف

نک: طرفداران حرم شریف (سازمان)

4 ـ انجمن صندوق جبل البیت

نک: صندوق جیل البیت (انجمن)