اسلو، قرارداد

قرارداد اسلو مهمترین دستاورد حکومت خودگردان از امضای توافقنامه با رژیم صهیونیستی است. براساس این قرارداد اسرائیل متعهد شد که محل استقرار سربازانش را از مرکز شهرهای عمده کرانه باختری (به استثنای الخلیل) به حومه آن منتقلکند. این شهرها عبارتند از: جنین، طولکرم، نابلس، رام الله، بیت لحم، اریحا که نقاط پرجمعیت فلسطین بوده و طی سالهای انتفاضه از مراکز عمده به حساب می آمدند و حفاظت و نگهداری آن برای اشغالگران بسیار پرهزینه بوده است و به این ترتیب از حضور دایمی نظامی در آن مناطق چشم پوشی کند، اما از آزادی عمل برخوردار باشد.

بدین ترتیب، اسرائیل، مدخلهای ورودی و خروجی شهرها و نیز کلیه جاده های منتهی به کرانه باختری را تحت نظر گرفت و فلسطینیان امور شهرها و حدود 400 روستای درون کمربند امنیتی ایجاد شده به وسیله رژیم صهیونیستی را بر عهده گرفتند، ولی مسئولیت واقعی حفظ امنیت، منابع یا زمینهای خارج از مراکز مسکونی به عهده اسرائیلیها است و فلسطینیان هیچ گونه حق مداخله در امور مهاجران، پلیس و ارتش اسرائیل را ندارند.

اسرائیل همچنین اختیار امور 50 تا 60 روستای فلسطینی را بر عهده خواهد گرفت. شهرکها دست نخورده باقی می ماند و شبکه ای از راههای زیرزمینی آنها را به یکدیگر متصل می کند. این امر به شهرک نشینان مهاجر امکان می دهد تا همچون سفیدپوستان آفریقای جنوبی در نظام آپارتاید، حتی ساکنان بانتونستانها را نبینند. این امر به نوبه خود اعمال حاکمیت فلسطینیان را بر سرزمینی یکپارچه ناممکن می سازد.

بر این اساس، حکومت خودگردان، تنها بر سه درصد کرانه باختری حاکمیت ـ غیر نظامی ـ دارد.

1 ـ منطقه C طبق موافقتنامه های اسلو عبارت است از مناطق غیرمسکونی و مناطقی که از نظر استراتژیک برای اسرائیل و مهاجران و سکنه یهودی دارای اهمیت می باشند. در منطقه مزبور، اسرائیلمسئولیت کامل برقراری امنیت و نظم را برای خود محفوظ می دارد.

2 ـ منطقه B طبق موافقتنامه های اسلو عبارت است از شهرها و روستاهای فلسطینی در کرانه باختری. در مناطق مزبور که متضمن 68 درصد سکنه فلسطینی است، مجلس فلسطینی مانند منطقه A از قدرت کامل برخوردار است... البته اسرائیل صلاحیت اصلی برقراری امنیت را در حمایت از ساکنان یهودی و مقابله با مبارزان فلسطینی بر عهده دارد و این مسئولیت اسرائیل، مقدم بر مسئولیت فلسطینیان در برقراری نظم خواهد بود. شایان توجه است که به طور کلی مسئولیت اصلی برقراری امنیت خارجی و امنیت اسرائیلی و سکنه در تمام کرانه باختری و منطقه غزه با اسرائیل خواهد بود، ولی در مورد امنیت داخلی، سه ترتیب مختلف برای سه نوع منطقه در نظر گرفته شده است.

3 ـ منطقه A ـ 6 شهر اصلی پرجمعیت فلسطینی که در حاکمیت غیرنظامی حکومت خودگردان می باشد.

طبق این موافقتنامه، رژیم صهیونیستی هر وقت که بخواهد، می تواند ورودی شهرهای کرانه باختری را ببندد. حمل و نقل کالاهای تجاری بین غزه و کرانه باختری در اختیار رژیم صهیونیستی و به عبارتی، اقتصاد فلسطینیان کاملاً در دست اسرائیل است.

در انتخابات شورای قانونگذاری فلسطین، رژیم اشغالگر قدس نامزدها را باید تأیید کند و حتی حق دارد همه مصوبه های شورا را وتو کند.

حدود 40 درصد از خاک غزه نیز در اختیار اسرائیل است و کارگران فلسطینی برای عبور و مرور به داخل فلسطین اشغالی و کار روزانه باید برگهعبوری مبنی بر اینکه در آنجا شاغل هستند، ارایه دهند.

براساس این قرارداد عرفات رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین نمی تواند بدون اجازه وارد غزه شود.

مأخذ:

1. فصلنامه مطالعات فلسطین، مؤسسه تحقیقات و پژوهشهای سیاسی ـ علمی ندا، سال اول، شماره اول، پاییز 1378.