واربورگ، زیگموند (1982ـ1902)
زیگموند واربورگ (Sigmund Warburg) سرمایه دار انگلیسی است که در آلمان و در خانواده ثروتمند واربورگ به دنیا آمد. در مدارس آلمانی درسخواند و نخستین دانش آموز یهودی بود که به یکی از مدارس قدیمی پروتستان آلمان راه یافت. آموزشهای پولی و بانکی را در مؤسسه خانواده در هامبورگ فراگرفت و سپس به مؤسسه مالی خانواده روچیلد در لندن پیوست. بعد از آن در چند مؤسسه آمریکایی مانند "کان لوئب و شرکا" که دو نفر از بستگان خانواده واربورگ از شرکای آن بودند ـ آموزش دید. در سال 1930 به آلمان بازگشت و ضمن شراکت در مؤسسه واربورگ، نخستین شعبه اش را در برلین تأسیس کرد.
با حاکم شدن نازیها، واربورگ به انگلستان آمد (1933) و یک سال بعد با شراکت ماکس واربورگ و چند بانک، مؤسسه مالی کوچکی در آمستردام تأسیس نمود با نام "داچ انترنشنال کورپوریشن" که وظیفه اش یاری رساندن به یهودیان آلمانی برای بیرون آوردن داراییهایشان از آلمان بود.
واربورگ در 1938 یک مؤسسه مالی خصوصی در انگلستان تأسیس کرد که از سال 1946 به نام S.G. Warburgمعروف شد. واربورگ در 1939 تابعیت انگلیسی گرفت و در طول جنگ جهانی دوم با اطلاعات انگلستان همکاری نمود.
مؤسسه واربورگ به سرعت رشد کرد و به یکی از مهمترین بانکهای سرمایه گذاری انگلستان تبدیل شد که در مدرنیزاسیون بخش بانکی این کشور، نقش عمده ای داشت. وی در محافل بانکی جهان جایگاه بسیار بلندی یافت و در سال 1966 لقب "سر" گرفت.
اگرچه در آغاز از مخالفان صهیونیسم بود، اما در اسکان یهودیان در فلسطین (دهه سی) مشارکت کرد. در پی جنگ جهانی دوم، وایزمن و بن گورین از او خواستند تا با فشار آوردن بر دولت انگلستان، راه مهاجرت یهودیان به فلسطین را بگشاید و حکومتیهودی را هرچه زودتر در فلسطین برپا کند. واربورگ به حکومت اسرائیل و خصوصا به "پژوهشگاه علوم وایزمن" کمکهای مالی بسیار کرد. او از جمله کسانی بود که در جهت نزدیک ساختن مصر و اسرائیل به یکدیگر (1977) می کوشید. وی همچنین یک طرح اقتصادی فراگیر با نام "سرمایه گذاری برای صلح" داشت که هدفش تحقق رشد اقتصادی خاورمیانه از راه گشوده شدن دروازه های منطقه به روی سرمایه گذاریهای اروپایی و آمریکایی بود و این یعنی همان چارچوبی که مذاکرات صلح عربی ـ اسرائیلی در آن قرار می گیرد.
مأخذ:
- مسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهشهای تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد سوم، زمستان 1382.
