جنگ زبان

جنگ زبان (Language War) که در شهرک های یهودی نشین فلسطین شعله ور گردید، بیانگر گوناگونی وابستگی و هویت زبانی و تمدنی یهودیان و نیز رقابت قدرت های بزرگ استعماری (فرانسه، انگلستان و آلمان) بود؛ زیرا این قدرت ها می خواستند هویت فرهنگی خاصی را بر ساکنان یهودی فلسطین تحمیل کنند که ضمانتی برای استمرار نفوذ آنان بر منطقه باشد. برای همین، مدارس الیانس، زبان فرانسه را حفظ نمودند و مدارس انگلیسی (یهودی) زبان انگلیسی را حفظ کردند و در هر دو مورد، زبان عبری زبان دوم به شمار می رفت.

هنگامی که تبلیغات برای پذیرش زبان عبری گسترش یافت، دولت آلمان به یهودیان آلمانی سفارش کرد که زبان آلمانی خویش را حفظ کنند و بکوشند تا قانونی به تصویب برسد که برای یهودیان ساکن شده در فلسطین، زبانی به عنوان زبان رسمی اعلام نشود (1913). این گروه تلاش کردند که زبان تدریس در "تخنیون" و دیگر مدارس "انجمن آلمانی عزراء" آلمانی باشد. اما پیروزی سرانجام به نام هواداران عبری رقم خورد.

مأخذ:

1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهش های تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد سوم، زمستان 1382.