بوآلی آگودات یسرائیل، حزب

این حزب در سال 1923 در دوران قیمومیت انگلیس بر فلسطین در قالب تشکیلات کارگری در چهارچوب جنبش آگودات یسرائیل در لهستان تشکیل شد. از آنجایی که این حزب دارای تمایلات قوی کارگری بود و به عنوان یک سازمان کارگری در جهت بهبود شرایط کارگران فعالیت می کرد، با جنبش اصلی در لهستان که نماینده اقشار بورژوازی مذهبی یهودیان به شمار می رفت در تضاد بود.

حزب بوآلی اگودات بعد از تأسیس رژیم صهیونیستی به یک حزب سیاسی مبدل و با وجود اختلاف نظراتی که داشت با حزب آگودات یسرائیل یکی شد، و سومین حزب مذهبی از جهت وسعت و فراگیری در فلسطین اشغالی به شمار آمد.

وجه تمایز این حزب از سایر احزاب اسرائیلی عدم وجود اختلاف نظر و کشمکش درونی در حزب است. رهبری این حزب را از زمان تأسیس آن تا سال 1961 خاخام بنیامین مینتز و بعد از مرگ او خاخام کالمن کاهانا به عهده داشته اند.

این حزب تا سال 1961 زیر سلطه شورای فقها و مراجع تورات در حزب آگودات یسرائیل بود وهنگامی که تصمیم گرفت در امور دولتی مشارکت نماید، عملاً از زیر این سلطه خارج گشت.

حزب بوآلی آگودات از چهار نهاد؛ کنگره، کمیته مرکزی، کمیته اجرایی و دبیرخانه تشکیل شده است که هر قسمت وظایفی را برعهده دارند.

از نظر تشکیلاتی، کنگره، بیشترین سلطه را بر حزب دارد ولی طولانی شدن فواصل تشکیل جلسات آن، این سلطه را بی تأثیر کرده است.

کمیته مرکزی، 155 تن عضو دارد و در درجه دوم اهمیت است. جلسات کمیته سه بار در سال تشکیل می شود و پرداختن به مسایل اصولی از وظایف آن به شمار می رود.

کمیته اجرایی، 29 عضو دارد و دوبار در سال تشکیل جلسه می دهد و انتخابات حزبی و وظایف سیاسی را برعهده دارد.

دبیرخانه، در درجه بعدی اهمیت است و از نهادهای فعال حزب به شمار می رود. جلسات آن به طور هفتگی برگزار می گردد. ریاست آن را خاخام "براهام ورگرد" به عهده دارد.

حزب بوآلی آگودات در مناطق مختلف فلسطین اشغالی 46 شعبه دارد و جزو آرام ترین و منفعل ترین احزاب اسرائیل است. این حزب ضمن اعتقاد به این که دولت یهود باید با تعالیم تورات مطابقت داشته باشد، از همان آغاز، از ایجاد رژیم صهیونیستی حمایت کرده است.

حزب بوآلی آگودات با ایجاد شهرکهای یهودی نشین موافقت داشته و گروهی از یهودیان را در کرانه باختری رود اردن اسکان داده است و سازمان آزادی بخش فلسطین را به عنوان نماینده ملت فلسطین قبول ندارد.

این حزب از قدرت سیاسی چشمگیریبرخوردار نبوده و به طور مستقل در پارلمان شرکت نداشته اما همواره از طریق ائتلاف با سایر احزاب مذهبی در کابینه های مختلف شرکت کرده است.

مآخذ:

1. روزنامه جمهوری اسلامی، تاریخچه احزاب سیاسی در فلسطین اشغالی، 9/3/1371.
2. عبداله، هانی: الاحزاب السیاسة فی اسرائیل، بیروت 1981.
3. حرکة التحریر الوطنی الفسطینی (فتح): الاحزاب و الکتل السیاسة فی اسرائیل، دمشق.