زمین، ماجرای فروش ـ به یهودیان

یکی از ادعاهای صهیونیستها در مورد اشغال سرزمین فلسطین، خرید زمینهای فلسطینیان است. آنها شایعه کردند که مردم فلسطین زمینهای خود را فروختند و با پول آن خوشگذرانی کردند و امروزه خواستار بازپس گیری زمینهای خود هستند. اما حقیقت ماجرا با آنچه شایعه و ترویج می شود کاملاً مغایرت دارد و فلسطینیان به رغم فریبهای مالی از سوی یهودیان و با وجود فشارهای اقتصادی انگلیسیها از زمینهای خود مواظبت کردند.

طبق آمار رسمی، مساحت کل فلسطین حدود 27 میلیون دونم (هر دونم تقریبا معادل 1000 مترمربع ـ یک جریب است) می باشد و مجموع زمینهایی که یهودیان تا روز پایان قیمومیت انگلیس در 15/5/1948 به دست آورده بودند کمتر از دو میلیون دونم یعنی حدود 5/6 درصد کل مساحت فلسطین بود.

000/250 دونم و به عبارتی یک هشتم این دومیلیون دونم توسط عربهای فلسطین به فرش رفته که یا در شرایط بسیار سخت و یا در نتیجه خلع حاکمیت زمینهای عربی صورت گرفته است. حکومت قیمومیت انگلیس مساحتهای وسیعی از زمینهای فلسطین را براساس ماده دوم قیمومیت، در اختیار یهودیان قرار داد. اما مابقی دو میلیون دونم که در اختیار یهودیان قرار گرفته است، بدین شرح است:

000/650 دونم زمینهایی است که یهودیان در دوران حکومت عثمانی و در یک مقطع زمانی طولانی به دست آوردند و شامل زمینهای امیری (حکومتی) می شود. یهودیان، این زمینها را به بهانه رونق دان به کشاورزی و احداث هنرستانهای کشاورزی به دست آوردند. 000/300 دونم توسط دولت قیمومیت انگلیس بلاعوض به یهودیان داده شد. (اراضی حکومتی) 000/200 دونم نیز در ازای مبالغ ناچیزی توسط دولت قیمومیت انگلیس به یهودیان داده شد. (اراضی دولتی)

000/600 دونم زمینهایی است که یهودیان از تعدادی از لبنانیها و سوریهایی که در فلسطین (مرج بن عامر، دره الحوارث، دشت حوله و غیره) مالک زمین بودند خریداری کردند.

از بررسی آمار بالا روشن می شود که هفت هشتم زمینهایی که یهودیان به دست آوردند، یعنی هفت هشتم 5/6% مالکیت یهودیان در فلسطین توسط افراد غیرفلسطینی بوده است. افزون بر این، آنهایی که زمین خود را فروختند و یا دلالانی که واسطه فروش بودند، توسط ملت فلسطین مجازات شده اند و هیچ یک از آنها جان سالم به در نبردند و عده ای نیز متواری شدند و به کشورهای دیگر گریختند. اجلاسهای سالانه علما و هیأتهای دینی نیز با صدور فتاوی، کسانی را که زمین می فروختند و یا در امر فروش تسهیل می کردند، تکفیر کرده و مرتدمی دانستند، که نه تنها در قبرستان مسلمانان دفن نمی شوند بلکه باید همه جانبه تحریم و بایکوت شوند. همایش کشیشان ارتدوکسی عرب در فلسطین نیز مصوبات مشابهی داشت.

از این رو صهیونیستها که تا قبل از تشکیل دولت صهیونیستی در سال 1948 نتوانستند بیش از 6/6% از خاک فلسطین را به دست آورند با کشتار بی رحمانه فلسطینیان و آواره کردن آنها از خانه و کاشانه و شهرها و روستاهایشان با کمک استعمار انگلیس و نیز به راه انداختن جنگهای خانمانسوز بقیه سرزمین فلسطین را به اشغال خود درآوردند. اما ماجرای ادعای فروش زمینهای فلسطین بدین قرار بود.

جنبش صهیونیسم جهانی با حمایت استعمار انگلیس به عنوان اولین گام اجرای طرحهای شیطانی خود تصرف زمینهای فلسطینیان به هر شیوه ممکن و نیز احداث شهرکهای یهودی نشین در فلسطین را آغاز نمود.

برای بهتر عملی ساختن این سیاست، توافقاتی میان جنبش صهیونیسم و دولت استعمارگر بریتانیا صورت گرفت که در سال 1917 م. به صدور بیانیه مشهور "بالفور" منتهی شد. هدف از این بیانیه، اختصاص سرزمینی برای یهودیان بود تا آنها بتوانند به طور کامل و مستقل بر آن حاکمیت داشته باشند. ایجاد این سرزمین از نظر صهیونیستها تنها با تشکیل دولتی یهودی معنا و مفهوم پیدا می کرد.

از سال 1918 یعنی از زمان اشغال نظامی فلسطین توسط استعمار انگلیس، حکومت انگلستان، خود را به حمایت از مطامع صهیونیستها در سرزمین اسلامی فلسطین ملزم می دانست مخالف خواسته صاحبان قانونی فلسطین بود. بر ضد منافع و مصالح آنها عمل و سعی می کرد از همه ابزارهای لازمبرای فروش و واگذاری زمینهای فلسطینیان به صهیونیستها استفاده کند. به همین منظور با دلالان و ملاکان عرب به ویژه لبنانی و مصری تبارها تماس گرفت و با پرداخت هزینه های هنگفت سعی نمود تا زمینهای فلسطینیان را برای یهودیان خریداری کند. اما فلسطینیان که از توطئه و تبانی استعمار انگلیس و صهیونیسم آگاهی داشتند به مبارزه با فروش زمین برخاستند و تلاشهای زیادی به ویژه در دهه سی قرن بیستم از خود نشان دادند.

شورای اسلامی به ریاست حاج امین حسینی مفتی فلسطین و علمای این دیار نیز نقش مهمی در این خصوص ایفا کردند. اولین کنگره علمای فلسطین در تاریخ 25 ژانویه 1935 به اجماع آراء با صدور فتوایی، فروش حتی یک وجب از زمینهای فلسطینیان را به یهودیان، حرام اعلام کرد. بنابراین فتوا، فروشنده و دلالی که فروش زمین به یهودیان را حلال بداند، مرتد و از زمره مسلمانان خارج است و جایز نیست در گورستان مسلمانان دفن شود و باید به کلی با او قطع رابطه کرد و در جامعه بدنام شود.

این علما در کلیه شهرها و روستاهای فلسطین فعالیت گسترده ای را برای جلوگیری از فروش زمین به یهودیان آغاز کردند. نشستهای بسیاری نیز به رهبری علما در این باره برگزار شد. بسیاری از ملاکان و زمین داران تعهد کردند که از زمینهای خود محافظت کرده و نسبت به حفاظت از املاکشان کوتاهی نکنند. علمای فلسطین توانستند جلوی بسیاری از این دست معاملات و فروش زمین به یهودیان را بگیرند. شورای عالی اسلامی، روستاهای زیادی از جمله دیرعمرو، زیتا و زمینهای مشاع روستاهای طیبه، عتیل و طیره را کاملاً خریداری و از فروش زمین در حدود 60 روستای منطقه یافا نیز جلوگیری کرده و با تشکیل نهادهای ملی، فروش زمین به یهودیان را متوقفساخت.

این شورا "صندوق امت" را به ریاست احمد حلمی پاشا اقتصاددان فلسطینی تأسیس کرد و از این طریق توانست از فروش زمینهای وسیع جلگه ای در شمال شرقی فلسطین جلوگیری کند. لذا صهیونیستها در خلال سی سال سلطه انگلیس بر فلسطین فقط توانستند حدود 5/3 درصد از کل مساحت فلسطین را به تملک خود درآورند. پیش از آن نیز حدود 5/2 درصد از زمینهای فلسطینیان به تملک یهودیها درآمده بود که در مجموع هنگام اعلام تأسیس دولت اسرائیل به سال 1948 فقط حدود شش درصد از کل سرزمین فلسطین به صورت رسمی تحت تملک یهودیان بود و حدود 94% آن همچنان در تملک فلسطینیان باقی مانده بود. اما صهیونیستها با اقدامات تروریستی علیه فلسطینیان و کشتار مردم این منطقه زمینهای آنان را به زور تصرف کردند.

مآخذ:

1. شبهات تاریخی (2)، فروش زمین شایعه یا واقعیت، دفتر جنبش حماس در تهران.
2. نشریه صدای فلسطین اسلامی، جنبش مقاومت اسلامی ـ حماس، دفتر تهران، شماره 38.