جولان، اسکان یهودیان در

در مورد اسکان یهودیان در ارتفاعات جولان هیچ اختلافی میان اسرائیلیهای حاکم یا مخالف وجود نداشت. پس مسأله عقب نشینی از جولان، از نظر حزب کارگر، به طور کلی حتی از رهگذر هر حل و فصل اقلیمی با سوریه، امری مردود است. و به دنبال آن اسرائیل بلافاصله پس از ژوئن 1967 به ساختن شهرک یهودی نشین جدیدی در تپه جولان دست زد و تراکم جمعیتی اعراب باقی مانده در بلندیها بعد از جنگ و اشغال (حدود 13هزار نفر) مانعی در مقابل عملیات اسکان ایجاد نکرد. به رغم اینکه در آغاز، مستعمرات جولان، وضعیتی نظامی داشتند ولی به زودی تغییر وضعیت دادند و همچون دیگر مستعمرات گردیدند.

در مناطق ناهموار، "شهرکهای صنعتی" ایجاد شد و در مناطق دارای زمینهای زراعی حاصلخیز و سرسبز به ویژه در جنوب، شهرکهای زراعی ایجاد شد و در منطقه میانه، که دارای زمینهای متعدد محدود و کم آب بود، طرحهای زراعی متعدد از نوعی که احتیاج به مساحت زیاد ندارد، اجرا شد. "میروم هغولان" اولین شهرک بود که در 16/7/1967 در تپه های سوریه در شمال غرب قنیطره ساخته شد. بعد از آن شهرک کفار شاریت بود.

تعداد شهرکهایی که در دوره حزب کارگر بنا شد بالغ بر 26 مستعمره بود و این در حالی بود که هفت شهرک، بعد از روی کار آمدن حکومت لیکود برپا گردید. 2 شهرک جدید کینع و منفوخا در خلال ماه مارس 1982 برپا شد. این دو مستعمره، در حوزهطرح اسکان شارون و بعد از موافقت پارلمان با قانون اساسی برای الحاق جولان در 14/12/1981 ایجاد شد و بدین ترتیب تعداد شهرکها در ارتفاعات جولان سوریه به 35 واحد رسید و تا زمان شروع مذاکرات صلح خاور میانه در سال 1991 و آغاز گفت وگوهای صلح سوریه و اسرائیل، این تعداد بیشتر گردید و با روی کار آمدن حزب لیکود در دوران فرایند صلح، احداث شهرکهای یهودی نشین در جولان مجددا از سر گرفته شد. (ن.ر: اسکان یهودیان در فلسطین)

مأخذ:

1. هیئة الموسوعة الفلسطینیة: الموسوعة الفلسطینیة، جلد اول، 1984، ص 227.