هکت، بن (1964ـ1894): تفاوت بین نسخهها
جز (۱ نسخه واردشده) |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۱:۳۱
بن هکت (Ben Hecht) روزنامه نگار، سناریونویس، نمایشنامه نویس و رمان نویس آمریکایی یهودی است. در نیویورک به دنیا آمد و سال1910 به شیکاگو رفت. در آنجا به روزنامه نگاری پرداخت و به موفقیت چشمگیری رسید. روزنامه دیلی نیوز در سال 1918 وی را به برلین فرستاد که تا 1920 در آنجا ماند. در برلین بود که گرایشهای ادبی اش تقویت شد.
در سال 1921 نخستین داستانش به نام آریک دورن را منتشر نمود. این داستان، بازتاب تجارب او در برلین بود. در شیکاگو به مکتب شیکاگو پیوست که نویسندگانی مانند شروود اندرسن و ماکسویل بودنهایم را دربرداشت. هکت پس از آن به نیویورک رفت و در برادوی به عرصه نمایش پا گذاشت. در نوشتن برخی نمایشنامه ها که شهرت بسیاری کسب کردند، سهیم بود، اما شهرت هکت درواقع در گروه سناریونویسی وی برای چندین فیلم سینمایی است و برای همین سناریونویسی خود نیز دو جایزه اسکار گرفت.
در 1931 رمان یهودی عاشق را نوشت که از نگاه محافل یهودی نمونه ای از بیزاری شخصیت یهودی از خویش است؛ زیرا شخصیتهای یهودی این رمان همه اهل نیرنگ و توطئه اند و دوست دارند در جامعه آمیخته شوند. در پایان دهه سی و با به قدرت رسیدن نازیسم و فاشیسم در اروپا، توجه هکت به قضایای یهودی آغاز شد. او نازیسم را محکوم کرد و به شدت از حضور صهیونیستی در فلسطین پشتیبانی نمود. او از یک سو نازیسم را نمی پذیرفت و از سوی دیگر، سیاستهای بریتانیا در فلسطین را و میان این دو سرگردان بود.
کتاب راهنمای مرددان (1944) بیانگر همین سرگردانی اوست. اما پس از جنگ، آشکارا سیاست بریتانیا را مورد هجوم قرار داد و به حمایت مالی از سازمان صهیونیستی تروریستی ارگون پرداخت. البته وقتی اسرائیل برپا شد از ارگون و سیاستهای بن گوریون ناامید گشت. کتاب خیانت (1961) حمله ای تند و گزنده به صهیونیسم بود؛ زیرا به موضوع رودلف کاستنر اختصاص داشت. رهبر صهیونیست مجاری که با نازیها و آیشمن همکاری کرد و با فریب دادن یهودیان مجاری به آنها چنین فهماند که به اردوگاههای کار می روند. بن هکت از ایناثر، نمایشنامه ای ساخت که صهیونیستها شدیدا به آن حمله کردند.
مأخذ:
- المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهشهای تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد سوم، زمستان 1382.