شهرکهای یهودی نشین در دوران انتفاضه

اسکان یهودیان در سرزمینهای اشغالیفلسطین، به عنوان یک اصل اساسی که بر پایه آن، در سال 1948 رژیم صهیونیستی اسرائیل تشکیل شد، یکی از عوامل مؤثر در درگیری اعراب و اسرائیل است.

صهیونیستها از هنگام شروع فعالیت خود در اواخر قرن نوزدهم، تاکنون با سعی و کوشش کشورهای استعمارگر اروپایی سعی کرده اند از یهودیان به عنوان یک گروه بشری در خدمت منافع حیاتی خود که با یک سری منافع ناچیز یهودی تداخل دارد، استفاده کنند.

الف ـ واکنش شهرک نشینان در برابر انتفاضه:

ساکنان شهرکهای مهاجرنشین یهودی پس از شروع انتفاضه، متوجه این مسأله شدند که با یک دریای طوفنده از سوی مردم مسلمان و مبارز فلسطین که در هر فرصت به دست آمده انزجار خود را از حضور یهودیان در مناطق اشغالی فلسطین به ویژه کرانه غربی و نوار غزه اعلام می دارند، مواجه هستند.

همچنین این ساکنان شهرکها متوجه این حقیقت شدند که از نظر جغرافیای انسانی و جمعیتی از مناطق اشغالی سال 1948 عزل شدند و به طور کلی احساس کردند که پیش از دیگر یهودیان درگیر این مسائل هستند به طوری که انتفاضه را نه فقط به عنوان خطری جدی برای منافعشان شناختند بلکه تهدیدی برای موجودیت خود در مناطق اشغالی سال 1967 م. به حساب آوردند.

در طی چند سال انتفاضه مشاهده شد که گاهی ساکنان شهرکهای مهاجرنشین یهودی با شعار پشتیبانی ارتش جهت محافظت از امنیت سرزمینهای اشغالی و گاهی به دلیل عدم انجام صحیح و کاملوظایف از سوی ارتش و یا به دلیل ناتوانی دولت در برخورد با انتفاضه زمام امور شهرکها را به دست گرفتند.

آنها همچنین، در صورت طرح مسأله تخلیه شهرکها و بیرون رفتن یهودیان از آنها شعارهایی را در رابطه با دفاع از سرزمینهای اجدادی و دفاع از امنیت سرزمینهای اشغالی و حتی روی آوردن به حمل سلاح سر دادند. پس از اینکه ساکنان شهرکهای مهاجرنشین خودسرانه و به دلخواه خود قوانینی را به منظور حفاظت از خود وضع کردند، این حقایق عینی به خوبی با ادامه عملیات سرکوبگرانه و تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی، علیه اعراب در داخل شهرها و روستاهای فلسطینی در سرزمینهای اشغالی مشهود گردید و اهمیت اسکان یهودیان مهاجر پس از اینکه از سوی جوانان انتفاضه، شهرکها و ساکنان آن مورد هدف سنگ قرار گرفتند به عنوان عامل مهمی که جایگاه نیرومندی در داخل چارچوب کشمکش کنونی و انتفاضه فلسطین دارد، چند برابر شد و شکل تازه ای به خود گرفت.

تلاش و حرکت ساکنان مهاجر یهودی با وسعت و گسترش انتفاضه فلسطین که باعث رکود و اشکال در روند پروژه اسکان مهاجرین و عدم موفقیت مطلوب شد در ارتباط بود. لذا تلاش و حرکت صهیونیستها در ارتباط با طرح اسکان یهودیان از یک نظارت رسمی و جزئی در راستای یک طرح سیاسی برخوردار شد. زیرا که رژیم صهیونیستی به ویژه جناح لیکود اعتقاد دارد که این تلاشها گامی به سوی حل معضل اشغال و طرحهای اسکان یهودیان در سرزمینهای اشغالی می تواند باشد.

ب ـ بی ثمر شدن نقش امنیتی شهرکها:

اسحاق رابین نخست وزیر اسرائیل از حزبکار، پس از حادثه عملیات شهادت طلبانه یکی از انقلابیون مسلمان فلسطینی علیه یک اتوبوس حامل صهیونیستها در جواب کشتار حرم ابراهیم خلیل می گوید "ما از انتفاضه ضربات سخت و هولناکی خورده ایم." اسرائیلیان به خوبی از عمق مشکل پروژه اسکان در سرزمینهای اشغالی و ناتوانی شان در مقابله با فلسطینیان در انتفاضه آگاهند و بعضا استفاده از گلوله های پلاستیکی دلیلی جز جبران عجز سربازان اسرائیلی که در برخورد با قیام مردم فلسطین احساس می کردند نداشته است.

انتفاضه که به صورت یک آیین زندگی برای فلسطینیان درآمده براین حقیقت تأکید می کند که قدرت و عظمت انتفاضه با تعداد سنگها و یا مقدار بمبهای پرتاب شده آتش زا و یا مقاومتی که از سوی نیروهای شرکت کننده در انتفاضه صورت می گیرد مقایسه نمی شود بلکه با اراده و مقاومتی که از سوی یک میلیون و نیم فلسطینی مشاهده می گردد که با توکل به خدا و جان و دل آماده پذیرش و اطاعت از فرامین رهبران انتفاضه و نیز آمادگی آنها برای زیستن در شرایط و اوضاع سخت کنونی که رژیم صهیونیستی برای آنها فراهم آورده است، قابل مقایسه است.

در این راستا یورام دین شتاین می گوید: "هنگامی که شهرکهای اولیه در نزدیکی مناطق پرجمعیت اعراب ایجاد شده اند یک تئوری تمام عیار برای تعیین هدف این اقدامات طاقت فرسا وضع گردید، در ابتدا شنیدیم که شهرکهای یهودی نشین در یهودا و سامره در کرانه غربی و نوار غزه نقش استراتژیکی در کنترل ارتفاعات و محورهای اصلی را به عهده دارند و به ما گفته شد که ارتش اسرائیل به یک شبکه دفاعی احتیاج دارد که بایستی نیاز آن را باایجاد شهرکهای یهودی نشین تأمین نمود و توضیح داده شد که وجود یهودیان در میان شهرها و روستاهای عرب نشین نیروی بازدارنده اسرائیل را چند برابر می سازد لیکن واقعیت امر و حقایق مشاهده حکایت از عدم توانایی و بی ثمر بودن این شهرکها می کند و وجود شهرکهای یهودی نشین در میان مناطق مسکونی به پا خواسته اعراب برای ارتش اسرائیل هیچ نفعی نخواهد داشت زیرا که باعث می گردند تا بخش عمده ای از نیروهای ارتش به منظور دفاع و حمایت از شهرکها به صورت پراکنده و غیر منظم در اختیار نباشند و بیشتر از هر عامل دیگری به یک تعصب و ائتلاف قومی و نژادی علیه اسرائیل منجر گردید."

سرتیپ افرام سینه رئیس سابق اداره غیر نظامی اسرائیل در کرانه عربی در این رابطه و با تأکید بر بی ثمر بودن نقش امنیتی شهرکها در اثر شعله های سوزان انتفاضه می گوید:

"ایجاد شهرکها در تمام مناطق کرانه غربی مسئولیت بزرگی بر عهده ارتش قرار داده است که در صورت عدم وجود این شهرکها ارتش می توانست نیروهایش را جمع آوری کند و از محورهای اصلی جاده ها و شهرهای بزرگ حمایت نماید ولی با وجود این شهرکها ارتش مجبور است از تمام راهها و جاده های فرعی محافظت و در آنجا نیرو مستقر نماید."

اونری نیز به طور واضح و روشن در این زمینه می گوید. "بخش اعظم مستعمره های یهودی در سرزمینهای اشغالی در چند ماه گذشته به کانونهای منزوی که توسط نگهبانان و گشتیهای وابسته به ارتش اسرائیل به خوبی حراست و حمایت می شوند تبدیل شدند و نیز اتوبوسها و اتومبیلهای شخصیبه طورکلی با حمایت و همراهی گشتیهای مسلح تردد می کنند و شبانه روز گشتیهای نظامی در شهرکهای یهودی نشین مشغول گشت زنی هستند و بسیاری از ساکنان این شهرکها راههای منتهی به منازلشان را در کاروانهای منظم با همراهی گروههای مسلح طی می کنند."

در مواردی دیده شده است که تظاهرات گسترده ای در کرانه غربی که توسط اعراب این منطقه ترتیب داده شده است حتی به در ورودی شهرکهای یهودی نشین رسیده و باعث نگرانی و بیم شدید یهودیان گشته است. به همین دلیل بسیاری از ساکنان این شهرکها مناطق را به قصد عزیمت به سوی سرزمینهای اشغالی سال 1948 ترک و از بیم انتفاضه خود را به مناطق امن تری می رسانند. بدین صورت انتفاضه مردم فلسطین زیانهای جبران ناپذیری به نقش شهرکهای یهودی نشین وارد ساخته است که اگر هم باعث نشده است تا تمامی ساکنان یهودی، این شهرکها را ترک کنند ولی به طور واضح و روشنی از حرکت رو به گسترش پروژه اسکان یهودیان جلوگیری به عمل آورده است.

به منظور نجات شهرکها از خطر موجود و برای بهبود وضع امنیتی ساکنان آن، اسحاق رابین در زمان تصدی پست وزیر دفاع اسرائیل با طرح ایجاد جاده هموار به منظور تردد در شهر قلقیلیه موافقت نمود تا به ارتش که قبلاً با مشکلاتی در حمایت از راه ارتباطی شهرکهای یهودی نشین در کرانه غربی به منطقه هشاروت و کفار ساپا مواجه بود کمک شود.

برخی از منابع نظامی رژیم صهیونیستی اعلام کردند که ارتش اسرائیل گامهای مؤثری جهت بهبود وضع امنیتی در سراسر راهها و جاده ها در کرانه غربی برداشته است به طوری که در هر راهی یک اتومبیلنظامی قرار داده شده است تا تمام موارد را کنترل نماید. همچنین دستوراتی از سوی مقامات ارتش به رانندگان اتوبوسهای حامل کودکان داده شده تا از تردد در جاده های بدون حمایت ارتش خودداری نمایند.

ارتش در مناطقی که درگیری و برخورد وجود داشته باشد نیروهای بیشتر قرار داده و جهت کنترل محورهای اصلی راهها و جاده ها هلیکوپترهای ارتش به پرواز در می آیند.

در محافل نظامی اسرائیل گفته شده: "اقدامات انجام گرفته به منظور تأمین امنیت کامل برای ساکنان یهودی کافی نمی باشد لکن برای تضمین بهبود وضعیت می تواند مؤثر باشد."

انتفاضه مردمی فلسطینی یک جنگ حقیقی بر شهرکها تحمیل کرده و زندگی ساکنان این شهرکها را که با شعارهای اسکان با رفاه و آسایش در کرانه غربی اسکان یافتند محدود ساخته است. همچنین رقابت بر سر بودجه ها اقدامی برای سرپوش گذاشتن بر بحرانی که هم اکنون دامنگیر ساکنان یهودی گشته است ساکنانی که به دنبال آسایش با داشتن یک منزل و یک باغچه کوچک هستند با شعله های سوزان کوکتل مولوتوفهای انتفاضه که در حال حاضر ساعات ورود و خروج آنها از منازل خود را تعیین می کند مواجه شده اند.

در شهر نابلس یکی از شهرک نشینان می گفت ما در اینجا هستیم تا اعراب بفهمند چه کسی مالک این سرزمین است و یکی از سربازان در جواب او گفت من در سیاست متبحر نیستم ولی چیزی که بسیار روشن است این است که دویست هزار فرد عرب و بسیاری از سربازان دارند با ساز شهروند اسرائیلی می رقصند.

ج ـ فعالیتهای سری مهاجرنشینان یهودی در انتفاضه:

با ادامه مبارزه مردم مسلمان فلسطین با نیروهای اشغالگر اسرائیلی و شعله ور شدن انتفاضه، محیطی آکنده از اضطراب و نگرانی و عدم تعادل در دل بنیه سیاسی حاکم در اسرائیل همراه با حالت ترس و وحشت که دامنگیر تمامی ساکنان یهودی سرزمینهای اشغالی گشته به وجود آمده و با این اضطراب با برترین شیوه های سرکوب و کشتار در حق ساکنان فلسطینی به آن پاسخ داده شده است که این امر از معضلی که طرح اسکان یهودیان با آن روبه رو است حکایت دارد.

برخی از منابع اسرائیلی گزارش داده اند که ساکنان یهودی در کرانه غربی اخیرا به منظور حمایت از ساکنان شهرکها و تأمین امنیت رفت و آمد در سرتاسر راههای کرانه غربی گروههای مسلح تشکیل داده اند که این تیمهای مسلح حراست و حمایت از جاده های اصلی به ویژه در جنوب کرانه غربی را به عهده دارند.

این منابع گفتند که رهبران جنبش گوش ایمونیم در حال حاضر در نظر دارند یک سری عملیات انتقامجویانه بر ضد اعراب در کرانه غربی را بررسی نمایند.

یک ماه پس از این، روزنامه های صهیونیستی نوشتند: ساکنان یهودی شهرک "کریات اربع" در نزدیکی شهر الخلیل اخیرا اقداماتی برای جمع آوری کمکهای نقدی به منظور خرید وسایل جنگی شبانه و به وجود آوردن یک دستگاه دفاعی ـ برحسب اسمی که در روزنامه ها به کار برده شده است که شامل خرید سگهای تربیت شده نگهبان برای منازل ساکنانیهودی در شهر الخلیل بوده است ـ صورت دادند.

به نوشته روزنامه های صهیونیستی هارون دومب یکی از رهبران شهرکهای یهودی نشین در شهر الخلیل اعلامیه هایی را به منظور جمع آوری کمکهای نقدی با شعار "سرتاسر مملکت یک جبهه واحد و تمام افراد ملت شریک هم هستند" پخش کرده است با این اقدامات جلسات متعددی در شهرکهای جیبوت شامرون ـ کرنی شامرون ـ عالیه شامرون ـ کدومیم منعقد کرده و کمیته مشترکی به نام اقدام مشترک بر ضد اعراب تشکیل دادند.

این کمیته در مرحله نخست گشتیهایی را از چهار شهرک فوق الذکر تشکیل داده است که هدفشان مقابله با هرگونه عملیات تخریبی فلسطینیان است و وظایفشان نیز تیراندازی هوایی ـ ضرب و شتم اعراب و سنگ اندازی و یورش و حمله به منازل اعراب و تخریب اماکن وابسته به آنها می باشد. پس از تشکیل جلسه شورای کرانه غربی و نوار غزه شهرکهای غربی تصمیم گرفتند به منظور اقدام و فعالیت بر ضد اعراب، کمیته های محلی تشکیل دهند. در رابطه با تشکیل کمیته های محلی و چهارچوب فعالیت این کمیته ها یکی از رؤسای طرحهای اسکان یهودیان اظهار داشت: با این شیوه می خواهیم درسی به اعراب بیاموزیم که هیچ وقت فراموش نکنند. چرا که اگر علیه آنها از زور استفاده نکنیم آنها به هیچ وجه آرام نخواهند نشست.

در رابطه با مقید بودن این طرز تفکر و اندیشه و حجم فعالیت این رویه، در رویارویی با انتفاضه مردم فلسطین کافی است به اظهارات ارئیل شارون توجه کنیم که به پایداری و استقامت فلسطینیان در داخل سرزمینهای اشغالی اعتراف کرده است و می گوید: به رغم کشته شدن 260 نفر، مجروح شدن 800 نفر ودستگیری 22000 فلسطینی، باز اینها این سرزمین را ترک نمی کنند.

ارییه شالیف در این باره می گوید: "هر چه وقت بگذرد، بسیار دشوار خواهد بود تا عربها را وادار سازیم از انتفاضه دست بکشند و به رغم افزایش تعداد مجروحین و مشکلات و گرفتاریهایی که مردم فلسطین با آنها روبه رو هستند معلوم می گردد که استفاده از شیوه ها و اقدامات نظامی و تخریب منازل و افزایش تعداد تبعیدشدگان به بیرون از مرزها و نیز افزایش تعداد کشته شدگان و مجروحین به عنوان یک اهرم بازدارنده انتفاضه، بی فایده خواهد بود."

در زمینه نظامی، شهرک ارئیل نیز که جمعیت آن به 8000 نفر می رسد در سال 1990 به کمیته های اقدام علیه اعراب پیوست. این شهرک مسئولیت کنترل منطقه که شامل کفر حارث ـ بدیا ـ عزون و حتی شهرک اورنیت می باشد را به عهده گرفته است.

کمیته ارئیل به منظور حفظ آمادگی و هماهنگ ساختن افراد خود، آنها را به دستگاههای بی سیم و سلاح مجهز ساخته و به هرگونه اقدام فلسطینیان شدیدا پاسخ داده و با آنها به رویارویی می پردازد. این مقابله شامل یورش و تهاجم به روستاها و ایجاد موانع در جاده ها می باشد.

از سوی دیگر برخی از منابع اسرائیلی خاطرنشان ساخته اند که ساکنان یهودی در کرانه غربی و نوار غزه اقدام به تشکیل گروههای ضربت نموده اند. این گروهها شامل دهها گروه مسلح کوچک و کلیه افراد آنها از حمله افسران و سربازان احتیاط در ارتش اسرائیل می باشد که تحت فرماندهی یک سرهنگ ستاد از پیروان خاخام کاهانای نژادپرست معدوم می باشد فعالیت می کنند.

این منابع گفتند که این گروهها در پاسخ بهتداوم انتفاضه فلسطینیان شبانه علیه روستاها و اردوگاههای فلسطینی یورشهای مسلحانه انجام می دهند.

مقامات و مسئولین اسرائیل در کرانه غربی هم درباره این عملیات اظهار داشتند که این اقدامات فاقد برنامه ریزی و هماهنگی می باشند و اشخاصی که دست به این عملیات می زنند همانهایی هستند که توسط اعراب با سنگ مورد هدف قرار می گیرند و وجود هر گونه "فعالیت سری" برای انجام عملیات انتقامجویانه بر ضد اعراب در کرانه غربی را رد می کنند.

تلاشها و فعالیتهای ساکنان یهودی برای هر ناظری روشن شده و این امر مورد تأکید منابع اسرائیلی قرار گرفته است حتی در این زمینه روزنامه های رژیم صهیونیستی نوشته اند آیا صحیح است که یورشهای مسلحانه ساکنان یهودی بر ضد مردم فلسطین، خودسرانه و بدون برنامه باشد؟ ـ بسیاری از اسرائیلیان بر این مسأله اتفاق نظر دارند که اقدامات خصمانه یهودیان فقط متوجه اعراب نیست بلکه هدف دیگری را تعقیب می کنند و آن اعمال فشار لازم بر حکومت اسرائیل به منظور شدت بخشیدن به عملیات سرکوبگرانه است. در این راستا هم چند نفر از مسئولین اسرائیلی خواستار این امر شدند که دیگر از یهودیان به خاطر زیرپا گذاشتن قانون و انجام عملیات خودسرانه حمایت نشود.

بسیاری از اسرائیلیها عقیده دارند اعمال خودسرانه که توسط ساکنان یهودی شهرکها صورت می گیرد با عملیاتی که در اماکن دیگر به صورت منظم و دقیق صورت گرفته مغایر است و در زمانهای گذشته ساکنان یهودی پیروی از گروههایی که نسبت به اهداف سیاسی و نژادپرستانه صهیونیستی کمتوجه بودند را امری ناصحیح خواندند. دلیل خودسرانه نبودن اعمال خشونت آمیز ساکنان یهودی را می توان در دعوت اسحاق رابین در زمان تصدی پست و وزارت دفاع رژیم صهیونیستی از ساکنان یهودی برای انجام عملیات سرگرم کننده مسلحانه در داخل سرزمینهای اشغالی جستجو کرد. اظهارات رابین به دنبال هشدارهای مکرر دولت به ساکنان یهودی به دلیل عدم رفت و آمد بدون حل اسلحه و یا تردد افراد به صورت انفرادی در مناطق کرانه غربی و نوار غزه که از جمعیت بسیار بالایی برخوردارند بیان شد.

یک مقام هماهنگ کننده اسرائیلی در سرزمینهای اشغالی اظهار داشت: نیروهای امنیتی نمی توانند از یهودیانی که اصرار دارند بدون حمل اسلحه در خیابانهای الخلیل و با شهرهای عربی رفت و آمد کنند محافظت نمایند و بایستی احتیاطهای لازم را انجام دهند زیرا که شهر الخلیل، تل آویو نیست و این مطلب دال بر دعوت مستقیم دولت از ساکنان برای اجرای قوانین اسرائیل توسط خود افراد می باشد.

اجرای قانون توسط شهرک نشینان یهودی و به تعبیری حضور مسلحانه آنها در خیابانها و تعرض به فلسطینیان یک گام منظم و هماهنگ شده می باشد که از تأیید و حمایت دولت و سایر مراکز اجتماعی و اداری برخوردار است.

"فکترهودشبرنستیک" کارشناس گروههای افراطی در دانشگاه تل آویو در یک مصاحبه مطبوعاتی گفت: گروه گوش آیمونیم سعی دارد اجرای قانون در دست این گروه باشد ولی این امر را با نظم و ترتیب انجام می دهد و تلاشهای دیگری نیز از سوی برخی از گروهها در کریات اربع نظیر گروه کاهانا ومرزک باروخ و شموئیل یشای صورت می گیرد که در حقیقت گروههای باهوش و فرصت طلب و منظمی هستند. وی در ادامه مطلب گفت: گروههای مذهبی یهودی قانون اسرائیل را از دهه هفتاد با تشکیل "سازمان سری یهودی به دست گرفتند همچنین به خاطر داریم که چند سال پیش در منطقه قدس یک گروه کوچک نظامی سعی کرده است اجرای قانون را به دست گیرد."

روزنامه های اسرائیلی درباره انتقاد از اعمال و فعالیتهای ساکنان یهودی گفتند: "ساکنان هنگامی که سعی می کنند امور را برحسب علاقه شخصی خود به دست گیرند آنها را دچار مشکل می سازند و بر مشکلات و نارسائیها می افزایند."

این روزنامه ها به ادامه مطلب می پردازند و از رئیس دولت به خاطر اجازه دادن به ساکنان یهودی برای حمل اسلحه که برای کارهای غیر از دفاع از جان به کار می رود انتقاد می کنند و معتقدند این بی تفاوتی از سوی دولت باعث این حوادث گشته است.

دولت اسرائیل کاملاً از اعمال خشونت آمیز ساکنان یهودی حمایت کرده و آن را مورد تأیید و تشویق قرار داده است به طوری که شامیر در گردهمایی طلاب مرکز دینی هاراف به مناسبت بیست و دومین سالگرد اشغال قدس گفت: بسیاری از افراد اعمال خشونت آمیزی که توسط عده ای از مخالفین بر ضد ارتش و اهالی صورت می گیرد را محکوم می سازند ولی ما هرگز اجازه نمی دهیم حیثیت هموطنان به دلایل سیاسی آلوده گردد و در جای دیگر در حالی که نیروهای اشغالگر عملیات سرکوبگرانه را در سرزمینهای اشغالی شدت بخشیدند وی در پایان دیدارش از مجروحین یهودی که در برخورد با فلسطینیان در قدس مجروح شده بودند گفت: ساکنانیهودی موظف هستند به منظور جلوگیری از انجام توطئه های قیام کنندگان انتفاضه و قتل عام توطئه گران آنچه که در توان دارند به کار ببرند.

رادیو اسرائیل اعلام کرد که سه تن از نمایندگان پارلمان به اسامی جنان بوران از حزب دینی "مفدال" و "رحبعام زوِی" رهبر جنبش "مولیدت" و "میخائیل ایتان" از رهبران "لیکود" جلسه ای در شهرک کریات اربع در نزدیکی شهر الخلیل با گروهی از رهبران گروه گوش ایمونیم و مسئولین شهرکها در کرانه غربی و نوار غزه برگزار کردند. در این جلسه نمایندگان پارلمان از ساکنان شهرکها و رهبران گروه گوش ایمونیم خواستند تا بر روی تظاهرکنندگان آتش بگشایند و یورشهای مسلحانه را بر شهرها و روستاهای عربی گسترش دهند. همچنین نمایندگان مذکور پیشنهاد کردند تا ساکنان یهودی دست به عملیات کشتار دسته جمعی اعراب در برخی از روستاها بزنند و نیز این نمایندگان اعتراف کردند که نخست وزیر (رژیم صهیونیستی) عملیات کشتار بعضی از ساکنان که بر ضد اعراب در سرزمینهای اشغالی صورت می دهند را تأیید می کند.

خشونت و گستردگی عملیات سرکوبگرانه و تجاوزات تروریستی ساکنان یهودی بر ضد فلسطینیانی سرزمینهای اشغالی باعث نگرانی و اضطراب فرماندهان بلندپایه ارتش گشته است. این نگرانی آنها به دلیل نتایج و عواقب این عملیات تروریستی که متوجه مردم فلسطین در سرزمینهای اشغالی می باشد نیست بلکه از این مسأله بیم دارند که این گروههای مسلح و مجهز و منظم در آینده به یک نیروی قدرتمند و توانا تبدیل شوند که دیگر ارتش نتواند زمام امور را به عهده گیرد. در همین راستا یکی از فرماندهان بلندپایه نظامی می گوید: "اوضاع داخلیکرانه غربی و نوار غزه بسیار با اوضاع آشفته غرب در آن دورانی که مشغول درگیری مستمر و عدم استقرار بوده است تشابه دارد."

همچنین گزارشگر نظامی روزنامه "هاآرتس" می گوید: "ارتش در آستانه فقدان کنترل بر ساکنان عاصی و طغیانگر قرار گرفته است و ساکنان یهودی طوری اوضاع داخلی سرزمینهای اشغالی را در هفته های گذشته آشفته ساخته اند که شکافی عمیق در میان جامعه یهودیان در اسرائیل به وجود آورده است در حالی که هنوز برخی از مردم عقیده دارند که امور داخلی با وقوع یک جنگ داخلی فاصله دارد لیکن اختلاف نظرهای داخلی در مورد مسأله سرزمینهای اشغالی با اعراب به حدی افزایش یافته که باعث نگرانی عمیق شده است."

برخی از اسرائیلیها متوجه این مسأله شده اند که اعمال و کردار ساکنان یهودی باعث نابودی سومین هیکل خواهد شد و همه را به یک پرتگاه سقوط سوق می دهد و به وقوع جنگ داخلی سرعت می بخشد. برخی از ساکنان یهودی هم دست به تهاجم سیاسی و تبلیغاتی زده و امیدوارند یک جنگ خانمانسوز و بی امان که قانون و نظم را زیرپا بگذارد آغاز گردد تا بدون هیچ مانعی و وارد آوردن زیانهای جبران ناپذیری به عملیات کشتار بر ضد فلسطینیان دست زنند تا هدف آنها برای کشاندن حکومت به یک وضع آشفته و غیر قابل کنترل و استقرار یک نظام فاشیستی تحقق یابد.

هنوز هم اظهارات "گیتولاکوهین" نماینده پارلمان اسرائیل در خاطر مردم فلسطین زنده است که گفته بود "امنیت سرزمین اسرائیل مهمتر از استقرار یک نظام دموکراسی است" و در اطاعت و پیروی از مقررات دولت، آنها نمی خواهند مطالب مورد اشارهشامیر که در اظهارات خود برای آنها براین مسأله تأکید داشته که طرح انتخابات هیچ گونه تغییراتی را مخفی نخواهد کرد و از یک وجب از سرزمینهای اسرائیل هم چشم پوشی نخواهد کرد را درک کنند.

تمام این مطالب بر این مسأله تأکید دارد که رژیم اشغالگر قدس خود را آماده می کرد تا با تکیه بر دو محور ـ اول محور ارتش مجهز به تمام تجهیزات نوین نظامی و فناوری پیشرفته و وسایل سرکوب ـ دوم محور ساکنان یهودی که به طور ایده آل مجهز شده اند و به صورت گروههای مسلح درآمده ـ هجوم گسترده ای علیه مردم مسلمان فلسطین برای سرکوب انتفاضه و از بین بردن آن آغاز نماید.

د ـ تخلیه شهرکهای یهودی نشین:

تخلیه شهرکهای یهودی نشین در سایه انتفاضه فلسطین مورد توجه بسیار ساکنان قرار گرفت و در اثر این مسأله ساکنان یهودی دست به عملیات تروریستی در شهرها روستاها و اردوگاههای فلسطینی می زنند. چند ماه پیش از اجرای انتخابات در اسرائیل انجمن دانشجویان "حزب کارگر" در قدس از "بنی کستوبر" نماینده پارلمان و از جنبش هتحیاه و رئیس مجلس محلی شهرک شامرون دعوت کرد تا به سؤالات این انجمن پاسخ گوید که سؤال شده بود: اگر اسرائیل به یک طرح صلح که شامل تخلیه شهرک باشد دست یافت چه خواهد شد؟ گفت: احتمال می دهم 95 درصد از ساکنان با کمال آرامش شهرکها را تخلیه کنند و 5 درصد باقی مانده به سلاح پناه می برند.

مدتی پس از این مصاحبه و در یک مصاحبه در دفاتر مجلس محلی شهرک "الون موریه" کستوبر در همین راستا گفت: "پیش بینی های نادرستی کردیمهمچنین پاسخ من به سؤالی که از من شده بود ناصحیح بوده است و اگر امروز همین سؤال را از من بکنند پاسخ خواهم داد که شخص یا گروهی که دستور تخلیه شهرکها را صادر خواهد کرد خیانت کرده است."

در رابطه با این اظهارات روزنامه نوشت: "صحیح است ـ اگر شخصی حکم به تخلیه داد جنایتکار خواهد بود ولی نباید فراموش کند که حکومت اسرائیل قبلاً چنین تصمیماتی را نظیر تخلیه "یامیت" اتخاذ کرده است. شهرکهای کرانه غربی و نوار غزه در این روزها به منظور حفظ موجودیت به نبرد پرداخته است و این نبرد هم اکنون به "مثلث یاکر" رسیده است و در اثر رویارویی ما بین ارتش و ساکنان در "یاکر" پس از دستور وزیر دفاع در خصوص برداشتن مجسمه یادبودی که برای بزرگداشت خاطره "شمعون ادری" نصب شده بود مسئولین پروژه اسکان به مرحله جدید کار اشاره کردند" "واکیم هفتصانی" نیز گفت: "به دنبال دستور وزیر دفاع برای برداشتن مجسمه یادبود دلایلی وجود دارند که به شکل گیری یک توافق به منظور تسلیم کرانه غربی و نوار غزه به پیروان سازمان آزادی بخش فلسطین اشاره می کنند."

خاخام لیونجر نیز گفت: "ساکنان یهودی دست به اقدامات خطرناک تری نسبت به عملیات تروریستی گذشته خواهند زد."

همچنین یکی از نظامیان اظهار داشته که پروژه های اسکان در سرزمینهای اشغالی در اثر ضربات سهمگین انتفاضه با مشکلات زیادی روبه رو شده است و با شرایط نامناسب و بسیار متشنج مواجه است.

ساکنان یهودی عقیده دارند که پایان نیافتنانتفاضه تا به حال از عجز و ناتوانی و عدم علاقه حکومت حکایت می کند که مایل نیست به صورتی که ساکنان پیشنهادش را می دهند، خاتمه دهد. کما اینکه رغبت و آمادگی که از سوی نخست وزیر اسرائیل برای یافتن راه حلهای مقطعی ابراز می شود باعث شده که ساکنان یهودی احساس خطر کنند و خود را به نحو مطلوبی آماده سازند.

در همین رابطه "فولفر" می گوید: "قضیه برای دولت اسرائیل آسان نیست زیرا که سیاست مداران که در پشت سر ساکنان یهودی قرار گرفته اند و آنها را تحریک می کنند به خوبی می دانند که یهودیان ساکن شهرکها نسبت به گفته ها و اظهارات شامیر و آرنز که گفته اند: اعطاء خودمختاری نمی تواند به تشکیل یک دولت مخالف (فلسطینی) منجر شود و نیز اظهارات شامیر در رابطه با عدم در اختیار گذاشتن حتی یک وجب خاک به فلسطینیان، اطمینان دارند."

این مطلب نمی تواند آنها را متقاعد سازد و آنها با دست زدن به عملیات مسلحانه در داخل روستاهای عربی این مطلب را روشن می سازند که اگر حکومت با تقسیم اراضی اسرائیل غربی موافقت نماید و اگر توافق حاصله بر این مبنا است که تعدادی از شهرکها تخلیه گردد ساکنان آن با اراده و علاقه خودشان تخلیه نخواهند کرد. و در خصوص صدور حکم تخلیه یک منبع نظامی می گوید: گروه اندکی از آنها به یک درگیری خونین تن خواهند داد ولی اغلب ساکنان حاضر نیستند جان خود را در معرض خطر قرار دهند، علیهذا انتظار می رود با کمال آرامش شهرکها را تخلیه نمایند. و در رابطه با آمادگی ارتش و برخورداری از طرحهایی برای رویارویی با این گروه اندک که قصد درگیری خونین را دارند همین منبع نظامی می گوید: ارتش برای این مسأله در صورت موافقت دولتآمادگی لازم را دارد.

"جنان بورات" در رابطه با طرح تخلیه اظهار می دارد "در کرانه غربی افرادی وجود دارند که بسیار متعصب هستند و اصلاً از شهرکهای خود چشم پوشی نخواهند کرد و طرح تخلیه را به شدت رد می کنند." یک خبرنگار اسرائیلی در رابطه با اعمال و اقدامات ساکنان یهودی می گوید: "ساکنان یهودی بدون در نظر گرفتن عواقب و نتایج قضیه، سکونت در سرزمینهای اشغالی را انتخاب کردند و در حال حاضر هیچ قدرتی نمی تواند امنیت کامل را برای آنها فراهم نماید."

این خبرنگار عقیده داشت که روزی به دستور دولت تخلیه این مناطق صورت خواهد گرفت لکن تا آن موقع ارتش و نیروهای امنیتی مسئول حمایت از این مناطق خواهند بود. و درباره آینده پروژه اسکان و معضل دشواری که ساکنان یهودی در اثر قدرت عظیم انتفاضه با آن روبه رو هستند "بینوفنیتش" می گوید: "سنگ و کوکتل مولوتف به عنوان ابزار ضروری نقش عمده ای را بازی می کنند و اگر ساکنان یهودی از دست این ابزارها جان سالم به در ببرند گرفتار مانع دیگری نظیر کار گذاشتن میخ می گردند که در خیابانها توسط کودکان و نوجوانان و زنان و مردان و کهنسالان فلسطینی پخش می شود تا زمین را به صورت سلاحی علیه ساکنان یهودی درآورند" یکی از ساکنان اظهار می دارد که "میخهای گذاشته شده در خیابانها تا به حال 30 تا 40 دفعه لاستیک اتومبیل ام را سوراخ کرده است و دولت مخارج تعمیر آن را می پردازد."

"نداف شرگای" می گوید: "ساکنان یهودی باید استقامت به خرج دهند که در حال حاضر به اعصابی فولادین و ایمانی عمیق احتیاج دارند تا بتوانند با خطراتی که همیشه با آن مواجه هستند روبه روشوند." او می افزاید: "تردد از منزل تا محل کار و بر عکس و از مدرسه تا منزل به یک خطر حقیقی مبدل شده و امروزه هیچ اتومبیلی که حرکت در راه قدس و الخلیل را داشته باشد مشاهده نمی گردد که بدون دریافت حتی یک سنگ به سلامت از این راه عبور کند اما در شمال کرانه غربی وضع بسیار خطرناک تر است."

هر روز تعدادی از ساکنان مجروح می شوند. انتفاضه فلسطینی زندگی ساکنان یهودی را به یک دوزخ حقیقی مبدل ساخته است و همان گونه که "شیلموگال" می گوید "تا سه سال گذشته (1370) منطقه گوش عتصیونی که از چند شهرک تشکیل شده و نیز مناطق ما بین شهرهای قدس و النقب وضعیت آرام داشتند ولی بانفوذ انتفاضه به این مناطق وضعیت به کلی دگرگون گردید و این منطقه به یک کانون انتفاضه مبدل شد و هیچ بخشی از این منطقه به سلامت از این واقعه نگذشته است به طوری که اتومبیلهای ساکنان منطقه متحمل زیانهای زیادی از پرتاب سنگ توسط تظاهرکنندگان شده اند."

شیلموگال با نگرانی و عصبانیت در این باره می گوید: "موج تظاهرات و تجاوز به امکانات و تأسیسات اسرائیل تمام مستعمره ها را دربرگرفته و شبی نیست که شاهد خرابیهای جدیدی نباشیم شبکه های آب رسانی ـ شبکه های برق ـ خطوط تلفن و با مراکز کشاورزی همه در معرض خطر قرار دارند. از این مسائل که بگذریم مسأله آتش سوزیها تمام سرزمینها را در بر گرفته است."

در همین راستا انتفاضه مردمی اقتصاد تمام اسرائیل را دچار بحران ساخته است به طوری که نصب دیوارهای مجهز به دستگاههای الکترونیکی و تعمیر اتومبیلهای ساکنان و ارتش و جبران زیانهایساکنان در اثر بیکاری و از بین رفتن محصولات کشاورزی ساکنان مخارج زیادی به همراه داشته است همچنین تأمین بودجه های عملیات سرکوبگرانه تروریستی صهیونیستی که ارقام بسیار بالایی را نشان می دهد و نیز حمایت جاده ها و راههای اصلی شهرکها که پانزده میلیون دلار تعیین شده است، زیانهای انتفاضه فقط در زمینه اقتصاد و اموال نیست بلکه اثر نامطلوبی بر روحیه وسایل روانی ساکنان یهودی گذاشته است.

در تأیید این مسأله منابع آگاه گزارش داده اند که یک گروه نظامی برای یک سری عملیات شبانه به منظور انجام بازرسی و دستگیری افرادی که لباس غیر نظامی بر تن داشتند صورتهای خود را همچون سیاهپوستان و سرخپوستان رنگین کرده بودند.

همچنین برخی از منابع به کاهش تعداد ساکنان جدید یهودی اشاره کردند و بسیاری از ناظران معتقدند که در صورت ادامه انتفاضه مردم فلسطین و گسترش آن، امواج مهاجرتها به فلسطین کاسته خواهد شد و شاید هم به مهاجرت ساکنان قدیمی به مرکز فلسطین اشغالی منجر گردد.

منابع صهیونیستی نیز از تخلیه دهها شهرک گزارش داده اند و مسئولین نظامی اسرائیل پس از اینکه تعدادی از مهاجرین در بین راه ربوده شدند نگران مهاجرت ساکنان یهودی به مرکز فلسطین اشغالی هستند، فلسطینیان نیز فعالیتهای جهادی را بر ضد آنها گسترش دادند و حتی با انجام عملیات استشهادی علیه اتوبوسهای حامل شهرک نشینان یهودی رعب و وحشت آنها را چند برابر کرده اند در حالی که روش نابودی منازل اعراب توسط نیروهای اسرائیلی با عدم موفقیت روبه رو شده و آنها درخواست کرده اند تا اقدامات عاجل و مقتضی برایرویارویی با ترک شهرکها از سوی ساکنان صورت گیرد.

انتفاضه ساکنان یهودی را وادار ساخته تا برنامه هایی را که اولویت قرار دارند تغییر دهند لذا از زمان شروع انتفاضه که اسرائیلیها با بحران اقتصادی مواجه بودند ساکنان یهودی به حزبی رأی می دادند که بتواند این معضل اقتصادی را مرتفع سازد ولی هم اکنون یک فرد یهودی به حزبی رأی می دهد که بتواند انتفاضه را خاموش کند زیرا که انتفاضه مهمترین و بارزترین رویداد در میان محافل یهودی می باشد.

یک زن یهودی ساکن در شهر قدس می گوید: برای من فقط امنیت مطرح است زیرا که نمی توان با خیال آسوده در این شهر قدیمی رفت و آمد نمود. همچنین یک شهروند دیگر می گوید: در انتخابات گذشته به حزب کار رأی دادم زیرا که حزب لیکود اقتصاد را دچار بحران ساخت ولی این دفعه به حزب هتحیاه که یک حزب افراطی می باشد رأی می دهم. در همین راستا "اپیه بیلغی" می گوید: "یک جنگ حقیقی زندگی ساکنان کرانه غربی که تحت شعار اسکان مطلوب و راحت در شهرکها اسکان یافتند را تحت الشعاع قرار داده است. درگیری بر سر تعیین بودجه ها اقدامی است برای سرپوش گذاشتن بر بحرانی که هم اکنون دامنگیر ساکنان یهودی گشته است."

ساکنان شهرک یهودی نشین که به دنبال آرامش در یک خانه و یک باغچه کوچک بودند با بمبهای آتش ساز سوزان انتفاضه مواجه هستند که همواره ساعت ورود و خروج آنها از خانه هایشان را تعیین می کنند زیرا در اثر پرتاب این بمبهای آتش ساز آنها صدمه فراوانی دیده اند.

یکی از خبرنگاران می گوید ساکنان یهودی قدمبه سرزمین موعود گذاشتند ولی آسایش و آرامش را که به دنبال آن بودند نیافتند.

ساکنان یهودی این حقیقت را دریافتند که قدرت جنگی ارتش، رو به اضمحلال رفته و روحیه معنوی سربازان به دلیل خدمت در سرزمینهای اشغالی پایین آمده است. آنها همواره طی دوران انتفاضه شاهد عجز و ناتوانی ارتش در حمایت از خود هستند آنها حمایت و دفاع حقیقی را نمی یابند زیرا که نمی توان امنیت و دفاع را در چنین وضعیت جغرافیایی و ماهیت جغرافیایی بشری حاکم تضمین نمود. آنها تحقق یک امر ناممکن را از حکومت اسرائیل درخواست می کنند، در صورتی که به خوبی آگاهند که رژیم اسرائیل نمی تواند کلیه اعراب را از سرزمین خودشان بیرون کند و یا آنها را نابود سازد.

آنها وقتی که به هدف خود نمی رسند سعی می کنند با هر وسیله و با هر شکل ممکن رفتار کنند و بدین صورت ارتش اسرائیل را ضعیف و ناتوان می سازد و با این کار حمایت به دست آمده را هم از بین می برند و با ارتکاب عملیات تروریستی و سرکوبگرانه بر ضد عربها به تجهیزات و امکانات بیشتری احتیاج پیدا می کنند، و در نتیجه از چه مرکزی و یا ارگانی تهیه این امکانات را برای حمایت درخواست می کنند؟ ارتش اسرائیل مورد اهانت و تمسخر این افراد قرار گرفته است و مهمتر از اینها این حقیقت برای ساکنان یهودی و رهبران رژیم صهیونیستی روشن شده که انتفاضه به صورت یک روش جاری در زندگی مردم فلسطین درآمده است که امکان دارد، ادامه یابد و تا روزی که اشغال سرزمینها ادامه داشته باشد این جریان تاریخی وجود دارد.

"عمیرام متسناع" فرمانده سابق منطقه مرکزی می گوید: "بیهوده خواهد بود که به دنبال یک راه حلنظامی برای انتفاضه باشیم. نابودی انتفاضه یک امر ناممکن و محال است. این یک مسأله سیاسی است و به راه حل سیاسی احتیاج دارد."

ه ـ عدم امکان همزیستی:

در مدت بیست سال اشغال، رهبران سیاسی رژیم صهیونیستی معتقد بودند که ملت فلسطین خود را با اشغال وفق داده و کاملاً با شرایط آن هماهنگ شده و بسیاری از این رهبران مدعی بودند که سالهای اشغال روابط درخور توجهی بین اعراب یهودیان برقرار نموده و یک تفاهم و همکاری خوب و انسانی بین مردم مسلمان سرزمینهای اشغالی و نیروهای اشغالگر ایجاد شد ولی انفجار شعله های درخشان انتفاضه مردم مسلمان فلسطین، غیر صحیح بودن این ادعا را ثابت کرد و آمادگی کامل اعراب سرزمینهای اشغالی برای زندگی تحت دشوارترین شرایط و فداکاری در هر زمینه برای ادامه راه انتفاضه و وسعت دادن آن در تمام سرزمینهای اشغالی تا بیرون راندن نیروهای اشغالگر و ایجاد یک دولت مستقل فلسطینی بر تمام اراضی آن را اعلام داشت.

در این راستا حنازیمر می گوید: ادعاهای رهبران اسرائیل در رابطه با این مسأله که سالهای طولانی اشغال برای ایجاد یک نوع اطمینان و وثوق و روابط انسانی و حسن همجواری کافی خواهد بود هیچ پایه و اساسی نداشته و ادعاهای پوچ و بیهوده از آب درآمده است. امروز هیچ خانواده عربی در سرزمینهای اشغالی نمی یابید که بدون دلیل آشکار و روشن از اسرائیل اکراه داشته باشد. شاید هم خانواده ای نمی یابید بدون اینکه شهیدی و یا مجروحی و یا اسیری داشته باشد و خانواده ای در سرزمینهای اشغالی نمی یابید که از مجازات عمومی وتحمل شرایط عدم رفت و آمد و دیگر موانع جان سالم به در برده باشد.

بدون شک آنهایی که معتقد بودند که چند ماه اول انتفاضه دشمنی و کراهتی که فلسطینیان از ما در مدت بیست سال دارند خالی خواهد شد در توجیه مسأله اشتباه کردند. هر لحظه ای که از عمر انتفاضه می گذرد شعله های دشمنی و مخالفت با اشغال در دل فلسطینیان حرارت بیشتری می گیرد. بی شک تمام آنهایی که عقیده داشتند که زیستن تحت شرایط اشغال امکان دارد و می توان با آن هماهنگ شد و یک صلح جامع داشته در توهم به سر می بردند.

در همین زمینه سرتیپ احتیاط "بنیامین الیعازر" یکی از اعضای پارلمان اسرائیل می گوید: "نحوه برخوردمان به ویژه با اهالی مناطق اشغالی، ما را به یک بن بست کشانده است زیرا فکر می کردیم با اعمال زور می توانیم آنها را وادار سازیم تا به همزیستی با یهودیان تن در دهند ولی تا به حال تمام اقداماتی که به کار بردیم مؤثر واقع نشد."

در هر حال پس از اینکه انتفاضه بر عدم امکان همزیستی با نیروهای اشغالگر تأکید ورزید به منظور نادیده گرفتن انتفاضه بر حرکت اسکان و احداث شهرکهای یهودی نشین، رژیم اسرائیل و گروههای افراطی پیشنهاد سیاست تبعید دسته جمعی را به عنوان یکی از راههای مؤثر ارائه دادند تا نیروهای اشغالگر همچنان بر سرزمینهای فلسطینی سلطه یابند و این کار را نیز انجام دادند و با تبعید بیش از چهار صد فلسطینی فعال در انتفاضه سعی در تحمیل این سیاست به اعراب داشتند اما پس از گذشت یک سال این حربه نیز با شکست مواجه و انتفاضه فعال تر از سالهای قبل خود شد.

"اَباابان" وزیر امور خارجه اسبق رژیمصهیونیستی معتقد است که "نمی توان با زور انتفاضه را از بین برد و سیاست سرکوبگرانه و تروریستی نمی تواند راه حلی به همراه داشته باشد." او می گوید: "اسرائیل بر ملتی سلطه یافته است که هیچ رابطه تاریخی و یا دینی با آن ندارد و تنها راه حل را در جدا شدن از همدیگر می دانم."

در همین رابطه "یوئیل بوران" می گوید: "برای نجات از افزایش جمعیت عربها و برخورداری از یک صلح پایدار باید از سرزمینهای اشغالی نجات یافت."

در پایان این بحث می توان گفت که انتفاضه فقط به عنوان یک رویداد ساده تلقی نمی شود بلکه به عنوان اساسی ترین و تنها رویداد تاریخ چندین ساله اسرائیل به حساب می آید که در حال حاضر تمام رویدادها از آن نشأت می گیرند از جمله به مخاطره انداختن شهرکهای یهودی نشین و پروژه های اسکان یهودیان در فلسطین که طی چند سال اخیر به راحتی توانسته پروژه اسکان یهودیان در سرزمینهای اشغالی را به مخاطره انداخته و روند حرکت آن را آهسته سازد و تمام امکانات واقعی برای از میان بردن آن را در آینده فراهم کند.

مآخذ:

1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهش های تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد هفتم، چاپ اول، 1383.
2. صفاتاج، مجید: ماجرای فلسطین و اسرائیل، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ اول، 1380.
3. بولتن رویداد و گزارش، مؤسسه تحقیقات و پژوهشهای سیاسی ـ علمی ندا، شماره های 41 و 59؛

16/11/1386، سال دهم شماره 39، شماره مسلسل 373.

1. نشریه صدای فلسطین اسلامی، دفتر جنبش حماس در تهران، شماره 28.
2. خبرگزاری قدس، شهرک های صهیونیستی، شماره 103، 3/2/1384.