رهایی اجباری

اصطلاح "رهایی اجباری" (Forcible Redemption) برای توصیف تلاش های صهیونیسم برای فتح دیاسپورا یا همان گروه های یهودی پراکنده در جهان به کار می رود. هدف این تلاش ها واداشتن اعضای این گروه ها به ترک میهنشان و مهاجرت به اسرائیل است؛ زیرا مهاجرت آنها (انتقال ـ ترانسفر)باعث رهایی آنها از حالت تبعیدی در زمین دیگران است. صهیونیسم می پندارد که صلاح گروه های یهودی را می داند و یهودیان در تبعید از خطرات مادی و معنوی که آنها را تهدید می کند غافلند و چون غافلند، علاقه چندانی به مهاجرت به اسرائیل از خود نشان نمی دهند.

یکی از مسئولان اسرائیلی در توصیف این وضعیت می گوید: "ما خود را ناگزیر از آن می دانیم که هر مهاجر را همچون یک قاطر سرکش به اسرائیل بازگردانیم". وی رهایی اجباری یهودیان را مثل یک عمل جراحی لازم می دانست.

رهایی اجباری شکل گوناگونی دارد؛ از جمله صدور بیانیه ها و پرداختن به فعالیت های صهیونیستی که هدف آن متهم کردن اعضای گروه های یهودی به وفاداری دوگانه است. مثلاً گولدا مایر به هنگامی که (در سال 1960) وزیر امور خارجه اسرائیل بود، با ارسال پیام های رسمی به بعضی از دولت های غربی نسبت به وقوع رخدادهای یهودستیزانه در آن کشورهااعتراض کرد؛ گویا اسرائیل مسئول یهودیان جهان است و عملاً این توانایی را دارد که برای حمایت از آنها، وارد عمل شود و گویا یهودیان جهان، این اختیار را به اسرائیل داده اند که به نام آنها سخن بگوید و از آنها دفاع کند.

گاه در راستای رهایی اجباری، کمک و یاری به مهاجران یهودی ـ که به اسرائیل نمی آیندـ قطع می شود؛ مانند قطع کمک به برخی ساکنان اردوگاه های کوچندگان پس از جنگ جهانی دوم، که تمایل داشتند به ایالات متحده مهاجرت کنند. صهیونیست ها انواع فشار را بر آنها وارد کردند؛ از محرومیت از سهمیه های غذا و کار گرفته تا محرومیت از حمایت قانونی از جمله حق کسب اجازه سفر. گاهی آنها به کلی از اردوگاه رانده می شدند. چنین فشارهایی اکنون بر مهاجران شوروی که تمایل به مهاجرت به ایالات متحده دارند، وارد می شود.

از دیگر اشکال رهایی اجباری، گرفتار کردن شهرک نشینان جدید در اسرائیل است. بدین ترتیب که کمک های هنگفتی به آنها می شود که بازپرداخت آنها برایشان غیرممکن است. در سال های اخیر، چنین شگردی به طور گسترده درباره مهاجران شوروی اعمال شد.

نویسنده ای در نشریه دافار تصریح کرد که اگر کار به دست او بود، گروهی از جوانان اسرائیلی صهیونیست و پرشور را انتخاب می کرد تا کارِ رهایی اجباری یهودیان پراکنده را ـ از راه پنهان شدن و ترساندن آنها ـ به عهده گیرند و در این راه شعارهای "یهودیان ملعون" و "ای یهودیان به فلسطین بروید" را سر دهند (شعار اخیر، به طور کلی یک شعار صهیونیستی و در عین حال، یهودستیزانه است). شاید مهم ترین رخداد در زمینه رهایی اجباری که جنبش صهیونیسم به آن دست زد عملیات عراق بود که دولت صهیونیستی، مزدوران خود را به عراق فرستاد و آنها در آنجا در اماکن تجمع اعضای گروه یهودی و در کنیسه مواد منفجره کار گذاشتند تا آنها را ترسانده و به گریختن یا رهایی اجباری "تشویق" کنند.

مأخذ:

1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهش های تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد هفتم، چاپ اول، 1383.