صهیونیسم حداکثری

این اصطلاح (Maximal Zionism) اخیرا در اسرائیل رواج یافته است و معمولاً برای اشاره به اعتقاد صهیونیست هایی به کار می رود که با عقب نشینی از هر وجب آنچه که "سرزمین اسرائیل بزرگ" می نامند مخالفت می کنند. از نظر آنها، سرزمین های اشغالی، جزو سرزمین مقدس موعود است و البته اگر به ویژگی یهودی کشور آسیب نرسد، می توان این سرزمین ها و ساکنان آن را حفظ کرد؛ زیرا سرکوب مداوم اعراب، آرامش صهیونیست ها را در این اراضی تضمین می کند (لذا این اصطلاح، مترادف اصطلاح "صهیونیسم ارضی" (Territorial Zionism) و "صهیونیسم توسعه طلب" (Expansionist Zionism)است).

بنابراین آنها با هر گونه امتیازدهی یا عقب نشینی نیروهای اسرائیلی و یا هرگونه برچیدن شهرک هایصهیونیستی در کرانه باختری و جولان و دیگر مناطق ـ اگرچه محدود باشد ـ مخالفند.

گفتنی است که طرفداران صهیونیسم حداکثری، فقط از اعضای احزاب مذهبی نیستند، بلکه در صفوف آنها شمار زیادی از سکولارها نیز وجود دارند. علاوه بر این، مذهبیونی هستند که به منظور حفظ نفوس یهود یا عقب نشینی از زمین ها، مخالفتی ندارند.

صهیونیسم حداکثری در صهیونیسم حداقلی (که برای تفاهم با اعراب، نرمش و آمادگی نشان می دهد) نهفته است. صهیونیست ها بنابر تعیین موازین بین المللی و توان ذاتی نظامی اسرائیل، گاه به حداکثر و گاه نیز به حداقل رو می آورند. با توجه به زیردست بودن اسرائیل و پیروی تقریبا کامل آن از ایالات متحده، می توان این ناپایداری را با توجه به سیاست های ایالات متحده تشخیص داد.

به اعتقاد ما، با ظهور نظم نوین جهانی و تمایل ایالات متحده به تبدیل سراسر جهان به کارخانه و بازار (عاری از ارزش ها و خصوصیات) بر اسرائیل فشار وارد خواهد آمد تا برای همکاری با برخی از نظام ها و نخبگان حاکم عرب، نرمش و آمادگی بیشتری از خود نشان دهد.

مأخذ:

1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهش های تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد هفتم، چاپ اول، 1383.