صلح مرحله ای، طرح شورای

این طرح از چند مرحله تشکیل شده است:

در مرحله اول که پنج سال به طول می انجامد، عملیات تروریستی متوقف می شود؛ و پیش از آنکه اسرائیل از یک وجب از زمین خود عقب نشینی کند، باید آرامش در اسرائیل حاکم شود. این امر فضایی مناسب را برای حل و فصلهای همیشگی فراهم می کند.

ـ این طرح همه نیازهای امنیتی اسرائیل را برآورده می کند.

اکنون فرصت خوبی برای عربها فراهم شده است که باید از آن استقبال کنند، زیرا این طرح به خواسته های آنها پاسخ می دهد. مؤید این امر واکنشهای مثبتی است که تاکنون از رهبران فلسطینی و طرفهای عربی مشاهده شده است. اگر فلسطینیان این طرح را رد کنند، فرصت تشکیل کشوری فلسطینی را از دست می دهند و موقعیت اسرائیل در جهان تقویت می شود.

الف ـ فرضیه های اساسی:

ـ رکود سیاسی خطر بزرگی برای اسرائیل محسوب می شود.

ـ قرارداد صلح در صورتی که با اعتماد متقابل همراه نباشد، خطرش از رکود سیاسی کمتر نیست. از این رو پیش از بستن قرارداد صلح، باید فضایی از اعتماد متقابل ایجاد گردد.

ـ قرارداد صلح باید ضامن تدابیر امنیتی دراز مدت برای اسرائیل باشد، و در صورتی که قرارداد صلح محترم شمرده نشود، امکان بازگرداندن وضع به حالت سابق وجود داشته باشد.

ـ این قرارداد باید هم با کشورهای عربی و هم فلسطینیان بسته شود، زیرا نمی توان این دو را از همدیگر جدا کرد.

ب ـ اصول طرح:

برای ایجاد اعتماد متقابل، دولت اسرائیل متعهد می شود که پنج سال پس از اعلام خودمختاری، با ایجاد تغییرات جزئی در مرزها، از زمینهای کرانه باختری و نوار غزه عقب نشینی کند، و با تشکیل کنفدراسیون اردنی ـ فلسطینی یا کشوری فلسطینی در این مناطق مخالفت نورزد. پارلمان اسرائیل رسما این تعهد را تصویب خواهد کرد. این تعهدات در صورتی الزامی است که عربها در خلال این پنج سال به کلیه شرایط زیر پاسخ مثبت بدهند:

ـ دولتهای عرب پایان حالت جنگ با اسرائیل، از جمله لغو تحریم و توقف تروریسم و... را اعلام می کنند.

ـ رهبری فلسطینی داخل و خارج سرزمینها (اشغالی) توقف انتفاضه و تروریسم بر ضد اسرائیلیها و یهودیان داخل و خارج اسرائیل را اعلام می کند، و عملاً نیز به آن پایبند می شود.

ـ فلسطینیان داخل سرزمینها (اشغالی) و خارج از آن اسرائیل را به رسمیت می شناسند. و حق بازگشت به داخل کشور اسرائیل را منتفی می دانند.

ـ اسرائیل، پیش از پایان یافتن دوره پنج ساله که باید پایبندی به شرایط یادشده در آن اثبات شود و بدون امضای قرارداد صلح با تک تک کشورهای عربی، از سرزمینهای (اشغالی) عقب نشینی نمی کند.

برخی از شرایطی که باید در قرارداد صلح گنجانده شود:

قرارداد صلح با کشورهای عربی:

قرارداد صلح با هر یک از کشورهای عربی در برگیرنده تدابیری در مورد منابع آبی، و نقاط مرزی، و جهانگردی، و بازرگانی، و صنعت، و مسائلی از این قبیل خواهد بود. (حتی در صورتی که سوریه این شرایط را رعایت نکند، اسرائیل باز هم به قرارداد صلح پایبند می ماند، اما مذاکره در مورد بلندیهای جولان به پایبندی سوریه به این شروط موکول می شود.)

ج ـ قرارداد صلح با کشور فلسطین:

ـ مشکل آوارگان حل نمی شود مگر در خارج از مرزهای اسرائیل.

ـ دولت فلسطین در ده سال اول تشکیل خود حق تشکیل ارتش را ندارد.

ـ در ده سال اول تشکیل دولت فلسطین، در صورتی که ارتش بیگانه ای به اجبار یا با رضایت وارد این کشور شود، اسرائیل حق دارد ارتش خود را وارد کشور فلسطین کند.

ـ برای جلوگیری از تحرکات نیروهای احتمالی مخالف در کشور فلسطین برضد اسرائیل، تدابیر مشترک دفاعی اتخاذ می شود.

ـ در پنج سال اول تشکیل دولت فلسطین، نیروی بازدارنده محدودی از ارتش اسرائیل در امتداد رود اردن مستقر می شود.

ـ در پنج سال اول تشکیل کشور فلسطین، هواپیماهای اسرائیلی اجازه دارند که پروازهای شناسایی بر فرار کشور فلسطین انجام دهند.

ـ ساکنان آبادیهای یهودی نشین وضعیت و آینده خود را در سایه واقعیت سیاسی جدید مشخص می کنند.

ـ تغییرات مرزی جزئی، علاوه بر موارد دیگر،شامل حومه شهر قدس نیز می شود.

ـ در غرب و شرق شهر قدس، انتخابات شهرداریها جداگانه برگزار می شود.

ـ اماکن مقدس را نمایندگان هر یک از ادیان سه گانه اداره می کنند.

د ـ ضمانتهای اجرایی قرارداد صلح:

ـ ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی (پس از برقراری روابط دیپلماتیک با اسرائیل) ضامن اجرای قرارداد صلح از هر دو طرف هستند و با بروز اختلاف نظر میان طرفین نقش میانجی را ایفا می کنند.

ـ از ایالات متحده خواسته می شود که موافقتنامه های نظامی را با اسرائیل امضا کند.

مأخذ:

1. روزنامه اسرائیلی "هاآرتس" مورخه 7/6/1998.