شیمونی، دیوید (1956ـ1866)

دیوید شیمونی (David shimoni) شاعر عبری نویس است که در مینسک (روسیه) به دنیا آمد و در 1909 به فلسطین رفت. در آن جا به کشاورزی و نگهبانی در یکی از شهرک های یهودی نشین پرداخت و سپس به آلمان سفر کرد (1911) و در چند دانشگاه درس خواند. با آغاز جنگ جهانی اول به روسیهبازگشت و تا پایان جنگ در آنجا ماند. سپس دوباره به فلسطین رفت (1921) و تا آخر عمر در آن جا ماند. نخستین مجموعه شعرش را با نام مردم (1911) منتشر کرد.

مجموعه دومش تندباد و آرامش (1912) نام داشت. سپس به سرایش ترانه های چوپانی روی آورد و با همان ها پرآوازه شد. آثار او در چهار جلد به چاپ رسیده است که عناوینش از این قرار است: چکامه های غنایی (1925)، سروده های چوپانی و ترانه های فولکور درباره زندگی در فلسطین جدید (1927) حماسه و اشعار فکری (1930) و شعر سفر (1931).

شعر شیمونی بازتاب ارزش ها و خواسته های نسل دوم یهودیان مهاجر به فلسطین است؛ زیرا اگرچه می کوشد قهرمانی های "صهیونیست های پیشتاز" را پاس دارد و بزرگ شمارد، اما احساس اندوه و خستگی و احساس حتمی بودن سرنوشت غم انگیز در آن موج می زند؛ درست مانند بیشتر آثاری که صهیونیست های ساکن فلسطین تا پیش از برپایی دولت اسرائیل نوشته اند. بسیاری از چکامه هایش رنگ و بوی آموزشی ـ آن هم به طور مستقیم ـ دارد و همین سبب شده است که از زیبایی های ادبی تهی باشد و به وعظ و خطابه شبیه تر گردد.

شیمونی از نسل آن دسته از ادیبان است که شیفته شعر بیالیک بودند و آثارشان آشکارا از او اثر گرفته بود. او به نوآوری در قالب قصیده روی نیاورد و در جستجوی آهنگ ها و تصاویر متفاوت خیال انگیز برنیامد.

سبکش همان سبک شعر سنتی و عبری زبان روزگارش بود؛ شعری که نشانه های فروپاشی در آن نمایان شده بود و مهم ترین دلیلش این بود کهنمی توانست واقعیت های پیوسته در حال دگرگونی را بیان کند. بدین سبب می توان شعر شیمونی را به طور کلی کم ارزش و کلیشه ای دانست. افزون بر شعر، شیمونی شمار زیادی از کتابهای نویسندگان بزرگ روسی همچون پوشکین، تولستوی و لرمانتوف را به عبری برگردانده است.

مأخذ:

1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهش های تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد سوم، زمستان 1382.