اردن ـ اسرائیل، معاهده صلح

از دانشنامه صهیونیسم و اسرائیل


رژیمهای اسرائیل و اردن در 6/8/1373 معاهده صلحی را بر مبنای دستیابی به یک صلح پایدار در خاورمیانه براساس قطعنامه های 242 و 338 شورای امنیت سازمان ملل به امضا رساندند.

این معاهده صلح که در وادی عربی به امضای اسحاق رابین و عبدالسلام مجالی نخست وزیران اسرائیل و اردن رسید شامل بندهای زیر است:

1) برقراری صلح: صلح بین دولت اسرائیل و پادشاهی اردن برقرار می شود.

2) اصول کلی: دو طرف، حاکمیت، یکپارچگی ارضی و استقلال سیاسی یکدیگر را به رسمیت خواهند شناخت و متعهد می شوند به آن احترام بگذارند.

3) مرزهای بین المللی: مرزهای بین المللی دو طرف دائمی است و دو طرف موظفند مرزهای بین المللی یکدیگر را به رسمیت بشناسند و امنیت آن را بر عهده بگیرند.

4) امنیت: دو طرف باید از تهدید و یا استفاده از نیروهای نظامی یا سلاح علیه یکدیگر اجتناب کنند. دو طرف متعهد به مبارزه با تروریسم می شوند.

5) روابط دو جانبه و دیپلماتیک: دو طرف با برقراری روابط کامل دیپلماتیک موافقت می کنند و در خلال یک ماه آینده با یکدیگر سفیر مبادله خواهند کرد.6) آب: دو طرف با به رسمیت شناختن حق استفاده از آبهای مرزی موافق هستند.

7) روابط اقتصادی دو طرف با برداشتن کلیه موانع تبعیض آمیز برای برقراری روابط اقتصادی عادی موافق هستند.

8) آوارگان: دو طرف برای حل مشکل آوارگان در سطوح دو جانبه موافق هستند.

9) مکانهای تاریخی و مذهبی: براساس توافق واشینگتن، اسرائیل به نقش ویژه فعالی اردن برای اداره اماکن مذهبی در قدس احترام می گذارد.

10) مبادلات علمی و فرهنگی: دو طرف باید در کمتر از 9 ماه آینده معاهده ای را در خصوص توافقهای علمی و فرهنگی به امضا برسانند.

11) روابط حسن همجواری: دو طرف باید از تبلیغات علیه یکدیگر خودداری کنند.

12) مبارزه با جنایت و قاچاق موادمخدر.

13) حمل نقل و جاده ها: دو طرف جابه جایی آزاد خودروهای طرف دیگر در خاک خود را جایز می دانند.

14) آزادی حمل و نقل دریایی و دسترسی به بنادر یکدیگر.

15) حمل و نقل شهری.

16) پست و مخابرات.

17) جهانگردی.

18) محیط زیست.

19) انرژی: دو طرف در توسعه منابع انرژی مشارکت می کنند.

20) توسعه دره اردن.

21) بهداشت.

22) کشاورزی: دو طرف در زمینه کشاورزی با یکدیگر همکاری می کنند.

23) عقبه و ایلات: دو طرف در نزدیکترین زمان باید درباره گسترش شهرهای عقبه و ایلات وارد مذاکره شوند.

بندهای 30 ـ 24 شامل موارد: ادعاها، حقوق و تعهدات قانونگذاری مطبوعات، اقدامات موقت حل و فصل منازعات و ثبت رسانی می باشد.

مأخذ:

  1. روزنامه جمهوری اسلامی، به تاریخ 7/8/1373.