کنفرانس بین المللی صلح، طرح آمریکا پیرامون ـ 1984

در اوایل سال 1984 ریگان رئیس جمهور آمریکا پیامی برای شامیر نخست وزیر اسرائیل فرستاد و از وی خواست موقعیت تاریخی به دست آمده که راه را برای مذاکرات صلح در منطقه هموار می کند، از دست ندهد و موضع خویش را تغییر دهد. اما در ارتباط با موضع به اصطلاح میانه ای که برخی از رهبران عرب مانند ملک حسین و یا حسنی مبارک و نیز شیمون پرز نخست وزیر اسرائیل برای به جریان انداختن روند صلح اتخاذ و پیگیری نموده اند، در ابتدا به شکل محتاطانه ای با آن برخورد کنند و احتمالاً یکی از دلایل این احتیاط نیز ملاحظات مربوط به وجود اختلافات داخلی در حکومت اسرائیل در این زمینه بود.

آمریکاییها پس از ملاقات پرز و مبارک در اسکندریه و اعلام توافق این دو پیرامون کنفرانس بین المللی صلح در ملاقاتی که با شیمون پرز داشتند در مقابل درخواستهای وی به منظور تأیید این موضع، احتیاط به خرج داده و کماکان بر مذاکرات مستقیم بین طرفهای درگیر تأکید نمودند. اما پس از آن، تحولات منطقه به نوعی از احتمال توافق آمریکا برای وارد شدن در بازی پرز ـ ملک حسین و مبارک حکایت کرد و همگی دریافته اند که این کنفرانس بهترین طریقه به منظور جلب مشارکت اردن در مذاکرات صلح، آغاز گفتگوهای مستقیم بین طرفهای درگیر، حذف ساف و یا حداقل در تنگنا قرار دادن آن برای تسلیم در مقابل شرایط آمریکا و رژیم صهیونیستی و بی اثر نمودن تلاشهای شوروی به منظور نفوذ در منطقه از طریق کنفرانس بین المللی می باشد. زیرا حضور شوروی در چنین کنفرانس فرسایشی نه تنها به افزایش نفوذ شوروی در منطقه کمکی نخواهد کرد بلکه شکل مکارانه ای جلب حمایت و پشتیبانی شوروی از تلاشهای آمریکا و رژیم صهیونیستی در مذاکرات مستقیم می باشد.

اساسا در این شرایط تفرق و تشتت جهان عرب و نیز کمرنگ شدن شعارهای ضد صهیونیستی پیشین کشورهای عربی و تلاش آشکار و پنهان آنان به منظور پایان دادن به این مناقشات و آماده شدن برای مقابله با به اصطلاح دشمن جدید در دروازه شرقی جهان عرب یعنی انقلاب اسلامی، دیگر آمریکا ضرورتی برای تجدیدنظر در مواضع گذشته خویش نسبت به قضیه فلسطین و دادن امتیازی به اعراب و فلسطینیها احساس نکرد. در گرماگرم تلاشهای پیگیر آمریکا و شوروی به منظور دستیابی به راه حل مشکل خاورمیانه، اجلاس شورای ملی فلسطین در راستای سیاستهای آشکار و پنهان شوروی و به منظور دستیابی به وحدت میان جناحهای مختلف مرتجع و تندرو و تقویت مجدد بنیه از دست رفته سازمان، تشکیل جلسه داد.

مأخذ:

ـ بولتن های خبری مرکز مطالعات و تحقیقات استراتژیک، 1363.