گالیلی، سند

رهبران رژیم صهیونیستی بعد از تجاوز پنجم ژوئن 1967 آنچه را باعث تسهیل آمال و اهداف توسعه طلبانه بر سرزمینهای فلسطینی و عربی و انجام برنامه ها و طرحهای آن جهت تصفیه حساب با قضیه فلسطین می شد، را پیدا کردند. احزاب و گروههای اسرائیل مبادرت به توزیع و پخش شعارها و توجیهاتی برای اهداف توسعه طلبانه ارضی خود نمودند. به عبارت دیگر می توان گفت که: سیاست اسرائیلی براساس دکترین نه جنگ و نه صلح به پیش می رفت.

این سیاست از دیگر استراتژی ای که صلح را غیرممکن و بی فایده می دید، در تمام جنگهای اسرائیل و کشمکشهای آن با کشورهای عربی، اعمال می شد، و لذا به خاطر همین موضوع اشغال مناطق و سرزمینهای عربی به طور دائم ادامه داشت، از طرف دیگر سیاست امر واقع و خلق حقایق جدید در مناطق اشغالی، اینها چیزی بودند که آینده این مناطق را مقرر می داشتند.

اگر در آن اثناء نوعی از تقسیم نسبی بین رهبران رژیم صهیونیستی و احزاب آنها، بروز می داد، یعنی بین تندروها و میانه روها، یا بین بازها و کبوترها، پس اختلاف و کشمکش بین طرفین حول سیاست توسعه طلبانه و تجاوزکارانه بین اکثریت و اقلیت می چرخید. البته فرق بین دو جریان، جوهری و اساسی نبوده بلکه به روشهای اعمال سیاست هر کدام و حول تمام چیزهای ساخته و توجیهاتوارده ای که حقیقت همه آنها سیاست گسترش و توسعه ارضی بود.

همچنین محروم کردن مردم فلسطین از حقوق و وطنشان. لذا "بازها" معتقد بودند که سختگیری و فشار بر فلسطینیها، باعث مصونیت موضع اسرائیلی از پوسیدگی و فشار خواهد شد و از طرف دیگر باعث می شود که اسرائیل بتواند در مقابل فشارهای خارجی مقاومت و ایستادگی نماید، در حالی که "کبوترها" معتقد بودند که مواضع آنها به اسرائیل در مقابل خارجیها کمک می کند.

در این چارچوب بود که در حزب کارگر که تنها حزب حاکم در آن زمان بود، دودستگی پیدا شد: دسته اول همان "بازها" بودند که بارزترین شخصیت آن خانم "گلدامایر" نخست وزیر اسرائیل و "موشه دایان" وزیر دفاع و "یسرائیل گالیلی" بودند. گروه دوم که همان گرایش "کبوتری" به رهبری "بنحاس سابیر" وزیر مالی و "ایگال آلون" معاون نخست وزیر و "آباإبیان" وزیر خارجه اسرائیل بودند.

در طول مشاجرات درگیریهای لفظی و فکری که در حزب کار در تابستان 1973 برای تعیین برنامه های انتخاباتی حزب که می بایست مقدمه ای برای انتخاباتی باشد که در اواخر همان سال اتفاق می افتاد و علی رغم اینکه اختلافات، در تاریخ 12/8/1973 درباره سیاستی که در آینده نزدیک می بایست در مناطق اشغالی اجرا گردد، بین وزرای حزب کار توافقی حاصل شد. دبیران حزب کارگر و مؤسسات "معراخ" بر این پیمان که به اسم "پیمان دایان ـ سابیر" یا "پیمان و سند گالیلی" منتسب بود توافق کردند. گالیلی، سند پیمان را طوری تنظیم کرد تا شامل مطالب "بازها" باشد و بدون ذکر اشاره ای به ایده و تفکر ضمیمه کردن مناطق اشغالی تا جناح "کبوترها" نیز راضی باشد. بدین ترتیب خط تشدّد در سند گالیلی خاتمه یافت.

سندی که "آریه آلیاف" یکی از قطبهای حزبکارگر در آن وقت و دبیر سابق شورای امنیت، آن را با عبارت "سند ضمیمه پیشروی" توصیف می کند.

مواردی که در سند گالیلی ذکر شده است، عبارت است از:

1) مقدمه: نقاط سند و پیمان که اتفاق نظر وزرای حزب کارگر درباره سیاست اسرائیل در مناطق اشغالی است، قرارهایی که بر آن حزب کارگر و تجمع کارگران تصدیق داشته باشند، نیست، بلکه این نقاط سند توصیه های وزراء حزب کارگر می باشد. از این نقاط تعبیر مبدئی در برنامه های انتخاباتی برای تجمع کارگران خواهد شد، و تضمین آنها در برنامه ها و طرحهای عملی عمومی دولت اجرا خواهد شد.

2) روش: حکومت آینده اعمال خود را در مناطق اشغالی براساس سیاستهای اعمالی حکومت فعلی ادامه خواهد داد، مخصوصا مواردی که به توسعه خدمات شهری و حکومت نظامی و مسائل مربوط به مسکن می شود.

3) اسکان پناهندگان و جمع کردن آنها در بخش غزه: برنامه کاری برای چهار سال آینده را وضع می کند. برنامه ای که در صدد اسکان پناهندگان فلسطینی در بخش غزه و جمع آوری آنها در این مکان، انجام اعمالی برای تحقق این هدف مثل ایجاد مسکن، اصلاح اردوگاهها و آموزش حرفه ای و خدمات و...

4) پیشرفت در کرانه غربی: برنامه و طرحهایی را برای چهار سال آینده جهت پیشرفت بنیه اقتصادی و خدمات و شبکه های آبرسانی و تعلیم و آموزش حرفه های مختلف و برق و حمل و نقل و جاده سازی انواع صنایع و مشاغل.

5) ایجاد تسهیلات برای اسرائیلی ها: تسهیلات و امکانات خاصی را برای تشویق اسرائیلی هایی که حاضر شوند در مناطق اشغالی طرحهای صنعتی اجرا کنند، در نظر گرفته شده است.

6) سیاست پلهای باز: سیاست پلهای بازاستمرار خواهد یافت.

7) کار ساکنین در اسرائیل: کار ساکنین مناطق در اسرائیل و در بخشهای اقتصادی یهودی برای رقابت از دو ناحیه تعداد و اماکنی کار.

8) مستعمرات شبه نظامی و شهری: مستعمره های جدیدی ایجاد خواهد شد و یک شبکه مستعمراتی ایجاد خواهد شد و این کار از طریق افزایش تعداد ساکنین مناطق یهودی از راه گسترش حرفه ها و صنایع و جهانگردی انجام می گیرد. (سند گالیلی شامل نکاتی برای ایجاد مستعمرات جدیدی در کرانه غربی و نوار غزه و جولان در مدت چهار سال بوده است).

9) جمع آوری و خریدن زمینها در مناطق اشغالی: گسترش کار به خاطر جمع آوری سرزمین برای اسکان ساکنین یهودی و برنامه از پیش طرح ریزی شد.

10) بیت المقدس و اطرافش: استمرار ساکن کردن یهودیان در پایتخت و گسترش صنعت در این شهر و در اطراف آن، جهت ثابت کردن نفوذ خود در این منطقه و سلطه بر آنها.

11) ایجاد و تأسیس بندری در جنوب غزه برای گسترش هرچه سریع تر در حمل و نقل.

12) مرکز صنایع در "کفارسابا": شرایط لازم برای ایجاد مرکز صنایع در "کفارسابا"، پشت خط سند تأمین شود. این عمل برای تصمیم و گسترش صنایع اسرائیلی در منطقه طولکرم و قلقیلیه می باشد.

مأخذ:

1. الموسوعة الفلسطینیه، "غالیلی ـ وثیقه"، جلد سوم، 1984.