شیندلر، الکساندر

از دانشنامه صهیونیسم و اسرائیل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۱:۲۲ توسط Wikiadmin (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


الکساندر شیندلر (Alexander Schindler) یکی از رهبران یهودیت اصلاح طلب آمریکا در مونیخ متولد شد و به سال 1932 از آلمان به آمریکا مهاجرت کرد. به همراه نیروهای آمریکا طی جنگ جهانی دوم در اروپا خدمت کرد و پس از آن به تحصیلات دانشگاهی خود ادامه داد و سپس در دانشکده اتحادیه عبری درس خواند. در سال 1953 به عنوان حاخام انتخاب گردید. او حاخام کنیسه ایمانویل نیویورک شد و در کادر رهبری چندین نهاد یهودی و صهیونیستی جای گرفت. شیندلر می کوشد تا برخی شعائر و بخشی از حس دینی را ـ که بنیانگذاران جنبش اصلاح طلب تحت تأثیر فلسفه خردگرایی کنار گذاشته بودند ـ به یهودیت اصلاح طلب بازگرداند.

شیندلر در سال 1976 به عنوان رئیس کنفرانس سران سازمانهای بزرگ یهودی آمریکا انتخاب شد. اواولین یهودی اصلاح طلب بود که چنین منصبی را در اختیار می گرفت. شیندلر تا سال 1978 در این پست باقی ماند. در دوران ریاست خود با بگین، نخست وزیر وقت اسرائیل، همکاری کرد و در جریان گفت وگوهای کمپ دیوید طرف مشورت وی محسوب می شد. شیندلر موضع گیری صهیونیستهایی را داشت که از مهاجرت یهود به اسرائیل حمایت می کردند و در این راستا به اعمال فشار می پرداختند ولی خود هیچ گاه به اسرائیل مهاجرت نمی کردند. آنها دولت صهیونیستی را کاملاً مورد حمایت قرار می دادند و به شکل علنی از آن انتقاد نمی کردند.

با این حال صهیونیستهای وطنی همواره از اسرائیل می خواستند که به گونه ای رفتار کند که آنان را در کشورهایشان دچار تنگنا نسازد و به همین دلیل وقتی که دست داشتن اسرائیل در کشتارهای صبرا و شتیلا مشخص گردید شیندلر اعلام کرد که یهودیان آمریکا نگران عملکرد دولت اسرائیل هستند.

بگین در پاسخ به او گفت که یهودی واقعی باید بدون هیچ شک و سؤالی، از اسرائیل حمایت کند و به آن ایمان داشته باشد. شاید همین امر باعث شد که شیندلر بگوید: "تنها موضوع مطرح در میان یهودیان آمریکا اسرائیل است؛ اسرائیل کنیسه آنان به شمار می آید و نخست وزیر آنان حاخام آنهاست؛ مسائل داخلی و بین المللی نیز بادی براساس میزان نفع و ضرر آن برای اسرائیل سنجیده شود".

شیندلر به گروهی پژوهشی که گرشون کوهن، رهبر یهودیان محافظه کار، نیز در آن بود، پیوست. این گروه اعتقاد داشتند که یهودیان آمریکا با هر گرایشی می توانند به اسرائیل اهتمام بورزند و در عین حال سرنوشت مستقل خود را رقم بزنند بدون آن که لزومااسرائیل را مرکز و محور زندگی جوامع یهودی خارج از اسرائیل بدانند. شیندلر پس از انتفاضه اظهار داشت که یهودیان آمریکا به دلیل رفتار اسرائیل به شدت در تنگنا قرار گرفته اند و از تل آویو خواست تا با فلسطینیان به تفاهم برسد.

مأخذ

  1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهشهای تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد پنجم، چاپ اول، پاییز 1382.