برنادوت، کنت فولک (1948ـ1895)

از دانشنامه صهیونیسم و اسرائیل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۱:۱۲ توسط Wikiadmin (بحث | مشارکت‌ها) (۱ نسخه واردشده)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


کنت فولک برنادوت (kont Folke Bernadotte)یک سیاستمدار و افسر سوئدی و ازیک خانواده اصیل سلطنتی (برادرزاده گوستاو پنجم پادشاه سوئد) بود که از دانشکده افسری کالبرگ فارغ التحصیل شد. ارتباط او با مسأله یهود از آنجا آغاز شد که در سال 1943 نایب رئیس صلیب سرخ سوئد شد و در سال 1946 به ریاست آن رسید. در این هنگام سازماندهی عملیات مبادله اسرا و مجروحان میان آلمان نازی و متفقین برعهده او بود. پس از آن، در سال 1945 درباره آزادی بیش از 7000 زندانی اسکاندیناوی، که بیش از 400 یهودی دانمارکی هم در میانشان بودند، با "هیملر" (مسئول امنیتی آلمان) مذاکره کرد. وی توانست چند هزار زن یهودی را از بازداشتگاه ها آزاد کند.

در سال 1948 شورای امنیت در درگیری اعراب و اسرائیل "برنادوت" را به عنوان میانجی برای اجرای توافقنامه آتش بس انتخاب کرد. وی قبلاً توانسته بود آتش بس اول میان دو طرف را در 11 ژوئیه برقرار کند و برای این کار هم به پایتخت های عربی رفته بود تا نظر رهبران عرب را درباره مسئله فلسطین بداند و هم با رهبران صهیونیست دیدار کرده بود تا با دیدگاه آنان درباره درگیری آشنا شود.

نتیجه این ارتباطات پیشنهادهایی بود که به عنوان "پیشنهادهای برنادوت" معروف شد و مبنای آن ایجاد تعدیلاتی در قطعنامه 1947 سازمان ملل درباره تقسیم فلسطین به دو کشور بود. محافل صهیونیستی این تعدیلات را برهم زدن موازنه قوا میان رژیم نوپای صهیونیستی و کشورهای همجوار عرب دانستند. به همین دلیل، سازمان صهیونیستی اشترن در 17 سپتامبر 1948، وقتی برنادوت به عنوان میانجی از دمشق وارد قدس شد، او را ترور کرد.

ابتدا "جبهه سرزمین اجدادی"، که وجود خارجی نداشت، مسئولیت این کار را برعهده گرفت.اما پس از آن معلوم شد این نام خیالی صرفاً پوششی برای سازمان اشترن است. گفتنی است که اسحاق شامیر" یکی از سه نفری بود که نقشه ترور را کشیدند و به سوی "برنادوت تیراندازی کردند.

پس از ترور او رالف جانسن پانچ جایش را گرفت.

نکته جالب توجه این که صندوق ملی یهود برای بزرگداشت وی جنگلی را به نام برنادوت نامیده است. برنادوت دو کتاب دارد، یکی پرده بر می افتد یا آخرین روزهای رایش سوم (1945)، و دیگری به سوی قدس (1951) نام دارد.

مآخذ:

  1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهش های تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد ششم، چاپ اول، پاییز 1382.
  2. مصاحب، غلامحسین: دایره المعارف فارسی، جلد اول، ص 413 چاپ دفتر دایره المعارف با همکاری مؤسسه انتشاراتی فرانکلین تهران، فروردین 1345 ه . ش.