سیمحا تورا

واژه عبری "سیمحا تورا"(Simchat Torah) معادل عبارت "شادمانی تورات" است. این عید یک روز پس از عید هشتم پایانی (شمینی عصیریت) که آخرین روز از عید سایبانهاست جشن گرفته می شود. در خارج از فلسطین این دو عید با یکدیگر آمیخته شده است و همزمان در یک روز گرامی داشته می شود. این عید در عراق خیلی دیر یعنی در قرن نهم یا دهم جشن گرفته شد. در این روز قرائت دوره سالانه اسفار پنج گانه موسی در معبد پایان می یابد.

در این روز در معبد طومارهای شریعت بر دوش افراد حمل می شود و هفت بار با آنها طواف می کنند به این ترتیب که خردسالان با حمل پرچمهای کوچک در جلو و بزرگترها نیز پشت سر آنان راه می روند. هر یک از دورها به نام یکی از پدران نامگذاری می شود، به این ترتیب که دور اول به نامابراهیم، دور دوم به نام اسحاق، دور سوم به نام یعقوب، دور چهارم به نام موسی، دور پنجم به نام هارون، دور ششم به نام یوسف و دور هفتم به نام داوود نامگذاری می شود.

در این مراسم آخرین سفر از اسفار پنج گانه موسی را می خوانند. نمازگزاری که قرائت تورات را بر عهده دارد "داماد تورات" نامیده می شود و سپس از یکی دیگر از نمازگزاران دعوت به عمل می آید که نام او "داماد سفر پیدایش" است. او موظف است دوره سالانه اسفار پنج گانه موسی را یک بار دیگر آغاز نماید. به قاری تورات "داماد" گفته می شود؛ زیرا تورات، عروس قوم یسرائیل است و هر قرائتی همچون یک مراسم جدید عروسی است.

این عید دارای نامهای متعددی بود تا این که نام فعلی را بر خود گرفت. در دوران تلمود به آن "آخرین روز عید" می گفتند. در دوران فقها (گاءونیم) نام آن "روز کتاب" و "روز پایان" بود و در اواخر دوران یاد شده "سیمحا تورا" نامیده شد.

مأخذ:

1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهشهای تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد پنجم، چاپ اول، پاییز 1382.