تابعیت اسرائیلی

از هنگام تأسیس اشغالگرانه اسرائیل در سال 1948 سیاست یهودی سازی سرزمین فلسطین در دستور کار این رژیم قرار گرفت، اما وجود اعراب در این سرزمین مانعی به شمار می آمد که اسرائیل به ناچار با آن مواجه بود و می بایست به هر نحو ممکن راه حلی برای آن پیدا می کرد. البته اسرائیل تا آنجا که امکان داشت به جای حل این مشکل، درصدد حذف آن برآمد. این رژیم با محروم کردن فلسطینیانی که در سال 1948 (از فلسطین) بیرون رانده شدند، از حق بازگشت به وطن خود جلوگیری کرد و سیاست دور کردن هرچه بیشتر آنان از سرزمین اصلی خود را در پیش گرفت. بدین لحاظ تلاش خود را همواره بر این امر متمرکز ساخته است که بتواند غیریهودیان را از جرگه ساکنین خود خارج کند و در عوض یهودیان دیگر کشورهای جهان را به تابعیت اسرائیل درآورد.

الف ـ تابعیت یهودیان جهان:

صهیونیست ها پیوسته تبلیغ می کرده اند:

هر مهاجر یهودی فوراً به تابعیت رسمی کشور اسرائیل پذیرفته می شود. در این هنگام تنها شرط اعطای تابعیت دولت تازه تأسیس شده، یهودی بودن بود و بس؛ نه این که نیازی به تفحص برای دارا بودن شرایط لازم باشد."

اسناد ساواک (شماره 761، تاریخ 4/10/1345) نشان می دهد که عبارت بالا، بیشتر تبلیغاتی است تا واقعی؛ یعنی صهیونیست ها از یک سو خواهان مهاجرت یهودی های جوان ـ برای جنگ ـ و ثروتمند برای تأمین و غنی کردن اقتصاد اسرائیل بوده اند و از سوی دیگر از ایجاد فشار و مشکل و تحمیل هم حتی نسبت به همین یهودی هایی که تحت تأثیر تبلیغات آنها به اسرائیل رفته اند ابایی ندارند. به طوری که مثلاً در بین یهودی های ایرانی انواع مشکلات و نارضایی ایجاد می شد.

در اسناد ساواک "اظهارات آقای دکتر صدریه، نماینده وزارت خارجه شاه در اسرائیل درباره تابعیت اسرائیلی تحمیلی به یهودی های ایرانی آمده است:

"اخیراً وزارت خارجه ایران دستور داده است که از تمدید و تجدید پاسپورت ایرانیان مقیم اسرائیل که مهاجرت نموده و یا آن که شناسنامه اسرائیلی دارند خودداری گردد و اجازه ورود به ایران به آنان داده نشود. اقدام این دستور که بیش از یک ماه است از طرف نماینده وزارت خارجه ایران عمل می گردد تولید نگرانی شدید و نارضایتی بین ایرانیان مقیم که قربت 80 هزار نفر می باشند نموده و شایع شده است که ضمن اقداماتی قصد تظاهرات دسته جمعی را دارند.

نمایندگی از آقای فرج اله شادی (مترجم نمایندگی) که یکی از ایرانیان مقیم بوده و در جریان امر می باشد خواست که در این باره گزارشی دهد.

رونوشت گزارش نامبرده و به پیوست تقدیم می گردد.

مراتب جهت اطلاع به عرض رسید."

ب ـ تابعیت اعراب:

متن قانون تابعیت 1952 در مورد اعطای تابعیت به اعرابی که در سال 1948 ساکن سرزمین فلسطین بوده اند چنین است: طبق این قانون، غیریهودیانی که تا پیش از 14 می 1948 ساکن فلسطین بوده اند و در زمان تأسیس دولت اسرائیل در این کشور اقامت دایمی داشته اند، در صورت احراز یکی از شرایط ذیل می توانند تابعیت اسرائیل را کسب کنند:

1 ـ افرادی که از تاریخ 14 می 1948 تا 14 ژوئیه 1952 در اسرائیل اقامت ممتد داشته باشند.

2 ـ افرادی که نام آن تا مارس 1952 طبق قانون ثبت ساکنین مصوبه 1949 به ثبت رسیده باشد.

3 ـ افرادی که از تاریخ 14 می 1948 تا ژوئیه 1952 به طور قانونی به اسرائیل بازگشته باشند. (نک: تابعیت اسرائیل، قانون).

در موارد اعرابی که بعد از تأسیس اسرائیل در سال 1948 در فلسطین اشغالی متولد شده اند. قانون تابعیت مصوب 1952 چنین عنوان کرده است:

"در مورد کسانی که بعد از تأسیس دولت اسرائیل، متولد شده اند، در صورتی که به موجب شرایط سابق، یکی از والدینشان اسرائیلی محسوب شوند و در روز لازم اجرا شدن این قانون، مقیم اسرائیل باشند، به آنها تابعیت اسرائیل اعطا می شود".

درواقع به موجب این بند از قانون تابعیت، برای فرزندان اعراب، سه شرط باید به طور همزمان برای کسب تابعیت اسرائیلی فراهم شود:

1 ـ تولد در اسرائیل.

2 ـ تابعیت اسرائیلی یکی از والدین.

3 ـ اقامت در اسرائیل تا زمان لازم الاجرا شدن قانون 1952.

در نظر گرفتن سه شرط مذکور بدین معناست که اسرائیل برای اعطای تابعیت خود (به اعراب) علاوه براین که فاکتور خاک و خون را به صورت توأمان اعمال می کند. فاکتور سومی را نیز تحت عنوان "اقامت" لازم دانسته و این سیستمی است که جرأت می توان گفت در کمتر کشوری از آن پیروی می شود.

مفاد قانون به وضوح مبین این حقیقت است که رژیم صهیونیستی با قرار دادن شروط متعدد برای اعطای تابعیت به اعراب، درصدد پیچیده کردن هرچه بیشتر مسیر کسب تابعیت اسرائیل است. امری که یکی از جلوه های سیاست یهودی سازی فلسطین توسط رژیم صهیونیستی می باشد.

مآخذ:

1. سازمان های یهودی و صهیونیستی در ایران، مؤسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی، تهران، بهار 1384.
2. صفاتاج، مجید: دانشنامه فلسطین، تابعیت اسرائیل (قانون)، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، جلد سوم، تهران 1382.
3. کوئیگلی، فلسطین و اسرائیل؛ رویارویی با عدالت، ترجمه سهیلا ناصری، مؤسسه چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه، تهران 1372.