بیت لِقْیا، تجاوز اسرائیل

روستای بیت لقیا در جنوب غربی شهر رام الله قرار دارد. در تاریخ 1/1/1954 مورد تجاوز و هجوم نظامی ارتش اسرائیل قرار گرفت.

در ساعت 9 شب یک واحد از ارتش اسرائیل به استعداد یک گردان پیاده همراه با چند واحد مهندسی نظامی، خط آتش بس با اردن را زیر پا گذاشت و در 3 محور پراکنده شد.

گروه اول مأموریت یافت راه بین روستای دیر قدیس و روستای بیت سیرا را قطع کند و مانع عبور نیروهای کمکی از آن جا بشود. گروه دوم نیز همین مأموریت را در جاده بیت سیرا و بیت نوبا به عهدهگرفت. اما گروه سوم که افراد و نیروی بیشتری داشت، به سوی روستای بیت لقیا پیشروی کرد.

حمله، با گلوله باران روستا آغاز شد. ساکنان مسلح در کنار پاسداران روستا به دفاع برخاسته، سد راه مهاجمان شدند و علی رغم تعداد اندکشان، با آنها به نبرد سختی پرداختند. در همین حال یک واحد گشتی اردنی که در همان نزدیکی بود، به یاری مدافعین روستا شتافت و سبب گردید تا مقاومت بیشتری انجام شود. دامنه نبرد گسترش یافت و به اراضی واقع بین (درّه) الملوک، بیت نوبا و بیت لقیا رسید.

با شدت گرفتن درگیری و رسیدن خبر آن به روستاهای مجاور، یک واحد از ارتش اردن از طریق بیت عور تحتا و بیت لقیا به سوی صحنه نبرد حرکت کرد لیکن فرمانده عملیات نیروهای اسرائیلی توقّع چنین حرکتی را داشت پیشدستی کرد و راه را مین گذاری کرد و در نقاط مختلف آن کمین گذاشت. لذا هنگامی که اتومبیلهای نیروهای اردنی به محل اولین کمین رسیدند مینها منفجر شد و وضعیت این نیروها دگرگون شد. و نیروهای کمین نیز شروع به تیراندازی به سوی نیروهای اردنی کردند که تعدادی از آنها شهید و تعدادی دیگر مجروح شدند و بقیه نیز به دلیل درگیری با دیگر نیروهای کمین اسرائیلی که در منطقه پراکنده بودند توانستند مسیر خود را ادامه دهند و از تاریکی شب برای پنهان شدن از تیررسی نیروهای کمین اسرائیلی استفاده کردند.

نیروهای اسرائیلی تهاجم به بیت لقیات را ادامه دادند به طوری که در روستا کسی به جز مردان و اسلحه و مهمّات برای جلوگیری از این تهاجم نبود. علی رغم این مسأله، مقاومت شدید ادامه یافت و متجاوزان نتوانستند بر روستا استیالا یابند به طوریکه فرماندهی اسرائیلی دستور بازگشت نیروهایش به پایگاههایشان را صادر کرد. و پاسداران مدافعین روستا با دفاع جانانه خودشان نقش مهمی در ضربه زدن به نیروهای متجاوز ایفا کردند.

فردای آن روز ناظران سازمان ملل به تحقیق پیرامون این حادثه پرداختند و کوشیدند تا در سرزمینهای اشغالی به تحقیقات و بررسی خود ادامه دهند. اما دولت اسرائیل با این بهانه که گارد شهرکهای مرزی یهودی نشین، عامل حمله بوده است و نه ارتش اسرائیل، علی رغم وجود مدارک کافی که اثبات می کرد متجاوزان نیروهای ارتشی بوده اند مانع کار آنها شد.

پس از آن رئیس کمیته آتش بس اردنی ـ اسرائیلی طرفین را به شرکت در جلسه ای برای بحث درباره این تجاوز فرا خواند.اسرائیل از فرستادن نماینده اش خودداری ورزید چرا که می دانست تحقیقات، به محکومیت او خواهد انجامید.

مآخذ:

1. علی، علی محمد و الحمصانی، ابراهیم: اسرائیل قاعدة عدوانیة، قاهره 1964.
2. دبیرخانه جامعه کشورهای عربی: اعتداءات اسرائیل قبل هجوم 29 اکتبر 1956 علی مصر، قاهره 1957.