برکویتس، العیاذر (1992ـ 1908)

العیاذر برکویتس (Eliezer Berkovits) حاخام و اندیشمند دینی یهودی که در ترانسلوانیا به دنیا آمد و در شهر برلین و سپس لیذر (انگلستان) حاخام نشد. پس از آن به استرالیا و سپس به ایالات متحده سفر کرد و در همانجا اقامت گزید و در دانشکده الهیات یهودی شیکاگو به تدریس پرداخت.

وی اولین پژوهش خود را در سال 1942 به نام "به سوی یهودیت تاریخی" درباره تنش بینصهیونیسم و سنتهای دینی یهود به رشته تحریر درآورد. پس از آن نیز کتابهای دیگری نوشت که از آن جمله است: "خدا، انسان و تاریخ" (1959)، "نقد یهودی فلسفه مارتین پوپر" (1962) و "یهودیت؛ اثر باستانی یا خمیرمایه" (1965) که کتاب آخر را در پاسخ به آرنولد توینبی تاریخ نگار نوشت.

آثار اخیر وی مفهوم دینی نسل کشی نازیستی یهودیان غرب را در بردارد و از همین رو وی را به "الهیات نسل کشی" منسوب می کنند. برکویتس بر این اعتقاد بود که پذیرش نسل کشی از سوی یهودیان بدون شک شبیه تحمل دردها و رنجهایی بود که ایوب دچار آنها شد. به نظر او یهودیان باید مانند ایوب به خدا ایمان بیاورند. خدا در آشویتس پنهان بود، اما به رغم این پنهانی، وجود داشت. او خدای پنهانی است که رهایی را برای انسانها فراهم خواهد کرد و در گرداب عدم، رهایی بخش اسرائیل خواهد بود.

این افکار او را می توان در نوشته های اخیرش دید: ایمان پس از نسل کشی نازیستی (1973)، بحران و ایمان (1976) و با خدا در جهنم (1972).

مأخذ

1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهشهای تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد پنجم، چاپ اول، پاییز 1382.