منوهین، موشه (1982-1893)

موشه منوهین (Mosh menuhin)اندیشمند یهودی ضدصهیونیسم و پدر ویولون نواز جهانی، یهودا منوهین است. در سال 1893 در روسیه و در میان یک خانواده معروف حسیدی متولد شد. سپس به فلسطین مهاجرت کرد تا نزد پدربزرگش زندگی کند. تعلیمات ابتدایی را در مدارس تلمودی قدس دید و تحصیلات دبیرستانی را در مدرسه صهیونیستی هرتزلیا در تل آویو گذراند. پس از آن به نیویورک رفت و در سال 1917 تحصیلات دانشگاهی خود را به پایان رساند. در این مدت از عقاید آحاد هاعام، مارتین پوپر و یهودا ماگنس اثر پذیرفت و به همین دلیل مخالفت خود را با اعلامیه بالفور و صهیونیسم دیپلماتیک (استعماری) اعلام کرد. وی صهیونیسم را صرفا تحقیر یهودیت و خطر بزرگی علیه بشریت می دانست که حمام های خود را به راه می اندازد. از این رو، بازگشت به فلسطین را رد کرد و در کالیفرنیا ماند.

منوهین همراه با خانواده اش به کشورهای مختلف سفر کرد و با سیاستمداران مهمی در این کشورها دیدار نمود. وی همواره درباره وضع بحرانی خاورمیانه اظهار تأسف و نگرانی می کرد و اندوه خود را از بابت رنج ها و سختی های ساکنان عرب فلسطین که از دیار خود رانده شده اند ابراز می کرد.

منوهین چند سال در شورای آمریکایی یهودیت نماینده بود و از محرکان نظریه مخالفت با قومیت یهودی بود؛ این جریان را برگر رهبری می کرد و مبانی مخالفت خود را در کتاب انحطاط یهودیت در روزگار ما (1969) ابراز کرد. در سال 1967 وقتی شورای امریکایی یهودیت سیاست مخالفت با صهیونیسم را کنار گذاشت، منوهین استعفا داد. و در تأسیسسازمان "جایگزین آمریکایی یهودی صهیونیسم" شرکت جست. اما در سال 1972 از این سازمان هم کنار کشید؛ زیرا آن را کم اثر و بی سیاست دانست.

منوهین همچنان به شدت با صهیونیسم مبارزه می کرد و آن را خطر قریب الوقوعی علیه همه جهان و به صورت ویژه علیه یهودیان در هرجا که باشند می دانست. منوهین تأکید کرد که صهیونیسم با تعلق ملی یهودیان در کشورهای خود تعارض دارد و به همین دلیل مانعی در راه زندگی طبیعی و ثمربخش آنان در سطح عملی یا در سطح روانی است. منوهین این عقاید را در کتاب منتقدان یهودی صهیونیسم (1974) ابراز کرد.

منوهین تفاوت میان صهیونیسم و یهودیت را با استفاده از سنت معروف یهودی در مقایسه کاهن با پیامبر چنین توضیح می دهد: "ملت یهود کاهنان و پیامبرانی داشتند. کاهنان (منادیان حلول گرایی مشرکانه) همواره ابزارهای تبلیغاتی قوم گرایان و سیاستمداران بودند. اما پیامبران و پیروانشان (منادیان اندیشه توحیدی) به بشریت جهانی، عدالت، انصاف و پیشرفت اخلاقی ایمان داشتند."

مأخذ:

1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهش های تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد ششم، چاپ اول، پاییز 1382.