بارون، دبورا (1956ـ1887)

دبورا بارون (Devorah Baron)داستان نویس روسی یهودی و عبری نویس که در مینسک از خانواده ای مذهبی به دنیا آمد. پدرش حاخام شهر بود و محیط مذهبی، تأثیر ژرفی بر شاکله ادبی و فرهنگی اش گذاشت. خانم بارون در سال 1911 به فلسطین رفت و با یکی از رهبران کارگری صهیونیسم ازدواج نمود. در نگارش پیوست ادبی مجله هاپوعیل هاتسعیر (کارگر جوان) مشارکت داشت.

سال 1915 دولت عثمانی او را به مصر تبعید کرد، اما پس از پایان جنگ جهانی اول به فلسطین بازگشت و تا پایان عمر در همان جا ماند. از برجسته ترین آثار بارون، مجموعه داستان های کوتاهی با نام حکایت ها (1927) بود.

مجموعه دیگری نیز با نام چیزهای کوچک (1933) دارد که برای آن، جایزه ادبی بیالیک را گرفت (1934). او نخستین زنی بود که چنین جایزه ای می گرفت. موضوعات اصلی این دو مجموعه شعری، خاطرات کودکی، زندگی جوامع یهودی در شرق اروپا در آغاز سده بیستم و نیز نشانه ها و ویژگی های محلات یهودی نشین بود که نویسنده آنها را جزایری هامشی وصف می کند؛ جزایری که احساس تنهایی در جهانی بیگانه و آکنده از فقر و یهودی ستیزی در آن موج می زند.

ترس و نگرانی از پایان غم انگیز خویش بر شخصیت های موجود در داستان های او غلبه دارد و این ویژگی در بیشتر آثار ادبی که توسط یهودیان ساکن فلسطین آفریده شده است، دیده می شود. اماسبک نویسنده که متأثر از سنت های رایج در داستان نویسی اروپای سده نوزدهم است، آمیزه ای از رئالیسم و امپرسیونیسم است که لایه ای فانتزی بر آن کشیده شده است و بسیاری از رویدادهای داستان هایش را به حوادثی دردناک تبدیل می کند.

واپسین مجموعه داستانی که در زمان حیات بارون منتشر شد، از آخرین شب بود (1956). در این مجموعه به وصف جامعه یهودیان ساکن شده در فلسطین در دوره جنگ جهانی دوم می پردازد و نشان می دهد که آنها چگونه با انگلیسی ها همکاری کردند تا از یک سو طرح صهیونیستی شان حمایت شود و از سوی دیگر بتوانند در برابر هجوم آلمان نازی بایستند. مجموعه داستان راه خاردار (1969) شماری از داستان های اوست که به انگلیسی برگردانده شده است.

مأخذ:

1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهش های تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد سوم، زمستان 1382.