حاخام های معترض

هرتزل در سال 1897 از اصطلاح "حاخام های معترض" (Protest Rabbis) برای نامیدن گروهی از حاخام های آلمانی استفاده کرد که به برگزاری کنگره اول صهیونیسم اعتراض کردند و رهبران یهودی و حاخام ها را از شرکت در آن بر حذر داشتند. اعتراض اول باعث شد محل برگزاری کنگره، که قرار بود در مونیخ برگزار شود تغییر یابد. حاخام های معترض که نتوانسته بودند جلوی برگزاری کنگره اول را بگیرند، مقاله ای منتشر کردند بدین مضمون که صهیونیسم با آرمان های یهودیان در تناقض است. از آن جا که هرتزل (و سایر رهبران صهیونیسم) از دین یهود دور بودند و بسیاری از مفاهیم آن را نمی فهمیدند، این همه را یک حادثه غیرمنتظره تلقی کردند.

نوردو درباره خیانت حاخام ها نوشت و این که "آنان باید از عشق یهودیان به ملت خود و به ارتس یسرائیل پاسداری کنند". نوردو نمی دانست که عشق سنتی به صهیون یک عشق دینی است و نه فقط معنای بازگشت فیزیکی و جسمانی ندارد، بلکه حتی چنین بازگشتی را حرام می داند و کاملاً با عشق ناسیونالیستی سکولاریستی به سرزمین اجدادی (همان وطن گزینی) متفاوت است.

مأخذ:

1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهش های تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد ششم، چاپ اول، پاییز 1382.