نوارغزه، اسکان یهودیان در

حرکت اسکان یهودیان در نوار غزه توسط رژیم صهیونیستی با دو مشکل اساسی روبرو شد یکتراکم جمعیت زیاد و دیگری کم بودن زمینها زراعی مفید برای اسکان، زیرا همه زمینهای مفید زراعی نوار غزه بهره برداری شده بودند. به همین خاطر مقامات اسرائیلی کوشیدند تا تراکم جمعیت را با تخلیه اردوگاههای پناهندگان به دلیل بازسازی و ایجاد راههای وسیع در آن، کم کنند. کاری که به کوچاندن ساکنان اردوگاهها و جای دادنشان در مناطق خارج از نوار غزه (کرانه غربی و مناطق موازی سینا) منجر شد.

اسکان یهودیان در نوار غزه، به ویژه جنوب شهر غزه و در حاشیه ساحلی شمال عریش متمرکز شد. این اقدام با آغاز دهه هفتاد آغاز شد زیرا فضای امنیتی در نوار غزه بلافاصله بعد از ژوئن آماده اسکان نبود. اولین نقطه در ناحال در سال 1970 برپا شد. بعد از آن به شهرک کفار دروم تبدیل شد. در پایان دوره حاکمیت حزب کارگر پنج شهرک در جنوب شهر غزه به خاطر دور نگه داشتن نوار غزه از سینا و ایجاد ارتباط جغرافیایی بین شهرکهای نوار غزه و مناطق مشرف رفح (العریش) برپا شده. اما در دوره حاکمیت حزب لیکود شش شهرک دیگر در نوار غزه ایجاد شد. روزنامه های اسرائیلی ذکر کردند که شهرک جدید در منطقه بیت لاهیا در زمینی به مساحت چهار هزار جریب برپا شده است ولی نام این شهرک را ذکر نکردند.

مأخذ:

1. هیئة الموسوعة الفلسطینیة، الموسوعة الفلسطینیة، "الاستیطان الصهیونی، بعد 1967"، جلد اول، ص 226.