إلوهیم

واژه إلوهیم (Elohim) ریشه ای کنعانی دارد و بنا به اعتقاد یهودیان، یکی از نامهای خداست. إلوهیم جمع واژه "ایلوه" یا "إله" و یا "ایل" است. این امر دلالت بر آن دارد که عبرانیها در نخستین مراحل سیر تکاملی خویش به خدایان متعددی اعتقاد داشتند. واژه "الوه" فقط در سفر ایوب آمده است، اما "الوهیم" بیش از دو هزار بار در عهد عتیق با حرف تعریف "ها" و به صورت "ها إلوهیم" آمده است. إلوهیم دارای دو معنی است: یا جمع است که بر مجموع خدایان اطلاق می شود و یا مفرد است و یکی از نامهای خداوند به شمار می رود. به همین جهت، با این کلمه گاه به اعتبار جمع بودن و گاه به اعتبار مفرد بودن آن معامله می شود و فعل آن، هم به صورت جمع و هم به شکل مفرد می آید.

واژه إلوهیم به عنوان اسم از مصدر إلوهیمی برای خدا آمده است صفات إلوهیم با صفات یهوه متفاوت است. إلوهیم خدایی مهربان است و کردار خویش به اصول اخلاقی پایین است و آفریننده آسمانها و زمین است.

مأخذ:

1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهشهای تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد پنجم، چاپ اول، پاییز 1382.